Γελένα Μούχινα: Το αντίπαλο δέος της Κομανέτσι που καθηλώθηκε στο αναπηρικό καροτσάκι

Στις 22 Δεκεμβρίου 2006 έφυγε από τη ζωή η Γελένα Μούχινα. Το όνομά της Ρωσίδας αθλήτριας της ενόργανης γυμναστικής δεν λέει πολλά στο ευρύ κοινό, όμως η τραγική ιστορία της και το πρόωρο τέλος της συγκλονίζει.

Τρεις ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2006, κάπου στην παγωμένη Μόσχα, η Γελένα Μούχινα άφηνε ξεχασμένη απ’ όλους την τελευταία της πνοή σε ηλικία μόλις 46 ετών. Είχε ζήσει 26 χρόνια σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο θάνατος προήλθε από επιπλοκές της τετραπληγίας και τάφηκε στο νεκροταφείο του Τροεκουρόφ στη Μόσχα.

Ήταν κάποτε ένα μεγάλο αστέρι της γυμναστικής. Τόσο μεγάλο όσο και δραματικά άτυχο. Ήταν ό,τι για τη Ρουμανία η Νάντια Κομανέτσι και η μεγάλη αντίπαλός της για αρκετά χρόνια.

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής του 1978 στο Στρασβούργο, συνέβαλε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου από την ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης στο σύνθετο ομαδικό. Κέρδισε όμως το χρυσό και στο σύνθετο ατομικό, αφήνοντας στα χαμηλότερα σκαλιά του βάθρου τα άλλα αστέρια της πατρίδας της, τη Νέλι Κιμ και τη Νατάλια Σαποσνίκοβα και την Κομανέτσι στην τέταρτη θέση.

Η Μούχινα κατέκτησε ένα ακόμα χρυσό στις ασκήσεις εδάφους και δύο ασημένια στη δοκό ισορροπίας και τους ασύμμετρους ζυγούς. Στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα του 1977 και του 1979 κέρδισε συνολικά τέσσερα χρυσά, δύο ασημένια και ένα χάλκινο μετάλλιο.

Η αξία των επιτευγμάτων της γίνεται μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε ότι η Μούχινα μεγάλωσε χωρίς τους γονείς της. Ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει την οικογένεια όταν η Γελένα ήταν μόλις δύο ετών και τρία χρόνια αργότερα η μητέρα της έχασε τη ζωή της, όταν έπιασε φωτιά το σπίτι στο οποίο διέμεναν. Η μικρή Γελένα σώθηκε και την ανατροφή της ανέλαβε η γιαγιά της, Άννα.

Από νεαρή ηλικία έδειξε ενδιαφέρον για τη γυμναστική και το καλλιτεχνικό πατινάζ. Την εντόπισε ένα κυνηγός ταλέντων στη γυμναστική και εντάχθηκε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Μετά τις επιτυχίες του 1978 και του 1979, όλοι περίμεναν να δουν τις εμφανίσεις της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980 στη Μόσχα.

Το κάταγμα και η αναπηρία

Ωστόσο, στα τέλη του 1979 η Μούχινα υπέστη κάταγμα στο πόδι, που την κράτησε έξω από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Φορτ Γουόρθ του Τέξας. Μάλιστα, η απουσία της στοίχισε στη σοβιετική ομάδα την πρώτη της ήττα στο σύνθετο ομαδικό από την παραδοσιακή της αντίπαλο, τη Ρουμανία.

Μετά την επέμβαση, η προπόνηση της Μούχινα συνεχίστηκε παρά το γεγονός ότι το πόδι της δεν είχε επανέλθει πλήρως. Όταν ανακαλύφθηκε ότι το κάταγμα δεν είχε ακόμα αποκατασταθεί σωστά, η Μούχινα εισήχθη εσπευσμένα και πάλι στο χειρουργείο. Επέστρεψε στις προπονήσεις, όμως αντιμετώπιζε δυσκολία στις ασκήσεις.

