Super League: Το καλύτερο με τα Playoffs είναι η... επόμενη σεζόν

Το κανονικό, στα προηγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, είναι να βγαίνει ο πρωταθλητής ύστερα από 38 παιχνίδια, χωρίς να χρειάζεται εξτρά διαδικασία για τις πέντε (έξι) κορυφαίες ομάδες προκειμένου να σταματήσει να είναι πρωτάθλημα.

Στην Ελλάδα, το πρωτάθλημα δεν είναι προηγμένο, όχι απαραιτήτως επειδή δεν παίζεται καλό ποδόσφαιρο προκειμένου να εστιαστεί το ζήτημα στην ποιότητα, αλλά διότι δεν υπάρχουν 20 ομάδες που θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στην πρώτη κατηγορία, για να βγάλουν 38 ματς.

Έχουν γίνει τα άπειρα στο πρωτάθλημα από τότε που κατέστη επαγγελματικό -και αυτό που οι ομοσπονδίες δεν θέλουν, είναι να μην μπορεί να κατέβει μία ομάδα σε παιχνίδια επειδή απλώς δεν έχει να πληρώσει τα μεταφορικά ή διότι, ακόμα χειρότερα, της χρωστούν χρήματα.

Οπότε, το σύστημα έρχεται κουτί: βάζουμε τις έξι πρώτες ομάδες να παίζουν Playoffs, τις υπόλοιπες Playout και ξεγνοιάζουμε. Βεβαίως, αυτό δεν είναι το πιο εκτρωματικό που έχει γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Χειρότερο ήταν όταν από τα Playoffs εξαιρείτο ο πρωταθλητής και τέσσερις ομάδες έπαιζαν για τις θέσεις 2 έως 5.

Η αναφορά στο σύστημα γίνεται για δύο λόγους: ο πρώτος είναι για να εντοπιστεί το στοιχείο της έκπληξης που αφορά στην ίδια τη συνήθεια, δηλαδή το πόσο παράλογο είναι να σου φαίνεται λογικό κάτι που σου γίνεται βίωμα. Ο δεύτερος είναι ότι αυτό μπορεί να αλλάξει, ακριβώς μέσω των… Playoffs.

Στην προκειμένη, σε ένα πρωτάθλημα που ο πρώτος έχει διαφορά από τον τέταρτο εφτά βαθμούς, αυτό που υπόσχονται τα Playoffs είναι ματς κολασμένα, άφατου πάθους και ατέρμονης έντασης. Υπόσχονται σχεδόν, επειδή κάθε ομάδα έχει τα καλά της και τα κακά της, μάχες μέχρι τέλους. Αυτό που δεν θα έπρεπε να υπόσχονται, είναι σκιαμαχίες.

Όχι επειδή πρέπει να πρωτεύει το αθλητικό ιδεώδες -αυτονοήτως αυτό μοιάζει με έναν απαράμιλλα αφελή, σχεδόν ηλίθιο, πόθο- αλλά διότι μάλλον είναι προς το συμφέρον όλων η ένταση να περιορίζεται στον αγωνιστικό χώρο.

Σε μια τέτοια περίπτωση, με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ να υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να παλέψουν για τον τίτλο του πρωταθλητή και να έχουν ακέραιες πιθανότητες ως και δύο -για να τοποθετηθεί κάπου ένα ρεαλιστικό στοιχείο, έτσι, επειδή χρειάζεται- αγωνιστικής πριν τη λήξη, το προϊόν μπορεί να γίνει -χμμμ, πώς να ειπωθεί αυτό χωρίς να ακούγεται γελοίο- μέχρι και ελκυστικό.

Η έλξη στο εμπόριο φέρνει επενδυτές, οι επενδυτές δίνουν, αυτά που δίνουν διαμοιράζονται, παίρνουν κι άλλοι, ανοίγονται, γίνονται ανταγωνιστικοί, ξαφνικά τα ποσά αποκτούν εικόνα πάγιου, κι έτσι προκύπτουν 20 ομάδες σε ένα πρωτάθλημα. Ήσυχες ότι βρέξει χιονίσει θα γίνουν αποδέκτες χρημάτων, μπορούν να έχουν στο μυαλό τους να γίνουν αποδέκτες περισσότερων χρημάτων και, από τη στιγμή που η έλξη το δημιουργεί αυτό, άρα θα γίνουν πιο θελκτικές.

Η μοναδικότητα των τεσσάρων

Ο αναγνώστης που έχει φτάσει ως εδώ, αυτήν τη στιγμή χαχανίζει με το ουτοπικό, που έγινε διακριτό από πολύ νωρίς. Παρ’ όλα αυτά, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ δεν εγγυώνται μόνο τώρα ανταγωνιστικά Playoffs: θεωρητικά μιλώντας, κι αν πρυτανεύσει ένα πολύ μικρό ποσοστό ηρεμίας, είναι ομάδες τετραετίας.

