Ο αξέχαστος Σάββας Θεοδωρίδης: Οι «μυστικές» προπονήσεις με τον Παναθηναϊκό και η πρώτη του συνέντευξη

Είδε το φως της μέρας για πρώτη φορά σαν σήμερα το 1935 στη… γειτονιά του Παναθηναϊκού. Όμως ο Σάββας Θεοδωρίδης που «έφυγε» 85 χρόνια μετά  ήταν ένας πιστός και λαμπρός στρατιώτης του Ολυμπιακού στο μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του και το sportday.gr με αφορμή των επέτειο της γέννησής του παρουσιάζει τρεις ξεχωριστές ιστορίες για τον αιώνιο «ερυθρόλευκο».

Γεννημένος  στις 18 Φεβρουαρίου 1935 στην καρδιά των Αθηνών, τους Αμπελόκηπους, γόνος αστικής οικογένειας θα περίμενε κανείς ότι ο «θρύλος» του Ολυμπιακού και του ελληνικού ποδοσφαίρου, Σάββας Θεοδωρίδης,  που ταύτισε τη ζωή του με την ομάδα του Πειραιά,  να έχει χαράξει διαφορετική ρότα στην ποδοσφαιρική του ζωή. Και όχι μόνον. Όμως παρά την καταγωγή και την… τάξη του μέσα του  έκαιγε από μικρό παιδί ακόμα, μια άσβεστη ερυθρόλευκη φλόγα.

Και αν οι περισσότεροι τον γνωρίσαμε στα χρόνια της τηλεόρασης και του διαδικτύου πολύ μετά από τότε που κρέμασε τα γάντια του (κατόπιν… πατριαρχικής πίεσης) ως ανιδιοτελή διοικητικό παράγοντα της μεγάλης ομάδας του Πειραιά και ξεχωριστό άνθρωπο ο αλησμόνητος Σάββας Θεοδωρίδης ήταν πάνω από όλα για μια σειρά από λόγους κάτι σπάνιο. Και θα αναφερθούμε σε  τρεις από τις ιστορίες που αποκαλύπτουν ένα, μικρό μέρος από το μεγαλείο του.

Οι πολύκροτες προπονήσεις στον Παναθηναϊκό το 1956

Από το καλοκαίρι του 1952, που στα 17 του χρόνια υπέγραψε δελτίο στην ομάδα του λιμανιού, ο Ολυμπιακός αποτέλεσε για εκείνο το Α στη ζωή του. Μιλάμε για κάποιον που σπούδαζε στο πανεπιστήμιο, γνώριζε ξένες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά) σε μία εποχή  στην οποία ακόμα και το απολυτήριο του γυμνασίου ήταν… δυσεύρετο  στις ποδοσφαιρικές οικογένειες. Ήταν από εύπορη οικογένεια. Είχε σπορ αυτοκίνητο (ένα εξακύλινδρο Vauxhall Velox του ’58), οικονομική ανεξαρτησία και κάθε φορά που η διοίκηση έδινε πριμ, τα δικά του χρήματα φρόντιζε να τα μοιραστούν οι συμπαίκτες του οι οποίοι είχαν αναμφίβολα μεγαλύτερη ανάγκη. Κι είχε να το λέει με υπερηφάνεια μέχρι τέλους: «Από τον Ολυμπιακό, δεν έχω πάρει ούτε μία δραχμή».Και μπορεί να σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 27 ετών, επειδή τον πίεζε ο πατέρας του, Θόδωρος Θεοδωρίδης (μέλος του Ολυμπιακού), να τελειώσει τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο, το ομορφόπαιδο.

