ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: «Μπρε ποιο αεροπλάνο; Φέρε το ουϊσκι!»...

Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς είναι από τους ανθρώπους που δεν «φεύγουν» ποτέ. Καθώς είναι τέτοιες οι αναμνήσεις εντός και εκτός παρκέ που έχει αφήσει ώστε είναι αδύνατον να ξεχαστεί στην αιωνιότητα.

Δεν ήταν ένας συνηθισμένος προπονητής αλλά και άνθρωπος, ήταν μια προσωπικότητα που έλαμπε ανέκαθεν και το καταλάβαινες όταν βρισκόσουν έστω και λίγο δίπλα σου. Μπορεί να αργούσε να εμπιστευτεί κάποιον, αλλά όταν το έκανε, τον είχε φίλο για πάντα και αλίμονο του αν τον πρόδιδε.

Ο τρόπος που σου έσφιγγε το χέρι, ήταν ξεχωριστός. Μια τυπική χειραψία όταν δεν σε γνώριζε, ενώ όταν πιά είχες κερδίσει την εμπιστοσύνη σου, χρειαζόσουν… πάγο μετά τη χειραψία από τα χέρια του «τανάλιες». Αυτό που τον ξεχώριζε, πέρα από την μπασκετική του ευφυία ήταν ότι θα επέμενε στη γνώμη του μέχρι το τέλος, ενώ όταν επρόκειτο να προστατεύσει την (εκάστοτε) ομάδα του γινόταν θηρίο και μπορούσε να τα βάλει και με ολόκληρη εξέδρα αλλά και με θεούς και δαίμονες, δεν καταλάβαινε τίποτε.

Είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε αρκετά καλά από το 1991 όταν ανέλαβε τις τύχες του ΠΑΟΚ, παρουσιάζοντας μια από τις καλύτερες ελληνικές ομάδες που εμφανίστηκε ποτέ στην Ευρώπη και ας έχασε τελικά το πρωταθλητριών του 1993 στο ΣΕΦ από εκείνον τον απίθανο Μαουρίτσιο Ραγκάτσι που πέτυχε το νικητήριο καλάθι της Μπενετόν στον ημιτελικό.

«Φίλε, αν δεν υπήρχε ο εμφύλιος στην Γιουγκοσλαβία θα τους κερδίζαμε τους Αμερικάνους το 1992 στη Βαρκελώνη. Το πιστεύω…»

Ήταν τα πρώτα του χρόνια, επιστροφής στην Ελλάδα και στη Θεσσαλονίκη (μετά τον Αρη το 1980) και είχε έρθει έχοντας παρουσιάσει την καλύτερη Γιουγκοσλαβία όλων των εποχών και μια από τις κορυφαίες ομάδες που εμφανίστηκαν ποτέ στο μπασκετικό στερέωμα.

Αν και άρχισε με ήττα στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Σεούλ από τη Σοβιετική Ένωση (την οποία είχε νικήσει κατά κράτος στον όμιλο) στη συνέχεια την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής (1990) και δύο φορές στην κορυφής της Ευρώπης στο Ζάγκρεμπ (1989) και στη Ρώμη (1991).

Πολλές φορές είχε μοιραστεί μαζί μας, την μεγάλη του στεναχώρια που ο εμφύλιος έβαλε τέρμα σε αυτήν τη μεγάλη ομάδα και δεν την είδαμε να κοντράρει την μια και αυθεντική ντρίμ τιμ των ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. «Θα τους κερδίζαμε, το πιστεύω» μας έλεγε και τα μάτια του έλαμπαν από την πίστη.

Το πάρτι στη γαλαρία του αεροπλάνου, το ταξίδι προς το πρώτο Ευρωπαϊκό του 1997, και ένα ποτήρι ουίσκι… 

Στον Ολυμπιακό, λόγω και της κάλυψης του ρεπορτάζ, η επαφή με τον «Ντούντα» ήταν πιο συχνή και στενή και πραγματικά ένοιωθες κάθε φορά, ότι ήσουν σε ένα ταχύρρυθμο φροντιστήριο που συνέχεια μάθαινες πράγματα, για το μπάσκετ και όχι μόνο.

