Συνέντευξη Γιόνας Κόλκα: «Η Ριζούπολη με έδιωξε από την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό»

Έχετε σκεφτεί, αλήθεια, πως… βιώνει στο πετσί του ένας ξένος ποδοσφαιριστής που έρχεται να αγωνιστεί στην Ελλάδα τη μοναδικότητα των ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού; Αυτό το «άσβεστο μίσος» που χωρίζει δύο κόσμους και μοιάζει πολλές φορές να ξεφεύγει από τα όρια μιας υγιούς αθλητικής αντιπαλότητας;

Είναι αλήθεια ότι το δικό μας ντέρμπι «αιωνίων», είναι το πιο… καυτό απ’ όλα όσα διεξάγονται στον ποδοσφαιρικό πλανήτη, ή μήπως είμαστε λίγο υπερβολικοί στην προσέγγισή μας και απλά ζούμε μια αντιπαλότητα όπως ακριβώς τη ζουν και άλλα αντίστοιχα «αθλητικά ζευγάρια» σε πολλές ακόμη χώρες του κόσμου;

Μεγαλωμένος στο παγωμένο Λάχτι της Φινλανδίας, ο Γιόνας Κόλκα δεν είναι συνηθισμένος στις… υψηλές θερμοκρασίες! Ήταν, όμως, ο άνθρωπος που ένα βράδυ του Ιανουαρίου του 2003… έβαλε φωτιά σε μια κατάμεστη Λεωφόρο, χαρίζοντας στον Παναθηναϊκό μια από τις πιο… τρελές και παλαβές νίκες της ιστορίας του επί του Παναθηναϊκού.

Ο Γιόνας Κόλκα πανηγυρίζει το νικητήριο γκολ στο ντέρμπι Παναθηναϊκού -Ολυμπιακού στις 12 Ιανουαρίου 2003, υπό το βλέμμα του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς.

Βλέπετε σε εκείνο το παιχνίδι οι «πράσινοι» είχαν σκοράρει… πέντε φορές, αλλά τις δύο στη δική τους εστία! Και ακόμη και είκοσι χρόνια μετά, ο Γιόνας Κόλκα θυμάται εκείνες τις στιγμές σαν να ήταν χθες!

Κύριε Κόλκα, θέλω να μιλήσουμε για την περίοδο της καριέρας σας στην Ελλάδα.

Ήταν μια σημαντική περίοδος για την καριέρα μου, το πέρασμά μου από την Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό. Μπορεί να μην έμεινα πολλά χρόνια, όμως αγάπησα τόσο την πόλη όσο και τη χώρα και φυσικά την ομάδα και τον κόσμο της.

Ζήσατε και καλές και κακές στιγμές ως ποδοσφαιριστής του Παναθηναϊκού.

Πραγματικά έτσι είναι. Ήταν αρκετές οι χαρές που πήραμε, αλλά ήταν και κάποιες κακές στιγμές, τις οποίες δεν γίνεται να τις ξεχάσω. Σε γενικές γραμμές όμως, έχω υπέροχες αναμνήσεις από την θητεία μου στον Παναθηναϊκό.

«Είναι μοναδικό! Με γκολ σαν εκείνο που πέτυχα απέναντι στον Ολυμπιακό μένει ένας ποδοσφαιριστής στην ιστορία!»

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό για να σας ρωτήσω, είναι για τα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Αυτά τα παιχνίδια είναι πραγματικά κάτι το διαφορετικό. Είναι ματς, που συγκεντρώνουν πάνω τους όλα τα βλέμματα και την προσοχή του κόσμου και σε καμία περίπτωση δεν μοιάζουν με τα άλλα. Όλη η Ελλάδα ασχολείται με αυτά τα ματς, αρκετές μέρες πριν την διεξαγωγή τους, αλλά και πολλές φορές και αρκετές μέρες μετά τους αγώνες. Είναι λογικό, καθώς είναι οι δύο μεγαλύτερες ομάδες της χώρας.

Εσείς έχετε καταφέρει να σκοράρετε σε ντέρμπι.

Είχα αυτή τη χαρά, πραγματικά. Είναι νομίζω το καλύτερο συναίσθημα που μπορεί να βιώσει ένας ποδοσφαιριστής. Να σκοράρει σε ντέρμπι και να δίνει τη νίκη στην ομάδα του. Μένεις στην ιστορία και σίγουρα όλοι σε θυμούνται. Εγώ είμαι πολύ χαρούμενος που το κατάφερα αυτό.

Φαντάζομαι τα συναισθήματά σας εκείνη τη στιγμή.

Δεν μπορώ ουσιαστικά να τα περιγράψω. Όταν είδα την μπάλα στα δίχτυα και άκουσα τον κόσμο να φωνάζει ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Πραγματικά ήταν ότι καλύτερο. Το ξαναλέω πως δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να σκοράρεις σε ντέρμπι και να δίνει την νίκη στην ομάδα σου.

Μιλάμε για το ντέρμπι της περιόδου 2002-03 στη Λεωφόρο, όπου κερδίσατε 3-2.

Ήταν ένα συγκλονιστικό παιχνίδι. Εμείς βρεθήκαμε δύο φορές πίσω στο σκορ, αλλά καταφέραμε να ισοφαρίσουμε. Τελικά πήραμε τη νίκη με το δικό μου γκολ. Αλλά ήταν ένα παιχνίδι όπου οι εναλλαγές των συναισθημάτων ήταν μεγάλες και από τη μια στιγμή στην άλλη άλλαζαν όλα.

