Γιώργος Τρόντζος: Ο «πύργος» της ΑΕΚ και της Ελλάδας γίνεται 80

Γιώργος Τρόντζος: Ο «πύργος» της ΑΕΚ και της Ελλάδας γίνεται 80, o πρώτος γίγαντας του ελληνικού μπάσκετ γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1942.

Είδε για πρώτη φορά το φως της ζωής στην καρδιά της κατοχής (16 Φεβρουαρίου 1942) στη Βέροια. Έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στη Θεσσαλονίκη. Μετακόμισε για λίγα χρόνια στις ΗΠΑ αναζητώντας το υπέρτατο όνειρο του NBA. Όμως ο Γιώργος Τρόντζος που σήμερα γιορτάζει τα 80 του χρόνια είναι πάνω απ’ όλα μια από τις κορυφαίες σημαίες όλων των εποχών για την ΑΕΚ την οποία υπηρέτησε με τεράστια επιτυχία σχεδόν 17 χρόνια.

Η φύση τον προίκισε με το ύψος που τον έφερε από μικρό στο ελάχιστα δημοφιλές τότε στα πάτρια εδάφη σπορ για το μεγαλείο του οποίου έμελλε να βάλει τα δικά του τεράστια θεμέλια. Όπως έχει αρκετές φορές διηγηθεί ήταν ήδη από τα γυμνασιακά του χρόνια τόσο υπερβολικά ψηλός (για τα δεδομένα της εποχής) ώστε αδυνατούσε να …χωρέσει στο λεωφορείο και ήταν αναγκασμένος να πάει με τα πόδια στο σχολείο. Φυσικά το τρανό του ύψος δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από τους ειδικούς του σπορ. Ένας εξ αυτών ο Αμερικανός προπονητής ανιχνευτής ταλέντων στην Ευρώπη Τζιμ Μακ Γκρέγκορ τον «ανακάλυψε» το 1959 όταν αγωνιζόταν στην ΧΑΝΘ. Του πρότεινε να περάσει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να δοκιμάσει την τύχη του στο κολλεγιακό πρωτάθλημα των ΗΠΑ.

Ο πρώτος Έλληνας στο NCAA

Ο 17χρονος δεν γύρισε την πλάτη σε εκείνη την μεγάλη και αναμφίβολα εκλυστική ευκαιρία ζωής και λίγο καιρό μετά εντάχθηκε στην ομάδα μπάσκετ του Πανεπιστημίου Γκονζάγκα στο Σποκέιν όχι μακριά από την πρωτεύουσα Ουάσινγκτον. Δεν ήταν απλά ο πρώτος Έλληνας που έκανε το τεράστιο εκείνο ταξίδι για να μπει στην οικογένεια του αμερικανού κολλεγιακού μπάσκετ αλλά και ο μόλις 2^ος Ευρωπαίος μετά τον Γάλλο Λεφέμπρ. Πέρα από το σώμα, είχε και το μυαλό και την ψυχή για να ανταποκριθεί θετικά στην τεράστια εκείνη αθλητική και όχι μόνον πρόκληση, σπουδάζοντας παράλληλα ηλεκτρολογία και μηχανολογία. Σ’ ότι αφορά στο αθλητικό κομμάτι ευτύχησε να έχει εκεί μέντορα τον έμπειρο τεχνικό Χανκ Άντερσον από τον οποίο έμαθε την εκτέλεση της «ραβέρσας» που σχεδόν 10 χρόνια μετά θα τον έφερνε στην κορυφή της Ευρώπης με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ο Αμερικανός προπονητής προέβλεψε με εξαιρετική επιτυχία ότι αν το νεαρό Ελληνόπουλο κατόρθωνε να τελειοποιήσει τον εν λόγω τρόπο εκτέλεσης θα γινόταν ακαταμάχητος στην επίθεση. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι ο Τρόντζος ήταν ο πρώτος διδάξας μιάς κίνησης που λίγα χρόνια μετά θα έκανε παγκόσμια διάσημη στο UCLA, τους Μπακς και τους Λέικερς ο Λιου Αλσιντορ (μετέπειτα Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ) το θρυλικό «sky hook» από τον μέχρι πρόσφατα κορυφαίο σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ.

