Μάικλ Τσανγκ: Ο πιο μικρός θριαμβευτής του Ρολάν Γκαρός είναι πλέον 50αρης

Οι φίλοι του τένις σ’ όλο τον κόσμο τον γνώρισαν, για τα καλά, πριν από περισσότερο από τρεις δεκαετίες μετά από έναν άθλο, άνευ προηγουμένου και επομένου στην… άγουρη ηλικία των 17 του ετών και ολίγων μηνών.

Και έκτοτε το ονοματεπώνυμο Μάικλ Τσανγκ είναι ένα σημείο αναφοράς στο δημοφιλές σπορ. Κύρια γιατί τόσο μικρός και με έναν πρωτοφανή τρόπο στέφθηκε πρωταθλητής στο Ρολάν Γκαρός αλλά και για τον τρόπο που το πέτυχε.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Σαν σήμερα: «Αδερφές Πρες» για τους Σοβιετικούς, «αδελφοί Πρες» για τη Δύση

Γεννημένος στο Χόμποκεν του Νιου Τζέρσεϊ στις 22 Φεβρουαρίου 1972 το τέκνο δύο μεταναστών από την Ταϊβάν στις ΗΠΑ, όπου και γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν, έμοιαζε πάντα προορισμένος για αστέρι του τένις. Σε ηλικία μόλις 12 ετών κέρδισε το USTA Junior Hard Court single και στα 15 έγινε ο νεότερος παίκτης που κέρδισε αγώνα του κεντρικού ταμπλό στο US Open. Δεν θα αργούσε να δείξει την αξία του και μακριά από τα πάτρια εδάφη.

Εύκολα στον 2ο γύρο το φιλαράκι του Πιτ Σάμπρας

Φθάνοντας στο Παρίσι στο τέλος της άνοιξης την τελευταία χρονιά της δεκαετίας του 80 για να πάρει μέρος στο Γαλλικό Όπεν ήταν απλώς ένα ανερχόμενο ταλέντο. Γνωστός για την απίστευτη ταχύτητα, την προσμονή και τα αντανακλαστικά του. Δεν είχε κανένα τίτλο ATP Masters στο όνομά του και η καλύτερη του πορεία σε Grand Slam είχε έρθει την προηγούμενη χρονιά με μια εμφάνιση στον τέταρτο γύρο στο US Open. Οι κορυφαίοι διεκδικητές για τον τίτλο του απλού ανδρών στο Ρολάν Γκαρός το 1989 ήταν ο Νο 1 του κόσμου Ιβάν Λεντλ, ο υπερασπιστής του τροπαίου Ματς Βιλάντερ, οι σπουδαίοι Στέφαν Έντμπεργκ και Μπόρις Μπέκερ και λιγότερο ο συμπατριώτης του Αντρέ Αγκάσι.

