Παγκόσμιο Κύπελλο 1986: Το ραντεβού των Ισπανών με τον Μαραντόνα ματαιώθηκε από Βέλγους αγγελιαφόρους

Από τους προκριματικούς για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 έως και τους προκριματικούς για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, το Βέλγιο έχει γνωρίσει ακριβώς… μία ήττα. Ήταν εκείνη για το Euro 2016, όταν η ομάδα του Μαρκ Βίλμοτς ηττήθηκε στο Κάρντιφ, στις 12 Ιουνίου του 2015, με σκορ 1-0 από την Ουαλία.

Ο Γκάρεθ Μπέιλ είχε πετύχει εκείνο το γκολ, αλλά αν οι Βέλγοι θεώρησαν ατύχημα την ήττα, τους ήρθαν τσουβαλάτα στην τελική φάση της διοργάνωσης: οι Ουαλοί τούς πέταξαν έξω από τα ημιτελικά, νικώντας τους 2-1.

Σε πέντε προκριματικούς, το Βέλγιο έχει 40 νίκες, εφτά ισοπαλίες και μία ήττα. Είναι καταπληκτική η συχνότητα και η άνεση με τις οποίες αυτή η γενιά νικάει σε τέτοιου είδους παιχνίδια, είτε με τον Βίλμοτς στον πάγκο είτε με τον Ισπανό Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, που ανέλαβε ύστερα από εκείνο το Euro και οδήγησε τους Βέλγους στη μεγαλύτερη επιτυχία της Ιστορίας τους: τα ημιτελικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 2018.

Αυτό προκύπτει από τον τρόπο που έφτασαν εκεί: την ανατροπή στο παιχνίδι με την Ιαπωνία, 3-2, με το γκολ του Νασέρ Τσαντλί στις καθυστερήσεις, αλλά και τη νίκη επί της Βραζιλίας με σκορ 2-1 στα προημιτελικά. Η εμφάνιση με τους Γάλλους είχε στοιχεία ηρωισμού, παρ’ όλα αυτά το συγκρότημα του Ντιντιέ Ντεσάμπ νίκησε εκείνο το ματς με σκορ 1-0 και προχώρησε στην κατάκτηση του τροπαίου στη διοργάνωση της Ρωσίας, με το 4-2 επί της Κροατίας.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έφτασαν εκεί, αν και το παιχνίδι με τη Βραζιλία πρέπει να θεωρείται το πιο σημαντικό στην Ιστορία της χώρας, ακόμα και πάνω από τη νίκη επί της Αργεντινής, που είχε Ντιέγκο Μαραντόνα, Ντανιέλ Πασαρέλα και Μάριο Κέμπες στη σύνθεσή της, στην πρεμιέρα του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 1982.

Το γκολ σε εκείνη την αναμέτρηση πέτυχε ο 23χρονος φορ Έρβιν Βάντενμπεργκ, ο οποίος ήταν ο κυρίαρχος στους σκόρερ στο πρωτάθλημα Βελγίου. Είχε πετύχει, άλλωστε, κάτι που μοιάζει με παγκόσμιο ρεκόρ, αφού πήρε το βραβείο έξι φορές με… τρεις διαφορετικές ομάδες: τρις με τη Λιρς, δύο με την Άντερλεχτ και μία με τη Γάνδη.

Ήταν όλοι σε εκείνη την ομάδα, δύο χρόνια μετά τη συμμετοχή της στον τελικό του Euro απέναντι στη Δυτική Γερμανία και την ήττα με σκορ 2-1. Ο τερματοφύλακας Ζαν Μαρί Πφαφ, ο αμυντικός συντονιστής Έρικ Γκέρετς, ο δεξιός μπακ Φράνκι βαν ντερ Ελστ, ο «μικρός πρίγκιπας» Φράνκι Βερκότερεν, o επιθετικός Γιαν Κέλεμανς.

