Τζόνι Βάισμιλερ: O Ολυμπιονίκης Ταρζάν και η σχέση του με Γκρέτα Γκάρμπο και... Γκαρίντσα

Κορυφαίο κολυμβητή του πρώτου μισού του 20ού αιώνα «έχρισε» τον Τζόνι Βαϊσμίλερ, που γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου 1904 στην… Αυστροουγγαρορουμανία, το Associated Press. Δικαίως, αφού ξεπέρασε την πολιομυελίτιδα από την οποία έπασχε, πήρε έξι ολυμπιακά μετάλλια, πέντε χρυσά στην κολύμβηση και ένα χάλκινο στο πόλο, και έγινε ο… Ταρζάν.

Η Γκρέτα Γκάρμπο. Εκείνη ευθύνεται για όλα. Όταν στον Τζόνι Βαϊσμίλερ, που έκανε κολυμβητικά σόου από άκρου εις άκρον των Ηνωμένων Πολιτειών, προτάθηκε να κάνει οντισιόν για την ταινία που θα γύριζε η MGM, «Ταρζάν, ο Άνθρωπος των Πιθήκων», αρχικά αρνήθηκε. Το επιχείρημα που δόθηκε ήταν ότι μπορεί να πάει για μεσημεριανό με τον Κλαρκ Γκέιμπλ, ακόμα και να γνωρίσει την αγέλαστη Σουηδή σταρ, η φήμη της οποίας, ως παγόβουνου, προηγείτο της παρουσίας της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Νέα νίκη για την Τίτμους, εξιλέωση στα 1500 μ. για την Λεντέκι

Ο Βαϊσμίλερ παρουσιάστηκε στα στούντιο της MGM όταν πήρε το ρόλο για τον Ταρζάν, μέσω του οποίου έμελλε να καθιερωθεί και ως εφευρέτης του λεγόμενου «ululating cry», το οποίο, όπως άλλωστε λένε και οι δύο πρώτες συλλαβές στη λέξη (u-lu, είναι ο ήχος που έβγαλε από το στόμα), είναι ένα ρυθμικό ουρλιαχτό, εκείνο για το οποίο είναι πιο γνωστός ο Ταρζάν, τουλάχιστον μαζί με την αγάπη που είχε στην Τζέιν. Ο Βαϊσμίλερ είχε αποκαλύψει, το 1974, δηλαδή 10 χρόνια πριν το θάνατό του στις 20 Ιανουαρίου του 1984, περίπου έξι μήνες πριν κλείσει τα 80, στο Ακαπούλκο του Μεξικού, ότι στη συζήτηση με τον παραγωγό για την ταινία, πιθανότατα τον Έρβιν Θάλμπεργκ, του ζητήθηκε να αλλάξει το όνομά του. Ο 28χρονος… Αυστροουγγρορουμάνος δεν το συζητούσε καν. Κάποιος που παρευρισκόταν στη συζήτηση, ρώτησε τον παραγωγό αν ήξερε με ποιον συνομιλούσε. «Έχει όλα τα παγκόσμια ρεκόρ στην κολύμβηση», του είπε. «Λοιπόν, αυτό είναι υπέροχο», απάντησε ο Θάλμπεργκ. Ας τον αφήσουμε να έχει το όνομά του και ας βάλουμε λίγο κολύμπι στην ταινία». Έτσι και έγινε. Η επιτυχία της ταινίας του προσέφερε παγκόσμια καταξίωση και από το 1932 έως και το 1947 ταυτίστηκε με τον ήρωα που ενέπνευσε σε 12 κινηματογραφικές περιπτώσεις.

Μάλιστα, δεν ήταν… λουφαδόρος, αφού τις περισσότερες επικίνδυνες στιγμές, ακόμα και αυτές που προϋπέθεταν να ανέβει στην πλάτη ενός ελέφαντα ή να πραγματευτεί με χιμπατζήδες, τις γύρισε μόνος του. Το ίδιο, βέβαια, συνέβη και με το κολύμπι, την κατάδυση, ακόμα και την ορειβασία και το κρέμασμα από τα σκοινιά.

 

Το ρεκόρ των 44 ετών και ο… φουνταριστός

Ο Βαϊσμίλερ δεν ήταν απλώς ένας ψυχαγωγός, σε ό,τι αφορά την κολύμβηση. Τουναντίον. Όταν ο Μαρκ Σπιτς πήρε εφτά χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το 1972, έσπασε το ρεκόρ του γεννημένου στο Φράιντορφ, που ήταν έδαφος της Αυστροουγγαρίας και τώρα είναι η Τιμισοάρα τους Ρουμανίας, κολυμβητή. Ο Σπιτς, βεβαίως, σε αντίθεση με τον Βαϊσμίλερ και τα πέντε χρυσά μετάλλιά του στο Παρίσι το 1924 και το Άμστερνταμ το 1928, το έκανε σε μία διοργάνωση, ωστόσο ο κατοπινός πρωτόγονος ήρωας της μεγάλης οθόνης υπήρξε το μεγαλύτερο όνομα της κολύμβησης κατά την εποχή του. Νίκησε στα 100μ. ελεύθερο και στις δύο διοργανώσεις, το ίδιο έκανε ως μέλος της ομάδας των Ηνωμένων Πολιτειών στα 4Χ200μ. ελεύθερο, ενώ η επικράτησή του στα 400μ. ελεύθερο στο Παρίσι λογίζεται ως η κορυφαία προπολεμική κούρσα όλων των εποχών. Ο Βαϊσμίλερ επικράτησε του Αυστραλού Μπόι Τσάρλτον και του Σουηδού Άρνε Μποργκ, ο οποίος ήταν πρώτος μέχρι και τα 350 μέτρα. Ο Βαϊσμίλερ πήρε καθαρό προβάδισμα με 1,5 μέτρο να απομένει για τον τερματισμό και ο τελικός χρόνος 5.04.02, που επιτεύχθηκε στην «Τουρέλ», ήταν ολυμπιακό ρεκόρ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σπύρος Γιαννιώτης: «Κριστιάν θα σε χαρούμε στο βάθρο στο Παρίσι»