  ο «γόης του Κολωνακίου» όπως τον αποκαλούσαν οι εφημερίδες της εποχής, ουδέποτε γύρισε την πλάτη στην πιο τρανή του ποδοσφαιρική αγάπη που όμως δεν ήταν η πρώτη του ομάδα καθώς  τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα έγιναν σε μια από  εκείνες της γειτονιάς του. Δεν ήταν ο Παναθηναϊκός αλλά η μικρούλα  Αθλητική Ένωση Αμπελοκήπων. Οι άνθρωποι του «τριφυλλιού» ασφαλώς και είχαν εντοπίσει αυτόν τον ντελικανή νεαρό με τις δεξιότητες κάτω από τα γκολπόστ της «γειτόνισσας» που ήταν δικής τους… επιρροής. Εκείνος όμως  δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία για το που ήθελε να πάει. Στον Ολυμπιακό ο οποίος και  αποτέλεσε τον επόμενο και τελικό σταθμό της ομολογουμένως όχι μακράς, λόγω …ανωτέρας βίας όπως προαναφέραμε, αγωνιστικής του παρουσίας. Στην ομάδα του λιμανιού στην οποία τον είχε …τάξει ο φαρμακοποιός τω επάγγελμα πατέρας ιδρυτικό της μέλος (και φρόντισε να καλύψει ο ίδιος το ποσό για τη μετακίνηση του γιού του για να γίνει πραγματικότητα η τρανή επιθυμία αμφότερων). Όμως πέραν του ότι ήταν ένα εντελώς διαφορετικό πολιτισμικό περιβάλλον από εκείνο στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε  δεν ήταν εύκολα για τον νεαρό φέρελπι τερματοφύλακα από το κλεινόν άστυ.

Μπορεί να μην χρειάστηκε να περιμένει αρκετά για να φορέσει για πρώτη φορά την ερυθρόλευκη φανέλα, σε επίσημο παιχνίδι ( 7 Φεβρουαρίου 1953  στο Ολυμπιακός-Αστέρας Αθηνών 4-0 για το Κύπελλο Ελλάδος στο γήπεδο της Ριζούπολης) όμως το ντεμπούτο του έγινε πάνω από ένα χρόνο μετά (20 Φεβρουαρίου 1954) στη πρεμιέρα του πρωταθλήματος κόντρα στον Απόλλωνα στο γήπεδο της …Λεωφόρου. Το ματς τελείωσε 2-0 με τον νεαρό γκολκίπερ να κάνει εξαιρετική εμφάνιση, αποκρούοντας μάλιστα πέναλτι του Λάμπη Σεραφείδη (αδερφού του αλησμόνητου εδώ και λίγο καιρό βετεράνου γκολκίπερ της ΑΕΚ, Στέλιου Σεραφείδη).  Όμως τον περισσότερο καιρό έμενε εκτός αποστολής καθώς οι προπονητές είχαν άλλες επιλογές για την προστασία του τέρματος της ομάδας του. Και, όπως αναφέρεται στο σχετικό δημοσίευμα του sport-retro.gr. το 1956 σκάει η μεγάλη…είδηση. 

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ» ο νεαρός Αμπελοκηπιώτης έκανε προπονήσεις με τον… Παναθηναϊκό. Ήταν Ιούλιος του 1956 όταν το εν λόγω μέσο υποστήριξε ότι ο νεαρός γκολκίπερ έκανε επί πάνω από δύο μήνες προπονήσεις τρεις φορές την εβδομάδα υπό την επίβλεψη του Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Το δημοσίευμα τον ήθελε να εκμυστηρεύεται στον  γενικό αρχηγό του Παναθηναϊκού Σωτήρη Ασπρογέρακα:«Με τον Ολυμπιακό έχω μαλώσει, δεν έχω διάθεση να ξαναπαίξω μπάλα στον Πειραιά. Θέλω να μεταγραφώ στον Παναθηναϊκό. Ο πατέρας μου είναι μέλος του ολυμπιακού και φίλος της διοίκησης και θα φροντίσει να μου εξασφαλίσει τη μεταγραφή. Τώρα όμως θέλω να προπονούμαι στον Παναθηναϊκό για να επανακτήσω τη φόρμα μου γιατί έχω μεγάλο κέφι να παίξω μπάλα. Η μεταγραφή μου στον Παναθηναϊκό είναι εξασφαλισμένη». Η εν λόγω πηγή υποστηρίζει ότι ο 21χρονος γκολκίπερ είχε «αποκαλύψει» επίσης ότι ο Ολυμπιακός (με τη διοίκηση και την τεχνική ηγεσία του οποίου εκείνη τη χρονιά δεν είχε τις καλύτερες σχέσεις λόγω του  απόλυτου αγωνιστικού του παραγκωνισμού) ήταν διατεθειμένος να τον ανταλάξει με κάποιον παίκτη του «τριφυλλιού» μεταξύ των οποίων ήταν και ο Μάρκος Χάλαρης. Οι Αθηναίοι πείστηκαν και του επέτρεψαν να προπονείται  τις πρωϊνές ώρες ώστε να μην γίνει αντιληπτός από τους άλλους ποδοσφαιριστές ή τα στελέχη της ομάδας τους. Το ρεπορτάζ εκείνο ανέφερε ότι ο Θεοδωρίδης επιθυμούσε να γυμνάζεται κοντά στο σπίτι του, εφενός λόγω της απόστασης ως τον Πειραιά και αφετέρου γιατί ο Ολυμπιακός από τότε που εκείνος εντάχθηκε στην ομάδα ως και την έναρξη της σεζόν 1956-57 λόγω έργω στον Στάδιο Καραϊσκάκη ήταν αναγκασμένος να γυροφέρνει σε διάφορα, κάθε άλλο παρά …κατάλληλα γήπεδα για τις προπονήσεις του.

