Nτινάμο Κιέβου: Η κόντρα της με τη Μόσχα - Πήρε τον πρώτο της τίτλο όταν πέθανε ο Στάλιν

Η πολυνίκης (13) σε τίτλους στη Σοβιετική Ένωση, Ντινάμο Κιέβου έκανε 25 χρόνια να κατακτήσει το πρώτο της πρωτάθλημα καθώς είχε να αντιμετωπίσει τις ομάδες της Μόσχας που είχαν την εύνοια του καθεστώτος.

Με τη διοργάνωση του πρώτου κιόλας πρωταθλήματος το 1936, η Ντινάμο άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία της και να ανταγωνίζεται τις ΤΣΣΚΑ, Ντινάμο, Σπαρτάκ που είχαν την πρωτοκαθεδρία. Από εκείνα τα χρόνια η ομάδα του Κιέβου έγινε ένα από τα σύμβολα του ουκρανικού εθνικισμού.

Έπρεπε ωστόσο να πεθάνει ο Ιωσήφ Στάλιν και να ανέλθει στην εξουσία ο Νικήτα Χρουστσόφ για να πανηγυρίσει τον πρώτο της τίτλο. Αυτό συνέβη τη σεζόν 1960-61. Ο Ψυχρός Πόλεμος βρισκόταν στο απόγειό του ενώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης έλαμπαν τα άστρα του Αμερικανού μποξέρ Κάσιους Κλέι (μετέπειτα Μοχάμεντ Άλι) και του ξυπόλητου Αιθίοπα μαραθωνοδρόμου Αμπέμπε Μπικίλα όταν το καμάρι του Κιέβου σήκωσε την πρώτη κούπα.

Με προπονητή – τι ειρωνεία γεννημένο στη Μόσχα- τον Βλάτσεσλαβ Σολόβιεφ η Ντινάμο Κιέβου, που είχε τερματίσει δεύτερη την προηγούμενη σεζόν, έκανε όνειρα τη νέα χρονιά ότι θα περάσει την πρωταθλήτρια Τορπέντο, έχοντας ως αστέρια της τους Βαλερί Λομπανόφκσι, Βίκτορ Κανέφσκι, Όλεγκ Μπασίλεβιτς, Άντριι Μπίμπα.

Συνειδητοποιώντας ότι έπρεπε να αλλάξει τακτική και να βασίσει την ομάδα σε ντόπιους παίκτες ο Σολόβιεφ έχτισε με ουκρανικά ταλέντα μια αξιόμαχη ομάδα. Ωστόσο, η Τορπέντο Μόσχας, δεν ήταν έτοιμη να καταθέσει τα όπλα. Είχε στις τάξεις της τον κανονιέρη Γκενάντι Γκουσάροφ, πρώτο σκόρερ την προηγούμενη σεζόν, που ήταν ένα πολύ ισχυρό όπλο.

Η Ντινάμο Κιέβου τερμάτισε δεύτερη στον 2ο όμιλο όπου συμμετείχε (σε σύνολο 11) με τρεις ομάδες από τη Μόσχα: ΤΣΣΚΑ, Σπαρτάκ και Ντινάμο. Στη δεύτερη φάση, στην οποία συμμετείχαν δέκα ομάδες, πάτησε το γκάζι, δεν έχασε ούτε ένα παιχνίδι σημειώνοντας 6 νίκες 4 ισοπαλίες, σκοράροντας 17 γκολ και δεχόμενη 9.

Η βραδιά που η Ντινάμο Κιέβου κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο έχει μείνει βαθιά χαραγμένη στη μνήμη των Ουκρανών, όχι μόνο γιατί το καμάρι τους έσπασε την κυριαρχία των ρωσικών ομάδων αλλά και επειδή η νύχτα έγινε μέρα στο γήπεδο.

Μόλις έγινε γνωστό ότι η άλλη διεκδικήτρια του τίτλου Τορπέντο Μόσχας είχε χάσει 1-0 στην Τασκένδη οι οπαδοί της Ντινάμο αψηφώντας τις κυρώσεις, έβγαλαν εφημερίδες και τις έβαλαν φωτιά, δημιουργώντας ένα πρωτοφανές θέαμα στις εξέδρες.

 

Από τότε ξεκίνησε το ταξίδι που θα καθόριζε το ουκρανικό ποδόσφαιρο για τα επόμενα χρόνια. Σύντομα η Ντινάμο Κιέβου έγινε δύναμη της Ανατολικής Ευρώπης και οι παίκτες της απέκτησαν διαστάσεις θρύλου.

Παρά τις προσπάθειες της Μόσχας να θολώσει τα όρια μεταξύ των εθνικοτήτων είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι οι επιτυχίες του σοβιετκού ποδοσφαίρου τη δεκαετία 1970-1980 οφείλονται στις ουκρανικές ομάδες και ιδιαίτερα στη Ντιναμό Κιέβου.

Η επιτυχία της ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις έφερε κι ατομικές διακρίσεις στους παίκτες της. Το 1975, ο Ολέγκ Μπλαχίν βραβεύτηκε με τη Χρυσή Μπάλα ως ο καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής εκείνης της χρονιάς. Έντεκα χρόνια αργότερα, το 1986, την ίδια τιμή είχε και ο Ιγκόρ Μπελάνοφ, επίσης ποδοσφαιριστής της Ντινάμο Κιέβου.

Και βέβαια ο πρωτομάστορας των επιτυχιών ήταν ο περίφημος τεχνικός, Βαλερί Λομπανόφσκι ο οποίος κατέκτησε οκτώ φορές το Πρωτάθλημα ΕΣΣΔ και έξι φορές το Κύπελλο σε 16 χρόνια κι έκανε το – 1975 – την Ντινάμο Κιέβου την πρώτη ομάδα από τη Σοβιετική Ένωση που κατέκτησε ένα σημαντικό ευρωπαϊκό τρόπαιο, όταν κέρδισε 3-0 την ουγγρική Φερεντσβάρος στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Μια επιτυχία που επανέλαβε το 1986, νικώντας 3-0 την Ατλέτικο Μαδρίτης στον τελικό.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News