ΡΑΛΦ ΡΑΝΓΚΝΙΚ: Όλα άρχισαν με τη βότκα του Όλεγκ Μπλαχίν

Ποιος είναι ο Ραλφ Ράνγκνικ, ο άνθρωπος που ανέλαβε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Η αλήθεια είναι πως αυτές τις ημέρες κανείς δεν τον περιέγραψε καλύτερα από τον προπονητή της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ. «Είναι ένας καλός άνθρωπος κι ένας καταπληκτικός τεχνικός. Έχει τεράστια εμπειρία και “έχτισε” δύο συλλόγους από το τίποτα, τη Χόφενχαϊμ και την Λειψία και τους μετέτρεψε σε πραγματικές δυνάμεις στη Γερμανία», δήλωσε και συνέχισε: «Χαίρει μεγάλης εκτίμησης μεταξύ των προπονητών στη Γερμανία και δικαίως. Όπου κι αν εργάστηκε έκανε καταπληκτική δουλειά».

Αυτός είναι, λοιπόν, ο Ραλφ Ράνγκνικ. Θεωρείται υπεύθυνος για την «επανάσταση» της γερμανικής σχολής και για την εφαρμογή νεωτερισμών στον τρόπο προπόνησης και στην τακτική. Με ιδέες για το πρέσινγκ, την ανάπτυξη και το τρανζίσιον και πολλά άλλα ακόμη. «Η επιρροή του σε μένα και στους άλλους νεαρούς προπονητές στη Γερμανία ήταν τεράστια εκείνη την εποχή. Μας έδειξε πως πολλά πράγματα μπορούν να γίνουν διαφορετικά σε αντίθεση με τις απόψεις που επικρατούσαν και θεωρούνταν δεδομένες», ανέφερε ο κόουτς της Τσέλσι, Τόμας Τούχελ.

Οπότε ο Ράνγκνικ αμφισβήτησε το γερμανικό status quo, έκανε άνοιγμα σε άλλες ποδοσφαιρικές φιλοσοφίες κι άνοιξε νέους ορίζοντες σε τεχνικούς και παίκτες.

 Ο Λομπανόφσκι και η βότκα του Μπλαχίν

Πώς, όμως, ο Ράνγκνικ έγινε ο «big Ralf Rangnick», όπως τον λέει κι ο Κλοπ; Στο Μπάκνανγκ, την ιδιαίτερη πατρίδα του στη Γερμανία, τον αποκαλούν «Καθηγητή». Κυρίως γιατί αν δεν γινόταν προπονητής στην Bundesliga, θα γινόταν ο γυμναστής κι ο καθηγητής αγγλικών στο τοπικό σχολείο.

Το Μπάκνανγκ βρίσκεται 33 χιλιόμετρα μακριά από τη Στουτγάρδη κι ο Ράνγκνικ γεννήθηκε εκεί την ημέρα του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958, όταν η Βραζιλία διέλυσε με 5-2 τη Σουηδία κι ο κόσμος έμεινε εμβρόντητος μπροστά στην ανατολή της εποχής του Πελέ.

Στη… μυθολογία του Ράνγκνικ – κατά κάποιο τρόπο είναι η ευρωπαϊκή βερσιόν του Μαρσέλο Μπιέλσα – λέγεται πως υπάρχει ένα ματς που χάραξε το μονοπάτι του. Το φιλικό που έδωσε τον Φεβρουάριο του 1983 η Βικτόρια Μπάκνανγκ με την Ντιναμό Κιέβου. Εκεί ο Ράνγκνικ είδε με τα μάτια του τις επαναστατικές ιδέες του Βαλερί Λομπανόφσκι. Νόμιζε πως οι Ουκρανοί έπαιζαν με 13 και 14 παίκτες.

Στο διάστημα που η Ντιναμό Κιέβου βρισκόταν στη Στουτγάρδη, υπάρχουν κι άλλες ιστορίες. Ο Ράνγκνικ πριν και μετά το φιλικό, λέγεται, πως δεν έχασε ούτε μια προπόνησή της, ενώ ένας τότε παίκτης του, ο Ραλφ Κροπφ, αποκάλυψε σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «La Gazzetta dello Sport» πως ο Ράνγκνικ έκανε τα πάντα για να βλέπει τον Λομπανόφσκι και τους παίκτες του να δουλεύουν. Τόνισε πως μια μέρα πήγε με τον Ράνγκνικ στο σούπερ μαρκετ κι αγόρασαν βότκα για το μεγάλο αστέρι της Ντιναμό Κιέβου, τον Όλεγκ Μπλαχίν!

