Βουλγαρία: Χωρίς Στόιτσκοφ, χωρίς Μπερμπάτοφ, δίχως ελπίδα

Περασμένα μεγαλεία, καταγγελίες για διαφθορά και προσυνεννοημένους αγώνες και μια εθνική ομάδα που καταρρέει και δεν κερδίζει ούτε το Γιβραλτάρ! Θα μπορούσε να είναι μια σύντομη περιγραφή για το ελληνικό ποδόσφαιρο, έστω λίγο καιρό πριν. Συμβαίνουν κι αλλού όμως. Πολύ κοντά μας. Στη γειτονική Βουλγαρία.

Θυμάστε την ομάδα του 1994; Στόιτσκοφ, Λέτσκοφ, Ιβάνοφ, Μπαλάκοφ, Κοσταντίνοφ και τα άλλα παιδιά; Οι παλαιότεροι αποκλείεται να τους έχετε ξεχάσει. Διέλυσαν την εθνική μας (4-0), κέρδισαν με 2-0 την Αργεντινή, με 2-1 τη Γερμανία και έφτασαν στα ημιτελικά του Μουντιάλ των ΗΠΑ.

Όταν αυτοί οι παίκτες σταδιακά αποχώρησαν, εξαφανίστηκε μαζί τους και το βουλγαρικό ποδόσφαιρο. Ένας Μπερμπάτοφ εμφανίστηκε κάποια στιγμή, πέρασε και από τα μέρη μας, τη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ στα τελευταία του και από τότε επικρατεί σιγή. Είναι τυχαίο ότι, ενώ παλαιότερα στη χώρα μας αγωνιζόντουσαν αρκετοί Βούλγαροι παίκτες, πλέον είναι ελάχιστοι;

Η τελευταία συμμετοχή της Βουλγαρίας σε μεγάλη διοργάνωση ήταν το Euro 2004, όταν γνώρισε τρεις ήττες με τέρματα 1-9, λίγο καλύτερη πορεία δηλαδή από αυτήν της Ελλάδας το 1994.

Πεντάρα από τη Γεωργία, ισοπαλία με το Γιβραλτάρ

Για να καταλάβετε την κατάντια του βουλγαρικού ποδοσφαίρου, στο τρέχον Nations League, στην έδρα της έφαγε πέντε γκολ (5-2) από τη Γεωργία και έφερε ισοπαλία, 1-1 με τη Βόρεια Μακεδονία, της οποίας οι παίκτες έφυγαν απογοητευμένοι από το γήπεδο γιατί πέταξαν δύο σίγουρους βαθμούς. Εκτός έδρας έφεραν δύο ισοπαλίες: στη Γεωργία (0-0) και στο Γιβραλτάρ (1-1). Αυτό το τελευταίο αποτέλεσμα ξεχείλισε το ποτήρι. Πόσες πίκρες να αντέξουν οι φίλοι της;

Η κατάσταση στο βουλγαρικό ποδόσφαιρο μυρίζει μπαρούτι. Θυμίζει αρκετά την ελληνική πραγματικότητα όταν η εθνική μας έχανε από τα Νησιά Φερόε, το Λουξεμβούργο και έφερνε ισοπαλία με το Λιχτενστάιν. Ωστόσο στη χώρα μας η ελπίδα δεν είχε σβήσει. Ξεχώριζαν κάποιοι καλοί παίκτες που αγωνιζόντουσαν στο εξωτερικό και τα μεγάλα κλαμπ συνέχιζαν να παλεύουν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Στη Βουλγαρία ο καλύτερος σύγχρονος ποδοσφαιριστής είναι ο Κίριλ Ντεσπότοφ. Τον ξέρει κανείς; Αν και τα χρήματα της μεταγραφής του στη μικρομεσαία Κάλιαρι, δεν ανακοινώθηκαν ποτέ, το ποσό ξεπέρασε τα 4,5 εκ. που είχε δώσει η Μπαρτσελόνα για τον Χρίστο Στόιτσκοφ, νέο ρεκόρ δηλαδή για Βούλγαρο παίκτη που έφυγε από την πρώτη κατηγορία της χώρας. Έπαιξε μόνο σε πέντε ματς στη Seria A και στα 25 του γύρισε πίσω στη Λουντογκόρετς ως αποτυχημένος.

