Η ήττα-σοκ της Βίνερ στο Τόκιο άλλαξε τους συσχετισμούς στη Ρωσία

Μόλις επέστρεψαν στο σπίτι οι αδελφές Αβιέρινα, Ντίνα και Αρίνα, από το Τόκιο, δύο τεράστιες ανθοδέσμες τις περίμεναν. Οι κάρτες έγραφαν «Στην αγαπημένη μου πρωταθλήτρια Αρινούλα, Ιρίνα Αλεξάντροβιτς», «Στην αγαπημένη μου πρωταθλήτρια Ντινούλα, Ιρίνα Αλεξάντροβνα». Οι ανθοδέσμες -γενικώς τα λουλούδια- είναι άμεσα συνυφασμένες με τη ρωσική κουλτούρα. Για την ακρίβεια, στη μετάβαση από την τσαρική στην κομουνιστική Ρωσία, από εκεί στη χώρα των νεόπλουτων και τώρα στη σύγχρονη λίγο πιο θρησκευτική Ρωσία, τα λουλούδια είναι μία από τις ελάχιστες καταστάσεις που δεν έχουν διαφοροποιηθεί.

Οι δίδυμες Ντίνα και Αρίνα Αβιέρινα ήταν το δίδυμο που πήγε στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας για το σύνθετο ατομικό της ρυθμικής γυμναστικής. Οι κακές γλώσσες λένε ότι είναι η πρώτη λειτούργησε σαν διελκυστίνδα για τη δεύτερη. Δεν είναι μόνο δίδυμες, φτυστές σε βαθμό που μόνο τα πολύ οικεία τους πρόσωπα και οι στενοί συνεργάτες τους τις ξεχωρίζουν, αλλά κάνουν τα πάντα μαζί: από προπονήσεις, αυτονοήτως, ως παρέα, μέχρι και κοινό λογαριασμό στο instagram. Ακόμα κι αν η Αρίνα δεν ήταν στην κατάσταση που θα ήθελαν οι Ρώσοι, η Ντίνα ήταν η σημαντικότερη ελπίδα για το χρυσό. Η σπέκουλα είχε αποκτήσει μοναδικές διαστάσεις. Ασχέτως αν στο Ναβαγκόρσκ δεν είπαν κουβέντα, η Αρίνα δεν είχε την καθολική έγκριση των υπόλοιπων γυμναστριών. Στις αρχές του 2019, «κάηκε» το χαρτί της Αλεξάντρα Σολντάτοβα, η οποία περίμενε τη σειρά της από το 2016 και το Ρίο. Αυτό το αερικό, που λατρεύεται σε όλον τον κόσμο της ρυθμικής γι’ αυτό και είναι από τα πρώτα ονόματα στη λίστα για τα masterclass σε όλον τον κόσμο, όπως, άλλωστε, και η δική μας (προσφάτως παντρεμένη με τον Βλάση Μάρα), Βαρβάρα Φίλιου, «κατήγγειλε» κατάθλιψη. Το καλοκαίρι του 2020 ξεμύτισε ένα παιδί με εξαιρετικό ταλέντο, η Λάλα Κραμαρένκο. Δεν είχε τύχη.

Κάποιος θα μπορούσε να πει στην αρχιπροπονήτρια της εθνικής ομάδας ότι τα τράιαλ θα ήταν ενδεδειγμένη λύση. Αυτός ο κάποιος ίσως ήταν η πρόεδρος της ομοσπονδίας και θα ήταν εφικτό αν αυτά τα δύο πρόσωπα δεν ήταν το… ίδιο.

Ένα ζευγάρι… επιζώντων

Ο γάμος με τον ολιγάρχη Αλίσερ Ουσμάνοφ

Ιρίνα Αλεξάντροβνα είναι μία σε όλη τη Ρωσία. Η Ιρίνα Βίνερ. Παντρεμένη με έναν από τους ζάπλουτους επιχειρηματίες που ενεργούσαν δίχως διαφάνεια στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στη Σοβιετική Ένωση και στις αρχές της δεκαετίας του ’90 σε μια νέα χώρα που το σαράκι της ανέχειας της κατέτρωγε τα σωθικά, ο Αλίσερ Ουσμάνοφ, ένας μαικήνας που το Bloomberg του δίνει περιουσία 20,4 εκατομμυρίων δολαρίων, την αποδέχθηκε όπως ήταν, μάνα ενός παιδιού αγνώστου πατρός.