Ο Τρόντζος έπειτα από 4ετείς σπουδές και τριετή καριέρα στo NCAA κατάλαβε ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να κάνει το ακόμα μεγαλύτερο άλμα για να μεταπηδήσει στον λαμπρό κόσμο του NBA, το όπως εκμυστηρεύτηκε αργότερα μεγάλο όνειρο ζωής δεν με έγινε πραγματικότητα καθώς οι Αμερικανοί εκείνη την εποχή δεν εμπιστεύονταν τους εκπροσώπους της Γηραιάς Ηπείρου για το πρωτάθλημα τους. Και ενώ αγωνιζόταν με την εθνική ομάδα στους Βαλκανικούς Αγώνες το 1963 δύο μεγάλες ομάδες της Αθήνας, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός επιθυμούσαν να τον εντάξουν στο έμψυχο τους δυναμικό.Και έδωσαν μάχη για το σκοπό αυτό. Ήταν η πρώτη , πρωταθλήτρια Ελλάδας τότε υπό τις οδηγίες του Μίσσα Πανταζόπουλου η οποία κάλυψε τις απαιτήσεις της ΧΑΝΘ (το μυθικο για την εποχή ποσό των 150 χιλιάδων δραχμών) στην οποία εξακολουθούσε να ανήκει το δελτίο του νεαρού γίγαντα των 2.17μ. για να τον εντάξει στο ρόστερ της. Όμως οι άνθρωποι του «τριφυλλιού» αντέδρασαν και με τις ενέργειες του προέδρου τους Απόστολου Νικολαΐδη, εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι ο Τρόντζος είχε κληθεί τότε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, έβαλαν φρένο στη μεταγραφή βάσει του τότε νόμου περί απαγόρευσης μεταγραφής για τους στρατεύσιμους για να εμποδίσουν την ενίσχυση του της τρανής του αντιζήλου. Η μεταγραφή έμελλε κατόπιν αυτού να παγώσει για ένα χρόνο μέχρι ο ψηλός να εκπληρώσει τα στρατιωτικά του καθήκοντα παρόλο ότι είχε αγωνιστεί με τη νέα του ομάδα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης τη σεζόν 1963-64. Δεν του δόθηκε τότε η δυνατότητα να αγωνιστεί με την κιτρινόμαυρη φανέλα και αντ’ αυτής φόρεσε ξανά εκείνη της ΧΑΝΘ στο πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς. Μάλιστα φρόντισε να… δικαιώσει τους Αθηναίους για την εκτίμηση που είχαν στην αξία του και τιμωρώντας τους για την τρικλοποδιά που έβαλαν στην καριέρα του, πετυχαίνοντας 32 πόντους στη μεγάλη νίκη της ομάδας της Θεσσαλονίκης 89-80 στον πρώτο γύρο που ήταν από τις απώλειες οι οποίες οδήγησαν τον Παναθηναϊκό στην 3^η θέση στη διοργάνωση πίσω από την ΑΕΚ η οποία κατακτούσε για 2^η διαδοχική χρονιά και 3^η σερί τον τίτλο. Το μεγάλο της απόκτημα μπόρεσε να την ενισχύσει από την αμέσως επόμενη σεζόν (1964-65) και πλάι στους αλησμόνητους Γιώργο Αμερικάνο, Γιώργο Μόσχο, Αντώνη Χρηστέα, τους Χρήστο Ζούπα, Αίαντα Λαρεντζάκη, Στέλιο Βασιλειάδη και Λάκη Τσάβα όχι μόνον συνέχισαν τα επόμενα χρόνια τις επιτυχίες της νέας του ομάδας στα εθνικά μέτωπα αλλά και έγραψαν το όνομα της με χρυσά γράμματα και στην Ευρώπη.

