Παγκόσμιο Κύπελλο 2002: Ο Ρονάλντο έγινε ο κορυφαίος φορ όλων των εποχών στη Γιοκοχάμα

Ο τελικός απέναντι στη Γερμανία, στις 30 Ιουνίου 2002 στη Γιοκοχάμα, ήταν δικός του. Η Βραζιλία νίκησε 2-0, ο Ρονάλντο πέτυχε αμφότερα τα γκολ και εκείνη τη μέρα ανέβηκε στην κορυφή για τους καλύτερους στράικερ εξ υπαρχής ποδοσφαίρου.

Ο συμβατικός Ρονάλντο του 2002 πορρώ απείχε του πυραυλοκίνητου θαύματος του 1998. Μετά το μυστήριο, που απολύτως δεν έχει απαντηθεί, γι’ αυτό που συνέβη στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που είχε καταλύσει η Βραζιλία την παραμονή του τελικού του Παγκόσμιου Κυπέλλου με τη Γαλλία, ο Ρονάλντο είδε τους τένοντές του να τον προδίδουν. Στις 22 Νοεμβρίου του 1999 έπαθε ρήξη και όταν επέστρεψε, στις 12 Απριλίου του 2000, υπέστη έναν από τους πιο φριχτούς, σε εικόνα, τραυματισμούς, στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ιταλίας της Ίντερ με τη Λάτσιο, όταν το γόνατό του… ξεκόλλησε μπροστά στα «μάτια» του Φερνάντο Κόουτο και… όλης της οικουμένης. Εκείνο το χτύπημα τον κράτησε εκτός για 523 μέρες, δηλαδή ένα χρόνο και 158 μέρες, και προφανώς, όταν επέστρεψε, δεν ήταν ο ίδιος ποδοσφαιριστής.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Ρονάλντο: Ανέβηκε στο ποδήλατο για τα 500 χλμ που υποσχέθηκε μετά την άνοδο της Βαγιαδολίδ!

Ο Ρονάλντο είχε χάσει τη σπιρτάδα και την ευελιξία του, οι οποίες προκαλούσαν τρόμο. Η επιτάχυνσή του ήταν ένα καταπληκτικό αισθητικό δρώμενο, που υπερκάλυπτε την όραση και μεταδιδόταν συναισθηματικά σε όσους τον απολάμβαναν. Μετά τα δύο πρώτα βήματα με την μπάλα στα πόδια, γινόταν… ανεφταόρατος, αφού ουδείς τον προλάβαινε. Οι μαρτυρίες ήταν καταιγιστικές: δεν υπήρχε συμπαίκτης ή προπονητής που να μην παραδεχθεί ότι ο Βραζιλιάνος φορ ήταν ο πιο γρήγορος ποδοσφαιριστής στον κόσμο (και μάλλον ιστορικά) με την μπάλα στα πόδια.

Σαν να μην έφτανε αυτό, παραμονή Χριστουγέννων του 2001 παθαίνει σοβαρή θλάση στο μηρό, η οποία τον κρατά έξω τρεις μήνες. Το 2002 είναι χρονιά Παγκόσμιου Κυπέλλου, ο Ρονάλντο είναι μόλις 26 ετών, αλλά λίγοι θεωρούν ότι αν χάσει αυτήν την ευκαιρία, θα έχει άλλη.

Ένα φαινόμενο θέλησης

Το «Ρονάλντο Ναζάριο» αφήνει μια θρησκευτική αίσθηση, σαν να πρόκειται για το όνομα ενός Λατίνου προφήτη. Σε αυτό το παιδί, που όλοι οι πόροι του μεταδίδουν χαρά και ανεμελιά, δεν υπάρχει κάτι προφητικό: ένα ξυρισμένο κεφάλι, με τη θέλησή του, δόντια αλόγου και ένα κορμί που θα μπορούσες να το συναντήσεις οπουδήποτε. Στο γήπεδο, ο Ρονάλντο Ναζάριο είναι άλλος. Είναι ένας από τους πρώτους φορ στην Ιστορία που μπορεί να πάρει την μπάλα από το κέντρο και να δημιουργήσει φάση για τον εαυτό του δίχως να γίνεται… εννιαμισάρι. Όταν ο Ρονάλντο δεν βρισκόταν στην περιοχή, αλλά έπαιρνε την μπάλα σχεδόν 10 μέτρα μακριά, όλο αυτό το σημείο παρέμενε άδειο, αλλά ήσουν σίγουρος ότι σύντομα θα γέμιζε. Αυτή δεν ήταν η μόνη ικανότητά του, πάντως ήταν η κορωνίδα των δεξιοτήτων του. Ο Ρονάλντο είχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία ενός φορ: «μύριζε» τη φάση, ήταν εξαιρετικά ικανός με πλάτη, τόσο για να στρίψει και να σουτάρει όσο και για να φέρει το κορμί του στη θέση να παίξει πρόσωπο με την εστία, μπορούσε να τελειώσει με τη μία, τα σουτ του ήταν ισόποσα δυνατά όσο και ακριβή, ήξερε ανά πάσα ώρα και στιγμή πού ήταν και, κυρίως, είχε ένα ενορατικό χάρισμα, κατά το οποίο μπορούσε να βλέπει ακριβώς τι θα έκανε ο αντίπαλός του αν ο ίδιος προέβαινε σε οποιαδήποτε κίνηση.

