Ρεάλ Μαδρίτης: Ο Αλφρέδο ντι Στέφανο έφτιαξε την ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου

Η μέρα θανάτου του Αλφρέδο ντι Στέφανο, 7 Ιουλίου 2014, ήταν μέρα θρήνου και οδυρμού για όλη τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πάνω από 60 χρόνια πριν, οι μαεστρικές κινήσεις του Σαντιάγκο Μπερναμπέου έφεραν τον Αργεντινό στην ισπανική πρωτεύουσα και έφτιαξαν την ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Ενώ η Ρεάλ Μαδρίτης ταλανίζεται συνολικά ως κλαμπ ύστερα από όσα έβγαλε το ρεπορτάζ της «Marca» για τη συμπεριφορά τσιφλικά που είχε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του Πάμπλο Λάσο στον πάγκο της ομάδας μπάσκετ ο Χουάν Κάρλος Σάντσεθ, μία λεπτομέρεια στην αφήγηση των γεγονότων κάνει τη διαφορά, όχι βέβαια στην ηθική υπόσταση του γενικού μάνατζερ της Ρεάλ αλλά, στην καθυστέρηση λήψης απόφασης για την αποπομπή του από το 2012 προπονητή των «μερένχες». Τον Ιούλιο του 2014, ο Σάντσεθ μίλησε και με τον Φώτη Κατσικάρη, ο οποίος τότε ήταν ομοσπονδιακός προπονητής της Εθνικής. Ο αξιοσέβαστος, ειδικά στην Ισπανία, Έλληνας τεχνικός είχε μπροστά του το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά ο Σάντσεθ είχε βάλει πλώρη να αντικαταστήσει τον Λάσο, μετά το δεύτερο διαδοχικό χαμένο τελικό Ευρωλίγκας από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και αφού είχε ηττηθεί στο Λονδίνο από τον Ολυμπιακό, 100-89, το 2013. Ο Σάντσεθ είχε βγει στη… γύρα για να αντικαταστήσει τον Βάσκο συμπατριώτη του και δεδηλωμένο φίλο του, όταν έγινε κάτι που ενδεχομένως ήταν αναμενόμενο, λόγω χρόνου, αλλά πάγωσε τα πάντα στη Μαδρίτη.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Ρεάλ Μαδρίτης: Στο νοσοκομείο με έμφραγμα του μυοκαρδίου ο Πάμπλο Λάσο!

Ο Αλφρέδο ντι Στέφανο πέθανε από καρδιακή προσβολή στις 7 Ιουλίου 2014, τρεις μέρες αφού είχε κλείσει τα 88 του.

Η «λευκή» πλευρά της ισπανικής πρωτεύουσας προμηθεύτηκε άφθονα μαύρα περιβραχιόνια. Ο Ντι Στέφανο ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη φυσιογνωμία στην Ιστορία του συλλόγου, ύστερα, βέβαια, από εκείνον που το γήπεδο της Ρεάλ έχει το όνομα: τον παίκτη, προπονητή και πρόεδρο της «βασίλισσας», Σαντιάγκο Μπερναμπέου. Σε ό,τι αφορά την περίπτωση του Λάσο, ο Σάντσεθ δεν τόλμησε να κάνει κάτι ρηξικέλευθο. Την επόμενη χρονιά, η Ρεάλ κατέκτησε την Ευρωλίγκα και ο προπονητής της ομάδας «έδεσε» τη θέση του.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Καρίμ Μπενζεμά: Η νύχτα που ξεπέρασε το θρύλο της Ρεάλ Μαδρίτης

Αυτή ήταν η δύναμη του Ντι Στέφανο. Σε αγωνιστική αξία και αποδοτικότητα, μόνο ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να συγκριθεί μαζί του, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τη συνείδηση των φίλων της πρωταθλήτριας Ευρώπης, ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Πορτογάλος είναι ο αρχισκόρερ της Ρεάλ Μαδρίτης σε όλες τις διοργανώσεις, αν και τα ρεκόρ του γεννημένου στο Μπουένος Άιρες επιθετικού είχε πάρει ο Ραούλ Γκονζάλες μέσα στην πρώτη δεκαετία του μιλένιουμ. Ο Ντι Στέφανο, που ήταν στην παρουσίαση του Ρονάλντο μαζί με τον Εουσέμπιο, πρόλαβε να δει τη Ρεάλ να κατακτά το 10ο Κύπελλο Πρωταθλητριών της Ιστορίας της, στον τελικό με την Ατλέτικο Μαδρίτης στη Λισαβόνα. Δεν πρόλαβε να χειροκροτήσει τον Καρίμ Μπενζεμά, όταν τον προσπέρασε στη λίστα των σκόρερ.

