ΑΕΚ: Πήρε ανάσα, αλλά ακόμα δεν πέτυχε τίποτα

Είναι ντροπιαστικό. Είναι βαρύ και υποτιμητικό για την ΑΕΚ. Αλλά είναι και η πραγματικότητα. Εφτασε ματς με τον Απόλλωνα και πριν την έναρξη του δεν μπορούσες να είσαι βέβαιος για την έκβαση του.

Και όχι με το κλασικό κλισέ, πως κανένα ματς δεν κερδίζεται με τις φανέλες και πως όλα πρέπει να αποδειχθούν μέσα στο γήπεδο. Η πραγματικότητα είναι πως η εικόνα της ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα δεν σε έπειθε πως μπορεί να νικήσει ακόμα και τον ουραγό της βαθμολογίας, που είχε να σκοράρει για επτά παιχνίδια.

Η ΑΕΚ κέρδισε. Ούτε λόγος για πανηγυρισμούς υπάρχει, ούτε χρόνος για να χαθεί. Δεν επιτεύχθηκε τίποτε πέραν του να ανασάνει η ομάδα. Να πάρει μια βαθιά ανάσα από τις αλλεπάλληλες κατραπακιές, να μπορεί να δει με σχετική ηρεμία τη ζόρικη συνέχεια. Δεν πέτυχε τίποτε η ΑΕΚ, παρά να μη δεχθεί ακόμα ένα χτύπημα στην ήδη καταρρακωμένη ψυχολογία της. Ούτε χαμόγελα, ούτε αισιοδοξία για τη συνέχεια. Απλά ένα βηματάκι μπροστά, για την επιστροφή στην κανονικότητα.

Η τρέλα του Αραούχο

Τι μένει από αυτό το παιχνίδι της ΑΕΚ; Λίγα πράγματα, αλλά εξόχως σημαντικά. Στα θετικά, δεν χρειάζεται να είσαι γκουρού του ποδοσφαίρου για να καταλάβεις πως εκεί μπροστά, υπάρχει το αγόρι με το 11 στην πλάτη, που κάνει κάθε Ενωσίτη να είναι περήφανος και χαρούμενος που τον βλέπει με τα «κιτρινόμαυρα». Απίστευτος παίκτης, τεράστια ψυχή, μεγάλη κλάση. Φτιαγμένος με τη φανέλα της ΑΕΚ, τρελαμένος με το περιβραχιόνιο του αρχηγού.

Ο Αραούχο ενσαρκώνει το όνειρο του. Μπορεί να μοιάζει κάπως παλαβό και ακατανόητο, πως ένα παιδί από τα πέρατα της άλλης πλευράς του κόσμου, που πιθανότατα αγνοούσε ακόμα και την ύπαρξη της Ελλάδας και σίγουρα δεν μεγάλωσε με φωτογραφίες του Θωμά και του Ντέμη στο δωμάτιο του, είναι εκείνος που βγάζει όλη αυτήν την τρέλα για την ΑΕΚ. Το παιδί που χαμογελά επειδή έχει το σήμα της ΑΕΚ στην καρδιά και καμαρώνει για το αρχηγιλίκι.

Ο Αραούχο είναι παλιά καψούρα, αλλά με τη φωτιά να σιγοκαίει. Ωστόσο, αν ο Σέρχιο φύσηξε δυνατά και απομάκρυνε όλα τα μαύρα σύννεφα πάνω από το ΟΑΚΑ, εάν είναι αυτός που συμβολίζει κάθε ελπίδα για τα ματς που έρχονται, δεν μπορεί κανείς να μην σταθεί στον Τσιντώτα. Γιατί αυτό το παιδί που σήκωσε τείχος και κράτησε όρθια την άμυνα της ΑΕΚ που έμπαζε από παντού, έχει αμφισβητηθεί και χτυπηθεί τόσο έντονα – πρώτα απ’ όλους, από την ίδια την ομάδα – που δεν το χωρά το μυαλό.

Η ασφάλεια του Τσιντώτα

Θυμάμαι, όταν είχε προκύψει το ζήτημα του τραυματισμού του Στάνκοβιτς, είχα πάρει το ρίσκο και είχα πει, ότι για το μόνο που δεν θα έπρεπε να ανησυχεί η ΑΕΚ στο επόμενο διάστημα ήταν ο Τσιντώτας. Και υπήρξε απόλυτη δικαίωση. Μολονότι η αμυντική συμπεριφορά της ΑΕΚ είναι θλιβερή, ο Τσιντώτας πείθει πως είναι σπουδαίος τερματοφύλακας. Οπως το έκανε και φέτος στην αρχή της σεζόν, όταν λέγαμε πως είναι παράλογο η ΑΕΚ να νικά και να έχει κορυφαίο τον τερματοφύλακα της.

