Ολυμπιακός: Μια ατέρμονη και... αχόρταγη αυτοκρατορία

Όχι απλώς δεν αφήνει οποιονδήποτε να την αμφισβητήσει την κυριαρχία του στο πόλο Γυναικών ο Ολυμπιακός, αλλά την επιμηκύνει: με τη «σκούπα» στον ΑΝΟ Γλυφάδας στους τελικούς της Α1 έφτασε τους 7 τίτλους μέσα σε 13 μήνες, εκ των οποίων δύο… Euroleague

Ο Ολυμπιακός έκανε τη δουλειά όπως έπρεπε στον τρίτο τελικό της Α1 πόλο Γυναικών στο «Πέτρος Καπαγέρωφ» και με το 14-9 επί του ΑΝΟ Γλυφάδας και πήρε το ένατο διαδοχικό πρωτάθλημά του και τον έβδομο τίτλο του σε… σκάρτους 13 μήνες!

Για πρώτη φορά ύστερα από το 2010, και ένας Ολυμπιακός-Εθνικός στο «Πέτρος Καπαγέρωφ», πήγε σειρά ημιτελικών της Α1 πόλο Γυναικών σε τρίτο παιχνίδι. Αλλά δεν ήταν οι «ερυθρόλευκες» και οι «κυανόλευκες» που το έδωσαν: ο ΑΝΟ Γλυφάδας έπαιξε με τον ΝΟ Βουλιαγμένης στο «Αντώνης Δημητρόπουλος». Για τους επαΐοντες, αυτό το ματς, που σηματοδότησε την πρόκριση του ΑΝΟΓ στους τελικούς, ήταν μοναδικό: την προηγούμενη φορά που η Γλυφάδα ήταν μία από τις δύο πρώτες ομάδες, όταν δηλαδή πήρε το πρωτάθλημα το 2008, δεν γίνονταν καν τελικοί, παρά μόνο ένας τελικός γύρος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Συνέντευξη Νικόλ Ελευθεριάδου: «Οι κούπες με τον Ολυμπιακό είναι εθιστικές»

Ήταν θηριώδης η κόντρα μεταξύ του Ολυμπιακού και της Βουλιαγμένης, τουλάχιστον ως το 2015: ο ΝΟΒ έχασε σε δύο πέμπτους τελικούς, το 2009, το 2014 και το 2015 (όταν επέστρεψε από το 2-0 στη σειρά), ο Ολυμπιακός «σκουπίστηκε» το 2010, το 2012, ενώ ηττήθηκε σε τέσσερα ματς το 2013. Από το 2014, που οι «ερυθρόλευκες» πήραν τα δύο τελευταία παιχνίδια στα πέναλτι, ως και το 2021, η Βουλιαγμένη ήταν εκεί, αλλά δεν μπόρεσε να κατακτήσει έστω ένα τρόπαιο. Μέχρι το 2013, πολίστριες όπως η Έλενα Ξενάκη και η Βάσω Χυδηριώτη, η Χριστίνα Τσουκαλά και η Αλεξάνδρα Ασημάκη, έβλεπαν στο υπέροχο, μαγνητιστικό, κολυμβητήριο του Λαιμού ένα κάστρο απόρθητο. Η τελευταία έκανε τη δική της ανταρσία το καλοκαίρι του 2014, όταν ο νεαρός Ολυμπιακός του Χάρη Παυλίδη, με «παλιοσειρές» τις Φιλιώ Μανωλιουδάκη και Άλκηστη Αβραμίδου, κατέκτησε το LEN Trophy. Από εκεί και ύστερα, όλα πήραν το δρόμο τους.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ: Ολυμπιακός: Βασίλισσες του Θρύλου, αυτοκράτειρες της Ευρώπης

Οι «ερυθρόλευκες», το βράδυ της Πέμπτης, 26 Μαΐου 2002, κατέκτησαν το 13ο πρωτάθλημά τους από καταβολής πανελλήνιου πρωταθλήματος Γυναικών και 11ο με το όνομα Α1 Γυναικών. Το 1995 και το 1998, οι αδελφές Καραγιάννη, η Δήμητρα Ασιλιάν, η Άννα Χατζηγεωργάκη, η Μαρία Κατσαρή, η Χριστίνα Κωστάρογλου, για να αναφερθούν μόνο μερικές από τις πολίστριες που ήταν στη μία ή και τις δύο ομάδες, έκαναν τη δουλειά. Το τμήμα που έφτιαξε στα… κρυφά ο Γιώργος Κατσούλης στα τέλη της δεκαετίας του ’80 έκανε πολύ γρήγορα δουλίτσα. Αλλά έπρεπε να έρθει ο Χάρης Παυλίδης για να εγκαθιδρυθεί μια αυτοκρατορία άνευ προηγουμένου στο πόλο Γυναικών.

Μέσω του Παυλίδη και των συνεργατών του, είτε αυτός λέγεται Βασίλης Κουνδουράκης είτε Γιάννης Μπενόπουλος είτε Κώστας Χατζιδάκης, ο Ολυμπιακός βρήκε τον τρόπο να φτιάχνει ομάδα με πιτσιρίκες -και να μη βιάζεται να τις χρησιμοποιεί. Προφανώς, όπως είχε πει και ο Παυλίδης στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξή του στο sportday.gr, οι αδελφές Πλευρίτου, Μαργαρίτα (αρχηγός), Ελευθερία και Βάσω, η Νικόλ Ελευθεριάδου, που έφτασε στον Πειραιά από τη Γλυφάδα το καλοκαίρι του 2015, η Έλενα Ξενάκη, που έπαιξε τελικούς Α1 από την πρώιμη εφηβεία της και ήταν η βασική φουνταριστός της Βουλιαγμένης όταν έπαιξε με τη Σαμπαντέλ στον τελικό της Ευρωλίγκας το 2014, δεν είναι πιτσιρίκες.