Τα χρυσά κιτρινόμαυρα χρόνια

Συνολικά ο απολογισμός έγραψε πέντε Πρωταθλήματα (1964, 1965, 1966, 1968, 1970) αλλά εκεί που αξίζει να σταθεί κανείς είναι αναμφίβολα στην ευρωπαϊκή παρουσία της Ένωσης με πολιορκητικό πύργο τον νέο της σέντερ. Οι επιδόσεις του είχαν καταλυτική συμβολή στο να λάβει η ΑΕΚ για πρώτη φορά μέρος σε φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (1966) καθώς πέτυχε 223 από τους πόντους της μέχρι εκεί. Στον ημιτελικό όμως με τη Σλάβια Πράγας η τρομερή αποκάλυψη του Μόσχου ότι πάσχει από την επάρατη ασθένεια ( η οποία λίγους μήνες θα έκοβε πρόωρα το νήμα της ζωής του άτυχου εκείνου αθλητή) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ήττα και την εν τέλει κατάληψη της 4^ης θέσης. Σοκαρισμένοι από τον θάνατο του συμπαίκτη τους οι υπόλοιποι δεν μπόρεσαν την επόμενη χρονιά να διατηρήσουν τα σκήπτρα της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα αλλά αυτή η εξέλιξη άνοιξε στην ομάδα τους το δρόμο προς την …αιωνιότητα. Με τον Τρόντζο να πετυχαίνει 37 πόντους στα δύο ματς με τη Βιτόρια στους «16» του Κυπέλλου Κυπελλούχων, άλλους 29 στα προημιτελικά με την Άντερλεχτ πριν έρθει εκείνο το αλησμόνητο ματς με την Βαρέζε στα ημιτελικά. Η ελληνική ομάδα έχασε από τους πανίσχυρους Ιταλούς 78-60 στο πρώτο ματς εκτός έδρας και στο 2^ο η αποστολή της έμοιαζε αδύνατη. Όμως τα «λιοντάρια» του Νίκου Μήλα υπό την παρότρυνση του κόσμου ήταν έτοιμα να διαψεύσουν κάθε προγνωστικό. Προηγούνται 70 -52 λίγο πριν από το φινάλε. Ο Τρόντζος ένιωθε… τύψεις διότι αποβλήθηκε στο 36ο λεπτό στο Βαρέζε όπου σε μια από τις χειρότερες βραδιές της καριέρας του, ηττήθηκε κατά κράτος από τους ψηλούς της γηπεδούχου πετυχαίνοντας μόλις πέντε πόντους.

