Γυνή, γυνή και θάλασσα

Άμα τη αποχωρήσει της Χριστίνας Τσουκαλά, η εθνική πόλο Γυναικών περνάει σε μια φουρνιά που στη νεανική ηλικία διέπρεψε: Χρυσή Διαμαντοπούλου, Μαργαρίτα, Ελευθερία (η Βάσω έπεται) Πλευρίτου, Άλκηστις Μπενέκου, Νικόλ Ελευθεριάδου, Έλενα Ξενάκη, Χριστίνα Κώτσια, Σταυρούλα Χυδηριώτη. Πρωταθλήτριες Ευρώπης στη Μαδρίτη, το 2011, πρωταθλήτριες κόσμου στο Περθ, το 2012, υπό τις οδηγίες του ομοσπονδιακού τεχνικού, δύο φορές πρωταθλητή κόσμου σε δύο χρόνια, με την εθνική Γυναικών και με τη Νεανίδων, Γιώργου Μορφέση. Εκείνη η ομάδα, άλλωστε, έχει και… χρυσή ολυμπιονίκη, αφού η Στεφανία Χαραλαμπίδου στέφθηκε τέτοια φέτος, στο Τόκιο, με τις ΗΠΑ. Ουσιαστικά, αυτά τα κορίτσια θα προσπαθήσουν να οδηγήσουν το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της χώρας, μέσα από τον ολυμπιακό κύκλο, σε νέες συγκινήσεις, που θα περιέχουν νικηφόρα νοκ άουτ ματς, σφιγμένες γροθιές και, το πιο βαθύ και σκοτεινό απωθημένο, πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αρχής γενησομένης από το Παρίσι, το 2024. Αυτό που αναζητείται, είναι προπονητής, αλλά πρέπει να θεωρείται (αν όχι δεδομένο τουλάχιστο) σχεδόν βέβαιο ότι στην Κολυμβητική Ομοσπονδία έχουν βρει τον επικρατέστερο.

Δεν είναι ένας, αλλά δύο. Δεν είναι λέων, αλλά λέαινες.

Εδώ και πάνω από 30 χρόνια (διάστημα που στέκει ακόμα και εν είδει ποιητικής άδειας), η Αλεξία Καμμένου και η Ευτυχία Καραγιάννη πειράζουν η μία την άλλη. Σαν αδελφές. Αυτό μπορεί να συμβεί οπουδήποτε, σε δρόμους, σε μαγαζιά, κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης. Δεν συμβαίνει όταν το παιχνίδι αρχίζει και κάθονται στον πάγκο. Τότε μετατρέπονται στις προπονήτριες που όλη η πώρωση και ο σεβασμός για το παιχνίδι δημιουργούν την αδρεναλίνη που μετατρέπει το μυαλό σε έλικα. Μέσα από τη σχέση τους το ζουν αναγκαστικά, ως επέκταση των δεσμών τους και, κατά συνέπεια, των ίδιων των οντοτήτων τους. Η μεταδοτικότητα, όμως, είναι το αληθινό μυστικό.

Το καλοκαίρι τους, που τελείωσε το Σάββατο, 16 Οκτωβρίου, με το ασημένιο μετάλλιο της εθνικής Νέων Γυναικών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ισραήλ, μετά την ήττα από την Ισπανία 10-5, λογίζεται ως άκρως επιτυχημένο. Είχε προηγηθεί το 12-8 από τη Ρωσία στο Ευρωπαϊκό του Σίμπενικ, την προτελευταία μέρα του Αυγούστου. Αλλά για να χάσεις σε έναν τελικό, πρέπει να πας σε έναν τελικό. Και τα κορίτσια των Καραγιάννη και Καμμένου πήγαν σε δύο.

Πέρασαν το… τεστ

Η δοκιμασία στέφθηκε από επιτυχία

Η αλλαγή προπονητή στην εθνική Γυναικών δεν ήταν βέβαιη, τουλάχιστον αυτό αναφερόταν, έπειτα από την αναγκαστική εκθρόνιση του σχεδόν ισόβιου προέδρου ΕΚΟΦ/ΚΟΕ, Δημήτρη Διαθεσόπουλου. Υπήρξε η γνώμη, αν και όχι επικρατούσα, πως τα αποτελέσματα στο World League θα έκριναν αν η συνέχεια στον πάγκο της «γαλανόλευκης» θα περιείχε τον Τεό Λοράντο ως αρχιπροπονητή και τις Αντιγόνη Ρουμπέση και Φιλιώ Μανωλιουδάκη ως συνεργάτες του. Η γρονθοπατινάδα με την Ολλανδία στο παιχνίδι των ομίλων με την Ολλανδία, που έφερε την τιμωρία των δύο παιχνιδιών για τις Ελευθεριάδου, Μαρία Μυριοκεφαλιτάκη και Ειρήνη Νίνου, έμοιαζε με το κύκνειο άσμα της τεχνικής ηγεσίας. Η Εθνική είχε δώσει καλά δείγματα γραφής στο προολυμπιακό τουρνουά της Τεργέστης, όμως αυτό μοιάζει λίγο με το ευφυολόγημα «καλό παιδί, να τον κεράσουμε μια πάστα», στον επαγγελματικό κόσμο. Το μπλακ άουτ στο δεύτερο ημίχρονο με την Ολλανδία, το οποίο η Χριστίνα Τσουκαλά, στην πρόσφατη συνέντευξή της στο sportday.gr, χρέωσε σε ελλιπή προετοιμασία, έφερε την ήττα 7-4.