Στην πορεία προς τον άθλο του 1997 και της κατάκτησης του κυπέλλου πρωταθλητριών στη Ρώμη, το πιο δύσκολο εμπόδιο (αποδείχθηκε στην πράξη) ήταν η Παρτίζαν Βελιγραδίου που είχε και το πλεονέκτημα της έδρας.

Οι Ερυθρόλευκοι επικρατούν 81-71 με εξαιρετική εμφάνιση στην κατάμεστη και «κολασμένη» Χάλα Πιονίρ και αποκτούν άμεσα προβάδισμα. Στο τσάρτερ της επιστροφής, οι παίκτες ξεκουράζονται αλλά στο πίσω μέρος του αεροπλάνου το κέφι περισσεύει. Ο αντιπρόεδρος του Ολυμπιακού, Γιώργος Σαλονίκης έχει ανοίξει ένα καλό μπουκάλι ουίσκι με τον Ντούσαν Ιβκοβιτς και οι ιστορίες δίνουν και παίρνουν με τους δημοσιογράφους να συμμετέχουν στο μίνι πάρτι.

Δεδομένου ότι το δεύτερο παιχνίδι στο ΣΕΦ είναι σε λίγες μέρες αλλά σε περίπτωση που χρειαστεί και τρίτο παιχνίδι (εάν οι Σέρβοι ισοφαρίσουν) ο Ολυμπιακός πρέπει να αναχωρήσει άμεσα για το Βελιγράδι, ο ταξιδιωτικός πράκτορας της ομάδας που ως ένθερμος φίλος της ομάδας ακολουθούσε την αποστολή σε κάθε ταξίδι, πλησιάζει την παρέα πίσω.

«Κόουτς τι να κάνω με αεροπλάνο, να κλείσουμε ένα τσάρτερ καλού κακού για κάθε ενδεχόμενο» ρωτάει με τον «Ντούντα» να σκάει ένα μεγάλο χαμόγελο με κατακόκκινα μάγουλα και να του λέει: «Ποιο αεροπλάνο μπρέ, βάλε ένα ουίσκι!»…

Με τον Γιώργο Σαλονίκη να σιγοντάρει και να του λέει: «Γιώργο δεν κατάλαβες ότι δεν θα ξανάρθουμε στο Βελιγράδι;» Η Παρτίζαν νικάει 61-60 στο ΣΕΦ σε ένα απίστευτο θρίλερ, ισοφαρίζει τη σειρά και με το παιχνίδι να έχει τελειώσει μεσάνυχτα και τον Ολυμπιακό να πρέπει να «πετάξει» ξανά για Βελιγράδι σε λίγες ώρες δεν υπάρχει αεροπλάνο και πτήση διαθέσιμη.

Ο «Ντούντα» το παίρνει πάνω του και με ένα τηλεφώνημα φέρνει από τη Σερβία ένα τσάρτερ της Jat (έτσι λεγόταν τότε ο αερομεταφορέας της γειτονικής χώρας). Οι Ερυθρόλευκοι ταξιδεύουν «παγωμένοι» από την εξέλιξη της σειράς, αλλά ο «Ντούντα» μας σιγοψιθυρίζει: «Αύριο βράδυ θα πίνουμε πάλι ουϊσκι!»…

Ο Ολυμπιακός επικράτησε εκ νέου με 74-69 έκανε το 2-1 προκρίθηκε στα προημιτελικά όπου απέκλεισε τον Παναθηναϊκό με 2-0 και μετά έφτασε στο θρίαμβο στη Ρώμη.

