Συνέντευξη Νίκος Μπαμπανικολός: Ο 88χρονος ζωντανός θρύλος της ΑΕΚ σβήνει τα 98 κεράκια της «Ένωσης»

Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1934, δέκα μόλις χρόνια μετά τη γέννηση του συλλόγου που έμελλε να μεγαλουργήσει. Ο Νίκος Μπαμπανικολός δεν είναι απλά ένας από τους σπουδαίους αθλητές της ΑΕΚ που τίμησαν τα κιτρινόμαυρα χρώματά της. Είναι ένας ζωντανός θρύλος της «Ένωσης» και ο άνθρωπος που έβαλε την υπογραφή του στο ιστορικό πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας μπάσκετ το 1958! Το sportday γιορτάζει τα 98 χρόνια ιστορίας του «Δικέφαλου» με έναν μύθο 88 ετών! 

Η συνάντησή μας με τον κ. Νίκο Μπαμπανικολό, έγινε φυσικά μπροστά από το νέο γήπεδο της ΑΕΚ. Ομολογώ ότι ήταν από τις φορές που δεν θέλησα να ρωτήσω πολλά, αλλά να αφήσω τον ίδιο να τα αφηγηθεί. Σε ηλικία 88 ετών άλλωστε (που σε καμία όμως περίπτωση το παρουσιαστικό του δεν προδίδει και την ηλικία του, καθώς μοιάζει νεότερος), έχει ζήσει όλες τις μεγάλες στιγμές της ομάδας του. Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ως μπασκετμπολίστας και αργότερα και προπονητής, θα έλεγε κανείς ότι θα περιορίζονταν μόνο στα του αθλήματός του, έδειξε ότι όντως έχει ζήσει όλη την ιστορία της ομάδας του.

Οι αναμνήσεις του από τα “ιερά τέρατα” του ποδοσφαίρου, όπως οι Νεστορίδης, Σεραφείδης, Παπαϊωάννου και άλλοι, είναι ακόμα νωπές στη μνήμη του. Μια μνήμη που άλλωστε αποτέλεσε και τη βάση για να στηθεί η ταινία “1968”, καθώς αυτός ήταν που μετέφερε τις ιστορίες αυτούσιες για να μπορέσει να γραφεί και το σενάριο βάσει πραγματικών γεγονότων.

Ο Νίκος Μπαμπανικολός λοιπόν, ξετύλιξε το κουβάρι των αναμνήσεων σε μια απολαυστική συνέντευξη.

«Περάσαμε πολύ δύσκολα στην ΑΕΚ με το γήπεδο, η Αγιά Σοφιά είναι ένα όνειρο»

–Είμαστε μπροστά από το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, την Αγιά Σοφιά. Θέλω να μου πείτε τι νιώθετε αυτή τη στιγμή.

-Αυτή τη στιγμή καταλαβαίνω και βλέπουμε πως το όνειρο εκατομμυρίων ΑΕΚτσήδων πολύ σύντομα θα είναι γεγονός και θα μπορούμε να ερχόμαστε να βλέπουμε και να χειροκροτούμε τους μελλοντικούς άσους της ΑΕΚ, που εύχομαι και ελπίζω ότι θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τους παλιούς.

-Περιμένατε πως θα φτάσει η μέρα για να δείτε ένα τέτοιο γήπεδο για την ΑΕΚ;

–Η αλήθεια είναι πως όχι, δεν το περίμενα. Γιατί περάσαμε από πάρα πολύ δύσκολες περιόδους, μετά την κατεδάφιση του γηπέδου επί εποχής Φιλίππου και Γρανίτσα. Ήθελαν να κάνουν γήπεδο, αλλά δυστυχώς το ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής τους ξεγέλασε και προτίμησε, λόγω και της καλύτερης πρόσβασης που είχε ο Κόκκαλης, μας το πήρε μέσα από το… στόμα. Αλλά έστω και αργά, με την επιμονή και την υπομονή του Δημήτρη Μελισσανίδη, εμείς ελπίζω πως την επόμενη χρονιά θα μπορούμε να χειροκροτούμε εδώ την ομάδα μας.

«Ελπίζω να είμαι του χρόνου εδώ για να δω γεμάτο το γήπεδο και τις σημαίες της ΑΕΚ να ανεμίζουν»

–Πώς το περιμένετε το πρώτο παιχνίδι εδώ;

–Ελπίζω μέχρι τότε να μην έχω φύγει «στας αιωνίους μονάς» γιατί ξέρετε είμαι και 88 ετών (γελάει). Νομίζω ότι θα είναι ένα γήπεδο γεμάτο με τις σημαίες της ΑΕΚ να κυματίζουν και από κει και ύστερα θα γραφτεί μια νέα ένδοξη ιστορία της ομάδας μας.

–Είστε 88 χρονών και σήμερα η ΑΕΚ γίνεται 98. Μόνο δέκα χρόνια σας χωρίζουν.

–Το έχω ξαναπεί και θα το πω και τώρα. Εγώ δεν γεννήθηκα ΑΕΚ. Έγινα ΑΕΚ. Αλλά είμαι τυχερός και ευλογημένος, που μπόρεσα και έβαλα ένα λιθαράκι στην ιστορία του συλλόγου μας.

–Θέλω να θυμηθείτε ιστορίες και να μου πείτε μερικά από αυτά που έχετε ζήσει εδώ.

–Εδώ που είμαστε ήταν το «Νίκος Γκούμας» και δίπλα το «Γεώργιος Μόσχος». Τι να πρωτοθυμηθώ; Πρωταθλήματα, κύπελλα, μεγάλα ματς. Παίκτες απίθανοι, «ιερά τέρατα». Έχω δει και τον Μαρόπουλο και τον Κανάκη και τον Νεστορίδη και τον Παπαϊωάννου και τον Σεραφείδη και τον Μπάγεβιτς. Όλους αυτούς που έγραψαν ιστορία.

