Μίλτος Τεντόγλου: Η πολυτέλεια στην αίσθηση της σιγουριάς

Ο Γιανάν Γουάνγκ πήρε, με το άλμα στα 8,36μ. στην τελευταία προσπάθειά του, το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Πόρτλαντ. Ο Μίλτος Τεντόγλου, που ηγείτο της κατάταξης από το δεύτερο ως το πέμπτο άλμα του, έμεινε δεύτερος. Όμως, ο 24χρονος άλτης από τα Γρεβενά απέδειξε ότι αυτό είναι το χειρότερο που μπορεί να του συμβεί: να τον νικήσει κάποιος, αλλά ο ίδιος να μη χάσει.

Κάτι να κρατάει για πάντα, δεν υπάρχει. Ο Μίλτος Τεντόγλου νίκησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2021 με το τελευταίο άλμα του, τα 8,41μ., τον Χουάν Μιγκέλ Ετσεβαρία. Μάλιστα, ο Γρεβενιώτης άλτης είχε διαβάσει μέχρι τελείας την ψυχολογία του αντιπάλου του. Τότε, μετά τον αγώνα τους, που κατέληξε στη νίκη του την τελευταία στιγμή, είχε δηλώσει… απογοητευμένος που ο Κουβανός, με όλες τις ικανότητες που διαθέτει, δεν κάνει αυτό για το οποίο είναι ικανός. Αν απομονωνόταν η δήλωση, θα γινόταν να είναι μέχρι και προσβλητική, υπό την έννοια ότι θα μπορούσε να φταίει η ιαπωνική υγρασία, η διάθεση του αντιπάλου, ακόμα και η κατάστασή του τη συγκεκριμένη μέρα. Η αποχώρηση του Ετσεβαρία, όμως, που έρχεται με την επιπρόσθετη πληροφορία ότι παρατά το στίβο για να ασχοληθεί με το τραγούδι -κάτι που, αν ήταν για κάποιον αναμενόμενο, θα έκανε ένας Κουβανός αθλητής- δικαίωνε το «χρυσό» ολυμπιονίκη, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, είναι πλέον παγκόσμιος πρωταθλητής και στον κλειστό και στον ανοιχτό στίβο.

Ο Τεντόγλου δεν είναι διατεθειμένος να παρατήσει τα χαλινάρια του άρματος που οδηγεί. Δεν πρόκειται για μια συγκεκριμένη στιγμή που όλα έκαναν κλικ και εμφανίστηκε. Αυτό είναι κάτι που θα περίμενες από τους προηγούμενους Έλληνες άλτες του μήκους, που εμφάνισαν υπέρμετρο ταλέντο, δηλαδή τον Κώστα Κουκοδήμο και τον Λούη Τσάτουμα -τα 8,66μ. του οποίου θα… σκάσει αν δεν καταρρίψει- δηλαδή το να ψάξουν το κλειδί για την ανάδυση του πνεύματος και της ψυχολογίας τους στις μεγάλες διοργανώσεις. Ο Τεντόγλου ήταν πάντα εκεί. Και παραμένει. Κάνει ό,τι έκανε πάντα.

Οι εξηγήσεις δεν είναι σε κάθε περίπτωση επαρκείς. Η προσπάθεια να εντρυφήσεις στο λόγο που ο 24χρονος άλτης απλώς κάνει αυτό που κάνει, θα μπορούσε να βρει τείχος ή ένα εμπόδιο που φαινομενικά μοιάζει ανυπέρβλητο στα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του. Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα που η τάση για την υπέρβαση δεν είναι άγνωστη. Απλώς είναι πλάσμα, σημαίνει ότι διέπεται από ατέλειες, έχει δέρμα και περιθώριο για πληγές και διανοητικά η πάλη είναι αυτονόητη. Δεν μάχεται μόνο απέναντι στα ίδια τα γεγονότα, δηλαδή τα συμβάντα της καθημερινότητας, αλλά και του παρελθόντος, όπως προκύπτει από το μοτίβο αντιμετώπισης που έχει χρησιμοποιήσει. Η μνήμη και η σημασία μιας κατάστασης μοιάζουν ικανές να τον εγκλωβίσουν και να περιορίσουν τις δυνατότητές του.