Όλα έμελλε να αλλάξουν σε διάστημα δύο εβδομάδων. Και κύρια μετά την επική νίκη κόντρα στον σχεδόν απόλυτο κυρίαρχο του τουρνουά επί μία πενταετία. Η αρχή δεν έμοιαζε ιδιαίτερα ευοίωνη καθώς είδε τον αντίπαλο του στον πρώτο γύρο Εντουάρ Μασό να παίρνει το πρώτο σετ 7-6 στα tiebreak. Όμως ο Βέλγος No.146 στον κόσμο παραδόθηκε στα επόμενα τρία τα οποία ο νεαρός αντίπαλος του κέρδισε 6-3, 6-0, 6-3. Επόμενο εμπόδιο ένας επίσης νεαρός (αν και στα 18 του λίγο μεγαλύτερος ) συμπατριώτης του. Ο Ελληνοαμερικανός Πιτ Σάμπρας που έμελλε να κυριαρχήσει στα μεγάλα τουρνουά επί σειρά ετών την επόμενη δεκαετία. Όμως τότε απείχε περισσότερο από… ένα χρόνο από το να γίνει πρωταθλητής Grand Slam και ήταν πολύ μακριά από τον άνθρωπο που θα κέρδιζε 14 μεγάλες διοργανώσεις. Στο χώμα, ήταν πιο ευάλωτος, κάτι που ο Τσανγκ ήξερε καλά από τα παιδικά τους χρόνια. Το ματς ήταν όσο μονόπλευρο δείχνει το τελικό 6-1, 6-1, 6-1 υπέρ του τελευταίου. «Γνώριζα τον Πιτ πολύ καλά, εν μέρει και επειδή προπονηθήκαμε μαζί για τους Γάλλους, τόσο το ’88 όσο και το ’89. Γνωρίζαμε ο ένας τα παιχνίδια του άλλου πολύ, πολύ καλά και ήξερα ότι ο Πιτ δεν ένιωθε ακόμα άνετα στο χώμα. Και μετά από όλα αυτά να που βρεθήκαμε αντίπαλοι. Κάτι που νομίζω ότι ήταν λίγο τρομακτικό για εκείνον. Μέσα σε μιάμιση ώρα είχε τελειώσει. Ενιωσα άσχημα. Ήξερα τον Πιτ τόσο καιρό και είχαμε τόσους πολλούς σπουδαίους αγώνες στους juniors. Νομίζω ότι η πρώτη φορά που παίξαμε ήταν όταν ήμασταν και οι δύο οκτώ ετών. Γυρίσαμε πολύ, πολύ πίσω» είπε ο θριαμβευτής. Μετά ήρθε η σειρά του Φρανθίσκο Ρόιγκ. Ο Ισπανός γνωστός τα τελευταία χρόνια για τη δουλειά του με τον μέγιστο Ράφαελ Ναδάλ το 1989, πάλευε στα χαμηλά του ATP Tour. Ήταν μόλις 291^ος στην παγκόσμια κατάταξη κέρδισε δύο γύρους επίσης για να δοκιμάσει την τύχη του κόντρα στον Τσανγκ. Όμως σφυροκοπήθηκε από τον έφηβο αντίπαλο του στο πρώτο σετ (0-6) το πάλεψε στο 2^ο (5-7) πριν αποχαιρετήσει το τουρνουά χάνοντας 3-6 το τελευταίο. Ως τότε ουδέν το ιδιαίτερα σπουδαίο φυσικά από τον 6^ο εκπρόσωπο των ΗΠΑ στο Ρολάν Γκαρός εκείνη τη χρονιά στην οποία οι Αμερικανοί διένυαν μια τρομερή περίοδο πενταετούς ξηρασίας σε τουρνουά Γκραν Σλαμ. Και τόσο οι δύο προαναφερθέντες μικροί (Τσανγκ και Σάμπρας) όσο και το καρέ των υπολοίπων τεσσάρων (Αγκάσι, Τιμ Μέγιοτ, Τζίμι Κόνορς και Άαρον Κρικστάιν) δεν έμοιαζε πιθανό να της βάλουν τέλος. Ιδιαίτερα μετά την όχι απλά επικίνδυνη αλλά για πολλούς, ειδικούς και μη, αδύνατη αποστολή που είχε ο μικρότερος εξ αυτών στον επόμενο γύρο καθώς απέναντι του ήταν ο Ιβάν ο τρομερός του τένις.

Κόντρα στον Ιβάν τον τρομερό κι υπό το βάρος της σφαγής στην Τιενανμέν

Ο Λεντλ δεν ήταν απλά το Νο 1 του κόσμου αλλά επίσης τρεις φορές πρωταθλητής του Ρολάν Γκαρός ενώ είχε ήδη κερδίσει το Αυστραλιανό Όπεν, τρία τουρνουά στις ΗΠΑ καθώς και το Γερμανικό Όπεν στο Αμβούργο. Τα προγνωστικά έμοιαζε να δικαιώνονται καθώς ο Τσέχος τενίστας, δυσκολεύτηκε μεν αλλά πήρε 6-4 αμφότερα τα πρώτα σετ.Εδώ θα αφήσουμε όμως για λίγο το θρυλικό εκείνο παιχνίδι και θα πάμε στις διεθνείς… πολιτικές εξελίξεις. Την προηγούμενη ημέρα γράφτηκε στην παγκόσμια Ιστορία μια από τις πλέον μαύρες σελίδες της. Δεν ήταν άλλη από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο, όταν τα κυβερνητικά στρατεύματα άνοιξαν πυρ εναντίον διαδηλωτών που ζητούσαν δημοκρατικές ελευθερίες στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Και λόγω καταγωγής της οικογένειας του και επειδή η μητέρα του υπήρξε επί σειρά ετών μέλος του διπλωματικού σώματος της Δημοκρατίας της Κίνας (Ταϊβάν) δεν μπορούσε παρά να είναι επηρεασμένος από τα δραματικά εκείνα γεγονότα. Το 2009, παραδέχτηκε ότι οι συγκλονιστικές εικόνες από τη ματοβαμμένη πλατεία της κινεζικής πρωτεύουσας λειτουργούσαν ως κινητήρια δύναμη σε όλη του τη μετέπειτα πορεία στη διοργάνωση: «Στην πραγματικότητα ήταν μια ευκαιρία να φέρουμε ένα χαμόγελο στα πρόσωπα των Κινέζων σε όλο τον κόσμο, όταν δεν υπήρχαν πολλά για να χαμογελάσουν. Ειλικρινά νιώθω ότι αυτός ήταν ο σκοπός του Θεού που μου επέτρεψε να περάσω από αυτούς τους αγώνες» είπε ο βαθιά θρησκευόμενος Τσάνγκ που ως τότε ήταν γνωστός ως Κινεζοαμερικανός. Έτσι λοιπόν πέρα του ότι είχε να παλέψει έναν τεράστιο αντίπαλο, ένα σχεδόν καταστροφικό ξεκίνημα στον αγώνα ήταν αντιμέτωπος τόσο με έντονη ψυχολογική φόρτιση εξ αιτίας των προαναφερθέντων γεγονότων στα εδάφη των προπατόρων του αλλά επιπλέον τη σωματική εξόντωση από λίαν επώδυνες κράμπες και έντονη αφυδάτωση. Και όμως στα μέσα του 3^ου σετ ξεκίνησε να γίνεται το… αδύνατο.

