Πως να γράψεις, αλήθεια, πρόλογο για την… χιλιοτραγουδισμένη καριέρα ενός αθλητή που άγγιξε εκατομμύρια ανθρώπους με την αγνή ποδοσφαιρική του καρδιά και τη «λεοντόκαρδη» ψυχή του;
Γιατί αυτό ακριβώς ήταν ο Παναγιώτης Κελεσίδης! Όχι απλά ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες όλων των εποχών στο ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά ένας «κέρβερος» των γκολπόστ που μπλόκαρε την μπάλα με τη δύναμη της ψυχής του. Αυτή την αλύγιστη δύναμη που τον βοήθησε να μπλοκάρει ακόμη και τον θάνατο, όταν επί εβδομάδες πάλευε απέναντι στον κορωνοϊό, στα δωμάτια εντατικής παρακολούθησης του «Τζάνειου» και του «Σωτηρία».
Σήμερα, πιο γερός και υγιής από ποτέ, ως άλλος… δαφνοστεφανωμένος έφηβος, έρχεται να προσθέσει το δικό του αυτοκόλλητο χαρτάκι στο άλμπουμ των αναμνήσεων του sportday.gr και είναι πραγματικά απολαυστικός! Μιλάει για τον Ολυμπιακό του, τις προτάσεις για μεταγραφή που είχε από το εξωτερικό, τη σχέση του με τους παίκτες και τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, τα καρπούζια από τα οποία… γεννήθηκε μέσα του ο τερματοφύλακας και την απίθανη σχέση που είχε με το Νίκο Γουλανδρή!
Photo Credits: Βασίλης Μπούρης | Eurokinissi
Κύριε Κελεσίδη γεννηθήκατε στις Σέρρες και από εκεί ξεκινήσατε την πορεία σας. Πάντοτε ως τερματοφύλακας;
Πάντοτε ναι. Από τότε που στη γειτονιά στήναμε δύο ξύλα και τα κάναμε δοκάρια, εμένα μου άρεσε να παίζω τερματοφύλακας. Τι να πω; Μάλλον ήμουν ο ορισμός αυτού που λέμε: “Γεννημένος για τη θέση”.
«Δούλευα σε μανάβικο 10 χρονών και ζήταγα από το αφεντικό μου να μου πετάει καρπούζια κι εγώ να τα πιάνω!»
Πως και σας είχε “κολλήσει” αυτό το “μικρόβιο”;
Εγώ από παιδάκι δούλευα με τους γονείς μου στα χωράφια. Παράλληλα σε ηλικία 10 χρονών δούλευα και σε ένα μανάβικο και για να βγάλω λίγα παραπάνω χρήματα, ζήτησα από το αφεντικό να με πάρει μαζί του στην αγορά να πιάνω τα καρπούζια, όπως τα πετούσε. Αυτός στην αρχή δίστασε, αλλά στην πορεία είδε ότι τα κατάφερνα. Σήκωνα τα χέρια μου και τα έπιανα κυρίως με το ένστικτο.
Πρώτη φορά οργανωμένα σε ομάδα πότε παίξατε;
Σε ηλικία 14 ετών πήγα στον Ηρακλή Σερρών. Σιγά σιγά δυνάμωναν τα χέρια μου και έτσι έφτασα σε ηλικία 17 ετών να είμαι στην πρώτη ομάδα του Πανσερραϊκού. Βέβαια εκεί είχα μπροστά μου μεγάλους τερματοφύλακες, τον Καρυπίδη και τον Χριστοδούλου. Κατάφερα και έπαιξα, παρά το γεγονός ότι δεν ήμουν ιδιαίτερα ψηλός.
Στον Ολυμπιακό πως πήγατε;
Για να πω την αλήθεια, οι παίκτες από τη Βόρεια Ελλάδα, δύσκολα έρχονταν εκείνα τα χρόνια στην Αθήνα ή τον Πειραιά. Κυρίως στις ομάδες της Θεσσαλονίκης πήγαιναν. Κι εγώ μάλιστα είχα φτάσει κοντά στον ΠΑΟΚ, όμως επέμενε ο Πετρόπουλος να με πάρει κι έτσι έκλεισα στον Ολυμπιακό.