Η μοιραία στιγμή ήρθε δύο εβδομάδες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας. Ο προπονητής της, Μιχαήλ Κλιμένκο, την πίεσε να κάνει «το σάλτο του Τόμας», μια επικίνδυνη άσκηση που εκτελούσαν μόνο άντρες. Προσγειώθηκε με το πιγούνι της και ο αυχένας έσπασε. Ήταν πλέον τετραπληγική και καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Η κυβέρνηση της ΕΣΣΔ της απένειμε το μετάλλιο του «Τάγμαγτος του Λένιν». Και το 1983, ο Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, πρόεδρος της ΔΟΕ, της απένειμε το Ασημένιο Μετάλλιο της Ολυμπιακής Τιμής. Ωστόσο, η σοβιετική ομοσπονδία ενόργανης γυμναστικής δεν έδωσε λεπτομέρειες για το ατύχημα της Μούχινα.

Η ίδια παρέμεινε απομονωμένη και σπάνια μιλούσε δημόσια για αυτό που της είχε συμβεί.

Η ορθότητα του πολιτικού δρόμου που επιλέξαμε

Σε κατοπινή συνέντευξή της στο περιοδικό «Ogonyok», η Μούχινα επέκρινε το σοβιετικό πρόγραμμα γυμναστικής κι έκανε λόγο για εξαπάτηση του κοινού για τον τραυματισμό της. Αναφέρθηκε επίσης στην ακόρεστη επιθυμία του συστήματος για χρυσά μετάλλια και πρωταθλήματα:

«Για τη χώρα μας, οι αθλητικές επιτυχίες και οι νίκες ήταν πάντοτε σημαντικές για το το κύρος του έθνους. Ενσάρκωναν (και ενσαρκώνουν) την ορθότητα του πολιτικού δρόμου που επιλέξαμε, τα πλεονεκτήματα του συστήματος και γίνονται σύμβολο ανωτερότητας. Εξ ου και η απαίτηση για νίκη – με κάθε τίμημα. Όσο για το ρίσκο… Πάντοτε δίναμε μεγάλη αξία στον κίνδυνο και μια ανθρώπινη ζωή άξιζε ελάχιστα σε σύγκριση με το κύρος του έθνους».

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 22 Δεκεμβρίου

2020: Ο Λιονέλ Μέσι σημειώνει το 644ο επίσημο γκολ του με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα, στο 3-0 επί της Βαγιαδολίδ και καταρρίπτει το ρεκόρ επίτευξης τερμάτων για έναν σύλλογο που κατείχε ο Πελέ (643 για τη Σάντος μεταξύ 1956 και 1974).

2007: Ο Νίκλας Μπέντνερ σκοράρει για την Άρσεναλ στο 74ο λεπτό του ντέρμπι με την Τότεναμ, μόλις 1.8 δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο αντί του Εμανουέλ Έμπουε. Πρόκειται για νέο ρεκόρ ταχύτερου γκολ στην Premier League από παίκτη που εισέρχεται στον αγώνα ως αλλαγή. Μάλιστα, ήταν το παρθενικό γκολ του Δανού επιθετικού στο αγγλικό πρωτάθλημα και χάρισε στην Άρσεναλ τη νίκη με 2-1.

2005: Ο Δήμος Αθηναίων και η Εθνική Τράπεζα αποφασίζουν και τυπικά να αγοράσουν το οικόπεδο στον Βοτανικό, όπου θα χτιστεί το νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού και θα διαμορφωθεί η γύρω περιοχή. Οκτώ μήνες νωρίτερα (5 Απριλίου) έχει επιλεγεί από τους εκπροσώπους του Παναθηναϊκού η περιοχή του Βοτανικού, αντί για του Γουδή και το Ελληνικό. Τον Απρίλιο του 2007 θα παρουσιαστεί η μακέτα και θα πραγματοποιηθούν οι πρώτες χωματουργικές εργασίες.

