Μπάμπης Χολίδης: Ανέβηκε στο βάθρο με... ένα πόδι

Η απόφαση της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (όπως ονομαζόταν τότε η ΕΟΕ) να χρίσει σημαιοφόρο τον Μπάμπη Χολίδη στη διοργάνωση της Σεούλ, το 1988, είχε προκαλέσει αντιδράσεις.

Ο βραχύσωμος παλαιστής της ελληνορωμαϊκής είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο το 1984 στο Λος Άντζελες. Όμως, ο Τάσος Μπουντούρης, ο οποίος είχε ανέβει στο τρίτο σκαλί του βάθρου το 1980 στη Μόσχα, υποστήριζε ότι είχε προτεραιότητα για τη σημαία.

Η επιλογή του Χολίδη στηρίχθηκε στο γεγονός ότι είχε περισσότερες ελπίδες διάκρισης και στη Σεούλ. Και δικαιώθηκε, αφού ο ποντιακής καταγωγής αθλητής δεν επέτρεψε ούτε στο πρόβλημα που αντιμετώπιζε στο γόνατο, να του στερήσει το βάθρο. Παλεύοντας με καρδιά και αυταπάρνηση, αναδείχθηκε ξανά χάλκινος ολυμπιονίκης στην κατηγορία των 57 κιλών. Αυτό ήταν και το μοναδικό μετάλλιο για την Ελλάδα στους αγώνες του 1988.

Η μάχη του Χολίδη στην κατηγορία των 57 κιλών συνέπεσε με τη μάχη που έδινε ο Ανδρέας Παπανδρέου για να κρατηθεί στη ζωή στο Λονδίνο. Την ώρα της μετάδοσης των αγώνων, η ΕΡΤ ενημέρωνε τον κόσμο για τις καρδιολογικές εξετάσεις στις οποίες υποβαλλόταν ο τότε πρωθυπουργός, με αλλεπάλληλα «κρόουλ» που έτρεχαν στην οθόνη.

Ήταν συμβολικό, ίσως, για τη γερή καρδιά με την οποία έπρεπε να αγωνιστεί ο Χολίδης, μια και η κλήρωση τον είχε φέρει στο δυσκολότερο από τα δύο γκρουπ της κατηγορίας.

Ο πιο σημαντικός αγώνας ήταν ο πρώτος, κόντρα στον Σοβιετικό Αλεξάντρ Τσεστάκοφ. Έναν δυνατό αντίπαλο, από τον οποίο είχε ηττηθεί εύκολα λίγους μήνες νωρίτερα, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Εκεί όμως ο Χολίδης είχε κατέβει λίγο καιρό μετά τις δύο επεμβάσεις στο γόνατο, μόνο και μόνο για να κατοχυρώσει το δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς.

Στη Σεούλ τα πράγματα ήταν σαφώς καλύτερα για τον Έλληνα πρωταθλητή, ο οποίος τα έδωσε όλα και πήρε τη νίκη με τρεις παρατηρήσεις. Ο δρόμος για τη διάκριση ήταν πλέον ανοιχτός. Ακολούθησαν άλλες τρεις νίκες, επί του Σουηδού Μπένι Λιούνγκμπεκ, επί του Νοτιοκορεάτη Χουχ Μπιουνγκ-Χο και επί του Αμερικανού Άντονι Αμάντο. Ο Χολίδης πέρασε «μπάι» στον ημιτελικό, όπου θα αντιμετώπιζε τον δυνατό Βούλγαρο, Στόγιαν Μπάλοφ.

Η αγωνία στην Ελλάδα είχε φτάσει στο κατακόρυφο, μια και όλοι γνωρίζαμε ότι αυτή ήταν η μοναδική μας ευκαιρία για ένα μετάλλιο. Όμως, ο Μπάλοφ παρουσιάστηκε ανώτερος, ο Χολίδης είχε ξεμείνει από δυνάμεις και η ήττα με 8-0 έσβησε το όνειρο για το χρυσό μετάλλιο.

Το βάθρο, όμως, δεν είχε χαθεί οριστικά. Υπήρχε και ο μικρός τελικός, για το χάλκινο. Μπορεί ο Χολίδης να ήταν τραυματίας, αλλά λίγες μέρες προτού κλείσει τα 32 του (γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1956) ήταν πιο έμπειρος από τον νεαρό Κινέζο Γιανγκ Τσανγκλίνγκ, ο οποίος ήταν ο αντίπαλός του στη μάχη για τη τρίτη θέση.