 

Η Ρεάλ Μαδρίτης ευνοήθηκε από την… Κολομβία

Ο Αλφρέδο ντι Στέφανο των πέντε Κυπέλλων Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης και των 269 γκολ σε 354 ματς με τη Ρεάλ (πηγή transfermarkt), των τριών εθνικών ομάδων, δηλαδή της Αργεντινής, της Κολομβίας, τη φανέλα της οποίας φόρεσε για φιλικά παιχνίδια το 1951, και της Ισπανίας, με την οποία πλησίασε να παίξει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, στη Χιλή, αλλά μια θλάση του στέρησε τη συμμετοχή, λογίζεται ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών, όμως δεν υπάρχουν στιγμιότυπα που να αναδεικνύουν την αξία του. Στα τέλη της δεκαετίας του ’40, πάντως, με τη σπουδαία Ρίβερ Πλέιτ ήταν φόβος και τρόμος.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Σαν σήμερα: Ρίβερ – Μπόκα και 71 νεκροί – Τα ούρα κι ο «νεκρός νούμερο 19» που… ξύπνησε

Από την άλλη πλευρά, αυτό για το οποίο είναι περισσότερο γνωστός, είναι η ίδια η μεταγραφή του στη Ρεάλ. Η διάσημη ιστορία της «αρπαγής» του από τους «μερένχες» έχει την απλοϊκή διάσταση της συμμετοχής του Φρανσίσκο Φράνκο, σε αυτήν. Τα στοιχεία, ωστόσο, δηλούν το αντίθετο και κάνουν την υπόθεση περισσότερο σύνθετη. Όπως φαίνεται, ο δικτάτορας της Ισπανίας, που στο ποδόσφαιρο συνδέθηκε με τη Ρεάλ, ουδόλως ανακατεύτηκε στην υπόθεση -σε αντίθεση με τη μεταγραφή του Γιόχαν Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα το 1973, που από το πουθενά βρήκε ένα εκατομμύριο δολάρια για να του δώσει- η οποία περιορίστηκε στο αμιγώς ποδοσφαιρικό κομμάτι και τις διαπραγματεύσεις μεταξύ τεσσάρων συλλόγων. Από τη μία μεριά, τη συμφωνία της Μπαρτσελόνα με τη Ρίβερ Πλέιτ, από την άλλη, εκείνη της Ρεάλ με τη Μιλιονάριος από την Κολομβία και το «ναι μεν, αλλά…» των Αργεντινών ιθυνόντων στον Μπερναμπέου, που, όντας δαιμόνιος, φρόντισε να καλυφθεί και από τις δύο πλευρές.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: «Ραούλ και Κασίγιας κατέστρεψαν τη Ρεάλ»

Αντιθέτως, η Μπάρτσα βρήκε τον μπελά της καθώς δεν ασχολήθηκε με τους Κολομβιανούς. Όταν στη Βαρκελώνη συνειδητοποίησαν ότι η Μιλιονάριος έπαιξε κομβικό ρόλο στη μεταγραφή, ήταν αργά.

Συγκεκριμένα, ο Ντι Στέφανο είχε συμφωνήσει πρώτα με την… Τορίνο. Μετά το δυστύχημα της Σουπέργκα, η Ρίβερ και η «γκρανάτα» έκαναν ένα φιλικό, στο οποίο οι Ιταλοί είδαν για πρώτη φορά το «ξανθό τόξο. Από τον Οκτώβριο του 1948, το πρωτάθλημα της Αργεντινής τελούσε υπό το καθεστώς απεργίας των ποδοσφαιριστών και οι παίκτες έφευγαν για την Κολομβία, που δεν ήταν μέλος της FIFA. Ο Ντι Στέφανο δεν έγινε ποτέ μέλος της Τορίνο, διότι ο συμπαίκτης του, ο θρυλικός Αδόλφο Πεδερνέρα, τον ειδοποίησε για να υπογράψει στη Μιλιονάριος, η οποία έδινε ψηλές αμοιβές σε παίκτες αλλά δεν πλήρωνε ομάδες για να τους αποκτήσει. Εκεί συνάντησε και τον άλλο συμπαίκτη του στους… μιλιονάριος της Αργεντινής, δηλαδή τον Νέστορ Ρόσι.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Ρεάλ Μαδρίτης: Ο εφιάλτης επιστρέφει

