Κουβέντα με τον Ντάριο Φο για μπάλα και μια κοινωνία που χάνει την αξιοπρέπειά της

Σαν σήμερα: Κουβέντα με τον Ντάριο Φο για… μπάλα και μια κοινωνία που χάνει την αξιοπρέπειά της. Ίντερ, Μίλαν, Ιταλία, Θέατρο.

Η αρχή έγινε με το έργο «Ισαβέλα τρεις καραβέλλες και ένας παραμυθάς», στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Κάπως έτσι μάθαμε και στην Ελλάδα αυτόν τον ανατρεπτικό… γελωτοποιό του θεάτρου, τον Ντάριο Φο.

«Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», «Δεν Πληρώνω! Δεν Πληρώνω!», «Όλο Σπίτι, Κρεβάτι κι Εκκλησία», μερικοί μόνο από τους τίτλους έργων που σε διάφορες σκηνές είδαμε και στη χώρα μας και μάλιστα περισσότερες από μια φορές. Προφανώς και θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια κουβέντα με τον Ντάριο Φο για το ποδόσφαιρο. Αν μπορούσαμε να την κάνουμε…

Ο Ντάριο Φο θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος που απεχθανόταν τον αθλητισμό γενικά και το ποδόσφαιρο ειδικά. Σύνηθες για ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών. Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους στο μυαλό μας δημιουργήσει μια συγκεκριμένη εικόνα. Σ’ ένα γραφείο, σκυμμένοι πάνω από πολλά βιβλία, είτε γράφοντας, είτε διαβάζοντας μακριά από γήπεδα, πισίνες, αλάνες και γενικά χώρους άθλησης. Ο κόσμος του αθλητισμούς έμοιαζε άγνωστος για κάποιους από αυτούς.

Κολύμβηση, τρέξιμο και μπάλα

Όχι όμως για τον Ιταλό θεατρικό συγγραφέα, ευθυμογράφο, ηθοποιό και συνθέτη. Ο θεατράνθρωπος που πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1997 και μας χάρισε θεατρικά αριστουργήματα συνεργαζόμενος στενά με τη σύζυγό του, ηθοποιό του θεάτρου, συγγραφέα και πολιτική ακτιβίστρια, Φράνκα Ράμε, λάτρευε τον αθλητισμό. Όπως αυτός τον είχε στο μυαλό του.

Έκανε κολύμβηση ανοιχτής θαλάσσης και ορεινό τρέξιμο, όμως αγαπούσε περισσότερο απ’ όλα το ποδόσφαιρο. Όπως για κάθε τι στη ζωή, φιλοσοφούσε και για το ποδόσφαιρο θεωρώντας τον αθλητισμό καθρέφτη μιας κοινωνίας που έχανε την αξιοπρέπειά της. «Όταν ήμουν μικρός, αυτό που ίσχυε ήταν ότι τα ταξίδια, δηλαδή το να πηγαίνεις από μια πόλη σε μια άλλη με την αγαπημένη σου ομάδα ήταν ακριβά. Έτσι ήταν ένα προνόμιο που ουσιαστικά παραχωρούνταν σε χορηγούς ενός συλλόγους. Πλέον υπάρχουν αυτοί που οργανώνουν ταξίδια και καλούν όποιον θέλει, εκμεταλλευόμενοι τα χρήματα που υπάρχουν στα ταμεία των ομάδων. Αυτή η ριζική αλλαγή στο σύστημα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός οξύτερου επιθετικού κλίματος. Ο αθλητισμός έχει γίνει πλέον μια επιχείρηση προς διαχείριση. Όπως ακριβώς συμβαίνει σε μια κόντρα μεταξύ πολυεθνικών, με επακόλουθο την απώλεια των αξιών, της αυθεντικότητας που χαρακτήριζε τον κλάδο. Το πνεύμα αθλητικής δικαιοσύνης που χαρακτήριζε την εποχή μου δεν υπάρχει πια ή μειώνεται συνεχώς. Αναφέρομαι στο μότο «κερδίζει ο καλύτερος». Μιλώ για τη βαθύτερη αίσθηση που υπήρχε στην ψυχή των παικτών».

Όταν ο διαφορετικός γίνεται ο κύριος εχθρός σου

Ο Ντάριο Φο εξηγούσε πως όλο αυτό επηρέαζε την καθημερινότητα των ανθρώπων: «Όταν χάνεις τις σχέσεις με τους άλλους, χάνεις την αξιοπρέπεια, τη γενναιοδωρία απέναντι στον σύντροφο σου, απέναντι στον συνάδελφο και ο «διαφορετικός» γίνεται ο κύριος εχθρός σου».

