Ο Χρήστος Αρδίζογλου έμεινε στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου ως ένας ποδοσφαιριστής που δεν καταλάβαινε από κανέναν αντίπαλο. Γρήγορος, δυνατός και τεχνίτης, ξεσήκωσε το γήπεδο όταν είχε την μπάλα στα πόδια. Ως αστικός μύθος έχει μείνει περισσότερο η περιγραφή πως “ο Αρδίζογλου μπορεί να τους περάσει όλους, να φτάσει μέχρι τη γραμμή του άουτ και να γυρίσει πίσω να τους ξαναπεράσει”.
‘Ετσι “ταχυδυναμικός” και “ασταμάτητος παραμένει και σήμερα, ειδικά όταν μιλάει για την μεγάλη του αγάπη την ΑΕΚ. Έτσι ήταν και στην συνέντευξη που παραχώρησε στο sportday.gr στην οποία έβγαλε και την “πίκρα” του για την δική του περίπτωση, αλλά και θέλησε να μιλήσει και για το “αύριο” της αγαπημένης του ομάδας.
«Θα μνημονεύουμε για πάντα τον Μελισσανίδη για το γήπεδο, αλλά στη διαχείριση της ΑΕΚ κάνει μεγάλα λάθη»
–Κύριε Αρδίζογλου κατ’ αρχήν θέλω να μου πείτε για την ΑΕΚ του σήμερα.
–Παρακολούθησα το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Μετά από αρκετά χρόνια είδα δύο ομάδες που έπαιξαν ανοικτό ποδόσφαιρο. Δεν έχει σημασία του 3-0. Και ο Παναθηναϊκός, αλλά και η ΑΕΚ είχαν ευκαιρίες για να πετύχουν γκολ. Είδα θέαμα και ρυθμό και πιστεύω ότι το τελικό αποτέλεσμα ήταν καθαρά θέμα τύχης.
–Η ΑΕΚ όπως την βλέπετε αυτή την εποχή τι σας κάνει να σκέφτεστε;
–Εδώ τώρα αλλάζει το πράγμα. Δεν είναι σωστό για την ΑΕΚ να βρίσκεται τόσο πίσω από τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ είναι φτιαγμένη για να διεκδικεί τίτλους, αλλά πολύ περισσότερο για να παίζει καλό και επιθετικό ποδόσφαιρο και να ικανοποιεί τον κόσμο της. Γιατί πίσω της έχει πολύ κόσμο. Εκατομμύρια και όχι μόνο στην Ελλάδα. Θέλω λοιπόν να πω ότι ο κ. Μελισαννίδης κάνει κάτι για το οποίο θα τον μνημονεύουμε για πάντα. Χτίζει γήπεδο στην ΑΕΚ και αυτό θα είναι ο “θησαυρός” της. Από την άλλη πλευρά όμως κάνει λάθη.
–Τι εννοείτε;
–Είναι λάθος να δίνει τα “κλειδιά” της ομάδας σε έναν προπονητή όπως ο Γιαννίκης. Δεν είναι προπονητής για να αντέξει το μέγεθος της ΑΕΚ. Η ΑΕΚ χρειάζεται προσωπικότητες, αλλά παράλληλα χρειάζεται και ο Μελισσανίδης έναν άνθρωπο δίπλα του για να του λέει “όχι”. Το ξαναλέω. Αυτή την περίοδο κάνει κάτι που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για όλους τους προέδρους. Χτίζει το γήπεδο. Αλλά στον αγωνιστικό τομέα δεν είναι καλά τα πράγματα.
«Είναι ξεφτίλα για την ΑΕΚ να μένει πίσω 20 και 30 βαθμούς από τις άλλες ομάδες. Με πονάει το σήμερα της ομάδας»
–Εσείς έχετε ζήσει και τις μεγάλες στιγμές στην εποχή σας.
–Στην εποχή μου φυσικά και τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Εγώ είχα την τύχη να παίξω στην μεγάλη ομάδα του Μπάρλου. Αλλά ο Μπάρλος τότε είχε πάρει παικταράδες. Είχε Μαύρο, Αρδίζογλου και άλλους παικταράδες, μεγάλες μορφές. Η ΑΕΚ πρέπει να είναι κοντά στις άλλες ομάδες και να μην μένει πίσω 20 και 30 βαθμούς γιατί αυτό είναι “ξεφτίλα”.