Όποτε ο Παναγιώτης Κελεσίδης επιχειρούσε έξοδο, ο… φόβος ήταν ζωγραφισμένος στα μάτια συμπαικτών και αντιπάλων (στη φωτό με αντίπαλο τον θρυλικό Μίμη Παπαϊωάννου σε ντέρμπι ΑΕΚ – Ολυμπιακού το 1976).
Μπήκατε τότε σε έναν άλλο κόσμο, εντελώς διαφορετικό και ζήσατε τα χρόνια της ομάδας του Γουλανδρή.
Εντελώς διαφορετικό. Μπήκα σε μια ομάδα οργανωμένη με έναν πρόεδρο που τον έλεγα “πατέρα”. Τέτοιος ήταν ο Γουλανδρής και δεν μας άφηνε να έχουμε κανένα παράπονο και φυσικά κανένα απολύτως πρόβλημα.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά αρχίσατε να κατακτάτε και τίτλους.
Μόλις πήγα στον Ολυμπιακό και έπαιξα, ήρθε και η αναγνώριση. Ξεκίνησα όντως να παίρνω τίτλους, ήρθε και η κλήση στην Εθνική, αλλά φυσικά και οι προτάσεις από το εξωτερικό. Όμως ήταν άλλα χρόνια τότε και δεν ήταν εύκολο να κάνεις μεταγραφή.
Από ποιες ομάδες είχατε προτάσεις;
Από την Τότεναμ αρχικά, μετά το μεγάλο ματς που έκανα εναντίον της το 1972. Τότε τους είχαμε κερδίσει στο Φάληρο με το γκολ του Ρόμεν Αργυρούδη, όμως εγώ σε εκείνο το παιχνίδι έπιασα δύο πέναλτι. Επίσης με είχα ζητήσει η Αρσεναλ και η Μίλαν, αλλά όπως σου είπα δεν ήταν εύκολο τότε να φύγεις.
Κάνατε και μεγάλες εμφανίσεις και με την Εθνική, αλλά δεν παίξατε πολύ.
Δεν με άφηνε ο Πετρόπουλος για να μην τραυματιστώ και ουσιαστικά πήγαινα σε γιατρούς για να πάρω χαρτί ότι ήμουν τραυματίας. Πάντως μετά από ένα παιχνίδι με την Γερμανία, οι εφημερίδες εκεί είχαν γράψει ότι γεννήθηκα σε άλλη χώρα. Επίσης μετά από ένα παιχνίδι με τη Σέλτικ που είχα επίσης φανταστική απόδοση, έγραφαν οι εφημερίδες εκεί ότι: “Αυτός ο παλαιστής μας κράτησε μόνος του”.
Ζήσατε και ένα ακόμα ιστορικό παιχνίδι αυτό με την Αντερλεχτ στην Πάτρα.
Εκεί έγινε το έγκλημα του αιώνα. Ένας ανεκδιήγητος διαιτητής μας “έσφαξε”. Πετύχαμε 7 γκολ και μέτρησαν τα 3 . Μας άφησε με δέκα παίκτες με το “έτσι θέλω”, πέναλτι δεν μας έδωσε. Γενικά ήταν η εχθρικότερη διαιτησία που είχε μια ελληνική ομάδα σε παιχνίδι της.
«Το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο οποίο ο Διακογιάννης μου κόλλησε το παρατσούκλι… ο Έλληνας Μπανκς»
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ποιο ματς θυμάστε;
Θυμάμαι ένα ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, που είχα πιάσει πραγματικά τα πάντα. Μάλιστα εκείνο το ματς το 1972 ήταν και τηλεοπτικό και ο Διακογιάννης που το μετέδωσε μου κόλλησε το παρατσούκλι “ο Έλληνας Μπανκς”. Έλεγε ότι έμοιαζε το στυλ μας. Πάντως εκείνο το ματς δεν το ξεχνάω και μάλιστα έχω και αρκετές ιστορίες.
