Γκαμπριέλα Άντερσεν-Σις: Έδωσε μάθημα ζωής στον πρώτο ολυμπιακό Μαραθώνιο γυναικών

Μια γυναίκα, από εκείνες που ο Πιερ ντε Κουμπερτέν δεν ήθελε να συμμετέχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έμελλε να δικαιώσει τη διασημότερη ρήση του βασικού εμπνευστή της αναβίωσης της διοργάνωσης, στις 5 Αυγούστου 1984 στο Λος Άντζελες.

«Το πιο σημαντικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι η συμμετοχή, όχι η νίκη», είχε πει ο Γάλλος βαρόνος, ο οποίος φυσικά δεν πρόλαβε να δει την απόλυτη εφαρμογή του αθλητικού ιδεώδους από μία 39χρονη Ελβετίδα. Την μαραθωνοδρόμο Γκαμπριέλα Αντερσεν-Σις, η οποία συγκλόνισε εκατομμύρια φιλάθλους πριν από ακριβώς 40 χρόνια, όταν ρίσκαρε τη ζωή της με αντάλλαγμα να φτάσει στο τέρμα.

Το δράμα άρχισε να εκτυλίσσεται είκοσι λεπτά μετά τον τερματισμό της χρυσής νικήτριας, της Αμερικανίδας Τζόαν Μπενόιτ. Τόση ώρα πέρασε μέχρι τη στιγμή που η Άντερσεν μπήκε στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λος Άντζελες, εμφανώς καταβεβλημένη από την αφυδάτωση που της είχε προκαλέσει η ζέστη.

Με το θερμόμετρο να δείχνει 30 βαθμούς Κελσίου, οι συνθήκες ήταν εξ ορισμού δύσκολες. Οι κανονισμοί της εποχής, όμως, που προέβλεπαν την ύπαρξη μόλις πέντε σταθμών εφοδιασμού με νερό σε ολόκληρη τη διαδρομή των 42.195 μέτρων (δεν επιτρεπόταν στις αθλήτριες να προμηθευτούν από αλλού), τις έκανε ακόμα πιο δύσκολες.

Η Άντερσεν, λοιπόν, «λύγισε». Αν και είχε μπει τρέχοντας στον στίβο, οι μύες της έπαψαν ξαφνικά να υπακούν τις εντολές του εγκεφάλου. Ο κόσμος την επευφημούσε, αλλά εκείνη αδυνατούσε πια να τρέξει. Το δεξί της πόδι και το αριστερό της χέρι είχαν παραλύσει και το γεγονός ότι χρειαζόταν να διανύσει ενάμισι γύρο στο στάδιο, τη «σκότωνε».

Έστω κι αν τρέκλιζε, όμως, είχε έναν ιερό σκοπό. Να φτάσει στη γραμμή του τερματισμού. Γι’ αυτό έδιωξε με νοήματα τους γιατρούς που, αντιλαμβανόμενοι την κατάστασή της, είχαν σπεύσει να της προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες. Ήξερε ότι κινδύνευε με ακύρωση και ήθελε να αποφύγει αυτό που είχε πάθει το 1908 ο Ντοράντο Πιέτρι κι ας μη διεκδικούσε τη νίκη όπως εκείνος.

«Βρίσκομαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θέλω να τερματίσω, διότι αυτή είναι η μία και μοναδική μου ευκαιρία σ’ αυτήν την ηλικία», ήταν η σκέψη της Άντερσεν εκείνα τα δραματικά λεπτά, όπως εκμυστηρεύθηκε σε συνέντευξη που έδωσε πριν από λίγα χρόνια. Και τα κατάφερε.

Με χρόνο 2 ώρες 48:42, κατέλαβε την 37η θέση ανάμεσα στις 44 αθλήτριες που τερμάτισαν στον πρώτο Μαραθώνιο γυναικών στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Όπως πολύ εύστοχα είχε πει ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος στην περιγραφή του για την ΕΡΤ, η Ελβετίδα αθλήτρια ήταν σαν να είχε κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια με αυτήν της την προσπάθεια.

Πράγματι, ελάχιστοι έχουν συγκρατήσει στο μυαλό τους την εικόνα της νικήτριας Μπενόιτ. Είναι αδύνατον, όμως, να ξεχάσει κανείς την ηρωική προσπάθεια της Άντερσεν, ακόμα κι αν την παρακολουθήσει σήμερα για πρώτη φορά. Γι’ αυτό και οι χιλιάδες θεατές που βρίσκονταν εκείνο το μεσημέρι στο στάδιο, τη χειροκρότησαν πιο θερμά από κάθε άλλον νικητή εκείνων των αγώνων.

«Ήξερα ότι αν σταματούσα να κάτσω έστω και λίγο, θα ερχόταν το τέλος. Ήμουν αποφασισμένη να φτάσω μέχρι τη γραμμή του τερματισμού. Και ήταν μεγάλη η ανακούφιση όταν τα κατάφερα», λέει η Άντερσεν για μία από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του σύγχρονου αθλητισμού.