2001: Σκοτώνεται σε τροχαίο δυστύχημα στο Βελιγράδι ο μεσοεπιθετικός του Ηρακλή, Γιόβαν Γκοΐκοβιτς, σε ηλικία μόλις 26 ετών. Είχε ενταχθεί στον Γηραιό τον Δεκέμβριο του 2000 προερχόμενος από τον Ερυθρό Αστέρα και μετρούσε 29 συμμετοχές και τρία γκολ με τη φανέλα του στην Α’ Εθνική. Είχε χριστεί μία φορά διεθνής με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, το 1998. Άφησε πίσω του τη σύζυγό του, Ξένια, η οποία ήταν έγκυος στον έβδομο μήνα και τη δίχρονη κορούλα τους, Νάντια.

1996: Ο Καρλ Μαλόουν των Γιούτα Τζαζ γίνεται ο ενδέκατος παίκτης που σπάει το φράγμα των 20.000 πόντων και των 10.000 ριμπάουντ στο ΝΒΑ, στον αγώνα με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς (100-94).

1996: Ο 47χρονος τερματοφύλακας Πίτερ Σίλτον, ο οποίος είχε φορέσει τη φανέλα της Εθνικής Αγγλίας 125 φορές, υπερασπιζόμενος την εστία της σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα (1982, 1986, 1990), αγωνίζεται στο χιλιοστό επίσημο παιχνίδι της καριέρας του. Υπερασπίζεται την εστία της Λέιτον Όριεντ, ομάδας τέταρτης κατηγορίας της Αγγλίας, κόντρα στην Μπράιτον.

1979: Ο καταξιωμένος Ιταλοαργεντινός προπονητής, Μπρούνο Πεζάολα, αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού με στόχο να τον αναγεννήσει αγωνιστικά, ύστερα από ένα σερί κακών αποτελεσμάτων. Ο Πεζάολα είχε εργαστεί με επιτυχία στη Νάπολι (στην οποία είχε διαπρέψει και ως ποδοσφαιριστής), τη Φιορεντίνα και την Μπολόνια.

1964: Ο Ντένις Λο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κερδίζει τη «Χρυσή Μπάλα», το έπαθλο του γαλλικού περιοδικού France Football για τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της χρονιάς στην Ευρώπη. Ο Λο υπερισχύει στην ψηφοφορία των Λουίς Σουάρεθ (Ίντερ) και Αμάνθιο Αμάρο (Ρεάλ Μαδρίτης) και γίνεται ο πρώτος Σκωτσέζος που κερδίζει το βραβείο.

1962: Σημειώνεται ο 1.000.000ός πόντος στο NBA.

1944: Εκτελείται κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών στο Συκάμινο Αττικής η 35χρονη Φαίνη Ξύδη, έξι φορές πρωταθλήτρια Ελλάδος στην αντισφαίριση μεταξύ 1934 και 1940 και με συμμετοχές στο Γουίμπλεντον και στο Ρολάν Γκαρός το 1935 και το 1936. Ήταν κόρη της Αλεξάνδρας Δραγούμη και ανιψιά του Ίωνα Δραγούμη και έντεκα ημέρες νωρίτερα είχε συλληφθεί από αντάρτες του ΕΛΑΣ ενώ βρισκόταν στο πατρικό της σπίτι στην Κηφισιά.

1939: Η 17χρονη Γκλόρια Γιάκομπς γίνεται η πρώτη κοπέλα που κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στο πιστόλι όταν κερδίζει 299 από τους 300 πιθανούς πόντους.

1900: Το εργοστάσιο του Γκότλιμπ Ντάιμλερ, που διευθύνουν οι γιοί του Πάουλ και Άντολφ, παράγει το πρώτο αυτοκίνητο Mercedes. Το τριάκτινο αστέρι, που έχει εμπνευστεί ο ιδρυτής της Daimler και συμβολίζει τον εκσυγχρονισμό των μεταφορών σε στεριά, αέρα και θάλασσα, θα υιοθετηθεί το 1909.

1894: Ιδρύεται στις ΗΠΑ η ομοσπονδία του γκολφ, η οποία είναι υπεύθυνη για την διοργάνωση αγώνων και τη διατύπωση κανόνων.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News