ΑΛΙΝΑ ΚΑΜΠΑΓΕΒΑ: Το «κορίτσι που εξαφανίστηκε» πήρε το «Όσκαρ»

Όπως γίνεται κάθε φορά που συμβαίνει κάτι στην Ανατολία, η Ρωσία του Βλαντίμιρ Πούτιν έχει συνδεθεί από τους δυτικούς για τις βίαιες επαναπροωθήσεις προσφύγων που έχει διατάξει ο «τελευταίος δικτάτορας της Ευρώπης», Ολεκσάντρ Λουκασένκο, στα σύνορα με την Πολωνία. Η σύνδεση, ανεξαρτήτως ισχύος ή όχι, συμβαίνει πάντα. Μοιάζει από τον Απρίλιο του 1945, τη χρονιά που ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν, κάθισε στον προεδρικό θώκο των Ηνωμένων Πολιτειών αντί του αποθανόντος Φραγκλίνου Ρούζβελτ, που δεν ευτύχησε να κάνει την τέταρτη (!) θητεία του ως Προέδρου, η Ρωσία, είτε υπό τη μορφή της Σοβιετικής Ένωσης είτε… σκέτο, να φταίει για ό,τι ανεξήγητο κακό συμβαίνει. Δεν σημαίνει, βεβαίως, ότι στη Μόσχα είναι αθώοι του αίματος, η ροπή, πάντως, είναι ίδια. Και πάρα πολύ γρήγορα η ροπή εμφανίζεται ως πραγματικότητα.

Οι Ρώσοι, πάντως, ούτε επιβεβαιώνουν ούτε διαψεύδουν τα αποτελέσματα της δυτικής σαγήνης προς τα πρόσωπά τους. Από τότε που κάνει κουμάντο ο Πούτιν, δηλαδή όλο τον 20ό αιώνα, οι διαψεύσεις, κατά κύριο λόγο, είναι τόσο ράθυμες και μοιάζουν με προσβολή: είναι σαν να παροτρύνουν μία φήμη ή ένα σενάριο μέσω της απάθειας που υιοθετούν διαψεύδοντάς το. Από την άλλη μεριά, υπάρχουν πράγματα πιο σημαντικά: σε αυτά, όντως, η διάψευση είναι το απότοκο μιας επιθετικής συμπεριφοράς. Παραδείγματος χάρη, πέρυσι, τέτοια εποχή, η Αλίνα Καμπάγεβα εμφανίστηκε σε συνέντευξη, για να υποστηρίξει ότι είναι αναληθής η φήμη πως έχει δίδυμα από τον Πρόεδρο. Πρόκειται για το δεύτερο επίπεδο ενός φάσματος που δεν είναι καν επιβεβαιωμένο: Ότι, δηλαδή, εκ της ρίζας είχε σχέση με τον Πρόεδρο, η οποία μετράει κοντά στα 15 χρόνια.

Βραβείο προσφοράς

«Εξαφανισμένη» και κροίσος των media

Δεν ήταν μια πράξη αυτοϊκανοποίησης: στα 39ά βραβεία αθλητικού κινηματογράφου και τηλεόρασης 2021, που έγιναν στο Μιλάνο, η 38χρονη «μούσα» της κορδέλας, της στεφάνης, της μπάλας και των κορινών πήρε το βραβείο προσφοράς, το «αθλητικό Όσκαρ», όπως αποκαλείται. Πρόκειται για μία τιμή που αφορά την προώθηση του σπορ με το οποίο πραγματεύεται, είτε αφορά την ίδια την καριέρα της σε αυτό είτε τις υπηρεσίες για αυτό. Η Καμπάιεβα παραμένει διευθύντρια του National Media Group, ενός δικτύου που η διοικητική βάση του φέρεται να είναι το ίδιο το Κρεμλίνο, και η φερόμενη ως αμοιβή της ετησίως είναι σκανδαλώδης: 14.000.000 δολάρια. Έχει εμφανιστεί σε εκπομπές και αφιερώματα για τη ρυθμική γυμναστική, έχει κάνει συνεντεύξεις, με πιο διάσημη εκείνη με τη δις «χρυσή» ολυμπιονίκη -και για την πλειονότητα κορυφαία γυμνάστρια της ρυθμικής όλων των εποχών- Ζένια Κανάγεβα, έχει διοργανώσει φεστιβάλ στη Μόσχα, με την αρωγή της αγαπημένης της προπονήτριας Ιρίνα Βίνερ, με το οποίο προάγει το σπορ στις μικρές ηλικίες.