Ο Έλληνας αθλητής πήρε νωρίς το προβάδισμα με 3-1, αν και χρεώθηκε νωρίς με δύο παρατηρήσεις. Στη συνέχεια πάλεψε συγκρατημένα, αλλά όχι παθητικά, για να μην κινδυνεύσει με αποκλεισμό. Ο Κινέζος παρασύρθηκε κι ενώ προσπαθούσε να φέρει το ματς στα ίσα, είδε τον Χολίδη να του παίρνει τρία σημεία με μια έξυπνη λαβή. Το 6-1 ήταν αδύνατο πια να ανατραπεί και η χώρα μας πανηγύρισε το μοναδικό της μετάλλιο σε εκείνους τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

«Πήγα στη Σεούλ με ένα πόδι, στην κυριολεξία. Ποτέ δεν έβγαλα ολόκληρη προπόνηση με τα δύο πόδια, πάντοτε στηριζόμουνα στο ένα, το γερό», δήλωσε μερικά χρόνια αργότερα για την εμπειρία του στη Σεούλ ο ομογενής παλαιστής, ο οποίος είχε γίνει δεκτός με τιμές εθνικού ήρωα κατά την επιστροφή της αποστολής στην Αθήνα.

Δυστυχώς, η δυνατή καρδιά που χάρισε στον Χολίδη τόσες πολλές αθλητικές διακρίσεις, τον πρόδωσε στις 26 Ιουνίου 2019, όταν ήταν μόλις 62 ετών. Έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Μενίδι, την πόλη που τον τίμησε δίνοντάς το όνομά του στο κλειστό της γυμναστήριο και στην οποία διατηρούσε πρακτορείο ΟΠΑΠ. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της αθλητικής του καριέρας, είχε υπηρετήσει την πάλη και ως προπονητής, στον Άτλαντα Καλλιθέας και στις εθνικές ομάδες.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 22 Αυγούστου

2015: O Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι μπαίνει ως αλλαγή στο 46′ του αγώνα της Μπάγερν με τη Βόλφσπουργκ και σημειώνει πέντε γκολ σε διάστημα 8 λεπτών και 59 δευτερολέπτων (51′, 52′, 55′, 57′, 60′). Πρόκειται για ρεκόρ ταχύτερου πενταρέ, καρέ και χατ τρικ στην Μπουντεσλίγκα, ενώ είναι η πρώτη φορά που ένας παίκτης που μπαίνει ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο σημειώνει πέντε τέρματα. Η Μπάγερν κερδίζει τον αγώνα με 5-1.

2005: Η Εθνική μας νικά με 66-61 τη Ρωσία και προκρίνεται στους «4» του Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου.

2000: Ο Βίκτωρας Μήτρου κατακτά το ασημένιο μετάλλιο στα 77 κιλά της άρσης βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Σηκώνει μάλιστα τα ίδια κιλά (367,5) με τον χρυσό νικητή, Τζαν Σουγκάνγκ και χάνει επειδή είναι βαρύτερος κατά 280 γραμμάρια.

2000: Ο Βρετανός κωπηλάτης, Στιβ Ρεντγκρέιβ, ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου με την ομάδα της τετράκωπου χωρίς πηδαλιούχο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ. Φτάνει έτσι τα πέντε χρυσά μετάλλια σε πέντε διαδοχικές διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων, σερί που είχε αρχίσει το 1984 στο Λος Άντζελες.

1997: Με σκόρερ τον Ντέμη Νικολαΐδη στο 60′ και κορυφαίο παίκτη τον τερματοφύλακα, Ηλία Ατματσίδη, η ΑΕΚ νικά 1-0 τον τυπικά γηπεδούχο Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, στο ντέρμπι της 3ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος.

1988: Ο Σοβιετικός, Βλαντίμιρ Αρτιόμοφ, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό της ενόργανης γυμναστικής στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ. Πίσω του κατατάσσονται οι συμπατριώτες του, Βαλέρι Λιούκιν και Ντμίτρι Μπιλοζέρτσεφ, με τους οποίους είχε πανηγυρίσει την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο σύνθετο ομαδικό, δύο ημέρες νωρίτερα. Ο Αρτιόμοφ θα ολοκληρώσει την παρουσία του στους αγώνες με τέσσερα χρυσά κι ένα ασημένιο μετάλλιο.

1983: Ο Κινέζος Τζου Τζιανχούα καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ στο ύψος με 2.38 σε μήτινγκ που διεξάγεται στην Σαγκάη. Ο Κινέζος άλτης θα βελτιώσει το ρεκόρ σε 2.39 στο Έμπερστατ το 1984, θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει πρόωρα τον αθλητισμό ύστερα από ένα ατύχημα στην κουζίνα του.

1968: Αρχίζει το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Α’ Εθνικής στο οποίο οι ομάδες έχουν για πρώτη φορά το δικαίωμα να κάνουν δύο αλλαγές κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ο κανονισμός αυτός της FIFA θα εφαρμοστεί παράλληλα σε όλη την Ευρώπη, πλην της Αγγλίας που θα τον αποδεχθεί στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

1963: Ο 20χρονος Χούλιο Ιγκλέσιας αναγκάζεται να τερματίσει την καριέρα ως τερματοφύλακας της ομάδας νέων της Ρεάλ Μαδρίτης, όταν τραυματίζεται σοβαρά σε τροχαίο ατύχημα. Θα περπατήσει ξανά ύστερα από τρία χρόνια και το 1968 θα αξιοποιήσει το χάρισμα της φωνής του υπογράφοντας συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία Columbia.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News