Οι επικές μονομαχίες του Παναγιώτη Κελεσίδη με τον Αντώνη Αντωνιάδη έγραψαν ιστορία στα ντέρμπι Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού (στη φωτό μονομαχία των δυο τους από ντέρμπι «αιωνίων» στη Λεωφόρο το 1973).
Πείτε μου κάποιες.
Το βράδυ εκείνο πήγα στα μπουζούκια και βρήκα εκεί και τον Αντωνιάδη. Του λέω: “Τι κάνεις εδώ εσύ”; Μου λέει: “Όλοι στον Παναθηναϊκό θεωρούμε ότι πήγαμε καλά, αλλά πέσαμε πάνω σε ένα βουνό”. Έτσι με έλεγε ο Αντωνιάδης. Την επόμενη μέρα πήγα να πάρω μια εφημερίδα και ήταν μπροστά μου ένας οπαδός του Παναθηναϊκού. Γυρίζει και μου λέει: “Που τον βρήκανε αυτόν τον π…”. Μόλις είδε τη φωτογραφία στην εφημερίδα και είδε κι εμένα στο πρόσωπο, “πάγωσε”. Αλλά αμέσως μου είπε: “Το τελευταίο σουτ του Αντωνιάδη πως το έπιασες; Έσπασα μια καρέκλα από τα νεύρα μου”. Βέβαια βάλαμε και οι δύο τα γέλια.
«Όταν ο Γουλανδρής μου είπε… έχω δει μαλ@#$ και μαλ@#$ στη ζωή μου, αλλά σαν εσένα κανέναν!»
Νωρίτερα μου είπατε ότι λέγατε “πατέρα” τον Γουλανδρή.
Κι εκείνος με φώναζε “αγριόγατο”. Πέρα από αυτά όμως, ο Γουλανδρής ήταν δίπλα μας πάντοτε. Μας έδινε και δάνεια, τα οποία φυσικά δεν έπαιρνε ποτέ πίσω. Εγώ πήγα μια μέρα, γιατί είχα δει ένα αυτοκίνητο και του ζήτησα δάνειο 600.000. Του είπα γιατί το ήθελα και με έβαλε γελώντας να υπογράψω σε ένα χαρτί ότι θα του τα έδινα πίσω. Μου έκοψε λοιπόν μία επιταγή και εγώ πήγα απευθείας στην τράπεζα. Εκεί ανακάλυψα κάτι το απίστευτο.
Τι ανακαλύψατε;
Ο ταμίας που την πήρε μου λέει: “Εσύ κατάφερες να πάρεις τα περισσότερα απ’ όλους. Είναι 6 εκατομμύρια”. “Λάθος” του λέω κάνεις, εγώ 600.000 θέλω. Πήρε τότε τηλέφωνο τον Γουλανδρή και του λέει: “Πες του να έρθει από το γραφείο μου”. Έφυγα και γύρισα πίσω και του λέω: “Εγώ δεν μπορώ να σου γυρίσω αυτά τα λεφτά. Θέλω τα 600.000 που σου ζήτησα”.
Τελικά μου λέει: “Έχω δει μαλ@#$ και μαλ@#$ στη ζωή μου, αλλά σαν και σένα κανέναν”. Τελικά μου έδωσε τα 600 που ήθελα και άλλα 300. Εγώ έφυγα τρέχοντας και την επόμενη μέρα πήγα στην προπόνηση με το νέο αυτοκίνητο. Είπα στον Δεληκάρη και τον Γλέζο τι έγινε και άρχισαν να με βρίζουν. Αλλά ο Γουλανδρής εκτίμησε το ότι ήμουν τίμιος και το είπε σε μια προπόνηση, πως οι πιο τίμιοι ήμασταν εγώ και ο Συνετόπουλος.
Ο Παναγιώτης Κελεσίδης σε προπόνηση του Ολυμπιακού το 1977, μαζί με Μάικ Γαλάκο, Γιώργο Δεληκάρη και Μίλτον Βιέρα.
Πάντως για εκείνη την εποχή παίρνατε καλά λεφτά.
Σκέψου ότι ένα διαμέρισμα στο Φάληρο έκανε 75.000 και δεν το πήρα. Πάντως γενικά στη ζωή μου πέρασαν πολλά λεφτά από τα χέρια μου. Γενικά ήμουν και τυχερός στη ζωή μου.