Με άλλα λόγια, ήταν ο κορυφαίος φορ στον κόσμο. Αυτό που απέμενε, ήταν να γίνει ο καλύτερος όλων των εποχών. Ο Ρονάλντο Ναζάριο ο στράικερ, πρωταθλητής κόσμου με τη Βραζιλία.

Κατά την τετραετία, όμως, αυτό το σενάριο απομακρυνόταν αισθητά. Όταν οι Βραζιλιάνοι έφτασαν στην Ασία για να γίνουν αξιοθέατο, μαζί με τους ουρανοξύστες και τις τεχνολογικές πόλεις, ουδείς μπορούσε να προβλέψει σε ποια κατάσταση θα ήταν. Έμοιαζε καλά και ήταν τόσο ικανός, που ακόμα και το 50% του στο χορτάρι θα ήταν κομβικό για την ομάδα του. Η Βραζιλία, που δίχως του δεινοπάθησε στα προκριματικά, είχε κλήρωση ευνοϊκότατη: έπεσε με την Τουρκία, την Κόστα Ρίκα και την Κίνα, ενώ η Αργεντινή, που είχε προκριθεί μαθηματικά σχεδόν από τον πρώτο γύρο, είχε έναν πολύ πιο σύνθετο όμιλο, με Νιγηρία, Αγγλία και Σουηδία. Η Βραζιλία πέρασε αρκετά άνετα, ως πρώτη με τρεις νίκες, αφού μόνο το πρώτο ματς, με την Τουρκία (2-1), ήταν παγίδα, όταν ο Ριβάλντο φρόντισε να γίνει ρεζίλι παγκοσμίως, αφού όταν κλώτσησε την μπάλα προς το μέρος του ο Χακάν Ουνσάλ, μια ούτως ή άλλως αξιόποινη πράξη για κάποιον που είχε ήδη κίτρινη κάρτα, ο ίδιος την δέχθηκε στους μηρούς, αλλά έπεσε κάτω και έπιασε το κεφάλι του και ενώ ο επόπτης ήταν ακριβώς… ένα μέτρο μακριά του. Τα παιχνίδια με την Κίνα (4-0) και την Κόστα Ρίκα (5-2) ήταν… παρέλαση.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Ροναλντίνιο στο Hall of Fame: Τα δάκρυά του για τα λόγια του Ράφαελ Μάρκες

Η Βραζιλία προκρίθηκε επί του Βελγίου στη φάση των «16» αγχωτικά, παρά το 2-0, και στον προημιτελικό με την Αγγλία χρειάστηκαν δύο… μαγείες του Ροναλντίνιο, μία εκπληκτική ντρίμπλα εν κινήσει και ασίστ στον Ριβάλντο και ένα φανταστικό χτύπημα φάουλ που ξεγέλασε τον Ντέιβιντ Σίμαν, για να ανατρέψει την εις βάρος της κατάσταση με την Αγγλία και έφτασε στον ημιτελικό. Εκεί την περίμεναν οι εκπληκτικοί Τούρκοι, που είχαν περάσει με το «Χρυσό Γκολ» του Ιλχάι Μανσίζ -ενός επιθετικού που στο ματς της πρεμιέρας προσπάθησε να γελοιοποιήσει τον Ρομπέρτο Κάρλος περνώντας την μπάλα από πάνω του με τα τακούνια, κάτι που σχεδόν κατάφερε- και έψαχναν για εκδίκηση. Από εκείνο το σημείο, η πορεία της «Σελεσάο» απέκτησε μυθολογική αύρα.