Επιπροσθέτως, έχει ένα φιλανθρωπικο ίδρυμα, το οποίο τα τελευταία ρεπορτάζ λένε ότι είναι χρεοκοπημένο, αν και εξ υπαρχής χρηματοδοτήθηκε με το ποσό των 200.000.000 ρουβλιών, δηλαδή κάπου 3.000.000 ευρώ, σύμφωνα με τον πληθωρισμό.

Α, ναι. Έχει και ένα γιο στα σίγουρα. Να δεις ποιον θυμίζει…

Η ιστορία της Σταχτοπούτας

Το πεισματάρικο κορίτσι από την Τασκένδη

Ένα ενσταντανέ από τον Οκτώβριο του 2018 έδειχνε την Καμπάγεβα σε κατάσταση εγκυμοσύνης. Η ίδια έγινε η πέτρα του σκανδάλου στη Ρωσία το 2013, όταν ο Πρόεδρος χώρισε από τη σύζυγό του, Λιουντμίλα. Τα δημοσιεύματα που μιλούσαν για την αντροχωρίστρα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Μόνο που στο Ουζμπεκιστάν δεν έχουν καλή ακοή. Αλλιώς, εδώ που τα λέμε, δεν θα κατάφερναν κάτι.

Όπως συμβαίνει με κάθε αθλήτρια της ρυθμικής που σέβεται τον εαυτό της, στην Καμπάγεβα αρέσουν οι κρέπες. Η κατάρα της γυναίκας, όμως, ειδικά της διάσημης, είναι ότι την κυνηγούν για μερικά παραπανίσια κιλά, τα οποία δεν είναι απαραίτητο να προκύπτουν από συναισθηματικό φαγητό, τουλάχιστον υπό την έννοια της στενοχώριας. Στη ρυθμική η καριέρα είναι σύντομη -τουλάχιστον υπό την έννοια του πότε ένα κορίτσι σταματάει. Τα παιδικά χρόνια και η εφηβεία, κυρίως υπό την έννοια της σωματικής ανάπτυξης, εξακοντίζονται από τις ελπίδες για στιγμές αθλητικής δόξας. Όταν η Καμπάγεβα έφτασε από την Τασκένδη στη Μόσχα, για να ανταμώσει με όποια θα γινόταν ο μέντοράς της, την Ιρίνα Βίνερ, γεννημένη στη Σαμαρκάνδη, ήταν διατεθειμένη να υπερβεί κάθε εμπόδιο για να φτάσει στην κορυφή. Η Βίνερ την υπέβαλε στο βασανιστήριο της σταγόνας. Μία φορά, με τη μητέρα της, Λιουμπόφ (μετάφραση Αγάπη) παρούσα, η μικρή Αλίνα απείλησε να επιστρέψει στο σπίτι της. Η Βίνερ τής είπε να φύγει και η μάνα της απάντησε, «Ναι, ναι, Ιρίνα μου, βγάλε της το εισιτήριο και άφησέ την να φύγει». Η νεαρή αθλήτρια έσφιξε τα χείλη της και απάντησε «δεν θα πάω πουθενά».