Σεβασμός στο μέγεθος του «αιώνιου αντιπάλου»

Όμως το σκηνικό άλλαξε και ο Θεοδωρίδης προβιβάστηκε σε βασικό τόσο στον εκτός έδρας αγώνα Κυπέλλου με τον Άρη όσο και το προτελευταίο ματς της τελικής φάσης του Πανελλληνίου Πρωταθλήματος με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ τον Ιούνιο του 1956 και  σταμάτησε τις προπονήσεις στο «σπίτι» του αιώνιου αντιπάλου της ομάδας του. Οι «πράσινοι» έγιναν πυρ και μανία εναντίον του και εκείνος απολογούμενος τόνισε ότι ναι μεν θα αγωνιζόταν στον τελικό Κυπέλλου με αντίπαλο την ΑΕΚ όχι όμως στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό που θα έκρινε τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδας.

Το θέμα ήταν φυσικά «καυτό» και ρεπόρτερ της ίδιας εφημερίδας επικοινώνησε με τον πατέρα του Θεοδωρίδη που αμέσως ξεκαθάρισε πως «ουδέποτε το παιδί μου θα έπαιρνε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό». Ο νεαρός γκολκίπερ παραδέχθηκε ότι  ο Γκλίσοβιτς τον είχε δει να αγωνίζεται σε ένα ματς Κυπέλλου και του είπε ότι τον θεωρούσε σπουδαίο ταλέντο και θα ήταν ευτυχής να τον προπονήσει καθώς κατοικούσε κοντά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού, κάτι που έγινε εν αγνοία του πατέρα του ο οποίος μόλις το πληροφορήθηκε του απαγόρευσε να ξαναπατήσει στο γήπεδο της Λεωφόρου για να μην παρεξηγηθούν με τους ιθύνοντες του σωματείου αλλά διέψευσε κατηγορηματικά ότι είχε επαφή με τους παράγοντες της αθηναϊκής ομάδας και πολύ περισσότερο πιθανότητα μεταγραφής του σ’ αυτήν. Για να προσθέσει: Η αγωγή μου δεν θα μου επέτρεπε να παίξω παρόμοιο παιχνίδι σ’ ένα σωματείο της Ιστορίας του Παναθηναϊκού. Εξάλλου γιατί να το έκανα αυτό αφού ποτέ δεν έπαψα να λατρεύω τον Ολυμπιακό. Άλλωστε και προ ετών όταν πήρα μεταγραφή στον Ολυμπιακό μου είχε προταθεί να προτιμήσω τον Παναθηναϊκό κάτι που απέρριψα αζυζητητί διότι ο πατέρας μου κι εγώ είμαστε από τους πιο φανατικούς οπαδούς της πρωταθλήτριας Ελλάδας. Ευτυχώς που δεν δέχθηκα κανένα γκολ την Κυριακή γιατί τότε πολύ ορθά θα με κατηγορούσαν ότι το έκανα εκ προθέσεως. Πάντως ευχαριστώ τον κ. Γκλίσοβιτς διότι με προγύμνασε αφιλοκερδώς». Ο γενικός αρχηγός του Παναθηναϊκού από την πλευρά του παρουσίασε διαφορετικά την υπόθεση τυποστηρίζοντας ότι ο νεαρός γκολκίπερ αυτοπροτάθηκε αλλά εκείνος απάντησε αρνητικά επειδή προερχόταν από ομάδα του ΠΟΚ και ότι οι προπονήσεις έγινα από τις αρχές Απριλίου ως τα μέσα Ιουνίου εν αγνοία του και όταν το έμαθε απέπεμψε τον Γκλίσοβιτς  διότι δεν επιθυμούσε να δοθεί η εντύπωση πως η ομάδα του γλυκοκοιτάζει παίκτη του μεγάλου αντιπάλου. Όπως και να έχει ο Θεοδωρίδης έμεινε τόσο εκείνη τη σεζόν ως και τα 27 του όταν  είπε το αντίο στο ποδόσφαιρο ως αθλητής για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό να κατακτήσει ξανά τον τίτλο. Ένα από τα τρόπαια (5 συνολικά πρωταθλήματα Ελλάδας, ισάριθμα Κύπελλα και πρωταθλήματα της  ΕΠΣ Πειραιά) που πανηγύρισε στην  αγωνιστική του καριέρα με την ομάδα του μεγάλου λιμανιού.