Το επαναστατικό του σερβίς σήμανε την αντεπίθεση

Κατάφερε με κάποιο τρόπο να σπάσει το σερβίς του Λεντλ και προηγήθηκε με 4-3. Ήταν η αρχή μιας από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του τένις. Πήρε το σετ 6-3. Όμως η θέλησή του να αγωνιστεί εξασθενούσε γρήγορα και μετά βίας μπορούσε να κινηθεί από τις κράμπες. Τότε ήταν που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει ένα κόλπο που δεν είχε δει ποτέ ο κόσμος. Στο 15-30 εμφάνισε το θρυλικό πλέον underhand σερβίς. Άπαντες αιφνιδιάστηκαν από τον απίστευτο αυτοσχεδιασμό του νεαρού Αμερικανού. Του τρανού του αντιπάλου συμπεριλαμβανομένου ο οποίος αντί να ψάχνει για γωνίες, να χρησιμοποιεί drop shot και να κάνει τον αντίπαλό του να τρέχει όσο το δυνατόν περισσότερο, αποφάσισε να φθείρει τον Τσανγκ πετώντας απαλά τις μπάλες προς τα πίσω. Αυτή η επιλογή όμως του Ευρωπαίου τενίστα απέτυχε θεαματικά καθώς η κίνηση του Τσανγκ βελτιώθηκε σταδιακά και κατάφερε με κάποιο τρόπο να κερδίσει και το τέταρτο σετ επίσης με 6-3. Ο κορυφάιος τενίστας στον κόσμο ήταν εμφανώς απογοητευμένος από τη στιγμή που ξεκίνησε το πέμπτο σετ. Το σερβίς του ήταν προβληματικό και το πλήθος μπήκε ολοκληρωτικά στον αγώνα, νιώθοντας μια συγκλονιστική αναστάτωση. Ο Τσανγκ, ωστόσο, πάλευε ακόμα με την κούραση και τον πόνο στο πόδι του. Σερνόταν γύρω από το γήπεδο και με τη βοήθεια ενός μη εμπνευσμένου παιχνιδιού του Λεντλ, πήρε το δεύτερο σερβίς μπρέικ στο καθοριστικό σετ και προηγήθηκε με 4-3.Και τότε ήταν που γίναμε μάρτυρες μιας στιγμής την οποία οι φίλαθλοι, και αναμφίβολα ο αντίπαλος του, δεν θα ξεχάσουν ποτέ. «Είχα νικήσει τον Λεντλ περίπου έναν μήνα πριν», είπε ο Τσανγκ. «Το σερβίς κάτω από τη μασχάλη ήταν απλώς ενστικτώδες. Αλλά στο πέμπτο σετ, στο 2-1, άρχισα να περπατάω προς τον διαιτητή για να αποσυρθώ. Όμως μετά είχα μια απίστευτη αλλαγή διάθεσης και σκέφτηκα: «Τι κάνεις»; Ήταν σχεδόν σαν να έλεγε ο Θεός «Δεν μπορείς να τα παρατήσεις τώρα, αν τα παρατήσεις τώρα, κάθε φορά που βρίσκεσαι κάτω από την κατάσταση, θα τα παρατάς ξανά». Για να προσθέσει ο Τσανγκ πριν από λίγα χρόνια: «Μου πέρασε από το μυαλό μόνο για ένα ή δύο δευτερόλεπτα και αυτό ήταν. Ένιωθα ότι έχανα το σερβίς μου και ετοιμαζόμουν να χάσω ξανά το σερβίς μου. Δεν μπορούσα να σερβίρω τα πρώτα μου σερβίς, οπότε ένιωσα ότι έπρεπε να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό για να προσπαθήσω να κερδίσω πόντους. Ήταν η μόνη φορά που το έκανα σ’ ολόκληρη την καριέρα μου».Όλα άλλαξαν. Αν και με τα βίας όρθιος οδηγούσε με πείσμα τον αντίπαλο του σε λάθη και καταστροφικό για εκείνον εκνευρισμό. «Βρήκε το δάσκαλο του» σε ματς διαφήμιση του σπορ. «Μπορούσες πραγματικά να καταλάβεις ότι είχε αρχίσει να φθείρεται διανοητικά» είπε ο Τσανγκ που κατάφερε να προηγηθεί με 5-3. Το θαύμα ήταν σχεδόν πραγματικότητα. Ο Αμερικανός τενίστας Τοντ Μάρτιν περιέγραψε κάποτε το σερβίς του Τσανγκ ως «…την τελευταία πέτρα που έριξε τον Γολιάθ». Ο Λεντ απλά δεν είχε καμία απάντηση στο ρεπερτόριο του αντιπάλου του για να έρθει το τέλος του επικού αγώνα με ένα ακόμα 6-3 υπέρ του αουτσάιντερ.