Δηλαδή, δεν χρειάζονται τρομερές μεταγραφές αυτό το καλοκαίρι, μοιάζουν όλες δυσκολοκατάβλητες, έχουν μοναδικά στοιχεία παιχνιδιού σε σχέση με τις υπόλοιπες και, κυρίως, έχουν προπονητές-κόουτς που καθένας εξ αυτών παίζει με το δικό του τρόπο και όλοι θέλουν να παραμείνουν στις ομάδες τους.

Ο ΠΑΟΚ, επί παραδείγματι, που στον πάγκο έχει έναν αληθινό προπονητή, έστω κι αν το αφήγημα, ακόμα κι αν έχει δόση αλήθειας, μοιάζει ξεφτισμένο, έχει δεχθεί πέντε από τα 15 γκολ του συνολικά στο δεύτερο γύρο, σε μόλις τρία ματς. Στα 10 clean sheets από τον Δεκέμβριο, τα τρία είναι με Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και Ολυμπιακό, όπου έχει επιμέρους σκορ 5-0. Μπαίνει, δηλαδή, στα Playoffs σε εξαιρετικό φεγγάρι.

Στον Παναθηναϊκό, η πίστη στο σχέδιο του Ιβάν Γιοβάνοβιτς αποτυπώνεται στη βαθμολογία. Οι «πράσινοι», μετά το μπλακ άουτ που υπέστησαν για περίπου ένα μήνα, όταν η διαφορά ροκανίστηκε, κατάφεραν, με κάποιον τρόπο, πρώτον να μαζέψουν τη ζημιά και δεύτερον να τελειώσουν πρώτοι στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος. Το έκαναν αθόρυβα, προσηλωμένοι απολύτως στο να ξεκινούν να ανασαίνουν ύστερα από διαδοχικά κακά αποτελέσματα.

Η ΑΕΚ είχε μια τρομερά δύσκολη εβδομάδα, στην οποία έπαιξε τρία ματς, το ένα εξ αναβολής, και, θεωρητικά πάντα, την πάτησε όταν δεν κατάλαβε ότι η ορμή με την οποία μπήκε στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό σηματοδότησε το άδειασμα του ρεζερβουάρ στην ενέργεια, σαν την αναλαμπή του νεκρού.

Στη Νέα Φιλαδέλφεια πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι η φθορά έχει τις ρίζες της έξω από τον αγωνιστικό χώρο και στις ατέρμονες διαμάχες που επιδίδονται. Προφανώς, δεν μπορείς να ζητήσεις από κάποιον που νιώθει ότι προκαλείται να μην αντιδράσει, αλλά αποδεδειγμένα και παραδοσιακά αυτό φαίνεται ότι της κάνει περισσότερο κακό από ό,τι σε άλλους.

Ο Ολυμπιακός, τέλος, έχει κάνει τις λιγότερες ήττες στο πρωτάθλημα -μαζί με τον ΠΑΟΚ, από τον οποίο κιόλας έχασε στο Καραϊσκάκη- έχει την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα μαζί με την ΑΕΚ, την οποία νίκησε στη Φιλαδέλφεια, και την καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα… στοπ.

Επιπλέον, έχει πάρει το μομέντουμ και αυτό σημαίνει ότι τα ισόπαλα παιχνίδια του μπορεί να γίνουν νίκες. Δεν έχασε από την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό και στα δύο παιχνίδια με τον πρωτοπόρο ήταν εμφανώς η πιο ποιοτική ομάδα στο γήπεδο.

Η συγκεκριμένη μίνι ανάλυση δεν αναδεικνύει, μόνο, το μυστήριο που θα περιβάλει τη φετινή διαδικασία, αλλά και ότι απλώς ποτέ δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο μέσα σε μία σεζόν. Κι από τη στιγμή που συνέβη κάτι που ποτέ δεν έχει ξαναγίνει, μπορεί να γίνουν κι άλλα που ποτέ δεν έχουν ξαναγίνει.

Η ήττα, φυσικά, είναι τρομοκράτης, ειδικά όσο οι άνθρωποι μπερδεύουν τον εγωισμό με την αξιοπρέπεια. Αλλά επειδή δεν υπάρχει το ευρωπαϊκό δέλεαρ, υπό την έννοια ότι η είσοδος στους ομίλους του Champions League είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, αυτό που υπάρχει είναι έδαφος για τη σπορά.

Θα ήταν, εντέλει, εκπληκτικό, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, να συνεχίσουν κι οι τέσσερις να ακολουθούν το δρόμο της γονιμότητας, καθένας με τον τρόπο του. Για να γίνει αυτό, θα είναι αναγκαίο να γίνει αντιληπτό πως μόνο ένας νικάει στο τέλος.

Παρ’ ότι αυτονόητο, οι πιθανότητες να μη χαλάσει είναι απειροελάχιστες. Το ανθρώπινο είδος είναι γεμάτο με απωθημένα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News