Γιάννης Κούρος: Ο απέραντος δρόμος της δόξας προς το ρεκόρ Γκίνες (vids, pics)

Η ζωή του όλη ένας ατέλειωτος δρόμος. Μια πρόκληση φυσικής δύναμης αλλά πάνω απ’ όλα θέλησης χαρακτήρα. Ο Γιάννης Κούρος είναι ο Έλληνας που έχει τη τιμή και τη δόξα να φιγουράρει το όνομα του στο Βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες για τις υπεράνθρωπες επιδόσεις του σε τεράστιες διαδρομές σε πολλές γωνιές του πλανήτη.

Αλλά ακόμα και εκείνος ο άθλος, ένας από τους πάμπολλους που έχει πετύχει, σαν σήμερα το 1985 στη Γαλλία όταν μπήκε στη λίστα των ρέκορντμαν αδυνατεί να ανταποκριθεί στην απαιτητική πρόκληση της πλήρους περιγραφής των απίστευτων του επιδόσεων και πολιτισμικών δράσεων που φέρουν την υπογραφή του. Και αν οι πρώτες εντυπωσιάζουν δίχως άλλο οι τελευταίες από την άλλη ανταποκρίνονται απόλυτα το κορυφαίο ζητούμενο ζωής «νους υγιής εν σώματι υγιεί».

Από μικρός στο τρέξιμο

Ο γεννημένος το 1956 στην Τρίπολη Αρκαδίας πολλά περισσότερα από αθλητής συμπατριώτης μας ο οποίος ζει εδώ και αρκετά χρόνια στην Αυστραλία από μικρός ανταποκρίθηκε στο παραπάνω κάλεσμα του Ιουβενάλη στους Αρχαίους Ρωμαίους να δώσουν ζωή τους αξία τόσο στη σωματική όσο και την πνευματική τους υγεία. Και αυτή του η φιλοσοφία ζωής τον έφερε μεταξύ άλλων σαν σήμερα πριν από 37 χρόνια σε ένα κατόρθωμα άνευ προηγουμένου. Δεν ήταν το πρώτο, ούτε και το τελευταίο. Η … συλλογή δεν έχει τελειωμό όπως και τα χιλιάδες χιλιόμετρα και έχει μέχρι σήμερα καλύψει. Ο μικρότερος από τους πέντε γιους ενός Πελοποννήσιου ξυλουργού πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια κι εύρισκε διαφυγή έξω από το σπίτι… τρέχοντας. Κατέληγε σχεδόν πάντα στο γήπεδο κι αποφάσισε να ασχοληθεί με τον στίβο και το μήκος. Το σκάμα όμως ήταν ένας μικρόκοσμος , για να μην πούμε φυλακή, για ένα ελεύθερο και με τάσεις φυγής πλάσμα όπως ο νεαρός Αρκάδας που σύντομα το έριξε στο τρέξιμο. Όχι όμως το …απλό, αλλά τις πολύ μεγάλες αποστάσεις και δη τον μαραθώνιο. Το 1977 έτρεξε τον πρώτο του τερματίζοντας την κλασική διαδρομή σε 2:43:15. Μέχρι το 1982 βελτίωνε διαρκώς το χρόνο του κάνοντας εκείνη τη χρονιά, την ίδια διαδρομή σε 2 ώρες και 25 λεπτά.