Έχω διαβάσει για το λαχείο που κερδίσατε και μάλιστα σε δύσκολη στιγμή.
Ναι ήταν τότε που ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να ανανεωθεί η συνεργασία μας. Εγώ ήμουν τραυματίας και είχα ρήξη χιαστού. Μπορεί ο Ολυμπιακός να με έστειλε σε γιατρούς, όμως τελικά δεν έκανα την εγχείρηση. Είχε έρθει και ο Σαργκάνης τότε και ο Νταϊφάς είχε άλλη άποψη για μένα. Τότε όμως, έφυγα από τον Ολυμπιακό και πήγα στην Προοδευτική γιατί πραγματικά είχα ανάγκη να παίξω. Η Προοδευτική ήταν στην προετοιμασία κι εγώ είχα πάει για θεραπεία στον Πανταζή της ΑΕΚ γιατί δεν μου έπαιρνε χρήματα. Τότε περίμενα τη γυναίκα μου να με πάρει με το αυτοκίνητο και πήρα όλα τα λαχεία που τελείωναν σε 3. Κέρδισα 12.000.000 δραχμές.
Φαντάζομαι τη χαρά σας.
Ήταν Δεκαπενταύγουστος και η Παναγιά έκανε το θαύμα της. Τότε μαθεύτηκε ότι κέρδισα το λαχείο και ήρθε κόσμος στην προπόνηση της Προοδευτικής. Έδωσα χρήματα σε όσους είχαν ταυτότητα και ήταν από τις Σέρρες. Μετά έδωσα σε πολύ κόσμο. Γενικά πάντως τα χρήματα μου έρχονταν, πέρασαν πολλά από τα χέρια μου.
Κλείνοντας τη συνέντευξή μας, θα ήθελα να μου πείτε και για την περιπέτεια που περάσατε με τον κορωνοϊό.
Θέλω να ευχαριστήσω δημόσια γι αυτό, τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, κ. Μαρινάκη και τον κ. Μώραλη. Τους γιατρούς στο “Τζάνειο” και το “Σωτηρία” που με δικές τους ενέργειες μου βρήκαν κρεβάτι σε εντατική και με τις ενέργειες των γιατρών κατάφερα να το ξεπεράσω. Ουσιαστικά εγώ δεν θυμάμαι τίποτα, καθώς ήμουν σε τραγική κατάσταση. Μου τα έλεγαν μετά οι δικοί μου άνθρωποι. Είχα κάνει τις δύο δόσεις του εμβολίου και δεν είχα προλάβει να κάνω την τρίτη. Ευχαριστώ το Θεό που έγινα καλά και θα ανάψω κερί στον Άγιο Νεκτάριο στην Αίγινα.
Νοσήσατε πολύ βαριά.
Όταν έφυγα από το “Σωτηρία” ουσιαστικά δεν μπορούσα να κουνηθώ και χρειάστηκε να κάνω ειδικές φυσιοθεραπείες σε κέντρο αποκατάστασης. Νόμιζα ότι θα μείνω παράλυτος. Αλλά μπορώ να πω τέλος καλό, όλα καλά…
Ο Παναγιώτης Κελεσίδης, πιο γερός από ποτέ, ξεφυλλίζει το βιβλίο των αναμνήσεών του στον συντάκτη του sportday.gr, Γιώργο Μπιτσικώκο
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Σταύρος Γεωργακόπουλος: Ηξεραν κι οι... πέτρες τι περίμενε τον Ολυμπιακό
- Παναθηναϊκός Aktor - Μακάμπι Τελ Αβίβ 95-79: Ξέσπασμα και 1-1
- Ολυμπιακός: Η ομιλία Μαρινάκη στα αποδυτήρια του «Σουκρού Σαράτσογλου»
- Βόλος: «Τι να απαντήσεις σε ανθρώπους που δεν έχουν το θάρρος να απαντήσουν επίσημα;»
- Ολυμπιακός Μπάσκετ: Γιατί δεν προπονήθηκε στη Βαρκελώνη