Ο Αμερικανός, πάντως, είχε τα παγκόσμια ρεκόρ και στις δύο αποστάσεις, δηλαδή και στο κατοστάρι και στο τετρακοσάρι. Ο Βαϊσμίλερ είχε κολυμπήσει στις 19 Ιουλίου του 1922 σε 58,6 δευτερόλεπτα τα 100μ. ελεύθερο και στις 17 Φεβρουαρίου του 1924 κατέβασε το χρόνο έτι περαιτέρω, με το 57.4. Στα 400μ. ελεύθερο, έγινε ο πρώτος κολυμβητής που έπεσε τα 5 λεπτά, κολυμπώντας σε 4.57.00 την απόσταση. Ο Βαϊσμίλερ τελείωσε την ολυμπιακή πορεία του με έξι μετάλλια, αφού πήρε και ένα χάλκινο στο… πόλο. Η ομάδα των ΗΠΑ ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου στο Παρίσι και ο 191 εκατοστών αθλητής ήταν ο βασικός φουνταριστός της. Πρόκειται περί κατορθώματος, ακόμα και την εποχή εκείνη, που υποδεικνύει τη δύναμή του.

Το φόρτε του, βεβαίως, ήταν η κολύμβηση: τελείωσε την καριέρα του με 52 νίκες στο εθνικό πρωτάθλημα των ΗΠΑ και 67 παγκόσμια ρεκόρ.

Βαϊσμίλερ όπως λέμε… Γκαρίντσα

Ανδροπρεπής, με ένα πρόσωπο που «έγραφε» στο σελιλόιντ, ο Βαϊσμίλερ υπήρξε απαράμιλλος γόης και επιρρεπής στους… γάμους. Έκανε πέντε γάμους, μεταξύ αυτών με τη Μεξικανή τραγουδίστρια και χορεύτρια Λούπε Βελές, τρία παιδιά, αλλά με την τελευταία σύζυγό του, Μαρία Γερτρούδη Μπάουμαν, έμειναν 21 χρόνια παντρεμένοι, από το 1963 έως και το θάνατό του από πνευμονικό οίδημα. Η κηδεία του έγινε με τιμές ήρωα και κανονιές ήχησαν στον ουρανό, αφού ο γερουσιαστής Τεντ Κένεντι και ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ρόναλντ Ρίγκαν, φέρελπις ηθοποιός την εποχή της μεγάλης δόξας του Βαϊσμίλερ, κανόνισαν το «αντίο» σε έναν Αμερικανό ήρωα.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Το «κύκνειο άσμα» της σπουδαίας Φεντερίκα Πελεγκρίνι

Πράγματι, ο Βαϊσμίλερ υπήρξε τέτοιος. Ο ίδιος δεν θυμόταν τον εαυτό του αλλού από τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς οι γονείς του ο Πέτερ και η Ελιζαμπέτ, Σουηβοί, δηλαδή γερμανικό φύλο, έφτασαν στα νησιά Έλις όταν ο ίδιος ήταν μόλις εφτά μηνών -και εγκαταστάθηκαν στο Γουίντμπερ της Πενσυλβανίας (ή το Σικάγο, εδώ οι γνώμες διίστανται). Ο μικρός Γιάνος μετονομάστηκε σε Τζόνι και στα 9 του διαγνώστηκε με πολιομυελίτιδα, αυτό από το οποίο υπέφερε, αλλά χάριζε στον κόσμο αριστουργήματα στον αγωνιστικό χώρο, ο Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής Γκαρίντσα. Ο Βαϊσμίλερ έμαθε κολύμπι στη λίμνη Μίσιγκαν, πιο συγκεκριμένα στην παραλία Φούλερτον, και το λάτρεψε. Μπήκε στη σχολική ομάδα του YMSA λέγοντας ψέματα ότι ήταν 12, ενώ ήταν ένα χρόνο μικρότερος, επειδή υπήρχε ηλικιακό όριο, ενώ κατά την πρώιμη εφηβεία του εντάχθηκε στον Αθλητικό Σύλλογο του Ιλινόι και με τις νίκες του τον μετέτρεψε στον κορυφαίο στη χώρα. Έπειτα μπήκε στην αγκάλη του προπονητή Μπιλ Μπάμπραχ, ο οποίος τον έκανε «χρυσό» ολυμπιονίκη. Ο αστικός μύθος αναφέρει ότι ο Βαϊσμίλερ δεν έχασε ποτέ κούρσα εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News