Αναμφισβήτητα, η Βίνερ κάνει τις δουλειές της χωρίς να αφήνει ίχνη. Ο Ουσμάνοφ αποκαλείται «ολιγάρχης», γιατί τώρα είναι μέτοχος… παντού (από την πιο σημαντική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας MegaFon ως το VKontakte, το ρωσικό Facebook, εκτός των άλλων κυριολεκτικά). Η βασική εταιρεία του, Metalloinvest, έγινε σπόνσορας της ποδοσφαιρικής ομάδας της Ντινάμο Μόσχας. Ο Ουσμάνοφ είναι πρόεδρος στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Ξιφασκίας. Άλλωστε, ως νεαρός και φέρελπις ξιφομάχος γνώρισε τη συμπατριώτισσά του, ο ένας γεννημένος στο Τσουστ του Ουζμπεκιστάν, η άλλη στη Σαμαρκάνδη, Ιρίνα. Αφού χάθηκαν, τα ξαναείπαν ύστερα από χρόνια. Ο Ουσμάνοφ μοιάζει με αρκούδα σε χειμερία νάρκη, αλλά το μυαλό του κόβει σαν έλικας. Η Βίνερ φοράει παροιμιώδη καπέλα. Έχουν λεφτά, πολλά λεφτά. Δόξα, πολλή δόξα. Μυαλό. Δρουν σαν άνθρωποι που μόνο μία λανθασμένη κίνησή τους μπορεί να τους στείλει πίσω στην παγωμένη ποντικότρυπα. Ο μόνος άνθρωπος στον οποίο λογοδοτούν, είναι ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Πρόεδρος της Ρωσίας.

Η κραυγή από την Πετρούπολη ως το Σαχαλίν

Το χρυσό που χάθηκε και η μυρωδιά σκανδάλου

Ως εκ τούτου, μετά τους Ολυμπιακούς του Τόκιο η Βίνερ ήταν έξαλλη που θα έπρεπε να τον συναντήσει. Αν ήταν λογοτεχνικό το κείμενο, θα μπορούσε να περιγραφεί η αγωνία που κοιτούσε το κινητό τηλέφωνό της, προκειμένου να μη δει το όνομά του στην οθόνη. Η κραυγή της, μετά την τελική βαθμολογία της Ισραηλινής Λινόι Άσραμ, πρέπει να ακούστηκε από την Αγία Πετρούπολη μέχρι το Σαχαλίν. Σίγουρα, πάντως, ήχησε στεντόρεια στους τέσσερις τοίχους του Ναβαγκόρσκ, του κέντρου ρυθμικής γυμναστικής της εθνικής Ρωσίας, το οποίο, παρεμπιπτόντως, προσφάτως πήρε το όνομά της.

Είχε πολύ καλό λόγο.

Η Άσραμ πήρε το χρυσό μετάλλιο. Η Ντίνα Αβιέρινα έμεινε δεύτερη. Τις χώριζαν μόνο 150 πόντοι. H Η Ισραηλινή, πια, μπορεί να κάνει παρέα στην Ουκρανή Γεκατερίνα Σερεμπριάνσκα, που ήταν η τελευταία μη Ρωσίδα που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο αγώνισμα, αφήνοντας πίσω της τη Γιάνα Μπατίρσινα και τη θρυλική συμπατριώτισσά της, Γελένα Βιτριτσένκο.

Ειρήσθω εν παρόδω, τα χάχανα των Ουκρανών πρέπει να έφταναν για να ξεμυτίσει ο ήλιος στο Κίεβο. Η Βίνερ μοιάζει και είναι εθνικός εχθρός. Το 2016, η Γιάνα Ριζαντίνοβα, «χάλκινη» ολυμπιονίκης στο Ρίο και φυσική διάδοχος της απόλυτης νεράιδας Άνα Μπεσόνοβα, του πιο αρμονικού πλάσματος που έπιασε ποτέ κορδέλα, δήλωσε απερίφραστα πως το ασημένιο μετάλλιο έπρεπε να είναι δικό της. Η Γιάνα Κουντριάφτσεβα είδε στο τρίτο αγώνισμα την κορίνα να της φεύγει από τα χέρια. Η Μαργκαρίτα Μαμούν, συμπατριώτισσά της, την προσπέρασε πριν την τελευταία στροφή. Αλλά η καλλονή από τη Μόσχα, μητέρα δύο παιδιών στα 23 της, κράτησε τη δεύτερη θέση. Οι Ουκρανοί αποκαλούσαν την Κουντριάφτσεβα βαρετή. Οι Ρώσοι τους αντιμετώπισαν όπως οι Γάλλοι θα αντιδρούσαν αν άκουγαν Βελγους να τους χαρακτηρίζουν χαζούς, τη στιγμή που το 90% των ανεκδότων στη χώρα τους έχουν… Βέλγους ήρωες.