Όμως ήταν το World League που, σύμφωνα, τουλάχιστον, με τους πεπεισμένους ότι το τεχνικό επιτελείο θα γινόταν εκεί, έκανε τη θέση να… χηρέψει. Ως εκ τούτου, η διοίκηση της ΚΟΕ, με μπροστάρη τον Κυριάκο Γιαννόπουλο, ενδεχομένως χρησιμοποίησε αυτό το μοτίβο και για να αποφασίσει ποιος θα αναλάβει τον πάγκο της εθνικής ομάδας. Οι διερευνητικές συνομιλίες με τον Χάρη Παυλίδη έπεσαν σε ύφαλο, διότι ο Θεσσαλονικιός δεν είχε οποιαδήποτε πρόθεση να αφήσει τον Ολυμπιακό, την ομάδα, δηλαδή, με την οποία το 2021 κατέκτησε το τρεμπλ. Περιέχεται, βεβαίως, η κατάκτηση της Ευρωλίγκας, που είναι το άπαν για μία ομάδα η οποία αγωνίζεται στη διοργάνωση.

Οπότε, η πρόσληψη των Καμμένου και Καραγιάννη για τις μικρές Εθνικές, ακόμα κι αν αποτελούσε ανταμοιβή για την προσφορά τους στις μικρές ηλικίες, υπήρξε περισσότερο το πρώτο βήμα για την τελική απόφαση, η οποία (πρέπει να) είναι ότι θα αναλάβουν μαζί την εθνική ομάδα.

Η μελωδία της Ευτυχίας

Η Γλυφάδα και η ναφθαλίνη

Μετά τους τελικούς του 2011, στους οποίους ο Ολυμπιακός επικράτησε της Βουλιαγμένης 3-1, κατακτώντας το τέταρτο πρωτάθλημά του και δεύτερο στην Α1, έπειτα από εκείνο του 2009 με το «διπλό» στον Λαιμό στον πέμπτο τελικό, η Καμμένου δεν πήρε σαββατικό αλλά… σαββατοκυριακάτικο: επέστρεψε, πάνω που ξεκίνησε να μυρίζει… ναφθαλίνη, το 2014 για να καθίσει στον πάγκο του ΑΝΟ Γλυφάδας, ο οποίος ήταν στην Α2, και να κάνει παρέα στη φίλη της, η οποία στις μικρές ηλικίες έκανε παπάδες. Το πρωτάθλημα Κορασίδων του 2012 απέναντι στον ΝΟ Βουλιαγμένης ήταν χαρακτηριστική περίπτωση και πρέπει να ακούσετε την κόρη του Σταύρου Ελληνιάδη, Έλενα, να μιλάει για εκείνη.

Αυτή η συνεργασία υπήρξε αγαστή σε όλο το φάσμα του ΑΝΟΓ και οδήγησε στην τρίτη θέση το 2016, που είναι περίπου σαν να πήρε… πρωτάθλημα σε μία διοργάνωση που δεν συμμετέχουν ο Ολυμπιακός και η Βουλιαγμένη, οι οποίοι έχουν παίξει όλους τους τελικούς από το 2009. Για την Καμμένου ήταν η ώρα της επιστροφής στον ΝΟΒ, η οποία, όμως, ένα χρόνο μετά συνοδεύτηκε από την αλλαγή της Τσουκαλά, που πήγε στον Ολυμπιακό. Η Καραγιάννη, επιπλέον, με τη βοήθεια πάντα της Γεωργίας Ελληνάκη, αλλά και της Κατερίνας Οικονομοπούλου, ανηφόρισε προς το Χαλάνδρι προκειμένου να δώσει τα φώτα της στις πολίστριες του Νηρέα και τα κατάφερε και εκεί, χτίζοντας μια αξιόπιστη ομάδα για την Α1 Γυναικών και κατακτώντας, το καλοκαίρι του 2019, το πρωτάθλημα των Νεανίδων, απέναντι στη Βουλιαγμένη της Κικής Λιόση και της Αντιόπης Μελιδώνη. Αυτά τα πέντε… ράντομ ονόματα που αναφέρθηκαν, ανήκουν σε ισάριθμες «ασημένιες» ολυμπιονίκες του 2004, που βρίσκονται στο μετερίζι. Όπως, άλλωστε, ισχύει με τις περισσότερες εκ των παικτριών εκείνης της ομάδας του Κούλη Ιωσηφίδη, εξάλλου η Εύη Μωραϊτίδου είναι υπεύθυνη όλου του φάσματος του πόλο Γυναικών εν Ελλάδι και ήταν μαζί με την Καμμένου και την Καραγιάννη στο Ισραήλ, πανευτυχής για την επιτυχία. Εκεί βρισκόταν και ο Κυριάκος Γιαννόπουλος, ο οποίος αυτονόητα ήταν ευχαριστημένος από αυτό το αποτέλεσμα. Πάντως, όλα δείχνουν ότι συζήτηση για τον προπονητικό θώκο της μεγάλης Εθνικής δεν έγινε, ούτε στο αεροπλάνο της επιστροφής, που προσγειώθηκε το βράδυ της Κυριακής, 17 Οκτωβρίου, στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος».