«Το ντέρμπι της Ριζούπολης δεν έπρεπε να ξεκινήσει ποτέ! Στην Premier League ή την Bundesliga όχι απλά δεν θα γινόταν αλλά η ομάδα που θα ήταν υπεύθυνη για όσα έγιναν, θα τιμωρούνταν τουλάχιστον για το υπόλοιπο της περιόδου!»

Αν σας ρωτούσα για κακές στιγμές, ποιες θα ξεχωρίζατε;

Φυσικά το ντέρμπι στη Ριζούπολη. Ήταν ένα ματς το οποίο δεν έπρεπε να γίνει. Δεν έπρεπε να ξεκινήσει ποτέ. Πιστεύω πως αν αυτό το παιχνίδι ήταν στην Premier League ή στην Bundesliga, δεν θα γινόταν ποτέ. Παράλληλα και η ομάδα η οποία ήταν υπεύθυνη για όλα όσα έγιναν, θα τιμωρούνταν τουλάχιστον για το υπόλοιπο της περιόδου.

Μετά το ματς πάντως, είχατε και δύσκολες στιγμές την άλλη μέρα στην προπόνηση.

Έτσι είναι. Στην προπόνηση την άλλη μέρα, ακούσαμε τον πρόεδρο να λέει ότι δεν είχαμε το θάρρος να παίξουμε σε αυτό το παιχνίδι, ενώ φυσικά και οι οπαδοί μας κατέκριναν για τον τρόπο που αγωνιστήκαμε. Κανείς δεν σκεφτόταν τι είχαμε περάσει και έμενε μόνο η πίκρα για την ήττα. Ήταν όμως ο τρόπος με τον οποίο είχε έρθει αυτή, που ήταν και ο σημαντικός.

Ο Γιόνας Κόλκα βγαίνει για ζέσταμα στη Ριζούπολη μαζί με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του στον Παναθηναϊκό.

Εκείνη η χρονιά ήταν και η τελευταία σας στην Ελλάδα.

Ναι στο τέλος της χρονιάς, ήρθε η πρόταση από την Γκλάντμπαχ και πήρα την απόφαση να φύγω από την Ελλάδα. Δεν σας κρύβω ότι μεγάλο ρόλο στην απόφασή μου έπαιξαν και τα όσα είχαν γίνει στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Αλλά τότε η πρόταση από μια ομάδα της Bundesliga ήταν κάτι το δελεαστικό και ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε ένα πρωτάθλημα όπως το γερμανικό.

Από τα ευρωπαϊκά ματς τις σας έχει μείνει στη μνήμη;

Σαφέστατα η πορεία μας την πρώτη χρονιά, όταν και φτάσαμε στους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν κάτι το μαγικό. Εγώ είχα κερδίσει το πέναλτι κόντρα στην Μπαρτσελόνα και καταφέραμε με το γκολ του Μπασινά να πάρουμε το προβάδισμα για την πρόκριση στα ημιτελικά. Όμως δεν τα καταφέραμε.

Πως νιώσατε στη ρεβάνς στην ευκαιρία του Βλάοβιτς;

Απαίσια. Ήταν μια στιγμή που έκρινε τα πάντα. Λίγο πιο κει να πήγαινε η μπάλα, θα είχαμε κάνει το γκολ και θα είχαμε πάρει εμείς την πρόκριση, που θα ήταν και ιστορική.

Την επόμενη χρονιά πάλι φτάσατε μέχρι και τον προημιτελικό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

Τότε παίξαμε με την Πόρτο του Μουρίνιο. Εγώ έκανα τη σέντρα και ο Ολισαντέμπε την κεφαλιά με την οποία πήραμε τη νίκη. Όμως και πάλι δεν μπορέσαμε να πάρουμε την πρόκριση και να παίξουμε στα ημιτελικά της διοργάνωσης. Όμως κάναμε εξαιρετικές πορείες και παίζαμε πολύ καλή μπάλα. Είχαμε καλή ομάδα και νομίζω ότι παίζαμε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα.

Γενικά πως θυμάστε το πέρασμά σας από την χώρα μας;

Μου λείπει η Αθήνα και μου λείπει και ο τρόπος ζωής στην Ελλάδα. Σίγουρα μου λείπουν και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού. Η ατμόσφαιρα στη Λεωφόρο ήταν κάτι το φανταστικό και πολλές φορές την φέρνω στην μνήμη μου. Γενικά η αγάπη που μου έδειξε ο κόσμος του Παναθηναϊκού ήταν κάτι το ξεχωριστό.

Έχετε έρθει ξανά στην Ελλάδα από τότε;

Έχω έρθει ναι. Έχω επισκεφτεί κάποια από τα νησιά για διακοπές. Παράλληλα έχω κάνει φίλους στην Ελλάδα και μιλάω συχνά μαζί τους. Θα ήθελα κάποια στιγμή να βρεθώ και πάλι σε αγώνα του Παναθηναϊκού και να ζήσω ξανά την ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο κόσμος του. Ποτέ δεν ξέρεις πως θα τα φέρει η ζωή και πως θα έρθουν τα πράγματα.