Στα 79 της πλέον, η Άντερσεν είναι ακόμα καλά στην υγεία της. Δεν έχει πάψει, όμως, να προσελκύει τηλεοπτικά δίκτυα και άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης για να διηγηθεί ξανά και ξανά πώς η δύναμη της θέλησης την οδήγησε στον αξέχαστο άθλο της 5ης Αυγούστου 1984.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 5 Αυγούστου

2016: Αρχίζουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, οι πρώτοι που διοργανώνονται σε χώρα της Νοτίου Αμερικής. Συμμετέχουν 11.180 αθλητές και αθλήτριες από 205 χώρες, ενώ στην παρέλαση εμφανίζονται οι ομάδες των Προσφύγων και των Ανεξάρτητων Αθλητών. Σημαιοφόρος για την Ελλάδα είναι η ιστιοπλόος, Σοφία Μπεκατώρου, ενώ τελευταίος λαμπαδηδρόμος είναι  Βαντερλέι ντε Λίμα, ο δρομέας ο οποίος είχε δεχθεί επίθεση από εισβολέα κατά τη διάρκεια του Μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 με συνέπεια να χάσει το χρυσό μετάλλιο και να αρκεστεί στο χάλκινο.

2012: Ο Γιουσέιν Μπολτ σημειώνει νέο ολυμπιακό ρεκόρ στα 100 μ. με 9.63 και κατακτά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Ο Τζαμαϊκανός σπρίντερ γίνεται ο πρώτος αθλητής που διατηρεί τα πρωτεία στην «κούρσα της μιας ανάσας» σε Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά τον Καρλ Λιούις (1984, 1988).

2001: Ο Μόρις Γκριν κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. για τρίτο διαδοχικό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Με χρόνο 9.82 νικά καθαρά τον συμπατριώτη του, Μπέρναρντ Γουίλιαμς (9.94) και τον Ατο Μπόλντον από το Τρίνινταντ και Τομπάγκο (9.98).

1997: Ο Κώστας Γκατσιούδης κατακτά το χάλκινο μετάλλιο στον ακοντισμό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας με βολή στα 86.64 μ. Ο Βρετανός, Στιβ Μπάκλεϊ, «κλέβει» στην τελευταία βολή το ασημένιο από τον Έλληνα αθλητή (86.80 μ.), ενώ το χρυσό κερδίζει ένας αθλητής-έκπληξη, ο Νοτιοαφρικανός Μάριους Κόρμπετ (88.40 μ.).

1992: Η αυθεντική Dream Team, η πρώτη εθνική ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ αποτελούμενη από επαγγελματίες παίκτες του ΝΒΑ, κατακτά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης συντρίβοντας στον τελικό την Κροατία με 117-85. Ο Μάικλ Τζόρνταν προσθέτει ένα ακόμα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στη συλλογή του ύστερα από εκείνο που είχε κατακτήσει ως κολλεγιόπαις το 1984, είναι όμως το πρώτο για άλλους σούπερ σταρ της ομάδας όπως ο Λάρι Μπερντ, ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ, ο Σκότι Πίπεν και ο Μάτζικ Τζόνσον, ο οποίος αγωνίζεται παρότι λίγες ημέρες αργότερα είχε μάθει ότι είχε προσβληθεί από τον ιό HIV.

1991: Πεθαίνει σε ηλικία 85 ετών ο Σοϊτσίρο Χόντα, ο Ιάπωνας κατασκευαστής αυτοκινήτων και μοτοσικλετών και ιδρυτής της εταιρίας που φέρει το όνομά του.

1984: Ο Αμερικανός παγκόσμιος ρέκορντμαν των 400 μέτρων με εμπόδια, Έντουιν Μόουζες, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες με χρόνο 47.75, διευρύνοντας το σερί νικών του σε κούρσες του αγωνίσματος, που είχε αρχίσει το 1977.

1970: Για πρώτη φορά στα αγγλικά χρονικά ένας ποδοσφαιρικός αγώνας κρίνεται στη διαδικασία των πέναλτι. Πρόκειται για τον ημιτελικό του Watney Cup ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Χαλ, τον οποίο κερδίζει η πρώτη επικρατώντας με 4-3 στη διαδικασία.

1952: Επιστρέφουν από το Ελσίνκι οι δέκα παίκτες της Εθνικής μπάσκετ που είχαν λάβει μέρος στο προολυμπιακό τουρνουά, χωρίς να καταφέρουν να κερδίσουν την πρόκριση. Με παρότρυνση του Φαίδωνα Ματθαίου παρακούν την εντολή να επιστρέψουν στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν από κοντά τις μεγαλύτερες ομάδες της εποχής. Περνούν τα βράδια τους, μάλιστα, μέσα στο Ολυμπιακό Χωριό όπου τους φιλοξενούν Ιταλοί αθλητές!

1948: Τρεις Σουηδοί δρομείς μοιράζονται τα μετάλλια στα 3.000 μ. στιπλ των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου. Το χρυσό μετάλλιο κερδίζει ο Τόρε Σιέστραντ (9:04.6), το ασημένιο ο Ερικ Ελμσέτερ (9:08.2) και το χάλκινο ο Γκέτε Χάγκστρεμ (9:11.8).

1936: Ο Τζέσε Όουενς κερδίζει το τρίτο προσωπικό χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, αυτήν τη φορά στα 200 μ. Δυσαρεστημένος με τη νίκη του, ο καγκελάριος της Γερμανίας, Αδόλφος Χίτλερ, αποχωρεί από το στάδιο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News