Η Ρεάλ είχε κανονίσει, τον Μάρτιο του 1952, ένα τουρνουά στο οποίο θα συμμετείχε η Ρίβερ Πλέιτ, τόσο για να γιορτάσει το νέο γήπεδό της όσο και το μισό αιώνα από την ίδρυση του κλαμπ. Ο Μπερναμπέου, παντόπτης και παντήκοος, άκουσε ότι στην Κολομβία υπήρχε μία σπουδαία ομάδα, η Μιλιονάριος. Ακύρωσε, λοιπόν, την πρόσκληση στους Αργεντινούς και κάλεσε τους Κολομβιανούς. Στο παιχνίδι που η Ρεάλ ηττήθηκε 4-2, ο Μπερναμπέου βρισκόταν στην κερκίδα για να κάνει… σκάουτινγκ ριπόρτ στον Πεδερνέρα. Όμως, ο Ντι Στέφανο τον μάγεψε. Η Ρεάλ ήθελε να αποκτήσει τον ποδοσφαιριστή και η φήμη του εξαπλώθηκε όταν σε φιλικό νίκησε την Ουγγαρία και την Ουρουγουάη, η οποία ήταν και η πρωταθλήτρια κόσμου. Στην Ισπανία, πάντως, η Μαδρίτη δεν ήταν η μόνη που είχε αποκτήσει γνώση του Ντι Στέφανο. Μαζί με το βασιλικό (εξαιρετικά ταιριαστό φυτό για την περίπτωση) ποτίστηκε και η… γλάστρα της Βαρκελώνης.

Το μοιραίο λάθος της Μπαρτσελόνα

Με βάση ημερομηνίες και δημοσιεύματα στον Τύπο της εποχής, η κατάσταση στην οποία μπήκαν οι δύο σύλλογοι έγινε περίπλοκη. Όταν ανακατεύονται τρεις πλευρές σε ένα ζήτημα μπορεί να γίνει μπέρδεμα, αλλά σε αυτήν την περίπτωση ήταν τέσσερις οι πλευρές. Στις 2 Μαρτίου του 1953, η Μπαρτσελόνα βάζει τον Καταλανό επιχειρηματία Ντομίνγκο Βαλς Ταμπερνέρ ως μπροστάρη στην εκπροσώπησή της για τον Ντι Στέφανο. Η Ρίβερ Πλέιτ, στην οποία μέχρι το τέλος εκείνου του έτους ο τότε 27χρονος φορ θα έπρεπε να έχει επιστρέψει, ζήτησε 108.000 λίρες, όμως με τους «μπλαουγκράνα» συμφώνησε στις 87.000. Για να κλειδώσει η συμφωνία, η Μπαρτσελόνα έπρεπε να βάλει τα μισά ως τις 10 Αυγούστου και τα άλλα μισά σε τρεις δόσεις ως το τέλος του 1954. Ο ίδιος ο παίκτης, όμως, θα έπρεπε να βρίσκεται στη Βαρκελώνη ως τις 26 Ιουλίου του 1954, αλλιώς η συμφωνία θα ακυρωνόταν.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Σε δημοπρασία οι “θησαυροί” του Ντι Στέφανο

Περιττό να ειπωθεί ότι ο Ντι Στέφανο «ψηνόταν». Από την άλλη μεριά, η Ρεάλ κινήθηκε εξίσου γρήγορα. Έφτασε σε συμφωνία με τους Μιλιονάριος και σε ένα τηλεγράφημα προς τη Ρίβερ στις 24 Μαΐου, ανέφερε ότι έφτασε σε πλήρη συμφωνία με την ομάδα της Μπογκοτά να παραχωρήσει τον Ντι Στέφανο ως τον Οκτώβριο του 1954. Οι Αργεντινοί απάντησαν πως είχαν ήδη συμφωνήσει με την Μπαρτσελόνα, όμως διαβεβαίωσαν και γραπτώς ότι αν οι Καταλανοί δεν έβαζαν την πρώτη δόση ως στις 11 Αυγούστου, ο παίκτης θα πήγαινε στη Ρεάλ. Στις 7, η Μπαρτσελόνα έβαλε τα χρήματα που απαιτούνταν και η Ρίβερ, που το ανακοίνωσε, απάντησε στη νέα πίεση της Ρεάλ ότι το δικό τους υπογεγραμμένο μνημόνιο δεν ίσχυε. Εκείνο που οι «μπλαουγκράνα» δεν είχαν υπολογίσει, ήταν ότι οι αντιρρήσεις που θα έφερναν οι Μιλιονάριος θα ήταν κομβικές. Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωσή, η Μπαρτσελόνα αναγνώριζε μόνο τη Ρίβερ ως την ομάδα που ανήκε ο ποδοσφαιριστής. Η κατάσταση έγινε χειρότερη όταν, σε διαπραγμάτευση με τους Μιλιονάριος τον Ιούλιο του 1953, η Μπαρτσελόνα χρησιμοποίησε τον Ζοάν Μπουσκέτς, έναν Καταλανό που έμενε στην Κολομβία. Δεν θα ήταν πρόβλημα η παρουσία του, αν δεν ήταν διευθυντής στη γειτονική Σάντα Φε και αν η Μπαρτσελόνα δεν έκανε μια υποτυπώδη πρόταση για τον παίκτη, η οποία απορρίφθηκε.