Από εκείνες τις προπονήσεις, λοιπόν, πήρε διάφορα. Ήδη από το 1985 λέγεται πως οι ομάδες του έπαιζαν με τέσσερις στην ευθεία στην άμυνα – κάτι που οι μεγάλες ομάδες της Γερμανίας άρχισαν να το εφαρμόζουν αργότερα. Στην πορεία εμπλούτισε τις μεθόδους του βλέποντας τον Αρίγκο Σάκι, τον Τζοβάνι Τραπατόνι και τον Ζντένεκ Ζέμαν.

Το καταφύγιο και το όνειρο

Το Μπάκνανγκ παραμένει το καταφύγιο του. Εκεί προσέχει το σπίτι του που έχει και μίνι – γήπεδο ποδοσφαίρου και τον κήπο του. Εκεί πηγαίνει για βόλτες με το ποδήλατο με τον πατέρα του Ντίτριχ και είναι το μέρος των οικογενειακών συνεστιάσεων με τους γιους του Κέβιν (scout στην Λειψία) και Ντάβιντ (γιατρό στο Σάλτσμπουργκ, στην πόλη όχι στην έτερη ομάδα της Red Bull). Οι γονείς του κατάγονται από το Καλίνινγκραντ και η μητέρα του από το Βρότσλαβ. Γνωρίστηκαν σε στρατόπεδο προσφύγων μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η Βικτόρια έγινε η ζωή του Ραλφ Ράνγκνικ και πήρε δύο σερί πρωταθλήματα μαζί του στο ρόλο παίκτη – προπονητή και να συμπεριφέρεται στους ποδοσφαιριστές του ως επαγγελματίες ακόμη κι αν ήταν ερασιτέχνες και εργάζονταν σε εργοστάσια.

Η καλή δουλειά που έκανε στα πρώτα της δεκαετίας του 1980 του άνοιξε τις πόρτες της Στουτγάρδης. Εκεί πήγε για πρώτη φορά το 1985 κι αφού δοκίμασε την τύχη του κι αλλού, επέστρεψε το 1990. Σ’ αυτό το διάστημα, το κλαμπ τον έστειλε να εντοπίσει ταλέντα στη Βραζιλία. Προσπαθούσε να πείσει τους παράγοντες να πάρουν τον Ρονάλντο από την Κρουζέιρο.

Όταν ανέλαβε τη Χόφενχαϊμ, το κλαμπ δεν είχε τη δομή που έχει τώρα. Έβλεπε με τον γιο του Κέβιν παιχνίδια του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος στο ίντερνετ και στην τηλεόραση αναζητώντας παίκτες. Έτσι εντόπισε τον Ρομπέρτο Φιρμίνο και τον Κάρλος Εντουάρντο. Ο Ράνγκνικ πάντοτε είχε… μάτι για το ξεχωριστό ταλέντο. Αυτό έμεινε και μετέπειτα στην πορεία του. Όπως και η άποψή του πως ο οργανισμός της Red Bull έπρεπε να ποντάρει στη Βραζιλία – κάτι που έγινε με την Μπραγκαντίνο, που πριν μια εβδομάδα έπαιξε στον τελικό του Copa Sudamericana.

Στη Γερμανία πάντοτε υπήρχε αυτό το «τί θα γινόταν αν…» ο Ράνγκνικ καθόταν στον πάγκο μιας μεγάλης ομάδας με ποδοσφαιριστές παγκόσμιας κλάσης και αρκετά χρήματα για μεταγραφές. Γι’ αυτό και δεν τους έκανε εντύπωση που μανιωδώς «κυνηγούσε» κάποιον πάγκο μακριά από το 45+1 της Γερμανίας ή το μοντέλο της Red Bull.

Ως επόπτης του ποδοσφαιρικού πρότζεκτ της εταιρίας του ενεργειακού ποτού ανέπτυξε και διασυνδέσεις στις Η.Π.Α. μέσω της Νιού Γιόρκ Ρεντ Μπουλς. Από εκεί εικάζεται τον ήξερε ο Ιβάν Γκαζίδης που τον ήθελε στη Μίλαν, μέχρι που έβαλε «στοπ» ο Πάολο Μαλντίνι και τα καλά αποτελέσματα με τον Στέφανο Πιόλι. Έπειτα, μίλησε την οικογένεια Φρίντκιν, αλλά η Ρόμα επέλεξε το πορτογαλικό μοντέλο με τον Τιάγκο Πίντο ως γενικό διευθυντή και τον Ζοσέ Μουρίνιο προπονητή. Τώρα, τρίτη και φαρμακερή, τον επέλεξαν οι Αμερικανοί Γκλέιζερ για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι εκείνος θα κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: θα δουλέψει στην Premier League. 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News