Μοναδική όαση η Λουντογκόρετς

Η τελευταία είναι ο μοναδικός λόγος που το βουλγάρικο ποδόσφαιρο ακούγεται, έστω ελάχιστα, στην Ευρώπη. Κατάφερε να μπει δύο φορές σε ομίλους του Champions League, ενώ έχει καταγράψει πρόκριση επί της Λάτσιο και την περσινή επί του Ολυμπιακού. Πόσοι Βούλγαροι υπάρχουν στο ρόστερ της Λουντογκόρετς; Ο Ντεσπότοφ κι άλλοι τρεις, τέσσερις στο σύνολο.

Αυτή είναι μια μεγάλη πληγή για το βουλγαρικό ποδόσφαιρο. Παρά τις προσπάθειες ομάδων της λίγκας να μπει περιορισμός στη χρησιμοποίηση ξένων ποδοσφαιριστών.

Σύμφωνα με τον Κράσιμιρ Μπαλάκοφ, μέλος της καλύτερης ενδεκάδας του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994, εκείνη η επιτυχία έφερε την καταστροφή και το αιτιολόγησε λέγοντας:

«Μετά την 4^η θέση, όλοι πίστεψαν ότι οι επιτυχίες θα ερχόντουσαν από μόνες τους, ότι είμασταν κάποιοι σημαντικοί. Ως αποτέλεσμα, σταμάτησαν όλοι να δουλεύουν. Αυτό είχε ως συνέπεια να χάσουμε πολλές γενιές στην πορεία».

Ο Βαλεντίν Στάντσεφ, υπεύθυνος των ακαδημιών της Λουντογκόρετς έχει πιο εμπεριστατωμένη άποψη:

«Οι μεγάλες ομάδες του παρελθόντος, ΤΣΣΚΑ και Λέφσκι, πάσχουν από κακή διοίκηση και διαχείριση του υλικού τους. Αδιαφορούν για την ανάπτυξη και ζητούν άμεσα αποτελέσματα.

Κάθε σεζόν 20 ξένοι παρελαύνουν από τις ομάδες τους. Θέλουμε τους ξένους παίκτες για να είναι οι ομάδες μας δυνατές, αφού οι ντόπιοι καλοί παίκτες δεν φτάνουν, αλλά αυτοί που έρχονται πρέπει να είναι ποιοτικοί.

Δεν είναι δυνατόν οι ομάδες να ζητούν από τους γονείς να πληρώνουν για τα παιδιά τους, αλλά να προσφέρουν οι ίδιες στα παιδιά τις ιδανικές συνθήκες για να εξελιχθούν».

Διαφθορά και οργανωμένο έγκλημα στο ποδόσφαιρο

Σύμφωνα με μια αναφορά των Αμερικανών μυστικών υπηρεσιών που αποκαλύφθηκε από τα Wikileaks και αναδημοσιεύτηκε από πολλά μέσα σε όλη την Ευρώπη, η διαφθορά κυριαρχούσε επί σειρά ετών στο βουλγαρικό ποδόσφαιρο.

Το οργανωμένο έγκλημα διοικούσε την πλειοψηφία των ομάδων. Στήσιμο αγώνων, ξέπλυμα χρήματος, φοροδιαφυγή, δικαστικά σκάνδαλα ήταν το μόνιμο σκηνικό, που οδήγησε στην απαξίωση του προϊόντος. Ουσιαστικά, η Βουλγαρία, όπως και οι περισσότερες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, μπήκε στη δίνη μιας βιαστικής πολιτικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης που ήρθε μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού και βρήκε όλες τις χώρες απροετοίμαστες.

Η αναφορά αυτή είδε το φως της δημοσιότητας το 2010, αλλά κανείς δεν έχει πειστεί ότι η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική στις μέρες μας.

Όποια κι αν είναι τα αίτια της πτώσης, η ουσία είναι ότι το ποδόσφαιρο στη Βουλγαρία έπιασε πάτο. Το 1-1 με το Γιβραλτάρ ίσως λειτουργήσει ως το καμπανάκι που θα επιφέρει αλλαγές. Ωστόσο, ακόμα κι αν βρεθεί ένας Γκουστάβο Πογιέτ για την εθνική ομάδα, οι τομές που πρέπει να γίνουν θα πρέπει να ξεκινήσουν από τις υποδομές και να στηριχθούν από τις ομάδες που μετέχουν στις εθνικές κατηγορίες. Κι αυτό το πλάνο θέλει δουλειά πολύ…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News