Πάντα ξέσπασε κατά του ρατσισμού και της δημιουργίας των «φτωχών» του ποδοσφαίρου: «Οι παίκτες που έρχονται από την Αφρική στους μεγάλους ιταλικούς συλλόγους αμείβονται λιγότερο. Είναι ένας πόλεμος των φτωχών εναντίον των πλουσίων. Είναι διαφορετικό για το Ράγκμπι, ένα υπέροχο άθλημα που δεν έχει ακόμη λερωθεί από τη μεγάλη λογική του κέρδους και της δύναμης. Το ακριβώς αντίθετο από το αμερικάνικο ποδόσφαιρο, που ζει την ημέρα της δόξας του με τον τελικό του Super Bowl».

Ο Νομπελίστας λογοτέχνης ήταν παθιασμένος με το ποδόσφαιρο και οπαδός της Ίντερ. Όμως για κάποιο λόγο απομακρύνθηκε και από το άθλημα και από την ομάδα. Το 2014, δύο χρόνια πριν πεθάνει έλεγε: «Ήμουν οπαδός της Ίντερ, αλλά σταμάτησα να παρακολουθώ στενά αυτό το άθλημα όταν άρχισε να χρησιμοποιείται για την πολιτική. Δεν μου αρέσουν κάποια πράγματα. Τώρα είμαι ιδιαίτερα παθιασμένος με την εθνική ομάδα…».

Η ελληνική διάσταση του αθλητισμού

Ήταν η εποχή που ο Ινδονήσιος μεγιστάνας Erick Thohir ήταν επικεφαλής των Νερατζούρι. Ο οπαδός της Ίντερ, Ντάριο Φο δεν τον συμπαθούσε καθώς αναζητούσε έναν άλλο αθλητισμό. Στο δικό του νου επρόκειτο για την αρχαιοελληνική διάσταση του αθλητισμού. Ίσως το αρχαίο πνεύμα αθάνατο. Έλεγε για τον Thohir: «Μήπως νιώθει σαν στο σπίτι του στο Μιλάνο; Θα μπορούσε να έχει το μιλανέζικο πνεύμα μέσα του; Ή μήπως ήρθε εδώ επειδή θεωρεί την Ίντερ ένα παζάρι; Δυστυχώς, δεν υπάρχει πια η ελληνική διάσταση του αθλητισμού, η επιθυμία να αναμετρηθούν μεταξύ τους οι δύο ομάδες… Τα χρόνια πέρασαν και οι αξίες είναι διαφορετικές».

Δεν χαριζόταν όμως και στη Μίλαν και στην πόλη του Μιλάνου γενικότερα: «Ο αθλητισμός είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας και εν προκειμένω της πόλης. Προσποιούμαι ότι δεν με ενδιαφέρει, αλλά στην πραγματικότητα παρακολουθώ λίγο το ποδόσφαιρο και δεν μπορώ παρά να συνειδητοποιήσω ότι έχει χαθεί η διαύγεια, η καθαριότητα και το παράδειγμα που έδινε το Μιλάνο εδώ και χρόνια. Ξεφυλλίζω τις εφημερίδες και διαβάζω μόνο για «επιχειρήσεις», «έργα», παίκτες για αγορά και πώληση σαν ο κόσμος του ποδοσφαίρου να είχε γίνει η αγορά Obej Obej της πόλης. Πριν, οι δύο ομάδες του Μιλάνου δεν ήταν έτσι».

Ο Ντάριο Φο γεννήθηκε σαν σήμερα -24 Μαρτίου- το 1926. Πέθανε στις 13 Οκτωβρίου 2016.

Με πληροφορίες από Corriere dello Sport, giocopulito kai wikipedia.

2020: Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή μετά την τηλεδιάσκεψη που είχε με την κυβέρνηση της Ιαπωνίας ανακοινώνει και επίσημα την αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων Τόκιο 2020 λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Η διοργάνωση θα διατηρήσει την επωνυμία «Ολυμπιακοί Αγώνες 2020» και θα διεξαχθεί από 23/7-8/8/2021. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες θα ακολουθήσουν από 24/8 μέχρι 5/9/2021.

2018: Η Εθνική πόλο γυναικών του Γιώργου Μορφέση κατακτά το νεοσύστατο Europa Cup, επικρατώντας της Ρωσίας με 9-8 στον τελικό του final-6 της διοργάνωσης, που διεξάγεται στην Ποντεβέδρα της Ισπανίας. Έτσι, η Εθνική γυναικών πανηγυρίζει το πρώτο της χρυσό μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση μετά το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2011. Το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησε η Ισπανία που κέρδισε την Ολλανδία με 9-3.

«Φεύγει» ο Γιόχαν Κρόιφ

2016: Ο Γιόχαν Κρόιφ, ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, πεθαίνει στη Βαρκελώνη μετά από μια σκληρή μάχη με τον καρκίνο σε ηλίκία 68 ετών.

