Παρασκήνιο: Ένας τίτλος στα... χαρτιά

Οταν μιλάμε για παιδικά πρωταθλήματα, θέλουμε να μιλάμε για fair play, χαμόγελα και προσπάθεια μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Δυστυχώς, το φετινό πρωτάθλημα Κ15 στο ποδόσφαιρο σάλας εξελίχθηκε σε… ρεσιτάλ παρασκηνίου, γραφειοκρατίας κι ακυρωμένων αγώνων. Με απλά λόγια: ο τίτλος κρίθηκε στα… χαρτιά.

Τι πραγματικά συνέβη; Ο Κένταυρος, μετά από μία δυνατή πορεία, έφτασε στους τελικούς. Νίκησε τον πρώτο αγώνα εκτός έδρας απέναντι στον Θρίαμβο, αλλά ο δεύτερος τελικός… δεν παίχτηκε ποτέ. Ο Θρίαμβος εμφανίστηκε, ζήτησε έλεγχο της άδειας τέλεσης αγώνων στο εν λόγω γήπεδο (που είχε λήξει λίγες μέρες πριν) και τελικά ο αγώνας ακυρώθηκε, όχι απ’ τον διαιτητή, όπως προβλέπεται, αλλά απ’ τον παρατηρητή, ο οποίος τυχαίνει να είναι ο πρόεδρος της επιτροπής πρωταθλήματος. Στη συνέχεια, ο Κένταυρος αποδέχτηκε την ποινή για να μη βαλτώσει κι άλλο το πρωτάθλημα.

Ολα έδειχναν ότι θα οριζόταν τρίτος τελικός. Ομως… Ο Θρίαμβος, ενώ είχε δικαιωθεί στα χαρτιά, κατέθεσε έφεση κατά της ίδιας απόφασης (!) – μόνο και μόνο για να καθυστερήσει τη διαδικασία. Η ημερομηνία εκδίκασης ορίστηκε για τις 2 Ιουλίου, δηλαδή μετά τη λήξη της σεζόν (30 Ιουνίου). Και όταν ήρθε εκείνη η μέρα, η έφεση αποσύρθηκε λίγες ώρες πριν απ’ την εκδίκαση. Ο στόχος ήταν προφανής: να «καεί» ο χρόνος, να μη γίνει ποτέ τρίτος τελικός κι ο τίτλος να δοθεί στη βάση της βαθμολογίας της κανονικής περιόδου. Ετσι κι έγινε.

ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΣΤΑ… ΣΗΜΕΙΑ

Ο Θρίαμβος ανακηρύχτηκε πρωταθλητής χωρίς να νικήσει τον αντίπαλό του. Κέρδισε στα… χαρτιά, αρνήθηκε να παίξει τον καθοριστικό τρίτο τελικό και πήρε το τρόπαιο. Ο Κένταυρος, με τρεις καθαρές νίκες απέναντι σε Θρίαμβο και Τράχωνες, έμεινε δεύτερος. Ο Πανιώνιος, που κέρδισε στον μικρό τελικό, κατέληξε… πέμπτος. Οι Τράχωνες, που έχασαν παντού, ανέβηκαν στην τρίτη θέση.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ

Εδώ έρχεται το δεύτερο χτύπημα. Ολες αυτές οι έντονες διεργασίες για τους τελικούς είχαν στον πυρήνα τους και την πιθανή μοριοδότηση των αθλητών (για χρήση σε πανελλήνιες, όπως ισχύει για αναγνωρισμένα πρωταθλήματα). Ομως πολύ κακό για το τίποτα αφού έγκυρες πήγες αναφέρουν ότι η γενική γραμματεία Αθλητισμού ξεκαθάρισε πως η μοριοδότηση αφορά μόνο τις κατηγορίες Κ-16 και Κ-18. Με λίγα λόγια, όλη αυτή η ένταση κι οι δολοπλοκίες που έλαβαν χώρα φέτος «έκαψαν» και τις επιθυμίες των παιδιών-αθλητών να αγωνιστούν και να παίξουν και για τα μόρια στις ηλικίες Κ-15, Κ-17 κι αυτό επειδή οι εμπνευστές βασίστηκαν σε μία λανθασμένη υπόθεση. Ολα δείχνουν πως τα μόρια που είχαν δοθεί σε προηγούμενες χρονιές σε τέτοιες κατηγορίες, δεν ισχύουν πλέον.

ΤΙ ΦΤΑΙΝΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

Το φετινό πρωτάθλημα Κ-15 σάλας δεν κρίνεται για το υψηλό ποδοσφαιρικό του επίπεδο, ούτε για τις μάχες στο παρκέ. Κρίνεται για την απογοήτευση, τις καθυστερήσεις, τις σκιές και την έντονη αίσθηση αδικίας. Κάποιοι νίκησαν χωρίς να παίξουν. Αλλοι έπαιξαν, αλλά δεν ανταμείφθηκαν. Και τελικά, κανένα παιδί δεν βγήκε πραγματικά κερδισμένο απ’ αυτό το πρωτάθλημα, που, όπως εύστοχα σχολιάστηκε απ’ τον Κένταυρο, «το σεβαστήκαμε, αλλά δεν μας σεβάστηκε». Είναι ανήκουστο οι φορείς, οι σύλλογοι κι οι ομοσπονδίες που εμπιστευόμαστε τα παιδιά μας να τους δείχνουν τον δρόμο της ηττοπάθειας και της νίκης χωρίς προσπάθεια! Τα παιδιά τα παρακινούμε και τα στέλνουμε στον αθλητισμό για να μάθουν να αγωνίζονται να προσπαθούν, να συνεργάζονται και να μην τα παρατάνε! Ποιο το νόημα να συμμετέχουν στον αθλητισμό για να μάθουν να κερδίζουν χωρίς να αγωνίζονται; Χωρίς να ιδρώσουν τη φανέλα; Χωρίς να αισθανθούν την ικανοποίηση της προσπάθειας και να γευτούν τη χαρά της αξίας τους και των κόπων τους; Να πανηγυρίζουν και να χαμογελάσουν για τη νίκη τους μέσα στο γήπεδο κι όχι πάνω σε μία κόλλα χαρτί; Στο κάτω της γραφής τι παραδειγματισμός είναι σε αυτές τις ηλικίες να μαθαίνουν ότι για τίποτα δεν αξίζει να προσπαθείς και να αγωνίζεσαι, αφού υπάρχει κι άλλος «τρόπος» χωρίς… κόπο. Σε τι κοινωνία μάς οδηγούν τέτοιες λογικές και συμπεριφορές;

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News