Bundesliga: Ο (όχι και τόσο) απροσδόκητος ρομαντισμός του γερμανικού ποδοσφαίρου

Ενώ, υπό μία έννοια, ως σύγχρονος δυτικός πολιτισμός λογίζονται οι Γερμανοί περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, η εστίαση της «θαυμάσιας ιδέας», όπως περιέγραφε το δυτικό πολιτισμό τον Μοντελέι Γκάντι, τους αποφεύγει αισθητά.

Στο μακρόκοσμο, οι Γερμανοί είναι τα πλέον σεβαστά μέλη. Στο μικρόκοσμο, μια συνεχής ενόχληση και εχθρότητα εις βάρος τους απλώνεται σαν πέπλο στην πραγματικότητα. Στο μέσο Ευρωπαίο πολίτη δεν μπορείς να μιλήσεις πολλή ώρα για τη Γερμανία χωρίς να επισημάνει ότι αιματοκύλησε τον πλανήτη. Παρ’ όλα αυτά, το γονιδίωμά τους δεν γεννήθηκε στις εκλογές του 1933, αλλά ενυπήρχε. Η ισχύς του από τα τέλη του 19ου αιώνα είναι ενεργή. Το κυνήγι της πλατωνικής φιλοσοφίας και οι ερευνητές του, από τον Χέντελ ως τον Χάιντεγκερ, είναι ακόμη ζωντανό.

Η Γερμανία έχει τα στραβά της. Στη γλώσσα της, ενώ ή επειδή είναι πληρέστατη, υπάρχει μια εγγενής δυσκολία στην προφορά. Οι ακαδημαϊκές σπουδές των γερμανικών μπορεί να είναι, ακόμα και για τους άψογους εκτελεστές φράσεων, ένα δύσβατο ως και αδιαπέραστο εμπόδιο.

Αυτό που, ωστόσο, δεν έχει, είναι η τάση να υποκρίνεται πως είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που όντως είναι κάθε στιγμή. Η τελευταία αγωνιστική της Bundesliga και το απίστευτο στραπάτσο στο «Signal Iduna Park», το 2-2 της Μπορούσια Ντόρτμουντ με τη Μάιντς και την κατάκτηση του 11ου διαδοχικού πρωταθλήματος από την Μπάγερν Μονάχου, είναι ισχυρή ένδειξη.

Προφανώς, είναι η Ντόρτμουντ που κάνει τη στραβή, οπότε η αθωότητα στην αποτυχία της να νικήσει, που καταχωρείται στο αρχείο, είναι λιγότερο συμπιεσμένη από το αν ήταν η Μπάγερν εκείνη που θα την πατούσε. Στην πραγματικότητα, όμως, ήταν οι Βαυαροί που έπρεπε να νικήσουν για να κατακτήσουν το 38ο πρωτάθλημά τους, 37ο τα τελευταία 54 χρόνια. Ο τρόπος που έγινε αυτό, σε αντίθεση με την περυσινή τελευταία αγωνιστική της Premier League, έχει εγγενείς διαφορές.

Όλοι «ήξεραν» ότι η Μάντσεστερ Σίτι θα νικούσε την Άστον Βίλα στις 22 Μαΐου του 2023. Σε σχέση με το γκολ του Ραφαέλ Γκερέιρο επί της Μάιντς, ο Ιλκάι Γκουντογκάν σκόραρε εφτά λεπτά αργότερα, στο 76’. Η Σίτι βρήκε τρία γκολ σε έξι λεπτά και πήρε τον τίτλο. Η αίσθηση, μετά την επίτευξη του πρώτου γκολ κι ας ήθελε θεωρητικά 14’ για να λήξει η αναμέτρηση, ήταν πως επρόκειτο να βρει και τα άλλα δύο.

Όταν ο Γκερέιρο έβαλε το γκολ, η πεποίθηση θα μπορούσε να είναι κοινή. Ο υπογράφων θυμήθηκε τον επαναληπτικό στη φάση των «16» του Champions League την περίοδο 2012-13, όταν η Μπορούσια νίκησε 3-2 στις καθυστερήσεις του παιχνιδιού. Ενώ ο χρόνος περνάει, κάτι συμβαίνει και ακόμη νιώθεις ότι μένει πολύς.

Ότι δεν έγινε -ακόμα κι αν η υπόθεση ότι η Μπάγερν αποκλείεται να την πατούσε με αυτόν τον τρόπο, άλλωστε δεν το έκανε το Σάββατο- ήταν μια νίκη του ρομαντισμού στο ποδόσφαιρο. Η ανατροπή από 2-0 σε 3-2, δύσκολη καθώς είναι, γίνεται με έναν αντίπαλο που, ακόμα κι αν δεν είναι αδιάφορος (οι περισσότεροι δεν είναι), δεν είναι βέβαιο ότι το κίνητρό του μπορεί να έχει τα απαραίτητα βολτ προκειμένου να μένει φωτεινό καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Κι ενώ η Ντόρτμουντ είναι μια ομάδα που συμβολίζει ένα είδος ρομαντισμού ούτως ή άλλως, όπως και η Γκλάντμπαχ που εναντιώθηκε σε μια Μπάγερν η οποία έμοιαζε ακόμα πιο καθεστωτική τη δεκαετία του ’70, η ίδια η στέρηση από έναν αντίπαλο που φαινομενικά ήταν ελλιπής ενδιαφέροντος είναι μια ιστορία που έχει όλα τα χαρακτηριστικά του δράματος, ακόμα κι αν επιβραβεύει την ομάδα που είχε κατακτήσει ως εκείνο το σημείο 10 διαδοχικά πρωταθλήματα -και πήρε το ενδέκατο.