Όμως ήρθε η ώρα της πληρωμής. Η Λινόι Άσραμ έχασε την κορδέλα. Της έπεσε. Και έγινε η πρώτη που κατακτά το χρυσό μετάλλιο έχοντας αφήσει ένα όργανο να της πέσει από τα χέρια.

Η Βίνερ εξερράγη.

Καλή υγεία και κακή μνήμη

Θα τα… πληρώσουν όλα

Η Βίνερ εξερράγη. Αλλά ξεχνάει.

Αμέσως αντέδρασε ο ρωσικός μηχανισμός. Αποκάλεσαν «ρωσοφοβικούς» τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Αβιέρινα είπε ότι «έχω καθαρή τη συνείδησή μου, εγώ νίκησα», αφού τα δάκρυα εξαϋλώθηκαν πάνω στο αλεπουδίσιο πρόσωπό της. Στον κόσμο της ρυθμικής, όμως, ήξεραν ότι είναι η ίδια η Βίνερ που την έχει πατήσει.

Θυμούνται την Πάτρα, το 2007, όταν η Μπεσόνοβα, έπειτα από σπουδαία μάχη με τη μόνη γυμνάστρια που έχει κατακτήσει δύο διαδοχικά χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στο σύνθετο ατομικό, τη Γεβγκένιγια Κανάεβα ήταν έτοιμη να πάρει το χρυσό σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Τότε που η Ρωσίδα προπονήτρια στάθηκε μπάστακας πάνω από κριτή, προσπαθώντας να την φοβερίσει.

Είναι άγνωστο αν η Ιρίνα, την οποία με τόση εγκαρδιότητα αγκαλιάζει η υψηλή κοινωνία της Ρωσίας, είπε, ως άλλος Γιάννης Ιωαννίδης μετά το μπαράζ της Κέρκυρας για το πρωτάθλημα, το 1984, «δεν θα (ξανα)χάσω ποτέ», πάντως από το 2000 έως το 2016 όλοι οι «χρυσοί» ολυμπιονίκες είναι δικοί της. Σε αυτούς τους πέντε Ολυμπιακούς εννιά απότις δέκα Ρωσίδες γυμνάστριες ανέβηκαν στο βάθρο: Το 2000 η Γιούλιγια Μπαρσούκοβα και, ύστερα από ένα χαζό λάθος με τη στεφάνη, το απόλυτο φαβορί, η Αλίνα Καμπάεβα (την οποία η Βίνερ σύστησε στον Πούτιν, αν έχει κάποια αξία αυτό), στο τρίτο σκαλί. Από το 2004 ως το 2016, με την εξαίρεση του 2008, η Ρωσία έκανε το 1-2: Καμπάεβα-Ιρίνα Τσάσινα στην Αθήνα, Κανάεβα-Γιάνα Ντμίτριεβα στο Λονδινο, Μαμούν-Κουντριάφτσεβα στο Ρίο. Στο Πεκίνο νίκησε η Κανάεβα, αλλά η Όλγκα Καπράνοβα, που είχε προκριθεί ως δεύτερη στον ημιτελικό, έμεινε τέταρτη στο σύνολο, παίρνοντας ακριβώς την ίδια θέση που πήρε η Αβιέρινα στο Τόκιο.