Το αγχολυτικό κούρεμα

Για τον Ρονάλντο, ήταν μια ιδέα της στιγμής. Ο ίδιος είχε ήδη κάνει… παπάδες στη διοργάνωση: είχε βάλει τέσσερα γκολ στους ομίλους και είχε σκοράρει και με το Βέλγιο. Αλλά όσο πλησίαζε η ώρα της κρίσης, οι απαιτήσεις μεγάλωναν και τα φαβορί έφευγαν το ένα μετά το άλλο, η Βραζιλία έμεινε σχεδόν μόνη της. Οι Γερμανοί, που είχαν μείνει στο Παγκόσμιο Κύπελλο, βρίσκονταν από την απέναντι πλευρά και οι Βραζιλιάνοι είχαν πιθανότητα να τους αντιμετωπίσουν μόνο στον τελικό. Η παρέα του Μίκαελ Μπάλακ είχε γλιτώσει την αναμέτρηση τόσο με την Ιταλία όσο και με την Ισπανία, που είχαν μείνει εκτός από τη Νότιο Κορέα, σε δύο ματς που δικαίως θεωρείται ότι επηρεάστηκαν από διαιτητικές αποφάσεις. Ο Ρονάλντο είχε βρεθεί σε αυτήν τη θέση, που το άγχος μπορεί να φέρει κρίσεις πανικού (σε μια τέτοια, άλλωστε, τον βρήκε ο Ρομπέρτο Κάρλος στο Παρίσι, όταν και νόμιζε ότι θα πέθαινε, το 1998) και, γνωρίζοντας ότι, επιπροσθέτως, οι συνεχείς τραυματισμοί του θα έκαναν παγκόσμιο θέμα το αν μπορούσε να αντέξει, προέβη σε μια ρηξικέλευθη λύση: κουρεύτηκε.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Ρομπέρτο Κάρλος: Ντεμπούτο στην ομάδα παμπ, γκολ και βιντεοκλήση στον Σέρχιο Ράμος

Αυτό συνέβη μετά τον προημιτελικό με την Αγγλία και πριν τον ημιτελικό. Δεν επρόκειτο για απλό κούρεμα: ήταν μια μπλόφα. Ο Ρονάλντο καταρχάς απέδειξε ότι το ξυρισμένο κεφάλι ήταν… πεποίθηση, αφού άφησε μια τούφα μπροστά από το μέτωπο. Είχε πάρει γραμμή τι είχε συμβεί με τον Ντέιβιντ Μπέκαμ και τη… μοϊκάνα, που προσφάτως δήλωσε στον Γκάρι Νέβιλ ότι αποχωρίστηκε μέσα στα αποδυτήρια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2002, όταν ο Άλεξ Φέργκιουσον τον ανάγκασε να την ξυρίσει επί τούτου. Οι Ιάπωνες και οι Κορεάτες… έτρεξαν στα κομμωτήρια και ένα μάτσο τρίχες είχε λάβει διαστάσεις πολιτιστικού δρωμένου. Ο Ρονάλντο έκανε κάτι ανάλογο: το μαλλί του ήταν προκλητικά άσχημο και το θέμα συζήτησης μετατέθηκε, προκειμένου ο ίδιος να μείνει ανεπηρέαστος στον αγωνιστικό χώρο.

Ο ημιτελικός και ο τελικός του Παγκόσμιου Κυπέλλου ήταν τα δικά του παιχνίδια, τα οποία σηματοδότησαν μια συναρπαστική και εκθαμβωτική ιστορία επιστροφής. Ήταν εκεί που ο Βραζιλιάνος Μιχαήλ Άγγελος επρόκειτο να ζωγραφίσει τη δική του Καπέλα Σιστίνα. Το τσιμπηματάκι με την Τουρκία, ενώ βρισκόταν εν κινήσει, ήταν τόσο κομψοτεχνημένο, που αν και ο Χακάν Ρουστού ακούμπησε την μπάλα, δεν μπόρεσε να αποσοβήσει το γκολ. Οι πιο… πωρωμένοι ενδεχομένως θυμούνται πώς οι Τούρκοι πήραν στο κατόπι, σε μια σκηνή με πολλές μεταφορικές προεκτάσεις, τον Ντενίλσον στις καθυστερήσεις. Με τη Γερμανία στη Γιοκοχάμα, στις 30 Ιουνίου 2002, άγγιξε το απόλυτο. Δύο γκολ, το ένα με την κακή εκτίμηση του Όλι Καν, ο οποίος είχε κάνει φανταστικές επεμβάσεις ως το 67’, μετά το σουτ του Ριβάλντο, το οποίο ήταν πάντα πονηρό, το άλλο μετά το ανέβασμα του Κλέμπερσον και την εντυπωσιακή προσποίηση του Ριβάλντο.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Πελε: «Μπαίνω πάλι στο νοσοκομείο, παρήγγειλα ποπ-κορν και τηλεόραση»

Όταν το παιχνίδι τελείωσε, σοφόν ήταν το σαφές: ο Ρονάλντο Ναζάριο ήταν ο κορυφαίος φορ όλων των εποχών. Και αφού οι καθαρόαιμοι στράικερ γίνονται όλο και λιγότεροι, θα είναι δύσκολο να τον προσπεράσει κάποιος τις δεκαετίες που έρχονται. Ακόμα κι αν το κάνει σε αριθμούς, θα υποχρεωθεί να «κεντήσει» μια ιστορία επιστροφής που θα τον φτάσει στο Μαίναλο, για να κάνει παρέα με τον θεό Πάνα και τις Μαινάδες…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News