Και κλάμα νικητής και ηττημένος

Ο νικητής σωριάστηκε στο έδαφος με την πλάτη του. Ανακουφισμένος όσο και θριαμβευτής. Έκλαιγε με δάκρυα χαράς καθώς έσυρε το κουρασμένο αφυδατωμένο σώμα του πίσω στην καρέκλα του.Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, δεν ήταν ο μόνος παίκτης που έπεσε σε κλάματα μετά την επική σύγκρουση του τέταρτου γύρου. «Ο έφηβος Τσανγκ κάνει τον Λεντλ να κλαίει!» ήταν ο τίτλος της εφημερίδας Express ενώ ο Μάλκολμ Φόλεϊ σχολίασε ότι ο Λεντλ είχε φύγει από το Centre Court κλαίγοντας αφού «ταπεινώθηκε από έναν εξουθενωμένο έφηβο».

Ο Τσανγκ παίζοντας διαρκώς με λόμπες, slice, ακόμη και φυσικα το πρωτοφανές under-arm σερβίς αποσυντόνισε τον αντίπαλο του κι έφτασε στο θρίαμβο. Είχε τη δυναμική και ένα αθάνατο πνεύμα και ο κόσμος με πρώτους και τυχερότερους τους 16.500 στο Court Philippe Chatrier, έγινε μάρτυρας ενός από τους πλέον αξέχαστους αγώνες που διήρκεσε τέσσερις ώρες και 37 λεπτά .Ο νικητής έπειτα από την τρομερή σωματική και ψυχική μάχη απέναντι στον μεγάλο του αντίπαλο θα μπορούσε να είχε την κατανόηση όλων αν έμενε στις δάφνες του, νομίζοντας ότι η σκληρή δουλειά είχε γίνει.

Και στον τελικό… έγινε ξανά του Μιχαλάκη

Αυτό το παλικάρι όμως ήταν φτιαγμένο από πιο γερά υλικά. Έτοιμο να διεκδικήσει το μεγαλείο. Στη συνέχεια στα προημιτελικά και ημιτελικά αντίστοιχα έβγαλε εκτός τους Ρόναλντ Αγκενόρ (6-4, 2-6, 6-4, 7-6) και Αντρέι Τσεσνόκοφ (6-1, 5-7, 7-6, 7-5) για να διεκδικήσει το τρόπαιο στον τελικό κόντρα σ’ ένα από τα φαβορί. Τον Στέφαν Έντμπεργκ. Αν και ο Τσανγκ κέρδισε το πρώτο σετ (6-1) ο Σουηδός πήρε τα επόμενα δύο (3-6, 4-6). Κάτι που σήμαινε ότι δεν έμοιαζε πιθανό να γίνει ο 17χρονος ο πρώτος Αμερικανός του Γαλλικού Όπεν από το 1955. Όμως ξανά απλά αρνήθηκε να τα παρατήσει. Αποφάσισε να πάει στην επίθεση Όταν δεχόταν πίεση, έδειξε ωριμότητα πολύ πέρα από τα χρόνια του.