Τους έπιασε στον ύπνο στο «Σπάρταθλον»

Για να έρθει ο κομβικός σταθμός στην απέραντη διαδρομή των … αναμετρήσεων με τους κάθε είδους δρόμους. Ήταν το σωτήριο έτος 1983 όταν συστήθηκε στο ευρύ κοινό με τη συμμετοχή του στο «Σπάρταθλον», έναν αγώνα από την Αθήνα ως τη Σπάρτη, μήκους 246 χλμ. Τότε ο 26χρονος Κούρος θα τερμάτιζε όχι απλά 1^ος και μακράν ο καλύτερος. Κάλυψε την απόσταση πέντε ώρες νωρίτερα από ότι είχαν εκτιμήσει οι ειδικοί και τρεις από τον πλησιέστερο του διώκτη. Αρκετοί ήταν αυτοί που τον αμφισβήτησαν τότε (και ίσως να είχαν λογικές δικαιολογίες για αυτό) και έκαναν λόγο για «κλεψιά» αφού αδυνατούσαν να διανοηθούν εκείνο τον εκπληκτικό του χρόνο. Μάλιστα όταν μπήκε στη Σπάρτη τα ξημερώματα δε βρήκε κάποιον να τον περιμένει πιάνοντας κυριολεκτικά στον ύπνο τους διοργανωτές που υπολόγιζαν ότι θα κατέφθανε μετά τις 10π.μ. Η απάντηση ήταν βροντερή την επόμενη χρονιά, όταν έτρεξε την απόσταση σε 20 ώρες και 25 λεπτά, χρόνος που παραμένει ακόμη και σήμερα ακατάρριπτος. Τετράκις νικητής του εν λόγω αγώνα εξακολουθεί να κατέχει τους τέσσερις κορυφαίους χρόνους. Στη συνέχεια προσκλήθηκε να αγωνιστεί σε έναν πολυήμερο αγώνα κατά μήκος του Δούναβη. Εκεί προχώρησε στην επίδειξη των αληθινών του διαπιστευτηρίων, αποδεκατίζοντας την ελίτ του είδους. Το 1984, προσκλήθηκε να λάβει μέρος στον αγώνα 6 ημερών της Νέας Υόρκης. Στον πρώτο αγώνα ultra track της ζωής του διένυσε 262 χλμ/163 μίλια την πρώτη μέρα, 165 χλμ/103 μίλια τη δεύτερη και 146,4 χλμ/91 μίλια την τρίτη. Οι γνώστες του αντικειμένου στα ultrarunning περίμεναν την αναπόφευκτη απόσυρσή του. Αλλά δεν συνέβη. Ο Γιάννης Κούρος κατέρριψε το 96χρονο ρεκόρ 6 ημερών του George Littlewood κατά 12 μίλια/20 χλμ. Επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες αργότερα το ίδιο έτος για να πάρει μέρος σε έναν αγώνα δρόμου 24 ωρών στο Κουίνς της Νέας Υόρκης. Πέρασε 100 χλμ. σε 6:54:43 και 100 μίλια σε 11:46:37, και πέτυχε συνολικά 284 χλμ./177 μίλια, παρόλο που έκανε πολύ χαλαρά (27:50) το τελευταίο του μίλι. Παρόλα αυτά είχε προσθέσει έξι μίλια/10 χλμ στο καλύτερο 24ωρο δρόμο!

Το ρεκόρ Γκίνες στη Γαλλία

Οι αμφισβητίες μειώθηκαν (για να μην πούμε εξαφανίστηκαν). Οι θαυμαστές από την άλλη έμοιαζαν να αυξάνονται σε ανάλογο βαθμό με τις εκατοντάδες χιλιομέτρων που «κατάπινε» κάθε φορά που βρισκόταν στο δρόμο για να ξεπεράσει τους πάντες αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό. Και μια από τις επόμενες τρανές του επιτυχίες στις 16 Μαρτίου 1985. Κατάφερε να καλύψει απόσταση 200 χιλιομέτρων στον αγώνα στο Μοντομπάν της Γαλλίας σε 15 ώρες 11 λεπτά και 10. Οι σελίδες της Ιστορίας και του Βιβλίου των ρεκόρ Γκίνες άνοιξαν (και) εκείνη τη μέρα διάπλατα για τον ημεροδρόμο του 20 και 21^ου αιώνα. Τον άνθρωπο που έχει ονομαστεί «σύχρονος Φειδιππίδης», «Τρέχων Θεός», «χρυσός Έλληνας» «ασταμάτητος», «κυρίαρχος του πόνου» και άλλα ακόμα … ιστορικο-λογοτεχνικά που επιχειρούν να αποδώσουν το μέγεθος των κατορθωμάτων του.