Ο Τεντόγλου δεν το έχει αυτό. Τα τρία πρώτα άλματα στον τελικό του μήκους κρίνουν πάντα εκείνους τους οκτώ που θα κάνουν και τα τρία επόμενα. Ο Γρεβενιώτης ξεκίνησε με άκυρο σε αυτόν τον άτυπο ημιτελικό. Είναι εκείνη η στιγμή που η στατιστική παρεισφρέει στη συζήτηση και που οφείλει να σου υπενθυμίσει ότι κατά το παρελθόν υπήρχαν πολλοί Έλληνες αθλητές που ήταν για βάθρο, όμως απλώς ευχόσουν η πρώτη προσπάθειά τους να μην είναι άκυρη, μόνο και μόνο για να συνεχίσουν να υπάρχουν. Δεν ήταν αφύσικο, η καταβαράθρωση ύστερα από μια πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια είναι θεωρητικά ένα μυστικό, όμως λίγο πολύ το έχουμε νιώσει όλοι. Θα μπορούσαμε απλώς να το αφήσουμε στην άκρη, να το θεωρήσουμε μεμονωμένο γεγονός. Όμως σε αρκετές περιπτώσεις επηρεάζει την ψυχοσύνθεσή μας, αυτό που με άπλετη λεπτότητα ονομάζεται αυτοεκτίμηση, και αποδίδεται σε έλλειψη συγκεκριμένων δεξιοτήτων. Μόνο η σκέψη είναι αρκετή να μας κατακρημνίσει.

Στο δεύτερο άλμα του, όμως, ο Τεντόγλου έκανε 8,30μ. Ποιο άκυρο πρώτο άλμα; Στο δεύτερο άλμα του, ο Τεντόγλου απέδειξε ξανά πως ό,τι είχε γίνει ως τότε στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, ήταν σαν να μην έχει συμβεί.

Είναι απόλυτο προνόμιο να ξέρεις ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να το κάνει. Να ξεπερνά ως μη υπάρχοντα τα εμπόδια που δημιουργούνται και να οδεύει προς το μέλλον με την ισχυρή πεποίθηση πως, αν ό,τι έχει συμβεί δεν συνάδει με τις δεξιότητές του, απλώς δεν έχει γίνει. Ο Τεντόγλου απλώς κάνει στους αγώνες του αυτό που η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν μπορεί να κάνει: δεν συνδέει οποιαδήποτε άτυχη στιγμή με την επόμενη. Δεν αφήνει την αμηχανία να τον αγκαλιάσει. Δεν υποκρίνεται ότι δεν έγινε, απλώς παραμένει ο εαυτός του και αντιλαμβάνεται πως δεν θα βοηθήσει σε οτιδήποτε να μεμψιμοιρήσει.

Ο Τεντόγλου έκανε τα 8,30μ. στον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος και έπειτα έκανε 8,29μ., 8,24μ. και 8,32μ. Στο έκτο άλμα του, που είχε μείνει δεύτερος μετά τα 8,36μ. που έκανε ο Γιανάν Γουάνγκ, έκανε 8,20μ. Για τον ίδιο ικανοποίηση θα ήταν να κάνει 8,60μ., 8,59μ., 8,54μ., 8,62μ. και 8,50μ. Αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, όμως, μπροστά στην ευφορία που δημιουργεί η σταθερότητα και η σιγουριά για τον εαυτό του. Ο θεατής που θα καθίσει να τον παρακολουθήσει, ξέρει ότι δεν θα πάρει απλώς μαζί του την εικόνα ενός σπουδαίου άλτη, αλλά μαθήματα προσωπικού και επαγγελματικού προσανατολισμού.

Έχει οκτώ στα εννιά φέτος σε μεγάλους αγώνες. Δεν έγινε ο πρώτος άλτης του μήκους στην Ιστορία που έχει χρυσό στις πέντε μεγάλες διοργανώσεις. Έχει πάρει το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού, σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ανοιχτού και κλειστού.

Αλλά ο 24χρονος Γρεβενιώτης, νυν «χρυσός» ολυμπιονίκης και «ασημένιος» παγκόσμιος πρωταθλητής, δεν έχασε σε αυτόν ούτε στον επόμενο αγώνα που δεν θα είναι πρώτος. Κάποιος θα τον έχει νικήσει. Διότι δεν πρόκειται, ακόμα και στη χειρότερη μέρα του, να ακολουθήσει την οδό του αυτομαστιγώματος και της επίκρισης. Είναι ήδη πολύ σκληρός κριτής όταν δεν πηδάει όσο μακριά θέλει. Αυτό είναι το χαμηλότερο σημείο στο οποίο μπορεί να φτάσει.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News