Είναι, στην εξέλιξη των παιχνιδιών, φαινομενικό το γεγονός ότι η Ντόρτμουντ, πρώτη μετά το 3-1 της Λειψίας μέσα στο Μόναχο, ήταν «πρωταθλήτρια» για μόλις 16 λεπτά. Στον Κίνγκσλεϊ Κομάν πήρε οκτώ λεπτά να ανοίξει το σκορ για την Μπάγερν στην Κολονία, άλλο τόσο ήταν το διάστημα που Μπάγερν και Κολονία ήταν ισόπαλες.

Το ποδόσφαιρο (πρέπει να) είναι πολύ συχνά έτσι. Τα χαρακτηριστικά της τελευταίας αγωνιστικής είναι πάντα ιδιαίτερα. Κάποτε, με όλο το σκάνδαλο που συνόδεψε το παιχνίδι, το οποίο ο Πιερλουίτζι Κολίνα, που το σφύριξε, περιέγραψε ως συγκλονιστική εμπειρία, η Γιουβέντους ηττήθηκε 1-0 από την Περούτζια στις 14 Μαΐου 2000 και έχασε το Scudetto από τη Λάτσιο. Άλλη φορά, στις 5 Μαΐου του 2002, η Λάτσιο νίκησε 4-2 την Ίντερ του Έκτορ Κούπερ και το πρωτάθλημα πήρε η… Γιουβέντους.

Συμβαίνουν αυτά τα πράγματα στους κανονικούς ανθρώπους, εκείνους που, λόγω των καταστάσεων που περνούν και του τρόπου με τον οποίο διυλίζονται από το ασυνείδητο, νιώθουν τα πλέγματα στο κεφάλι να μπερδεύονται μεταξύ τους και να γίνονται συμπλέγματα.

Δεν χρειάζεται, κιόλας, περισσότερη ανάλυση για να γίνει κατανοητό ότι η Ντόρτμουντ έχει αποκτήσει ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας: με όποιον τρόπο και να γίνεται αυτό, είναι ανθυγιεινό μία ομάδα να κατακτά 11 συνεχόμενα πρωταθλήματα, χωρίς να σημαίνει ότι η Μπορούσια θα νικούσε σε αυτό το παιχνίδι τη Μάιντς, αν η κατάσταση ήταν διαφορετική.

Η «κατάρα» του Αμβούργου

Αφού το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών, το πρόσωπο της κατάρρευσης γίνεται ιδιαιτέρως διεγερτικό. Το Αμβούργο έπεσε το 2018 στην Bundesliga 2 και από τότε δεν έχει κατορθώσει να ανέβει -μία ομάδα, κιόλας, η οποία κουβαλά ιστορία βαριά, το κληροδότημα φυσιογνωμιών όπως ο Ούβε Ζέελερ, ο Φέλιξ Μάγκατ και ο Χορστ Χρούμπες, μαζί με το τρόπαιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ομάδων Ευρώπης.

Από τότε που κατέβηκε, δεν ξανανέβηκε. Τρία διαδοχικά χρόνια, ήταν τέταρτο, τα δύο πρώτα, το 2019 και το 2020, με ένα βαθμό διαφορά από την τρίτη ομάδα, το 2021 με τέσσερις. Το 2022 κατάφερε και μπήκε στην τριάδα, έπαιξε Playoff ανόδου, νίκησε στο Βερολίνο τη Χέρτα 1-0, έχασε στο Αμβούργο 2-0, παρέμεινε στη δεύτερη κατηγορία.

Φέτος, είχε εξασφαλισμένη την τριάδα και «πόνταρε» στις δύο πρώτες θέσεις. Νίκησε 1-0 εκτός έδρας τη Σαντχάουζεν και περίμενε να τελειώσει το ματς της Γιαν Ρέγκενσμπουργκ, η οποία προηγούνται 2-1 της Χαϊντενχάιμ ως το 90+2’, για να πανηγυρίσει. Η τελευταία ισοφάρισε στο 90+3’ και πέτυχε το γκολ της νίκης και της πρώτης θέσης της βαθμολογίας της Bundesliga 2 στο 90+9’, με αποτέλεσμα να στείλει το Αμβούργο στα μπαράζ, απέναντι στη Στουτγάρδη, με το πρώτο παιχνίδι να είναι προγραμματισμένο για τις 2 Ιουνίου, στην έδρα της τελευταίας, και το δεύτερο για τις 6, στο Αμβούργο.

Δεν θα ήταν άγνωστος τόπος η απαισιοδοξία στους δρόμους της πόλης. Αλλά η πραγματικότητα είναι ένα όχημα ολισθαίνον στην πορεία του, επιπλέον είναι ευμετάβλητη. Συμβαίνει κατά κόρον κάτι και ύστερα γίνεται το αντίθετο και ό,τι γινόταν σε διάρκεια μοιάζει να ανάγεται στο μακρινό παρελθόν.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News