Η επική νικηφόρος ραβέρσα

Οι οιωνοί για αυτόν και την ομάδα του ήταν κάκιστοι στο 2^ο παιχνίδι στο Παναθηναϊκό στάδιο, όπου βρέθηκαν 60.000 για να παρακολουθήσουν το μεγάλο εκείνο παιχνίδι, καθώς μόλις στο 6^ο λεπτό το πόδι του γύρισε και έγινε σε ελάχιστα λεπτά…τούμπανο. «Έκανα μια προσπάθεια στην επίθεση, έχασα την ισορροπία μου και έπεσα πάνω στο τσιμέντο. Πόναγα αφόρητα, σιγά σιγά το πόδι άρχισε να πρήζεται και μάλιστα ίσα ίσα που χωρούσε μέσα στο παπούτσι, αλλά ήταν τέτοια η σημασία του αγώνα που ούτε καν σκέφτηκα να καθίσω στον πάγκο» διηγήθηκε πριν από χρόνια στον συνάδελφο Βασίλη Σκουντή. Και πρόσθεσε :«Με περιποιήθηκε λίγο ο γιατρός ξανασηκωθηκα και έμεινα στο γήπεδο έως το τέλος». μισό λεπτό πριν από τη λήξη το σκορ ήταν 70-52: τούτο σήμαινε ότι εάν δεν σημειωνόταν άλλο καλάθι, σύφωνα με τους κανονισμούς της εποχής (δεν θα παιζόταν παράταση, αλλά) θα διεξαγόταν τρίτος αγώνας, εν είδει μπαράζ μετά από δυο μέρες. Η ομάδα του έχοντας 10 δικούς του πόντους και 31 από τον έτερο ηγέτη της Γιώργο Αμερικάνο όχι μόνον είχε φθάσει στην πηγή αλλά και μισό λεπτό πριν από το φινάλε ετοιμαζόταν να πιεί το ολόδροσο νερό της πρόκρισης. Ο Ζούπας άρχισε την τελευταία «κατεβασιά». Οι Ιταλοί περίμεναν να δώσει την μπάλα στη μεγάλη απειλή του καλαθιού τους, τον Αμερικάνο, αλλά εκείνη πήγε στα χέρια του έτερου Γιώργου της ΑΕΚ. Ο τελευταίος γνώριζε ήδη τη σπουδαιότητα της στιγμής. Μπορεί να έσφιγγε όλα τα προηγούμενα λεπτά της μάχης τα δόντια για να αντέξει τον πόνο και να βοηθήσει όσο μπορούσε περισσότερο την ομάδα του στην τρανή της αποστολή αλλά εκείνη τη στιγμή του παρουσιαζόταν μια σπάνια ευκαιρία για να αποτρέψει μια λίαν επικίνδυνη εξέλιξη και να λυτρωθεί ο ίδιος. Βλέπετε στην περίπτωση που η ΑΕΚ δεν αξιοποιούσε την τελευταία της επίθεση τότε σύμφωνα με τους κανονισμούς της διοργάνωσης οι διαφορές των δύο ομάδων δεν θα λύνονταν στην παράταση αλλά σε 3^ο παιχνίδι λίγες ημέρες μετά. Ραντεβού στο οποίο ο ίδιος ήταν μάλλον απίθανο να μπορέσει να δώσει το «παρών» εξ αιτίας του τραυματισμού. Οι Λομβαρδοί δεν εκτίμησαν ξανά σωστά τη φάση πιστεύοντας ότι ο Τρόντζος θα γυρίσει να παίξει με πλάτη και θα επιχειρήσει να τελειώσει τη φάση με τη ραβέρσα που ήταν το σήμα κατατεθέν του. «Μου φώναξαν ότι έμεναν έξι δευτερόλεπτα και τότε σκέφτηκα να κάνω κάτι άλλο από το συνηθισμένο. Πήρα την μπάλα στη δεξια πλευρά της επίθεσης, γύρισα προς τα αριστερά και αντί για ραβέρσα έκανα ένα τζαμπ σουτ και το έβαλα» είπε στην ίδια ανάκληση της αλησμόνητης εκείνης φάσης ο σέντερ της Ένωσης. Σειρά του Ζούπα να καταθέσει την επίσης μαρτυρία του ως αυτόπτης μάρτυρας μιάς μεγάλης στιγμής για το ελληνικό μπάσκετ. «Αυτά τα έξι δευτερόλεπτα μας έχουν σημαδέψει. Ο τρόντζος με εκείνη τη… ραβερσαδούρα. Ήταν στην αριστερή πλευρά της ρακέτας, έκανε ένα βήμα προς τα πίσω, σούταρε με το αριστερό και το έβαλε. Οι Ιταλοί δεν το πίστευαν, είχαν πάθει ταράκουλο.Ήταν μια από τις συγκλονιστικότερες μάχες. Η Βαρέζε ήταν η κορυφαία ομάδα της Ευρώπης εκείνη την εποχή». Κάτω από το έντρομο βλέμμα του Αμερικανού σέντερ της Ινις Φρανκ Χολεντόνερ και των συμπαικτών του ο πίνακας του σταδίου έγραψε αμέσως μετά 72-52. Η Ιστορία είχε μόλις γραφεί από την ΑΕΚ με την υπογραφή του γίγαντα της με τον ίδιο να παραδέχεται αφοπλιστικά: «Δεν γινόταν να μην το βάλω. Το πόδι μου ήταν χάλια, δαγκωνόμουν από τον πόνο και εάν η διαφορά έμενε στους 18 πόντους θα απουσίαζα από τον τρίτο αγώνα»!

