Sportday.gr: Ένας χρόνος… μαζεύοντας ξανά τα χαρτάκια της ζωής μας!

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος! Από το καλοκαίρι του 2021 στο καλοκαίρι του 2022! Ο μπόμπιρας που γεννήθηκε από τη διαρκή ανησυχία για δημιουργία ενός ανθρώπου που δεν σταματά να παράγει ιδέες και να εξελίσσεται (του Τάσου Μπούρα) και που προσπαθεί ακόμη να πλάσει το χαρακτήρα του. Μικρό παιδί είναι άλλωστε!

Παιδί οικογένειας με όνομα βαρύ σαν ιστορία, κλήθηκε από το πρώτο του… μπουσουλητό να ανταπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις που συνόδευαν την ονομασία που έφερε η ληξιαρχική πράξη γέννησής του: SportDay!

Πιστέψτε με, η διαδρομή ήταν άκρως δημιουργική, αλλά και εξαιρετικά δύσκολη σε μια περίοδο ευρύτερης κοινωνικής και οικονομικής αστάθειας που δεν επιτρέπει στα μικρά παιδιά να κυνηγούν τα όνειρά τους, με την ασφάλεια και τη σιγουριά που το έπρατταν στο παρελθόν!

Αυτός ο μπόμπιρας, όμως, είναι πεισματάρης και αποφασισμένος να πετύχει. Θαρρείς και κληρονόμησε το πείσμα του από τον εμπνευστή του.

Θυμάμαι μοιάζει σαν χθες που ο Κώστας Χαροκόπος έσπαγε τη σαμπάνια στην πλώρη του site, ευχόμενος με τον δικό του ξεχωριστό εικαστικό τρόπο «καλοτάξιδο» στις φουρτουνιασμένες θάλασσες του διαδικτύου.

Άλλη περίπτωση δημιουργικού ανησυχητικού μυαλού ο Κωστής. Αλλά γι’ αυτόν θα τυπωθεί… βιβλίο μια μέρα, άρα δεν σας κουράζω περισσότερο.

Αναζητώντας τον χαρακτήρα μιας νέας πρότασης στον κόσμο των αθλητικών sites

Μοιάζει σαν χθες που παρέα με τον Γιώργο Μαζιά (το δικό του βιβλίο εμπειριών έπρεπε να έχει ήδη τυπωθεί αλλά… μεταφράζεται και στα ισπανικά, γι’ αυτό καθυστερεί), τον Τάσο Ξιναρή και τον Λεωνίδα Παλάσκα επιχειρούσαμε να ανακαλύψουμε το χαρακτήρα που έπρεπε να αποκτήσει ο μικρός για να επιβιώσει και να σταθεί στα πόδια του σε ένα μονοπάτι που έδειχνε μποτιλιαρισμένο από δεκάδες μεγαλύτερους και πιο έμπειρους συνοδοιπόρους.

Όπως κάθε μπόμπιρας, έτσι και ο δικός μας δεν ήταν και το πιο ήσυχο παιδί του κόσμου. Και τις σκανδαλιές του έκανε, και τα μούτρα του έφαγε, και με κλάματα επέστρεψε σπίτι. Τίποτα, μα τίποτα, όμως δεν το εμπόδισε να συνεχίσει αυτό το μοναδικό ταξίδι αναζήτησης της ταυτότητάς του. Και που κατέληξε;

Εμπνευσμένο από τις αφηγήσεις των μπαμπάδων και των παππούδων του για τις «μαγικές» Κυριακές που ζούσαν στις τσιμεντένιες κερκίδες κάποιου ελληνικού γηπέδου, άρχισε να αναζητεί τους χαμένους ήρωες μιας άλλης πιο ρομαντικής εποχής.

Άρχισε να τους συναντά, να ακούει τις ιστορίες τους, να «μαγεύεται» από τις αφηγήσεις τους και μέσα από τη μάθηση για το παρελθόν, απέκτησε μεγαλύτερη δίψα για το μέλλον.

Άλλωστε από μικρό διαπίστωσε ότι στο σημερινό κόσμο της επικοινωνίας, οι ειδήσεις μεταφέρονται μέσα σε δευτερόλεπτα από εκατοντάδες πηγές. Αντίθετα οι αφηγήσεις ιστοριών, τα παραμύθια που μας έλεγαν οι γιαγιάδες μας μπροστά στο τζάκι, έχουν αρχίσει να εκλείπουν, χαμένα στην οθόνη ενός κινητού, ή ενός τάμπλετ.

Στο σημερινό κόσμο της επικοινωνίας οι ειδήσεις μεταφέρονται σε δευτερόλεπτα από εκατοντάδες πηγές. Αντίθετα οι αφηγήσεις ιστοριών έχουν αρχίσει να εκλείπουν…

Και κάπως έτσι άρχισε να αφηγείται ανέκδοτες ή αξέχαστες αθλητικές ιστορίες. Και άρχισε να αναλύει. Να ψάχνει πίσω από την είδηση, να ταξιδεύει στο χθες με οδηγό ένα διαφορετικό και εναλλακτικό αύριο.

Και κάπως έτσι ανέβηκε στο σκονισμένο πατάρι της σοφίτας και ανακάλυψε έναν αληθινό θησαυρό. Άλμπουμ τριών ή και τεσσάρων δεκαετιών γεμάτα αυτοκόλλητα χαρτάκια. Κι άρχισε να τα ξεφυλλίζει, άρχισε να τα συμπληρώνει ξανά. Ένα προς ένα, όπως το έκανε ο πατέρας του, ανταλλάσσοντας στο προαύλιο του σχολείου τον Νίκο Αναστόπουλο με τον… δυσεύρετο Τσου Λα Λινγκ.

H πιο ξεχωριστή αγκαλιά και η μεγαλύτερη δύναμη του sportday.gr

Και κάπως έτσι, τα πρώτα του γενέθλια βρίσκουν τον μπόμπιρα να αφηγείται υπέροχες αθλητικές ιστορίες. Ιστορίες από το χθες, το σήμερα, ακόμη κι απ’ το αύριο. Κι όσες δυσκολίες κι αν συνάντησε στο δρόμο του, δεν σταμάτησε ποτέ να ονειρεύεται, να ανησυχεί, να βελτιώνεται, να μάχεται να ξεπεράσει τις αδυναμίες του, να εξελίσσεται…

Άλλωστε, ο μικρός δεν είναι πλέον μόνος. Έχει εκατοντάδες χιλιάδες φίλους στο πλευρό του να τον οπλίζουν δύναμη και κάθε φορά που… γκρεμοτσακίζεται με το ποδήλατό του να τον σηκώνουν και να του λένε: «Μικρέ, κοίτα μπροστά, έχεις όλο το μέλλον δικό σου». Και σε αυτούς τους φίλους – σε όλους εσάς τους αναγνώστες μας – ανήκει το μεγαλύτερο ευχαριστώ στα πρώτα μας γενέθλια!

Χωρίς τη δική σας ξεχωριστή αγκαλιά, τα χαρτάκια της ζωής μας θα είχαν παραμείνει σκονισμένα στο πατάρι!

ΥΓ: Επιτρέψτε μου να στείλω και ένα ξεχωριστό ευχαριστώ από εδώ σε όλα τα παιδιά μικρότερα και μεγαλύτερα που πέρασαν τους προηγούμενους δώδεκα μήνες (άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο) από το site και προσέφεραν από ένα μικρό λιθαράκι σε όλη αυτή την ιδιαίτερη διαδρομή του πρώτου χρόνου. Τους ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά!

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News