Το ίδιο, βεβαίως, συμβαίνει και με την Ιωάννα Σταματοπούλου. Εδω πιτσιρίκα δεν λογίζεται η 21χρονη Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη, ένα θηρίο 184 εκατοστών, που σχεδόν κυριολεκτικά κάνει το κέφι της με αμυντικούς στην πλάτη της στα δύο μέτρα. Αν ψάξει κάποιος να θυμηθεί φουνταριστό αυτών των κυβικών και της διάπλασης στην Εθνική πόλο Γυναικών, θα πρέπει να φτάσει στη Βούλα Κοζομπόλη, την «ασημένια» ολυμπιονίκη της Αθήνας, το 2004, μόνο που δεν είχε αυτό το διαμέτρημα.

Ο Ολυμπιακός φτιάχνεται πετραδάκι πετραδάκι από το 2011, που οι τρεις αδελφές Πλευρίτου και η υπέροχη Χρυσή Διαμαντοπούλου έφτασαν στον Πειραιά, οι πρώτες από τη Θεσσαλονίκη και η τέταρτη από τη Νέα Σμύρνη, όπου έπαιζε στον Πανιώνιο. Πολλές νεαρές πέρασαν από το Παπαστράτειο, ώστε να μείνει παρακαταθήκη, όχι τα πρόσωπα βέβαια αλλά, ο τρόπος διαπαιδαγώγησης. Διότι αυτά τα κορίτσια συμβολίζουν κάτι, πλέον, έναν τρόπο δουλειάς, μια επαναλαμβανόμενη αλληλουχία στη διδαχή και τα συμπεράσματα. Βέβαια, αυτό που συμβολίζεται μέσα τους είναι ότι οι νίκες και τα τρόπαια έχουν γίνει έξη, ως εκ τούτου δεύτερη φύση, ένας μοναδικός εθισμός που… καλύτερα να τον έχεις παρά να μην τον έχεις.   

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΧΡΥΣΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Στην ίδια κορυφή με την «καλύτερη τερματοφύλακα στον κόσμο»

Ο Ολυμπιακός έχει πάρει εφτά τίτλους σε 12 μήνες και 25 μέρες, σχεδόν έναν ανά ένα μήνα και 20 μέρες: έχει δύο Ευρωλίγκες, δύο πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα και ένα Super Cup Ευρώπης. Οι τρεις τελευταίοι ήρθαν με τον Αλεξάνταρ Τσίριτς, ένα θρύλο του παγκόσμιου πόλο, που περνάει σιγά σιγά τη λογική του στην ομάδα του και εκμεταλλεύεται στο έπακρον όλα τα χαρίσματα των παικτριών του, είτε πρόκειται για την άμυνα πρες, που πολύ αρέσει στην ομοσπονδιακή προπονήτρια της Εθνικής, Αλεξία Καμμένου, είτε για τις γρήγορες επιθέσεις και αυτό που οι Ιταλοί αποκαλούν «κόντρα ατάκο», δηλαδή το τρανζίσιον που ολοκληρώνεται με σουτ σε φάση με παίκτρια περισσότερη, ακόμα κι αν αυτό έρχεται σε καταστάσεις 6-5 ή 5-4.

Κατά τα ειωθότα, η αυτοκρατορία θα συνεχιστεί. Δεν μοιάζει ομάδα ικανή να πάει κοντά στον Ολυμπιακό, όχι τόσο στο αγωνιστικό επίπεδο όσο, στη διάσταση του να είναι πειστική απέναντι στην ταλαντούχα πολίστρια, που βλέπει ένα κλαμπ να δουλεύει για να κατακτά Κύπελλα Πρωταθλητριών. Αφ’ ης στιγμής ουδείς μπορεί να το υποσχεθεί αυτό -και με το νέο κολυμβητήριο στα μπετά- οι «ερυθρόλευκες» θα συνεχίσουν να είναι αφεντικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΧΑΡΗΣ ΠΑΥΛΙΔΗΣ: «Οι παίκτριες του Ολυμπιακού δεν διανοούνται να χάσουν το πρωτάθλημα»

Κάτι που θυμίζει πάλι τον Παυλίδη, ο οποίος, μετά το χαμένο πρωτάθλημα του 2012, είχε πει το μνημειώδες «αυτή η ομάδα είναι δεδομένο ότι θα νικήσει κάποια στιγμή. Απλώς δεν ξέρω αν θα είμαι εγώ εδώ». Έμεινε εννιά χρόνια και είδε τις ασκήσεις (του) επί χάρτου να υλοποιούνται. Η θαυμάσια Αλεξάνδρα Καλογερά, ακμαία και εναπομείνασα, από εκείνη την εποχή, μπορεί να μιλήσει καλύτερα επ’ αυτού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΑΛΕΞΑΝΤΑΡ ΤΣΙΡΙΤΣ: Το γκολ της διάνοιας

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News