Επιπλέον, δεν ήταν από εκείνες τις αθλήτριες που λογίζονταν ως όμορφες. Δηλαδή δεν μπορούσες να την βάλεις σε σύγκριση με τις μεταγενέστερες Γιάνα Κουντριάφτσεβα και Μαργκαρίτα Μαμούν, την Αλεκσάντρα Σολντάτοβα ή και την ανταγωνίστριά της τα χρόνια που επιζητούσε χρυσά μετάλλια για να τραφεί το αθλητικό εγώ της, δηλαδή το αερικό Ιρίνα Τσάτσινα. Δεν ήταν ασχημόπαπο, πάντως δεν είχε αυτό που η Βίνερ αποκαλούσε «να στείλεις τους κριτές στα ουράνια». Είχε, όμως, αδήριτη θέληση, παροιμιώδη ευελιξία και με το διατηρούμενο καθ’ όλη τη διάρκεια των προγραμμάτων της χαμόγελο κάλυπτε κάθε εμφανισιακό χάντικαπ. Επιπλέον, επιβαλλόταν με αυταρχικό τρόπο στον εαυτό της. Αν έπρεπε να συντηρηθεί με νερό για τρεις μέρες, προκειμένου να χάσει δύο κιλά, το έκανε. Ήταν το ύφος των ασκήσεων τέτοιο, που έπρεπε να είναι σε τέλεια κατάσταση. Αυτή η σύμφυτη αυτοπειθαρχία είναι το κέρδος μιας ζωής, απ’ ό,τι φαίνεται. Καλύτερο από μία δυναμική γυναίκα ελαφρώς εκνευρισμένη είναι δύο: το χαμόγελο της Αλίνα, ακόμα και όταν έφερνε την πατούσα της στο πρόσωπό της, ήταν η ειρωνεία της Βίνερ των μεγάλων καπέλων και των πανάκριβων ροζ ταγέρ προς την μπουρζουαζία, της οποίας τώρα είναι επίσημο μέλος. Το ταξίδι τους προς την ιντελιγκέντσια, δηλαδή την πνευματική τάξη της Ρωσίας, δεν υπήρξε εύκολο. Ό,τι και να λέει η Ιρίνα, η Αλίνα υπήρξε η αγαπημένη της αθλήτρια.

Η «καταραμένη στεφάνη» και η δικαίωση

Με τη δάφνη στο κούτελο

Λίγο πριν τους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ, η Καμπάγεβα θεωρούσε ότι είχε σίγουρο το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο. Η Γιούλιγια Μπαρσούκοβα έμοιαζε σε τεράστια απόσταση από εκείνη, η Αλίνα έμοιαζε να χρειάζεται το μισό χρόνο για να κάνει τις ίδιες ασκήσεις με τη συναθλήτριά της.

Κοιτάξτε αυτό το θαύμα με την κορδέλα στο Ευρωπαϊκό της Σαραγόσα το 2000.

Ωστόσο, για εκείνη η αθλητική ειμαρμένη είχε άλλα σχέδια. Το πρόγραμμα με τη στεφάνη έμοιαζε ιδανικό, μέχρι να κάνει ένα παιδαριώδες λάθος και να της φύγει εκτός ορίων αγωνιστικού χώρου. Η εσωτερική δύναμή της της επέτρεψε να διατηρήσει το χαμόγελό της καθ’ όλη τη διάρκεια της άσκησης, όμως το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό του Σίδνεϊ, το 2000 (εκεί που το ανσάμπλ της Ελλάδας ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου για το ομαδικό), της γλίστρησε από τα χέρια. Ήταν η Μπαρσούνκοβα που πανηγύρισε. Η πρώτη Ρωσίδα «χρυσή» ολυμπιονίκης στην ιστορία. Και οι δύο γυναίκες υπήρξαν αμείλικτες και δεν το συγχώρεσαν στους εαυτούς τους. Τέσσερα χρόνια μετά, η Καμπάγεβα ευτύχησε να ανέβει στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου, στα 21 της, σε σχετικά μεγάλη ηλικία δηλαδή, στην Αθήνα, αν και η επικράτησή της επί της Τσάτσινα ήταν οριακή και οι αμφισβητίες, ακόμα και σήμερα, είναι πολλοί. Εκείνη τη χρονιά, άλλωστε, γνωρίστηκε με το νεόκοπο πρόεδρο της Ρωσίας, στη βράβευση των ολυμπιονικών και από τότε λογίζονται τα νάματα του φλερτ τους.

Δύο χρόνια μετά, η Καμπάγεβα αποχώρησε λόγω τραυματισμού. Κι ενώ η συντριπτική πλειονότητα των γυμναστριών που αποχωρούν επαναφέρεται στην επικαιρότητα μόνο σε επετείους (και αν), η Καμπάγεβα από καιρού εις καιρόν «παίζει» στα ρεπορτάζ. Αν δεν είναι αυτό μια περιφανής νίκη για τη θυελλώδη άλλοτε οδαλίσκη από την Τασκένδη, πρέπει να επαναπροσδιοριστεί τι σημαίνει «περιφανής νίκη».