Το Καλλιμάρμαρο και η Ελλάδα στα ουράνια χάρη στης ΑΕΚ τα παιδιά

Μια ελληνική ομάδα χάρη σ’ αυτή την μυθική εύστοχη προσπάθεια για πρώτη φορά θα έδινε το «παρών» σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Λίγες εβδομάδες μετά στις 4 Απριλίου οι θριαμβευτές του ημιτελικού θα επέστρεφαν στον τόπο της δόξας για να ανεβάσουν το επίπεδο της στην κορυφή. Στον επίσης αλησμόνητο τελικό με την Σλάβια Πράγας ξανά στο στάδιο που φιλοξένησε τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, το Καλλιμάρμαρο, Αμερικάνος, Τρόντζος και τα άλλα παιδιά δεν μπορούσαν παρά να ανταποκριθούν πανάξια στην κορυφαία μάχη της μπασκετικής τους ζωής. Νίκη 89-82 και τρόπαιο με την «κολόνα της ομάδας μας» όπως τον αποκαλούσε ο ξανά πρώτος σκόρερ με 29 πόντους Αμερικάνος να πετυχαίνει πέντε λιγότερο. Ορισμένοι εξ αυτών στα κρίσιμα σημεία πριν από το τέλος όταν η ομάδα από την Τσεχοσλοβακία είχε μειώσει απειλητικά. Και η φωνή του Βασίλη Γεωργίου να μεταδίδει μέσω ραδιοφώνου απανταχού στην Ελλάδα τα χαρμόσυνα αθλητικά νέα στη διάρκεια της περιγραφής.

«Ο θεός της Ελλάδος, ο θεός της ΑΕΚ είναι μαζί μας. Έλα Αμερικάνε, έλα Τρόντζο , ένα Ζούπα» και «αφού ο Γιώργος Τρόντζος έβαλε αυτό το ονειρώδες καλάθι, δεν χάνουμε κύριοι» ήταν ορισμένες από τις επικές φράσεις που βγήκαν από το στόμα της «βέμπο» του ελληνικού μπάσκετ όπως τον αποκάλεσε αργότερα ο επίσης αείμνηστος Φίλιππος Συρίγος. Η ευτυχία των 80 χιλιάδων θεατών στο γήπεδο μεταδόθηκε μέσα από εκείνη τη φωνή σ’ όλη την Ελλάδα. ΑΕΚ, Τρόντζος και τα άλλα παιδιά του θριάμβου πέρασαν μια για πάντα στην Ιστορία.

Όλοι έφυγαν αλλά εκείνος έμεινε ως το τέλος Ενωσίτης

Την ίδια χρονιά ήταν από τους στυλοβάτες της κατάκτησης του πρωταθλήματος και μάλιστα δίχως ήττα ενώ ο 4^ος του τίτλος στη διοργάνωση ήρθε το 1970 όταν η ΑΕΚ έφθασε εκ νέου στα ημιτελικά της 2^ης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης όπου όμως ηττήθηκε από τη γαλλική Βισί. Από εκεί κι έπειτα ήρθε το τέλος της «κιτρινόμαυρης» «dream team» καθώς ο ένας μετά τον άλλο οι αστέρες της αποχωρούσαν (Χρηστέας 1970, Αμερικάνος 1971, Ζούπας, 1972, Βασιλειάδης και Λαρεντζάκης 1974). Ο Τρόντζος ήταν ο μόνος που έμεινε. Συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην ομάδα ως το 1980 όταν κρέμασε οριστικά τα παπούτσια του αφού προηγούμενα διατέλεσε και παίκτης προπονητής. Στο διάστημα εκείνο γνώρισε τρεις φορές την πίκρα της ήττας στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδα από τον Ολυμπιακό (1976, 1978, 1980). Τη σεζόν 1980-81 δέχθηκε κρούση από το νέο προπονητή της ομάδας Φρεντ Ντέβερλι να επαναδραστηριοποιηθεί αλλά εκείνη η «επιστροφή» ουδέποτε καρποφόρησε καθώς ο πρώτος δεν έδειξε στην πραγματικότητα πρόθεση να τον χρησιμοποιήσει. Ή ακόμα χειρότερα συμπεριφέρθηκε όχι απλά υποτιμητικά αλλά σχεδόν προσβλητικά στη σημαία της ΑΕΚ που χρόνια αργότερα πάντως τον τίμησε δεόντως για την προσφορά του στην ομάδα επί 16 και πλέον χρόνια.

Ήταν 15 Οκτωβρίου 2016 όταν στην εντός έδρας πρεμιέρα πρωταθλήματος με αντίπαλο το Λαύριο απέσυρε της φανέλα με τον αριθμό του. Το νούμερο 6 που δεσπόζει πλάι σ’ εκείνη με το «10» την οποία δόξασε ο κορυφαίος των συμπαικτών του Αμερικάνος. Εκεί μαζί με τα λάβαρα των τίτλων της ομάδας στη διαδρομή της Ιστορίας της κεντρικό κεφάλαιο της οποίας αποτελεί δίχως άλλο ο 80αρης από σήμερα Γιώργος Τρόντζος που ήταν μέλος της κορυφαίας πεντάδας στην Ευρώπη σύμφωνα με την FIBA δυο φορές (1965, 1967).