Οι Βέλγοι πέρασαν πρώτοι από τον όμιλό τους, μετά τη νίκη τους 1-0 με το Σαλβαδόρ και την ισοπαλία με την Ουγγαρία, 1-1, αλλά στο δεύτερο γύρο δεν τα κατάφεραν: έχασαν 3-0 από την Πολωνία και 1-0 από τη Σοβιετική Ένωση.

Όπως συνέβη στην περίπτωση της Δανίας, μετά τους προκριματικούς του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1982, ο ομοσπονδιακός εκλέκτορας του Βελγίου, Γκάι Τάις, βρήκε το κλειδί που έλειπε στα κελεύσματα της επόμενης μέρας. Ο Έντσο Σίφο κλήθηκε στην ομάδα που έφτασε στην τελική φάση του Euro 1984 και που βρέθηκε μια ανάσα από την πρόκρισή της στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Ήταν ακριβώς οι Δανοί που τους έφραξαν το δρόμο, αλλά όχι χωρίς μπόλικες πρέζες βέλγικου δράματος: οι παίκτες του Σεπ Πιόντεκ ανέτρεψαν το εις βάρος τους 2-0 και έφτασαν στην επικράτηση με σκορ 3-2, χάρη στο γκολ του Πρέμπεν Έλκιερ στο 84’. Οι Δανοί, παρ’ όλα αυτά, προκρίνονταν και με ισοπαλία, αφού είχαν σκορπίσει 5-0 τη Γιουγκοσλαβία, ενώ οι Βέλγοι, που την νίκησαν 2-0, είχαν ηττηθεί με το ίδιο σκορ από τους μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης Γάλλους.

Το γκολ του Τζορτζ Γκρουν και η ισπανική ανεμελιά

Αν αυτή η ομάδα είχε συνέχεια, δεν φάνηκε στα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου του 1986. Το μπλόκο για την πρόκριση ήρθε στα Βαλκάνια, όπου οι Βέλγοι ηττήθηκαν 2-0 στα Τίρανα από την Αλβανία και έφεραν «λευκή» ισοπαλία με την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, η Πολωνία έχασε ένα βαθμό από τους Αλβανούς εντός έδρας, 2-2, αλλά πέρασε από το Ολυμπιακό Στάδιο με το θριαμβευτικό 4-1.

Οι παίκτες του Τάις νίκησαν τους Πολωνούς 2-0 στις Βρυξέλλες και δεν ηττήθηκαν στο Χορζόφ, 0-0, ενώ εν τέλει μάζεψαν τους ίδιους βαθμούς, 8. Τα κριτήρια στην ισοβαθμία δεν ήταν τα μεταξύ τους παιχνίδια, αλλά τα συνολικά γκολ διαφοράς: οι δύο ομάδες είχαν συν 4, οπότε έπειτα προπορευόταν εκείνη που είχε την καλύτερη επίθεση.

Το Βέλγιο πέτυχε 7 γκολ, σε αντίθεση με τα 10 των Πολωνών. Από τους εφτά ευρωπαϊκούς ομίλους, προκρίνονταν οι ισάριθμες πρώτες και οι πέντε καλύτερες δεύτερες ομάδες. Οι δύο χειρότερες δεύτερες πήγαιναν σε μπαράζ. Η χειρότερη στους ομίλους ήταν η Ολλανδία. Οι γείτονες θα έπαιζαν, σε δύο παιχνίδια, την πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Μόλις 12 χρόνια νωρίτερα, το 1973, οι Βέλγοι είχαν μείνει εκτός Παγκόσμιου Κυπέλλου από τους Ολλανδούς. Εκείνη η ομάδα, με τον Πολ βαν Χιμστ και τον Όντιλιν Πολιούνις στη σύνθεσή της, αλλά και τους Φρανς Γιάνσενς και Ραούλ Λάμπερτ, είχε αποκλειστεί με τρόπο αλησμόνητο: σε έξι παιχνίδια, είχε τέσσερις νίκες, δύο ισοπαλίες και… 12-0 ενεργητικό.