«Πρώτη φορά έμαθα τυχαία για τον καρκίνο του Γιώργου Μόσχου από μια συνάντηση μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο»

–Δεν μου έχετε πει ακόμα μια ιστορία όμως.

–Όταν κερδίσαμε το πρώτο πρωτάθλημα το 1958 ο τότε αρχηγός μας και φίλος μου, Κώστας Καραμανλής, πήρε εμένα και τον Παπαθανασίου και πήγαμε στη Βουλιαγμένη και κάναμε μπάνιο από το βράδυ μέχρι το πρωί. Γλεντάγαμε οι τρεις μας για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Έτσι γιορτάζαμε τότε.

–Άλλη ιστορία που μπορεί να μην έχετε πει; Ξέρω ότι έχετε πολλές, άλλωστε με τις δικές μας μαρτυρίες φτιάχτηκε ουσιαστικά και η ταινία «1968».

–Υπάρχει μία που νομίζω δεν την έχω ξαναπεί, ούτε και στην ταινία. Είναι η περίπτωση του συμπαίκτη μου και θαυμάσιου ανθρώπου, του Γιώργου Μόσχου. Ο Γιώργος λοιπόν είχε καρκίνο στους λεμφαδένες και πήγαινε για θεραπεία στην Αγγλία. Δεν το ξέραμε εμείς, δεν μας το είχε πει. Ένα βράδυ περίπου στις 3 η γυναίκα μου που δούλευε στην «Sabena» την βελγική αεροπορική εταιρεία, έκανε βάρδια στο αεροδρόμιο. Τον είδε λοιπόν να κατεβαίνει από το αεροπλάνο που ήρθε από το Λονδίνο και ήταν ταλαιπωρημένος. Τον πλησίασε και του πήρε τη βαλίτσα και τον συνόδεψε μέχρι να πάρει ένα ταξί. Ο ίδιος τότε την παρακάλεσε να μην πούμε τίποτα για την ασθένειά του. Τελικά την μαρτύρησε όπως είδαμε και στην ταινία κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου του ημιτελικού με τη Σλάβια.

«Ο Σεραφείδης δεν έχασε ποτέ αγώνα της μπασκετικής ομάδας, ερχόταν ακόμα και στις μικρές κατηγορίες, όταν πέσαμε»

–Πώς ήταν στην εποχή σας η σύνδεση των ομάδων του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ;

–Σε ευχαριστώ για την ερώτηση, είναι εξαιρετική. Εμείς σας μπασκετμπολίστες, αν όχι όλοι οι περισσότεροι και σίγουρα εγώ πάντα πηγαίναμε στο ποδόσφαιρο. Αντίστοιχα και οι ποδοσφαιριστές, με πρώτο και καλύτερο τον Στέλιο Σεραφείδη έρχονταν στο μπάσκετ. Ο Σεραφείδης μάλιστα δεν εγκατέλειψε ποτέ την ομάδα μπάσκετ, ακόμα και όταν φτάσαμε να παίζουμε στις μικρές κατηγορίες. Το ίδιο κάναμε κι εμείς και τώρα ακόμα το κάνουμε και ευχαριστούμε την διοίκηση της ΑΕΚ που μας φιλοξενεί στα επίσημα.

–Αν σας ρώταγα για ένα παιχνίδι ποιο θα σας έρχονταν στο μυαλό;

–Τώρα αυτή τη στιγμή, ένα ματς με τον ΠΑΟΚ στον οποίο έπαιζε ο Κούδας και πρόεδρος ήταν ο Παντελάκης στον ΠΑΟΚ. Ήταν λίγο πιο κάτω από εμάς στην κερκίδα. Καμιά φορά όταν είσαι νέος και «βράζει» το αίμα σου, μπορεί και να παραφέρεσαι. Δηλαδή να φωνάζεις εναντίον των αντιπάλων σου. Όμως δεν είναι σωστό και το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ είναι αθλήματα και πρέπει να τα χαίρεσαι. Τότε όμως υπήρχε και σεβασμός μεταξύ των φιλάθλων και όλοι κάθονται μαζί.

-Πάμε λοιπόν ενόψει και της σημερινής ημέρας να μου πείτε, τι σημαίνει ΑΕΚ;

–ΑΕΚ σημαίνει προσφυγιά, σημαίνει περηφάνια, σημαίνει δύναμη ψυχής για να μπορέσουν οι άνθρωποι που ήρθαν από τη Μικρά Ασία να βρουν κάπου να ακουμπήσουν. Ήρθαν δουλέψανε, δεν τα βρήκαν όλα εύκολα. Εδώ οι γηγενείς πολλές φορές, όπως έκαναν σε άλλες περιόδους, τους έβλεπαν ανταγωνιστικά. Βλέπανε αυτούς τους ανθρώπους που ήταν και μορφωμένοι και με προσόντα και γι αυτό κι όλας πετύχανε. Πόσοι σπουδαίοι άνθρωποι ήρθαν από την Μικρά Ασία και μεγαλούργησαν.

–Για εσάς τι σημαίνει ΑΕΚ;

–Εγώ όπως σας είπα και προηγουμένως, δεν ήμουν ΑΕΚ. Ήρθα από τον Τρίτωνα, αλλά έγινα ΑΕΚ. Έγινα ΑΕΚ και μάλιστα παθιασμένος με τον σύλλογο αυτόν. Διότι αυτός ο σύλλογος με την ιστορία που έχει ήταν και είναι κάτι το υπέροχο.

O Νίκος Μπαμπανικολός με τον συντάκτη του sportday.gr, Γιώργο Μπιτσικώκο

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News