Ο Τσιντώτας είναι κέρδος και δείχνει πως δεν είμαστε τρελοί. Ούτε θεωρώ πως ήταν αυτό το λάθος της ΑΕΚ, όταν αποφάσισε πέρυσι να τον εμπιστευθεί κάτω από την εστία της. Ας είχε φροντίσει να φτιάξει μια υποτυπώδη άμυνα, να έχει σωστή λειτουργία και ο Τσιντώτας τη δουλειά του θα την έκανε. Αλλά ως συνήθως στην ΑΕΚ, μαζί με τα ξερά γίνονται παρανάλωμα φωτιάς και τα χλωρά. Τουλάχιστον, η ΑΕΚ έχει ασφάλεια και προχωρά.

Σε άλλα θετικά νέα, η γεμάτη επανεμφάνιση του Αμραμπατ. Ο θετικός τρόπος του Μισελέν, η εξαιρετική παρουσία των Λιβάι και Τσούμπερ που δείχνουν πως μπορούν να βοηθήσουν. Και ο Γέβτιτς είναι σημαντική λύση για τη δημιουργία του παιχνιδιού. Είναι παίκτης που βλέπει γήπεδο, έχει καλές εκτελέσεις, είναι σημαντικός στη λειτουργία μιας ομάδας. Αν και για την Τετάρτη, θα προτιμούσα να ξεκινήσει η τριπλέτα των Αμραμπατ, Λιβάι και Τσούμπερ.

Τελειωμένη ιστορία η άμυνα

Βέβαια, τα καλά νέα δεν μπορούν να κρύψουν τα προβλήματα. Η ΑΕΚ συνεχίζει να μοιάζει κούφια σε αρκετές περιπτώσεις. Εάν ψάξεις όλο το ματς, δεν θα βρεις καμία φάση, ούτε μία, που να προέκυψε μέσα από παιχνίδι με τον Απόλλωνα σε άμυνα. Εκεί η ΑΕΚ έχει τεράστια ζητήματα που δεν μπορεί να λύσει, όσο δεν παίζει ομαδικά και με αυτοματισμούς. Περιμένει σχεδόν τα πάντα από το ατομικό ταλέντο, αλλά και τη στιγμή που θα βρει άδειο γήπεδο από τον αντίπαλο.

Σε ό,τι αφορά την άμυνα, είναι πλέον τελειωμένη ιστορία. Μπορεί να είναι φανερό πως ο Μήτογλου παραπαίει και ο Σβάρνας έχει «μπουκώσει» μέσα στην ΑΕΚ, αλλά το πρόβλημα είναι πολυσήμαντο. Χάνονται μαρκαρίσματα, επικρατεί πανικός, στο κέντρο δεν υπάρχει ένας που να μπορεί να κρατήσει μπάλα. Ισως, εάν μπει και ο Φράνσον στην εξίσωση, να είναι μια λύση να γίνει 6άρι ο Σιμάνσκι. Θα το δούμε μελλοντικά.

Και μια κουβέντα για τον Ευαγγέλου. Σωστή η δεύτερη κάρτα στον Μοχαμάντι. Αλλά ρε φίλε, δεν μπορεί να έχεις αφήσει νωρίτερα το κλάδεμα του Βιτλή στον Λιβάι να περάσει άβρεχτο και σε φάση που είναι δεύτερη κάρτα να είσαι τόσο άτεγκτος. Είπαμε πως τα κόζια έχουν χαθεί, αλλά ας τηρηθούν έστω λίγο τα προσχήματα με την παρωδία, ειδικά τώρα που έρχονται και σημαντικά ματς που κρίνουν στόχους για τη σεζόν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΕΚ – Στίβεν Τσούμπερ: «Υπήρχε πίεση πριν το πρώτο γκολ»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΕΚ – Αργύρης Γιαννίκης: «Επρεπε να αντιδράσουμε και το κάναμε – Για την πρόκριση με ΠΑΟΚ»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΕΚ – Απόλλων Σμύρνης 3-0: Τα highlights της «τριάρας» της «Ένωσης»

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News