Η διπλή αποθέωση από τη Μίλαν

Μια από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας ήταν το  δεύτερο ματς κόντρα στη Μίλαν,  στις 23/9/1959, στο «Σαν Σίρο» του Μιλάνο όπου ο Ολυμπιακός στο πλαίσιο του 1^ου γύρου του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης γνώρισε μεν την ήττα 3-1 από την πρωταθλήτρια Ιταλίας με σκορ 3-1 και αποκλείστηκε  όμως ο ίδιος πραγματοποίησε μια ηρωική. Συγκλονιστική εμφάνιση Και κράτησε ζωντανή την ελπίδα μια τεράστιας πρόκρισης μέχρι το 85’ όταν δέχθηκε το 3^ο γκολ από τον έτερο μεγάλο πρωταγωνιστή του αγώνα Τζιανκάρλο Ντανόβα. Δεν είναι τυχαίο που 50.000 και πλέον φίλοι τα των «ροσονέρι» εκτός από την ομάδα τους χειροκρότησαν με ενθουσιασμό τις ενέργειές του Έλληνα γκολκίπερ. Εκείνο το βράδυ, όπως και πολλά άλλα, ήταν ένας ήρωας… Και ως τέτοιος τιμήθηκε τον Οκτώβριο του 2018  στο Μιλάνο!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: Το πρώτο ευρωπαϊκό του ταξίδι ήταν 50 χιλιόμετρα μακριά από το Μπέργκαμο

Επιστρέφοντας εκεί όπου έκανε το μεγαθήριο της  Ευρώπης να τον ασχοληθεί μαζί του ως  Αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Ολυμπιακός τότε ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής στο επίσημο γεύμα που παρέθεσε η Μίλαν στην ομάδα του Πειραιά την ημέρα του αγώνα για τους ομίλους του Europa League ! Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, αναγνώρισης, εκτίμησης. Σε μία πραγματική αποθέωση άκουσε τον Πάολο Σκαρόνι να λέει «καλωσορίζουμε τον Θρύλο του ελληνικού ποδοσφαίρου, τον Σάββα Θεοδωρίδη. Καλωσορίζουμε τον Ολυμπιακό!». Οι άνθρωποι της μεγάλης ομάδας της Λομβαρδίας έδειξαν ποδοσφαιρική κουλτούρα κορυφαίου επιπέδου παραδίδοντας στον μέγιστο εκπρόσωπο  του Ολυμπιακού πολλά αναμνηστικά, από εκείνη την αναμέτρηση, στο «Σαν Σίρο», που τον έκαναν να δακρύσει!