Τότε, έκαναν όλες τις διαδικασίες ώστε ο Ντι Στέφανο και η οικογένειά του να ταξιδέψουν στη Βαρκελώνη. Είχαν ήδη φτάσει εκεί και ο Αργεντινός φόρεσε τη φανέλα της Μπάρτσα σε τουλάχιστον ένα φιλικό προετοιμασίας.

 

Τα μονά στην Μπαρτσελόνα, τα ζυγά στη Ρεάλ

Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν πειστική. Όπως μεταδόθηκε από το BBC, η ισπανική Ομοσπονδία δεν έκανε αποδεκτή τη μεταγραφή του Ντι Στέφανο, αφού οι Μιλιονάριος δεν είχαν συμφωνήσει με την Μπαρτσελόνα. Η περίπτωση ανήχθη στα όρια του γελοίου, όταν η Ομοσπονδία αποφάσισε να παίξει ο Αργεντινός… και στις δύο ομάδες, χρόνο παρά χρόνο, αρχίζοντας από τη Ρεάλ το 1953. Η Μπαρτσελόνα ζήτησε στις 7 Σεπτεμβρίου την πρώτη δόση από τη Ρίβερ, ενώ εκφράστηκε γραπτώς και για την ως τότε απόδοση του Ντι Στέφανο με την ομάδα, λέγοντας πως «είναι ασταθής». Οι Αργεντινοί αρνήθηκαν να της την επιστρέψουν, ενώ ο Μπερναμπέου έδωσε στους Μιλιονάριος τα χρήματα και για τον εναπομείναντα χρόνο συμβολαίου του Ντι Στέφανο με τους Κολομβιανούς. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1953, η FIFA συγχρωτίστηκε με τη RFEF, ανακοινώνοντας πως τα μονά χρόνια (1954-55, 1956-57) ο Ντι Στέφανο θα έπαιζε στην Μπαρτσελόνα και τα ζυγά (1953-54, 1955-56) στη Ρεάλ.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Ρεάλ Μαδρίτης: Μια βασίλισσα εστεμμένη από βασιλιά

Στη Βαρκελώνη ένιωσαν εξευτελισμένοι και το διοικητικό συμβούλιο αποφάσισε να υποχωρήσει. Έφτασε σε συμφωνία με τη Ρεάλ, για να πάρει πίσω τα χρήματα που είχε δώσει για τον Ντι Στέφανο, ενώ ο πρόεδρος, Μαρτί Καρέτο, αναγκάστηκε να παραιτηθεί και το συμβόλαιο σκίστηκε.

Ο Ντι Στέφανο έγινε θρύλος της Ρεάλ. Μαζί της κατέκτησε 8 πρωταθλήματα, ένα Copa del Rey και ένα Διηπειρωτικό, το πρώτο, το 1960. Στις Αυγούστου του 1963 έπεσε θύμα απαγωγής στο Καράκας από το επαναστατικό κίνημα Ένοπλες Δυνάμεις για την Εθνική Ελευθερία, που έδρευε στη Βενεζουέλα. Ο κωδικός της απαγωγής ήταν «Χουλιάν Γκριμάου», προς τιμή του Ισπανού κομουνιστή που εκτελέστηκε τον Απρίλιο του 1963 από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Φράνκο. Τον άφησαν έπειτα από δύο μέρες και μάλιστα, τον Αύγουστο του 2005, όταν προβλήθηκε το «Ρεάλ Μαδρίτης, η ταινία», συναντήθηκε με τον Βενεζουελάνο καλλιτέχνη, γλύπτη και ζωγράφο, Πολ δε Ρίο, ο οποίος ήταν ένας από τους απαγωγείς του.

Ο Ντι Στέφανο έφυγε από τη Ρεάλ το 1964, όταν δεν αποδέχθηκε την πρόταση του Μπερναμπέου να μπει στο τεχνικό επιτελείο της ομάδας. Έπαιξε στην Εσπανιόλ ένα χρόνο και αποσύρθηκε. Από το 1967 έως το 1991 έκανε καριέρα προπονητή, με δύο θητείες στη Ρεάλ (1982-84, 1990-91), δύο στην Μπόκα Τζούνιορς (1969-70, 1985) και δύο στη Βαλένθια (1970-74, 1986-88). Έκατσε και στον πάγκο της Ρίβερ (1981-82), όπως και των Έλτσε, Σπόρτινγκ Λισαβόνας, Ράγιο Βαγεκάνο, Καστεγιόν. Στις 5 Νοεμβρίου του 2000 έγινε επίτιμος πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News