Η σιγουριά για τον τελικό της Ρώμης και η υπόσχεση στο γιο του Παύλο… 

Παραμονές του τελικού με τον καλό συνάδελφο Βασίλη Σκουντή έχουμε κλείσει μια συνέντευξη του κόουτς Ιβκοβιτς, εγώ για τα «ΝΕΑ» και ο Βασίλης για τον «Ελεύθερο Τύπο». Μας περιμένει στο ξενοδοχείο, η συνέντευξη κυλάει ομαλά και έρχεται η ερώτηση που σκεφτόμαστε ποιός θα την κάνει και με μια φωνή και οι δύο λέμε: «Κόουτς θα πάρετε το τρόπαιο;» Μας σκάει ένα μεγάλο χαμόγελο και λέει με σιγουριά: «Εννοείται, έχω υποσχεθεί στο γιό μου τον Παύλο να το βάλω μέσα στο κύπελλο». Τότε ο Παύλος ήταν μόλις δύο ετών…

Γενικότερα στη Ρώμη το 1997 οι ρεπόρτερ του Ολυμπιακού, έχοντας ζήσει μια πενταετία (και δύο φάιναλ φορ) με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο, μένουν έκπληκτοι από την απάντηση που πήραν όταν ρωτάνε τους παίκτες πριν τον τελικό εάν έχουν αποφορτιστεί από το άγχος.

«Μα φυσικά, αφού πετούσαμε πέτρες στη θάλασσα και κάναμε «ψαράκια» στην παραλία της Οστια το πρωί του τελικού» μας απαντάνε και μένουμε… κάγκελο.

Οι πλάκες με τους δημοσιογράφους, η συνταγή της Ρώμης στην… Πόλη και το ψάρεμα του Γιώργου Πρίντεζη

Δεκαπέντε χρόνια αργότερα στην Πόλη, τους πήγε κρουαζιέρα στο Βόσπορο με τον Πρίντεζη μάλιστα να δοκιμάζει να ψαρέψει με καλάμι χωρίς μεγάλη επιτυχία. Το ίδιο βράδυ όμως με το πεταχτάρι έγραψε ιστορία.

«Γιώργο φίλε, αυτό που πετύχαμε είναι μαγικό, μοναδικό» του είπε όταν βρεθήκαν κάποια χρόνια μετά το έπος της Πόλης. Το επινίκιο πάρτι έγινε σε ένα κλαμπ της Κωνσταντινούπολης όπου σχεδόν το είχε κλείσει prive ο Ολυμπιακός. Δεν είχε περάσει καλά καλά μιάμιση ώρα, όταν ο Ντούσαν Ιβκοβιτς έκανε νεύμα στην αγαπημένη του σύζυγο. «Νένα μάζεψε τους πιτσιρικάδες και εγώ τους υπόλοιπους, έχουμε πρωτάθλημα το Σάββατο»…

Όλη τη χρονιά οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του έκαναν κριτική που δεν χρησιμοποιεί τον Σλούκα περισσότερο και επιμένει στον Λούκας. Όταν ρωτήθηκε και σε μία συνέντευξη Τύπου για το ίδιο θέμα, χαμογελώντας είπε: «Είναι σίγουρο ότι στην αίθουσα βρίσκονται μόνο δημοσιογράφοι, γιατί μάλλον εδώ υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να ασχοληθούν ως μάνατζερ των παικτών»…

Η αγάπη για τα περιστέρια, τα παιδιά του και οι οδηγίες για το πως πρέπει να καταναλώνεται ένα μπουκάλι ουίσκι στα μπουζούκια! 

O Iβκοβιτς κληρονόμησε την αγάπη για τα περιστέρια από τον αδερφό της γιαγιάς του, τον διάσημο επιστήμονα και αποκαλούμενο «Προμηθέα της εποχής του ηλεκτρισμού» Nίκολα Tέσλα. Πάντα του άρεσε όταν έπιανε αυτή την κουβέντα, να μιλήσει για το γενεαλογικό του δέντρο και είχε και ένα χάρτη στο σπίτι του ιδιαίτερα παραστατικό. Όταν τον ρωτάγαμε εάν με τους «μικρούς» νοιώθει περισσότερο ως καθηγητής ή δάσκαλος παρά προπονητής, ήταν ξεκάθαρος: «Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά, αλλά αν ήμουν διευθυντής σε σχολείο και έβλεπα ότι οι μαθητές πηγαίνουν σε φροντιστήριο, θα είχα διώξει όλους τους καθηγητές!»…