Τα παιχνίδια με την Ολλανδία ήταν «λευκά», αλλά οι «οράνιε» σκόραραν πολύ περισσότερο: έβαλαν 24 γκολ σε τέσσερα παιχνίδια. Πέτυχαν 13 απέναντι στην Ισλανδία και 11 κόντρα στη Νορβηγία και δέχθηκαν δύο. Στο παιχνίδι της 18ης Νοεμβρίου του 1973, η ομάδα του Μίχελς υπέφερε. Όμως το Βέλγιο δεν κατάφερε να σκοράρει. Το «Ντε Κούιπ» έμεινε αμόλυντο.

Πέρασαν 12 χρόνια και δύο μέρες και η Ιστορία επαναλαμβανόταν. Απέναντι σε μία ομάδα που είχε τον Φρανκ Ράικαρντ και τον Ρουντ Γκούλιτ, αλλά όχι τον Μάρκο φαν Μπάστεν, οι παίκτες του Τάις έψαχναν το γκολ που θα τους έδινε την πρόκριση.

Το διακύβευμα ήταν διαφορετικό. Οι Βέλγοι είχαν νικήσει 1-0 στις Βρυξέλλες, με το γκολ νωρίς του Βερκότερεν, αλλά βρίσκονταν 2-0 πίσω στο σκορ, με τα γκολ των Πέτερ Χούτμαν και Ρομπ ντε Βιτ. Ήταν ένας αμυντικός, ο Τζορτζ Γκρουν, που θα έβαζε το «χρυσό» γκολ στο 85’. Το Βέλγιο έπαιρνε την εκδίκησή του και πήγαινε στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Το μαρτύριο, όμως, δεν είχε τέλος. Στην πρεμιέρα τους στο Μεξικό, οι Βέλγοι έχασαν 2-1 από το Μεξικό. Νίκησαν με το ίδιο σκορ το Ιράκ, ενώ έφεραν ισοπαλία 2-2 με την Παραγουάη. Πέρασαν ως πρώτοι από τους καλύτερους τρίτους.

Σόκαραν τον κόσμο στις 15 Ιουνίου, όταν πέταξαν εκτός τη Σοβιετική Ένωση στη Λεόν, με το 4-3 στην παράταση. Τρεις μέρες αργότερα, βγήκε ο αντίπαλός τους στα προημιτελικά: ήταν η Ισπανία, που νίκησε 5-1 τη Δανία.

Η «ρόχα» ήταν τόσο σίγουρη ότι θα περνούσε το Βέλγιο, που στις 22 Ιουνίου, ανήμερα του παιχνιδιού τους στην Πουέμπλα, οι Ισπανοί κάθισαν και παρακολούθησαν το παιχνίδι της Αργεντινής με την Αγγλία, για να τσεκάρουν τον αντίπαλό τους στα ημιτελικά.

Ο Μίτσελ, προπονητής του Ολυμπιακού, είχε εξομολογηθεί πως το γκολ του Ντιέγκο Μαραντόνα με το χέρι ακολούθησαν πνιχτά ισπανικά γελάκια. Αλλά οι παίκτες του Μιγκέλ Μουνιόθ δεν θα παρατάσσονταν ποτέ απέναντι στο νούμερο 10 της «αλμπισελέστε». Το Βέλγιο προηγήθηκε με τον Κέλεμανς στο 35’, ο Σενιόρ ισοφάρισε 50 λεπτά αργότερα και ο Ελόι έχασε το μοναδικό χτύπημα στη διαδικασία.

Ήταν η πρώτη φορά που οι Βέλγοι έφταναν στα ημιτελικά ενός Παγκόσμιου Κυπέλλου, αλλά ο Μαραντόνα θα αναχαίτιζε την πορεία τους. Με δύο φαντασμαγορικά γκολ στο 51’, ακριβώς το λεπτό που σκόραρε με το χέρι απέναντι στους Άγγλους, και το 63’, οι Αργεντινοί προκρίθηκαν στον τελικό, 2-0. Οι Βέλγοι έμειναν στην τέταρτη θέση, χάνοντας 4-2 από τη Γαλλία, σε ένα μικρό τελικό που κρίθηκε στην παράταση.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News