Ακολούθησαν και άλλες εξίσου εντυπωσιακές , ανταποκρινόμενες στα στάνταρ του εν λόγω βιβλίου των ρεκόρ, επιτυχίες.«Ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση. Είχα την προηγούμενη εμπειρία από τον αγώνα της Νέας Υόρκης και τις πρώτες 23 ώρες έσπασα το παγκόσμιο ρεκόρ των 24 ωρών. Να φανταστείτε, προκλήθηκε και διπλωματικό επεισόδιο, με τους Γάλλους να στέλνουν δύο κοπέλες να μου κάνουν… μασάζ, ώστε να με καθυστερήσουν. Φυσικά δε δέχτηκα. Τη δεύτερη μέρα, άρχισα να τρέχω κυκλικά, δηλαδή πιο μικρές αποστάσεις σε λιγότερο χρόνο. Σταματούσα και ξεκινούσα πάλι. Με τη σημερινή μου εμπειρία, δεν θα το ξαναέκανα έτσι» δήλωσε σε συνέντευξη του αρκετά χρόνια μετά.
Μπορεί ο χρόνος να καλπάζει όπως ο ίδιος όμως ο Κούρος που βρήκε νέα πατρίδα στη μακρινή χώρα της Ωκεανίας (ίσως γιατί εκεί οι εκτάσεις είναι αχανείς και ανταποκρίνονται στη θέληση του για μεγάλες προκλήσεις) παραμένει ο νούμερο ένα υπερμαραθωνοδρόμος στον κόσμο, έχοντας καταρρίψει μέχρι τώρα πάνω από 160 παγκόσμια ρεκόρ τα οποία παραμένουν όλα ακατάρριπτα ως σήμερα. Τρέχει για συνεχόμενα πάνω από τέσσερις δεκαετίες, με μέσο όρο τουλάχιστον 10.000 χλμ το χρόνο. Μ’ άλλα λόγια καλύπτει μεγαλύτερες αποστάσεις από πολλά τροχοφόρα (δίτροχα, τετράτροχα και όχι μόνον) το ίδιο χρονικό διάστημα.

«Αναλαμβάνω τον έλεγχο του σώματος μου με το μυαλό»