–Με γυρνάτε όλο στο “σήμερα”.
–Ναι γιατί αυτό είναι που με “πονάει”. Δεν γίνονται σήμερα τα παιδιά ΑΕΚ γιατί δεν βλέπουν την ομάδα να έχει επιτυχίες. Στην δική μου εποχή, υπήρχαν περιπτώσεις ανθρώπων που δεν ήταν καν ΑΕΚ αλλά όταν μας έβλεπαν στο δρόμο μας σταμάταγαν και μας μίλαγαν με τις ώρες. Μας έδειχναν σεβασμό.
–Τέτοιες ιστορίες θέλω. Αυτά πείτε μου.
–Θυμάμαι μια φορά με είχε σταματήσει ένας άνθρωπος στην Αθήνα και μου μιλούσε με τις ώρες. Μετά στο τέλος μου είπε: “Κύριε Αρδίζογλου είμαι Ολυμπιακός, αλλά σας θαύμαζα ως παίκτη”. Εκεί που “τρελάθηκα” ήταν όταν μου είπε πως είναι νεφροπαθής και είχε καθυστερήσει στην μετάγγισή του, απλά και μόνο επειδή μου μιλούσε. Μια άλλη φορά, ένας νεαρός με έπιασε και μου είπε ότι ο πατέρας του είχε στα εικονίσματα την Παναγία και εμένα και κάθε φορά έκανε το σταυρό του.
–Τρομερά πράγματα.
–Αυτά θα τα γράψω και στο βιβλίο μου, το οποίο σε σύντομο διάστημα θα εκδοθεί. Εκεί θα γράψω βέβαια και ιστορίες για πολλούς μέσα στην ΑΕΚ.
–Δηλαδή;
–Θα γράψω για όσα πέρασα στην ομάδα. Για τους εφιάλτες που έβλεπα στον ύπνο μου με αυτά που μου έκαναν. Έβλεπα στην ΑΕΚ να κάνουν άλλους αρχηγούς κι εμένα να με βάζουν στο περιθώριο. Πέρασα τα “πάθη του Χριστού”. Θα γράψω γι αυτούς που διέλυσαν οικονομικά τον Μπάρλο, αλλά και για το γιό μου, που ο Μπάγεβιτς τον έδιωξε από την ομάδα, επειδή κάποιοι του είπαν ότι δεν είναι καλό παιδί. Έπρεπε ο Μπάγεβιτς να σεβαστεί ότι ο Μάριος ήταν γιός μου κι εγώ συμπαίκτης του και του έδινα την μπάλα για να σκοράρει. Εγώ όταν ήμουν στην ΑΕΚ είχα το γιο του Νικολάου από κοντά, μόνο και μόνο γιατί ο πατέρας του ήταν συμπαίκτης μου.
«ΑΕΚ είναι ο κόσμος της, δεν είναι επιχείρηση»
-Στο βιβλίο θα διαβάσουμε και το τι είναι ΑΕΚ για εσάς;
–ΑΕΚ είναι ο κόσμος της. Δεν είναι επιχείρηση. Είναι αυτοί που την περίοδο 1974-80 γέμιζαν τα γήπεδα και ήταν άλλοι τόσοι απ έξω. Όχι για να πανηγυρίσουν κάποιον τίτλο, αλλά για να δουν την ομάδα να παίζει ποδόσφαιρο. Εγώ γεννήθηκα στην Νέα Ιωνία και χωρίς να έχω πάει ποτέ στο γήπεδο, ήμουν ΑΕΚ. Η ΑΕΚ για όλους εμάς είναι θρησκεία.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Άλμπα Βερολίνου-Παναθηναϊκός Αktor 77-87: Σαν «επτάστερος» στον τόπο του θριάμβου!
- Γκαρθία: «Ο Ολυμπιακός η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα – Μεντιλίμπαρ και Βαλβέρδε έχουν παρόμοιο στυλ»
- Παναθηναϊκός Παρασκήνιο: Το δίλημμα του Αλαφούζου για τον Γιαννάκη Παπαδόπουλο
- Κονέ: «Ηταν μια υπέροχη διαδρομή – Ευχαριστώ Μελισσανίδη και Ηλιόπουλο»
- Γιάννης Αντετοκούνμπο: Ζεσταίνεται για τη νέα σεζόν χορεύοντας υπό τους ήχους βραζιλιάνικου τραγουδιού