Είτε μιλάμε για άντρες προπονητές είτε για γυναίκες, άλλωστε, το πόλο Γυναικών είναι γεμάτο από σκαπανείς που μαθαίνουν συνεχώς, κάνουν ταξίδια (αρκετές φορές από το υστέρημά τους) και ενημερώνονται, για να είναι έτοιμοι όταν τους δοθεί η ευκαιρία.

Το απωθημένο της… Τεργέστης

Η δεύτερη ευκαιρία

Η Καμμένου, είναι γνωστό στους παροικούντες τη Ιερουσαλήμ, είναι εκείνη που πέτυχε το πρώτο γκολ στην ιστορία της εθνικής Γυναικών, σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο την Ιταλία, στη Ρώμη. Σε εκείνα τα εδάφη, βορειοανατολικά της πρωτεύουσας, έζησε μια από τις πιο μελαγχολικές στιγμές της καριέρας της. Η Τεργέστη, που έγινε κρανίου τόπος το 2012, όταν η Εθνική ηττήθηκε στο μπαράζ πρόκρισης για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου 8-6 από την Ισπανία, υπήρξε απόρθητο έδαφος το έτος έναρξης του μιλένιουμ -ή, αν θέλετε, το έτος λήξης της δεύτερης χιλιετίας μετά Χριστόν. Η Αλεξία ήταν μέλος της ομάδας που ηττήθηκε από τις ΗΠΑ στη θαυμάσια, αρχιτεκτονικά, πόλη και δεν κατάφερε να ταξιδέψει στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ. Πρώτη φορά ήταν τόσο κοντά η «γαλανόλευκη» στο να πάει σε μια τέτοια διοργάνωση. Επιπροσθέτως, δίχως καν να το ξέρει, ήταν έγκυος στην κόρη της με τον Κώστα Κοκκινάκη, Ηλιάνα.

Αυτές οι στιγμές δεν ξεχνιούνται. Εφόσον η ΚΟΕ προχωρήσει στην αναβάθμιση του διδύμου για τον πάγκο της εθνικής πόλο Γυναικών, αυτή η σπουδαία φυσιογνωμία των πισίνων, με το συγκρουσιακό χαρακτήρα και την παιγνιώδη εξωστρέφεια, μπορεί να έχει ακόμα μία «χρυσή» ευκαιρία για να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τέτοιου μετάλλου, άλλωστε, είναι και η προοπτική της ομοσπονδίας να «χτίσει» ένα δίκτυο συνεργασίας σε όλο το φάσμα των εθνικών ομάδων, από ανθρώπους που νιώθουν όμορφα να μεταδίδουν ό,τι γνωρίζουν για το σπορ και που μπορούν να μιλούν την ίδια γλώσσα, δίχως συγκεντρωτισμό. Είναι αναμφίβολο ότι εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία, το παιχνίδι βγάζει πολίστριες εξαιρετικές, που εν ευθέτω χρόνω αποδεικνύεται ότι διαπρέπουν στο υψηλότερο επίπεδο. Ένας αποκλεισμός όπως ήταν εκείνος στην Τεργέστη τον Ιανουάριο γίνεται να αποδειχθεί ευεργετικός όταν λαμβάνονται αποφάσεις, τόσο σε ό,τι αφορά την εξάλειψη του συγκεντρωτισμού όσο και στην αναγνώριση των συνθηκών και των προοπτικών που ενδεχομένως να υπάρξουν μελλοντικά.

Καλή διάθεση και πνεύμα χρειάζονται, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.