Κολύμβηση - Η... τελειότερη ελληνική αλλαγή όλων των εποχών

Όλος ο 20ός αιώνας είχε περάσει δίχως οι κόλποι της ελληνικής κολύμβησης να πανηγυρίσουν μετάλλιο σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Είχαν παρέλθει 25 τουρνουά και η χαρά της ανόδου στο βάθρο ήταν άγνωστο συναίσθημα.

Όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου στη γερμανική πρωτεύουσα, το χαμόγελο άργησε να στερεωθεί στα χείλη των Ελλήνων κολυμβητών, των προπονητών και των εκπροσώπων τους στην ΚΟΕ. Ο τερματισμός στην κούρσα των 4Χ200μ. ελεύθερο βρήκε την Ελλάδα τρίτη, αλλά ουδείς πανηγύριζε.

Ο λόγος ήταν η αλλαγή από τη δεύτερη στην τρίτη σειρά. Ο Θανάσης Οικονόμου, που τερμάτισε δεύτερος σε χρόνο 1.49.50, πίσω μόνο από τον Ματέο Πελικιάνι, είδε τον Νίκο Ξυλούρη να ίπταται από πάνω του και να πέφτει στο νερό. Μόλις ο τελευταίος έκανε τα τέσσερα πενηντάρια του, ο Γιάννης Κοκκώδης πήρε τη σκυτάλη.

Εκεί ήρθε το σοκ. Ο προπονητής της ομάδας, Μάρκος Μανταλούφας, και ο συνεργάτης του, Νίκος Γέμελος, ήταν αδύνατον να συνειδητοποιήσουν πόσο γρήγορα έπεσε ο κολυμβητής τους στην πισίνα. Ήταν τόσο γρήγορα, που έμοιαζε… παράνομα γρήγορα. Όσοι μυημένοι παρακολουθούσαν την κούρσα από την Ελλάδα, έβαλαν τα χέρια στο κεφάλι.

Ήταν άκυρο. Ήταν σίγουρα άκυρο. Αποκλείεται ο Ξυλούρης να είχε ακουμπήσει το βατήρα πριν ο Κοκκώδης αφήσει τα πόδια του και πετάξει στο νερό. Ή μήπως όχι;

Η κούρσα έπρεπε να συνεχιστεί. Ενώ οι Γερμανοί προσπερνούσαν στη δεύτερη θέση της κατάταξης και οι Ιταλοί ήταν οι απόλυτοι κυρίαρχοι, ήταν η σειρά του Σπύρου Γιαννιώτη να πέσει στο νερό.

Μόλις ένα χρόνο και εννιά μέρες πριν, στις 24 Ιουλίου 2001, είχε γίνει ο πρώτος Έλληνας μετά την Έλλη Ρουσάκη, το 1986 στη Μαδρίτη, που είχε μετάσχει σε τελικό αγωνίσματος, στα 400μ. ελεύθερο, σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που είχε γίνει στο Περθ. Εκείνη η κούρσα ήταν που έκανε παγκόσμιας εμβέλειας αστέρα τον Ίαν Θορπ.

Ο Αυστραλός άφησε δεύτερο το θρυλικό συμπατριώτη του, Γκραντ Χάκετ, τερματίζοντας σε 3.40.17, ένα εντυπωσιακό παγκόσμιο ρεκόρ. Αλλά ο Γιαννιώτης ουδόλως θυμόταν την έβδομη θέση του. Αυτό που τον τάραζε, στην αναμονή πριν πέσει, ήταν η επικείμενη απώλεια του μεταλλίου.

Η στατιστική έδωσε χρόνο του κολυμβητή του Ολυμπιακού το 1.51.62, αλλά στην πραγματικότητα πήγε κοντά στο 1.50.00 στο νερό. Από την έκπληξη για την προηγούμενη αλλαγή, «έφαγε» ένα καλό δευτερόλεπτο για να σιγουρευτεί πως ο Κοκκώδης είχε ακουμπήσει. Εκεί χάθηκε οριστικά η δεύτερη θέση, αλλά μείζων σημασία είχε το μετάλλιο.

Η Ελλάδα τερμάτισε σε χρόνο 7.20.67, τρία δευτερόλεπτα και οκτώ εκατοστά κάτω από τους Γερμανούς (7.17.59) και οκτώ δευτερόλεπτα και 49 εκατοστά πίσω από τους Ιταλούς (7.12.18) του εμβληματικού Ναπολιτάνου, νικητή στα 200μ. μικτή ατομική στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ το 2000 και στο Παγκόσμιο της Φουκουόκα το 2001, Μασιμιλιάνο Ροσολίνο, λίγο πριν… σκάσει μύτη ο Μάικλ Φελπς.

Τερμάτισε, όμως, τέσσερα δευτερόλεπτα και δύο εκατοστά μπροστά από τους Ρουμάνους. Αυτή η διαφορά σάστιζε. Θα ήταν κρίμα να χαθεί αυτό το μετάλλιο για μερικά εκατοστά του δευτερολέπτου.

Οι τέσσερις Έλληνες κολυμβητές βγήκαν από το νερό και οι Μανταλούφας και Γέμελος προσπάθησαν να κρατήσουν τη θετική διάθεσή τους. Τους έδωσαν συγχαρητήρια για την προσπάθεια, αλλά το πρόσωπό τους προέδιδε την ανησυχία τους. «Με μισή καρδιά», είχε ομολογήσει ο Γέμελος.

Ας φανταστεί ο αναγνώστης εκείνο το λεπτό που ελεγχόταν η αλλαγή του Ξυλούρη με τον Κοκκώδη την υπόκωφη ανησυχία των αθλητών και των προπονητών. Τα στομάχια ήταν δεμένα κόμπο. Όπως αποδείχθηκε, όμως, η αναμονή απλώς ενέτεινε το ξέσπασμα.

Ο Κοκκώδης είχε κάνει την τελειότερη αλλαγή Έλληνα κολυμβητή όλων των εποχών. Μόλις 0,04 δευτερόλεπτα, ήτοι τέσσερα εκατοστά, είχαν περάσει από τη στιγμή που ο Ξυλούρης συνδέθηκε με το πλακάκι μέχρι να πέσει στο νερό. Αλλά είχαν περάσει.

Το πρώτο μετάλλιο της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ήταν γεγονός. Μπορεί να ήταν χάλκινο, αλλά είχε έντονη τη λάμψη του χρυσού.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News