«Συγκινούμαι πάρα πολύ, διότι για μένα είναι η ύψιστη τιμή αυτό που συνέβη σήμερα. Εμένα με… σκλάβωσε αυτό που έγινε. Ελπίζω να συνεχιστεί αυτή η μεταχείριση στους παλιούς παίκτες της ομάδας. Νιώθω υποχρεωμένος στον κύριο Αγγελόπουλο» είχε πει ο επί χρόνια βασικός σέντερ της εθνικής ομάδας (136 αγώνες, 1543 πόντους) ο οποίος συμμετείχε στα Ευρωμπάσκετ 1965, 1967, 1969, 1973, τα Προολυμπιακά Τουρνουά του 1964 και 1968 και στους Μεσογειακούς αγώνες 1967 και 1971.

Ήταν ένας από εκείνους που «σημάδεψαν» μια ολόκληρη εποχή με την παρουσία του στα παρκέ. Αποτέλεσε έμπνευση για νεότερους αθλητές και παράδειγμα για συμπαίκτες και αντιπάλους με το πάθος, τη θέληση και τη μαχητικότητα του αρετές οι οποίες σε συνδυασμό με τα εξαιρετικά μπασκετικά του προσόντα τον τοποθετούν πανάξια στο πάνθεον των κορυφαίων της γενιάς του και όχι μόνον.

Η πρώτη ναυαρχίδα του ελληνικού μπάσκετ

Το επιβεβαιώνει άλλωστε η ετυμηγορία συμπαικτών και…διαδόχων. «Ένα οικοδόμημα στηρίζεται στα μπέτα. Τα μπετά του ελληνικού μπάσκετ για μέαν ήταν τρία. Ο Τρόντζος, ο Κοκκολάκης και ο Φασούλας. Ο Τρόντζος ήταν η πρώτη βασική ναυαρχίδα στα ναυπηγεία του ελληνικού μπάσκετ. Όλοι μαζι άλλαξαν το άθλημα. Εκτός από τη γνώστή ιστορική ραβέρσα ο Τρόντζος χαρακτηριζόταν και για την πάσα μπέιζμπολ την οποία αξιοποιούσε εξαιρετικά στις συνεργασίες του με τον Γιέργο Αμερικάνο. Πέρα από τις αθλητικεές επιδόσεις του ήταν και είναι ένας κύριος με απίστευτο χιούμορ, καλός οικογενειάρχης, άνθρωπος με χαμηλό προφίλ που τον εκτιμούν οι πάντες. Προσέφερε τα μέγιστα στο άθλημα» είπε χαρακτηρστικά ο πρώην αντίπαλος του με τους Ιωνικό Νέας Φιλαδέλφειας και Παναθηναϊκό Απόστολος Κόντος. Σύμφωνα με τον Παναγιώτη Φασούλα «ο Γιώργος Τρόντζος έφερε στην Ελλάδα το μπάσκετ που παιζόταν στην Αμερική, το μπάσκετ που έπειαζαν οι Μπιλ Ράσελ , Γουίλτ Τσέμπερλεϊν και άλλοι θρύλοι του ΝΒΑ και το σύνολο της μπασκετικής και προσωπικής του ζωής είναι παράδεγιαμ προς μίμηση». Τέλος ο Λάζαρος Παπαδόπουλος στη δική του ετυμηγορία – θαυμασμό επισημαίνει : « Πριν τον Τρόντζο, γινόταν λόγος για «ψηλούς και άχαρους». Ο Τρόντζος έδειξε ότι μπορούν να υπάρχουν ψηλοί που λεχουν τεχνική. Έκανε το πρώτο βήμα για να αλλάξει η κατεύθυνση του μπάσκετ στην Ελλάδα στον τομέα των ψηλών». Χρόνια σου πολλά γίγαντα του ελληνικού μπάσκετ.