Σαν να μην έφτανε αυτό, το μεγάλο στραπάτσο έπαθε Έλληνας πολίστας, στην επιστροφή από την Ουκρανία. Καθόταν δίπλα σε μια μικροσκοπική αθλήτρια στο αεροπλάνο και αφού συστήθηκαν, τον ρώτησε τι έκανε με την ομάδα του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκείνος έβγαλε το ασημένιο μετάλλιο. Αντέστρεψε την ερώτηση και τότε η μικρή έβγαλε το… χρυσό: Ήταν μέλος της εθνικής Βουλγαρίας που ενθρόνισε τις Ρωσίδες στο ανσάμπλ για πρώτη φορά από το 1996.

Ασύλληπτο!

Τα επόμενα τρία χρόνια, η παράσταση που θα παιχθεί θα είναι Βίνερ εναντίον υπόλοιπου κόσμου. Μέχρι το Παρίσι, θα τους κάνει να πληρώσουν με τόκο το φιάσκο στο Τόκιο.

Πώς είναι να μην έχεις χάσει ποτέ στην καριέρα σου

Ο θρύλος της Τατιάνα Ποκρόφσκαγια

Η Αναστασία Σεμιόνοβα Νταβίντοβα έχει πάρει πέντε χρυσά μετάλλια σε τρεις Ολυμπιακούς Αγώνες. Ήταν μέλος του ντουέτου με την Αναστασία Νικολάγεβνα Ερμακόβα στο ντουέτο της συγχρονισμένης κολύμβησης (ρυθμικής κολύμβησης, όπως αποκαλείται από το Τόκιο) το 2004 στην Αθήνα και το 2008 στο Πεκίνο και μέλος της εθνικής Ρωσίας επιπλέον το 2012 στο Λονδίνο. Η Νταβίντοβα και η Ερμακόβα είναι σχεδόν αήττητες. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2001, στη Φουκουόκα, έμειναν δεύτερες στο ντουέτο και φρόντισαν, τα επόμενα εφτά χρόνια, να μην ξαναγίνει.

Όταν παρέδωσαν τη δάδα, στη Σβετλάνα Ρομάσινα και τη Ναταλία Ιστσένκο, δεν είναι βέβαιο αν φαντάζονταν ότι το συγκεκριμένο δίδυμο θα συνέχιζε την κληρονομιά του. Την πήγε ένα βήμα παραπέρα: δεν έχασε πραγματικά ποτέ. Η Ρομάσινα έχει κατακτήσει τον εξοργιστικό αριθμό των 43 μεταλλίων σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμια Πρωταθλήματα, Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και Πανεπιστημιάδες: είναι όλα χρυσά. Με τα δύο που πήρε στο ντουέτο και το ομαδικό στο Τόκιο, έφτασε τα εφτά σε ολυμπιακούς. Έχει τέσσερα στο ομαδικό και τρία στο ντουέτο σε τέσσερις Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχει 21 σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα -και μόνο ένα εξ αυτών στο ομαδικό. Τα υπόλοιπα είναι στο ατομικό και το ντουέτο. Έχει, επιπλέον, 13 σε Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα και δύο σε Πανεπιστημιάδες. H Ιστσένκο έχει 36 μετάλλια, αλλά και μία ανορθογραφία: τέσσερα εξ αυτών, δύο στο Παγκόσμιο Πρωταθλημα και δύο στο Ευρωπαϊκό, είναι ασημένια. Όλα στο σόλο, τρία εκ των οποίων με τον ίδιο θύτη, την εξαίσια Βιρζίν Ντεντιού.

Και όλα αυτά, υπό την καθοδήγηση της Τατιάνα Ποκρόφσκαγια, της θρυλικής Ρωσίδας προπονήτριας, μόνης, πιά, που έχει μόνο χρυσά σε Ολυμπιακούς: Η Ρωσία νικάει συναπτώς από το 2000, δηλαδή μετά το θρίαμβο της Ισπανίας στην Ατλάντα, και η Ποκρόφσκαγια έχει αναλάβει τα γκέμια της συγχρονισμένης κολύμβησης από το 1998 -και κυριολεκτικά δεν ξανακοίταξε πίσω. Κάθε 5η Ιουνίου, ο Πούτιν της στέλνει επιστολή για τα γενέθλιά της. Όπως η Βίνερ, έχει βραβευτεί με το μετάλλιο της Τιμής. Φέτος, στις 7 Αυγούστου, μετά την επικράτηση του ντουέτου, η Τατιανα Ταρασόβα τη χαιρέτισε σε ανάρτησή της.