Μάλιστα, του ετοίμασαν και βίντεο – αφιέρωμα, από τις δύο αναμετρήσεις των ομάδων στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, το οποίο προβλήθηκε, μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα! Το περιοδικό της Μίλαν για το Κύπελλο Ευρώπης της σεζόν 1959-60, αφιερωμένο ειδικά στις δύο αναμετρήσεις του Θρύλου με τη Μίλαν στο Καραϊσκάκη και το Μιλάνο. Υπέροχες φωτογραφίες, με τον γκολκίπερ του Ολυμπιακού, 12 φορές διεθνή με την εθνική Ελλάδας, να ίπταται και να κάνει συγκλονιστικές αποκρούσεις! Να ξεδιπλώνει το αστείρευτο ταλέντο του και να «σκεπάζει» το τέρμα! Μία εμφάνιση που είχε αφήσει άφωνους τους ανθρώπους της Μίλαν, οι οποίοι αδυνατούσαν να πιστέψουν ότι σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία μόλις 26 ετών!

Για πρώτη φορά στο προσκήνιο της δημοσιότητας

Και ως φινάλε η πρώτη συνέντευξη του αλησμόνητου πάντα ζωντανό στην καρδιά όλων των Ολυμπιακών «θρύλο» Σάββα Θεοδωρίδη που 20χρονος για πρώτη φορά  έδωσε συνέντευξη ως τερματοφύλακας των Πειραιωτών. Όπως αναφέρει ένα ακόμα  εξαιρετικό δημοσίευμα  από το sportshistory.gr εν έτει 1955 δέχεται να μιλήσει στην εφημερίδα «Αθλητικόν Φως». Ο συντάκτης της Δ.Μαθιόπουλος παρουσίασε  στη στήλη «αστέρια των σπορ» την ζωή του νεαρού γκολκίπερ που  ως φοιτητής στο Κολλέγιο Αθηνών ήταν ο  κορυφαίος παίκτης της ομάδας. Μίλησαν για το μεγάλο του άλλο πάθος το αυτοκίνητο  ενώ σ’ ερώτηση για την αξία του τότε ανταγωνιστή του για την βασική εντεκάδα του Ολυμπιακού Κώστα Καραπατή, απάντησε ότι τον θεωρούσε ως «τον καλύτερο Έλληνα γκολκήπερ». Ξεχώριζε από τους συμπαίκτες του, τους Σούλη, Ρωσσίδη, Δαρίβα, Μουράτη και Μουστακλή ενώ από τον «αιώνιο» αντίπαλο Παναθηναϊκό είχε καλή γνώμη για τους Πούλη,  Λινοξυλάκη, Πετρόπουλο, Φωτεινό και Εμμανουηλίδη.

Συζήτησαν επίσης  την αγάπη του  για τον κινηματογράφο και τον θαυμασμό στους σταρ του Χόλυγουντ Γκρέγκορι Πεκ και Άβα Γκάρντνερ αλλά και τους δικούς μας Ντίνο Ηλιόπουλο και τον Μίμη Φωτόπουλο, τους οποίους επισκέπτονταν συχνά στο θέατρο Μουσούρη. Τέλος από τους μουσικούς «ελαφρούς» καλλιτέχνες, αγαπούσε τα τραγούδια του Τόνυ Μαρούδα, του Νίκου Γούναρη και της Νινής Ζαχά. Η συνέντευξη εκείνη δημοσιεύτηκε στις 19 Απριλίου 1955 και κλείνοντας ο  δημοσιογράφος τον ρώτησε ποιος θα κέρδιζε το πρωτάθλημα του 1955. Ο Θεοδωρίδης ήταν απόλυτος. «Οπωσδήποτε ο Ολυμπιακός! Δεν μπορεί να γίνη διαφορετικά. Σας παρακαλώ δε να γράψετε ότι είναι μεγάλο πράγμα να φορά κανείς την φανέλλα του Ολυμπιακού». Λόγια που τίμησε σ΄ολάκερη τη διαδρομή της ζωής, τόσο λίγο πριν. Όσο και επί δεκαετίες προσφέροντας  επί σχεδόν 70 χρόνια εντός και εκτός συλλόγου τεράστιες υπηρεσίες στον λατρεμένο του «θρύλο». Δημιουργώντας και αυτός με τη σειρά του ένα σημαντικό κομμάτι από το μεγαλείο του Ολυμπιακού.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News