2015: Επιβατικό αεροπλάνο Airbus A320 της Germanwings με 144 επιβάτες και έξι άτομα πλήρωμα, με προορισμό το Ντίσελντορφ, πέφτει στις Γαλλικές Άλπεις στην περιοχή Dignes της Νότιας Γαλλίας. Η Dalkurd FF, η σουηδική ομάδα ποδοσφαίρου της τρίτης κατηγορίας, γλυτώνει τον θάνατο αλλάζοντας την τελευταία στιγμή τις πτήσεις λόγω της μεγάλης αναμονής που θα είχαν στο αεροδρόμιο του Ντίσελντορφ.

2009: Ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, Γιώργος Μπατατούδης καταδικάζεται από το Πρωτοβάθμιο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης σε κάθειρξη δέκα χρόνων χωρίς αναστολή για υπεξαίρεση 2,5 δισεκατομμυρίων δραχμών σε βάρος μετόχων της Intersat – Interactive. Σε περίπτωση που συλληφθεί θα οδηγηθεί στη φυλακή για να εκτίσει την ποινή του.

1999: Διακόπτεται το Γιουγκοσλαβικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου λόγω των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ. Η Παρτιζάν έχει 66 και η Όμπιλιτς 64 βαθμούς. Στις 12/6/99 η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας θα ανακηρύξει την Παρτιζάν πρωταθλήτρια.

1962: Ο Benny “Kid” Paret χάνει από τον Emile Griffith για τον τίτλο ελαφρέων βαρών και μία εβδομάδα μετά, γίνεται ο πρώτος παγκόσμιος πρωταθλητής που πεθαίνει υποκύπτοντας στα τραύματά του. Είναι η πρώτη φορά που η τηλεόραση μεταδίδει ζωντανά έναν πυγμαχικό αγώνα που καταλήγει σε τραγωδία και η κοινή απαίτηση, από πολιτικούς μέχρι το Βατικανό, είναι να πάψει η τηλεόραση να μεταδίδει ζωντανά πυγμαχικούς αγώνες. Αυτό θα γίνει και θα διαρκέσει για δέκα ολόκληρα χρόνια.

Ο «εχθρός της Σοβιετικής Ένωσης»

1946: Ο Ρώσος παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι Αλεξάντερ Αλιέχιν (Alexander Alekhine) πεθαίνει σε ηλικία 53 ετών στο Εστόριλ της Πορτογαλίας. Έγινε ο τέταρτος πρωταθλητής όταν νίκησε τον Χοσέ Ραούλ Καπαμπλάνκα (Jose Raul Capablanca) το 1927 και κράτησε τον τίτλο μέχρι το θάνατό του με μία διακοπή μεταξύ 1935-1937, όταν έχασε από τον Μαξ Όϋβε (Max Euwe). Εξωστρακίστηκε από παίκτες και διοργανωτές λόγω της αντισημιτικής συμπεριφοράς του και του αλκοολισμού του και το 1927 ανακηρρύχθηκε “εχθρός της Σοβιετικής Ένωσης” μετά τις δηλώσεις του εναντίον των Μπολσεβίκων. Όμως, το όνομά του θα αποκατασταθεί μετά θάνατον, την δεκαετία του ’50.

1941: Ο “Upset”, το μόνο άλογο που κέρδισε τον “Man O’ War” πεθαίνει σε ηλικία 24 ετών.

1936: Ο μεγαλύτερος σε διάρκεια αγώνας χόκεϊ λήγει μετά 2 ώρες και 56 λεπτά. Το Μόντρεαλ κερδίζει το Ντητρόιτ 1-0 στην έκτη παράταση.

1929: Ο Παναθηναϊκός συντρίβει τον Απόλλωνα με 10-0 για το Πρωτάθλημα Ελλάδος, με το βαρύτερο σκορ στην ιστορία του συλλόγου.

1896: Είναι Κυριακή του Πάσχα και παραμονή της έναρξης των 1ων Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, κατά την οποία γίνονται από τον Βασιλέα Γεώργιο τα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του ευεργέτη Γεωργίου Αβέρωφ. Η επόμενη ημέρα, η 25η Μαρτίου, είναι η πρώτη ημέρα των 1ων Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας και έχει επιλεγεί συμβολικά για τη σημασία της στην Ελληνική ιστορία. Όμως οι ημερομηνίες αυτές είναι καταγεγραμμένες με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο το οποίο ίσχυε στην Ελλάδα μέχρι το 1923 οπότε και εφαρμόστηκε το Γρηγοριανό . Ως εκ τούτου, τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 5 Απριλίου ενώ οι αγώνες ξεκίνησαν την 6η Απριλίου του 1896.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News