Τα σωτήρια εννέα break points στο τρίτο και το έβδομο γκέιμ του τέταρτου σετ ήταν το σημείο καμπής του τελικού, καθώς ο Τσάνγκ έριξε ξανά μπάλες που αψηφούσαν τη νεανική του ηλικία. Με μερικές βροντερές επιστροφές forehand, κέρδισε έξι από τα επτά τελευταία παιχνίδια για να ολοκληρώσει έναν παραμυθένιο θρίαμβο και σήκωσε στον ουρανό του Παρισιού το Coupe des Mousquetaires.

Σε ηλικία 17 ετών και 110 ημερών, είχε γίνει ο νεότερος άνδρας που κέρδισε ένα Grand Slam. Ένα ρεκόρ το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα.Ήταν επίσης ο πρώτος Αμερικανός που κέρδισε στο Roland Garros μετά τον Τόνι Τράμπερτ το 1955.

Οι Αμερικανοί πήραν φόρα

Μετά από τρεις ώρες και 41 λεπτά, ολοκλήρωσε άλλη μια επική επιστροφή και μαζί τελείωσε την πενταετή αναμονή της Αμερικής για έναν άνδρα νικητή σε Grand Slam. Η επιτυχία του δεν ήταν μόνο σημαντική για το ίδιο το αγόρι, αλλά και για την ευρύτερη εικόνα του αμερικανικού τένις. Μιλώντας εκ μέρους Αμερικανών όπως ο Αγκάσι και ο Σάμπρας, ο Τζιμ Κούριερ ανέφερε ότι η νίκη του Τσανγκ στο Roland Garros το 1989 είχε αποδειχθεί ο καταλύτης για αυτό που επρόκειτο να ακολουθήσει: «Αναγνωρίσαμε πολύ γρήγορα μετά τη νίκη του Michael ότι δεν ήταν ανυπέρβλητο έργο. Κάτι που έμοιαζε έτσι μακριά ήταν ακριβώς μπροστά σου σε εκείνο το σημείο».Εκεί που τόλμησε και μπόρεσε να φθάσει ο Τσανγκ, ακολούθησαν κι άλλοι. Ο Σάμπρας κέρδισε τον πρώτο από τους 14 τίτλους του Grand Slam στο US Open το 1990, πριν οι Κούριερ, Αγκάσι και Ρόντικ προστεθούν στην εντυπωσιακή άνοδο των ΗΠΑ την επόμενη δεκαετία περίπου. Και, αν ο Τσανγκ είχε κάνει το λογικό πράγμα, είχε ενδώσει σε αυτό που του έλεγε το σώμα του κατά τη διάρκεια του αγώνα κόντρα στον Λεντλ, τότε η αμερικανική δυστυχία θα είχε διαρκέσει λίγο περισσότερο. Κι η δίψα τους για επιτυχία θα ήταν τόσο έντονη όσο για το αφυδατωμένο σώμα του Τσανγκ στις 5 Ιουνίου 1989. Εκείνος ήταν ο πρώτος και μοναδικός θρίαμβος του σε τουρνουά Grand Slam όπου ήταν άλλες τρεις φορές φιναλίστ ενώ συνολικά είχε 33 άλλους τίτλους στο μονό και έφθασε ως το Νο 2 το 1996.Ο Χοσέ Ιγκέρας, ο προπονητής του Τσανγκ στο Ρολάν Γκαρός, το συνοψίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο αναφορικά με εκείνο τον θρίαμβο του «μαθητή» του: «Υπάρχουν στιγμές στον αθλητισμό, ιδιαίτερες στιγμές που πολλά μικρά πράγματα ενώνονται και γίνεται μεγάλο πράγμα. Έχετε το νεαρό παιδί να στριμώχνεται με το Νο1 παίκτης στον κόσμο, το μεγάλο γήπεδο τρελαινόταν – όλα συνήλθαν και έκαναν μια υπέροχη ιστορία». Αυτό έκανε στα γήπεδα του Παρισιού πριν από 33 χρόνια ο Μίκαελ Τσανγκ που δεν ήταν καν 17,5 ετών τότε. Και (από) σήμερα 50αρης πλέον μπορεί να αισθάνεται το ίδιο περήφανος όσο το μακρινό 1989. Ή ίσως ακόμα περισσότερο….