Όταν ο Ολυμπιακός μετά από μια εξαιρετική σειρά με τη Σιένα προκρίθηκε στο φάιναλ φορ της Πόλης ο «Ντούντα» πήγε με τους παίκτες του στα μπουζούκια, στον Αντώνη Ρέμο και του ζήτησε παραγγελιά το «Δυο πόρτες έχει η ζωή». Όταν ξαναπήγαν μπουζούκια μετά τους τίτλους, ξαναζήτησε το ίδιο τραγούδι από το Νίκο Βέρτη, λέγοντας στους παίκτες του: «Πλέον περάσατε και τις δύο πόρτες» ενώ πάντα τους (και μας) προέτρεπε: «Στα μπουζούκια δεν μπορείτε να αφήνετε μπουκάλι κάβα, ή στο τραπέζι υπόλοιπο όπως κάνετε οι Ελληνες. Πήγατε για να διασκεδάσετε, θα πιείτε και όλο το μπουκάλι».

«Τόσα χρόνια ο Παναθηναϊκός είχε πλεονέκτημα με τον Ζέλικο. Ε, λοιπόν, τώρα είμαστε εμείς εδώ…»

Στη δευτερη παρουσίασή του, το 2010, στον Ολυμπιακό οι δημοσιογράφοι τον ρώτησαν για το πως σκοπεύει να ανατρέχει τα δεδομένα και την κυριαρχία του Παναθηναϊκού. «Είναι απλό. Όλα αυτά τα χρόνια ο Παναθηναϊκός με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο είχε πλεονέκτημα. Ε, λοιπόν τώρα είμαστε εμείς εδώ και με εμένα, ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει αυτό το πλεονέκτημα».

Μαζί με τον Ολυμπιακό του 2012, θεωρούσε (και ήταν) αριστουργήματά του τον Πανιώνιο της περιόδου 1995-96 που άγγιξε τους τελικούς πρωταθλήματος και την εθνική Σερβίας του 2009 που την επανάφερε στο βάθρο και στα μετάλλια.

Πάλι πίσω στο χρόνο, σε μια αποστολή στο δρόμο προς ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι, με πολύ πρωϊνή αναχώρηση, ο Ντούντα δεν είχε προλάβει να βάλει τις κρέμες του και να περιποιηθεί τον εαυτό του όπως συνήθιζε. Οι κάμερες και τα φώτα άναψαν απότομα και αυτός γύρισε προς τον καλό φίλο και συνάδελφο (γραφείο Τύπου στον Ολυμπιακό τότε), Γιάννη Φιλέρη και του λέει: «Αγάπη μου, εμένα κάποιος πρέπει να με προστατεύσει τώρα».

Σε άλλη αναχώρηση για ευρωπαϊκό παιχνίδι, όπου είχε προηγηθεί η ήττα στη Θεσσαλονίκη από το ΒΑΟ, ο κόουτς ρωτήθηκε εάν συμφωνεί ότι θα πρέπει να μπει πρόστιμο από την ομάδα και στο τεχνικό τιμ «Βεβαίως να μπει, αλλά εσείς κύριε τώρα, μήπως είστε λογιστής;»…

Στο Παρίσι το 1997 και στο Μακ Ντόναλνς Οπεν, ο Ολυμπιακός αντιμετωπίζει τους μεγάλους Σικάγο Μπούλς και ο «Ντούντα» δίνει το σύνθημα σε ένα δικό του παιδί, τον Μίλαν Τόμιτς.

«Δεν θα φοβηθείς στο ελάχιστο, να προσέξεις να μην σου παίρνει τα βήματα» είχε πει λες και μιλούσε για κάτι τόσο απλό και σαν να πρόκειται για έναν παίκτη της σειράς.  Η αναφορά γινόταν για το μεγάλο και κορυφαίο Μάικλ Τζόρνταν το μαρκάρισμα του οποίου είχε αναλάβει τελικά ο Μίλαν.

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News