«Τρέχω υπερβατικά, ενάντια στη φύση και στις κακουχίες. Η προσπάθεια ενός υπερμαραθωνοδρόμου είναι εγκεφαλική. Ο αγώνας του, είναι μια υπέρβαση του σώματος και ολοκληρώνεται ενεργοποιώντας τα βιώματα από τις πνευματικές του δυνάμεις. Το μυστικό της επιτυχίας μου οφείλεται και στην κράση μου να ξεπερνώ τα όρια. Η φιλοσοφία του αγωνίσματος έγκειται στην ιδιοσυγκρασία του υπερδρομέα να ξεπερνά τον πόνο και την κούραση με πνευματική διαύγεια, εγρήγορση και μετουσίωση. Ο αγώνας αυτός θα προβάλει στη νεολαία τις αξίες της προσπάθειας, της καρτερίας, της επιμονής και του αγωνιστικού πνεύματος, ενάντια στις αντιξοότητες της ζωής και ότι η θέληση είναι νικήτρια όταν επιστρατεύονται όλες οι σωματικές και πνευματικές δυνάμεις» είναι τα δικά του λόγια για τον τρόπο που «λειτουργεί» ο ως Φειδιππίδης πρωταγωνιστής της ταινίας «The Story of the Marathon: A Hero’s Journey» παραγωγής 1991 χρονικό της ιστορίας του μαραθωνίου. Μότο του είναι :«Όταν οι άλλοι κουράζονται, σταματούν. Εγώ όχι. Αναλαμβάνω τον έλεγχο του σώματος μου με το μυαλό. Του λέω ότι δεν είναι κουρασμένο και με ακούει». Πως αλλιώς θα έχει καταφέρει να καλύψει διαδρομή που αντιστοιχή στην απόσταση της γης από τη Σελήνη. Το δικό του διαστημόπλοιο είναι τα δύο του αλύγιστα πόδια. Και φυσικά ένα πνεύμα επίμονο. Με σπαρτιάτικη πειθαρχία, θάρρος και αποφασιστικότητα. Μετακόμισε στη μακρινή χώρα το 1990 και τρία χρόνια αργότερα πήρε την αυστραλιανή υπηκοότητα. Εκεί μάλιστα έκανε μαθήματα Βυζαντινής και Ευρωπαϊκής μουσικής. Έχει εκδώσει ήδη τέσσερα μουσικά άλμπουμ (δύο ορχηστρικά και δύο φωνητικά), στα οποία έχει γράψει ο ίδιος την μουσική και τους στίχους. Είναι κάτοχος Master Λογοτεχνίας, και έχει εκδώσει την πρώτη του συλλογή ποιημάτων με τον τίτλο «Συμπλέγματα», καθώς και ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο με τίτλο «Το εξαήμερο του αιώνα», στο οποίο, εκτός των άλλων, περιγράφει και τον αγώνα 6 ημερών που έτρεξε στην Νέα Υόρκη το 1984, κατά την διάρκεια του οποίου έσπασε 16 παγκόσμια ρεκόρ. Μ’ άλλα λόγια ο άνθρωπος που έκανε εκείνο το ρεκόρ Γκίνες σε μια γωνιά της Δυτικής Ευρώπης πριν από 37 χρόνια είναι πολύ περισσότερα από έναν… υπεραθλητή. Ένα μονομάχο με τον χρόνο και τον δρόμο. Είναι πάνω απ’ όλα ένας νους υγιής εν σώματι υγιεί. Και ως τέτοιος μπαίνει σε ένα βιβλίο ανώτερου περιεχομένου από εκείνου του Γκίνες.

Τα παγκόσμια ρεκόρ

12 ώρες στο δρόμο: 162.543 χλμ. (Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες, 7 Νοεμβρίου 1984)

12 ώρες διαδρομή: 162.400 χλμ. (Montauban, France, 16 Μαρτίου 1985)

24 ώρες στο δρόμο: 290.221 χλμ. (Βασιλεία, Ελβετία, 3 Μαΐου 1998)

24 ώρες σε τροχιά: 303.506 χλμ. (Αδελαΐδα, Αυστραλία, 5 Οκτωβρίου 1997) 6.7

48 ώρες στο δρόμο: 433.095 χλμ. (Bornholm, Δανία, 23 Μαΐου 2008)

48 ώρες διαδρομή: 473.797 χλμ. (Surgères, Γαλλία, May 5, 1996)

6 ημέρες στο δρόμο: 1.028.370 χλμ. (Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες, 26 Μαΐου 1988) 6

6 ημέρες διαδρομή: 1 036 800 χλμ. (Colac, Αυστραλία, 26 Νοεμβρίου 2005) 7

100 μίλια (160,9 χλμ.) Στο δρόμο: 11:46:37 (Νέα Υόρκη, Ηνωμένες Πολιτείες, 8 Νοεμβρίου 1984)

1000 χιλιόμετρα στο δρόμο σε 5 ημέρες, 20 ώρες 13 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα (Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 26 Μαΐου 1998)

1,000 χιλιόμετρα διαδρομή σε 5 ημέρες, 16 ώρες και 17 λεπτά (Colac, Αυστραλία, 2 Δεκεμβρίου 1984)

1,000 μίλια (1,609 χλμ.) Στο δρόμο σε 10 ημέρες, 10 ώρες 30 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα (Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 1988)