Με… βαθύ νόημα

Οι… σπόντες του καλλιτεχνικού πατινάζ

Η Ταρασόβα δεν είναι όποια κι όποια: κόρη του προπολεμικού ήρωα της Ρωσίας στο χόκεϊ επί πάγου, Ανατόλι Ταρασόφ, σταμάτησε το καλλιτεχνικό πατινάζ στα 18 της και έγινε απευθείας προπονήτρια. Το 2002, στα 55 της, έζησε τη μεγαλύτερη στιγμή της: το χρυσό μετάλλιο του αθλητή της, Αλεξέι Γιαγκούντιν, στο μυθικό τελικό του Σολτ Λέικ, με αντίπαλο τον Γεβγκένι Πλούσενκο, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2002.

Είναι περίεργο, αλλά η Ταρασόβα, με τις Ρομάσινα και Ιστσένκο, τις οποίες πόσταρε, να κατακτούν το χρυσό στις 4 Αυγούστου, περίμενε τις 7 του μήνα, ανήμερα, δηλαδή, του τελικού της ρυθμικής, για να αποθεώσει την Τατιάνα Ποκρόφσκαγια. Αν ήταν μπηχτή στη Βίνερ, για το γεγονός ότι η προπονήτρια της ρυθμικής κολύμβησης κράτησε το δικό της status quo ως μόνη αήττητη στη χώρα, δεν είναι γνωστό. Θα μπορούσε, πάντως, να αποτελεί διπλό υπονοούμενο. Στο καλλιτεχνικό πατινάζ υπάρχει εκείνη που λατρεύει να μισεί.

Την λένε Ετιέρι Τουτμπιερίτζε και έχει βραβευτεί, με τη σειρά της, από τον Πούτιν με το μετάλλιο Τιμής. Είναι η μικρότερη από τις τρεις αδελφές, 47 χρόνων, και έχει ήδη δύο ολυμπιακά χρυσά από τις αθλήτριές της: το ομαδικό της Γιούλιγια Λιπνίτσκαγια το 2014 στο Σότσι και το ατομικό της Αλίνα Ζαγκίτοβα το 2018 στην Πιονγκτσάνγκ, για τους χειμερινούς Ολυμπιακούς. Το Πεκίνο έρχεται και η δημοφιλής για τις αυστηρές μεθόδους προπόνησης Ετιέρι δεν διστάζει να… σπάσει αυγά με τις αθλήτριές της. Πρώτα έφυγε η Ζένια Μεντβέντεβα, για τον Καναδό Μπράιαν Όρσερ, αλλά επέστρεψε γρήγορα, και μάλιστα δίχως πιθανότητες για να πάρει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.

Δύο εξ αυτών, η Αλεξάντρα Τρουσόβα και η Αλένα Κοστορνάγια, έφυγαν από την αγκάλη της για να ενσωματωθούν στο δυναμικό της ομάδας του Πλούσενκο και επέστρεψαν κακήν κακώς σε εκείνη, προκειμένου να έχουν πιθανότητες ώστε να βρεθούν στο Πεκίνο, που θα φιλοξενησει τους χειμερινούς Ολυμπιακούς από τις 4 έως τις 20 Φεβρουαρίου.

Μόνο που εκεί τις περίμενε η Άνα Σερμπακόβα, η πρώτη που έχει κάνει δύο τετραπλά άλματα στον ίδιο αγώνα. Και μόλις δύο Ρωσίδες μπορούν να πάνε στους Ολυμπιακούς. Πιο δύσκολο φαντάζει να βρεθούν στο Πεκίνο, παρά να ανέβουν στο βάθρο. Η Ετιέρι θα κόψει κάποια με την ίδια σιβυλλική συμπεριφορά που συνεχίζει να παίρνει τις αποφάσεις της.

Κι αν ο Άντον Τσέχοφ δεν περιέγραψε με τέτοιον τρόπο τις τρεις αδελφές του, κι αν το «στη Μόσχα, αδελφές μου, στη Μόσχα», δεν ισχύει σε αυτήν την περίπτωση, αφού βρίσκονται ήδη εκεί, αυτές οι αδελφές έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Για τη θέση της Αστάρτης στον ευρωπαϊκό Βορρά έχει δημιουργηθεί μεγάλο μποτιλιάρισμα.