ΤΕΝΙΣ: Είναι ο Ντανίλ Μεντβέντεφ ο διάδοχος των big-3;

Από το ξεκίνημα της νέας σεζόν, ο Τζόκοβιτς είχε κερδίσει 27 παιχνίδια σε grand slam διοργανώσεις. Το απόλυτο 28/28 που κυνηγούσε ο Σέρβος, θα είχε ως απότοκο το calendar slam και θα καθόταν μόνος του στον θρόνο των κατακτήσεων major τίτλων, προσπερνώντας τους Φέντερερ και Ναδάλ, που έχουν 20.

Το τελευταίο εμπόδιο, όμως, ήταν και το υψηλότερο. Ο Ντανίλ Μεντβέντεφ έγινε ο τρίτος Ρώσος που κατακτά grand slam, υποχρεώνοντας τον Νόλε στην πιο… άσχημη ήττα της καριέρας του, αφήνοντας τον Ροντ Λέιβερ μόνο στο στοιχειωμένο αυτό επίτευγμα, από το μακρινό 1969. Ο Σέρβος ήθελε να τα δώσει όλα, αλλά δεν ήταν αρκετά, αφού εμφανίστηκε στον τελικό άδειος και χωρίς ενέργεια.

Ο Ρώσος πίσω από το πρώτο του σερβίς εξολόθρευσε τον καλύτερο returner και κατέκτησε τον τρόπαιο, αφού είχε ηττηθεί με τρόπο… σκληρό στις προηγούμενες δύο απόπειρές του σε τελικούς.

Ο Μεντβέντεφ είναι πλέον 25 ετών και έγινε ο πρώτος της νέας γενιάς που κατακτά τίτλο σε major τουρνουά. Ζβέρεφ και Τσιτσιπάς δεν τα κατάφεραν στις δικές τους προσπάθειες. Είναι, σε σχέση με τους προηγούμενους δύο, ο τενίστας που μοιάζει πιο έτοιμος να κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια.

Το παιχνίδι του φαντάζει ανίκητο, αφού έχει την ικανότητα να γυρίζει τις μπάλες σαν τοίχος, ενώ αποτελεί ικανότατο σέρβερ. Το σημαντικότερο, όμως, τούτη την ώρα είναι το πνευματικό κομμάτι. Για να τον κερδίσει κάποιος, θα πρέπει να πιάσει το πικ της απόδοσής του, με άρτια χτυπήματα στις επιθέσεις του. Αν περιμένει, κανείς, ο Ρώσος να κάνει πρώτος τα αβίαστα, θα ηττηθεί πριν καν το καταλάβει. 

Ναι, έχει και αυτός τα δικά του ξεσπάσματα, με ρακέτες, ακόμα και με κάμερες, αλλά ο τρόπος που επιβλήθηκε του Τζόκοβιτς στον τελικό της Κυριακής είναι μια τρανή απόδειξη πως αποτελεί έναν από τους πιο «ψυχρούς» και αλύγιστους τενίστες της νέας γενιάς.

Άλλωστε, πέραν από το ταλέντο και τις τενιστικές τους ικανότητες, οι big-3 ξεχώρισαν χάρη στη διαχείριση και τα… ατσάλινα νεύρα τους. Ήξεραν να κερδίζουν με τρόπο κυνικό στους πρώτους γύρους, χωρίς να καταναλώνουν όλα τα αποθέματα ενέργειάς τους.

Ο Μεντβέντεφ δεν εντυπωσιάζει, το παιχνίδι του δεν είναι όμορφο στο μάτι και η προσωπικότητά του τον κάνει… αποκρουστικό προς το κοινό. Στην άτυπη κούρσα με τους συνομήλικους αντίζηλούς του έχει μαζέψει πλέον όλους τους άσους. Πέραν από το ότι έγινε ο πρώτος εξ αυτών που κατακτά major, απέκτησε αυτόματα, μετά το επιβλητικό 3-0 στον τελικό του US Open, ένα πολύ ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί. Είναι ο μοναδικός, προς το παρόν και θα είναι μέχρι να το κάνει κάποιος άλλος, που έχει κερδίσει μέλος της big-3 σε έναν τέτοιον τελικό. Τσιτσιπάς και Ζβέρεφ έχουν καταφέρει σημαντικές νίκες, αλλά καμία από αυτές δεν είναι ίδια, με αυτήν που πέτυχε ο Ρώσος στις 12 του Σεπτέμβρη.

Μια ημερομηνία που για άλλον λόγο, τελικά, θα αποτελέσει ορόσημο. Ο Τζόκοβιτς ήθελε να βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή του σε ένα ακόμα τρόπαιο grand slam, αλλά αντί να πετύχει το… blackjack των 21 τίτλων, έγινε ο άνθρωπος που παρέδωσε τη σκυτάλη στη νέα γενιά. Αυτός που έδωσε και επίσημα τα σκήπτρα. Η big-3 και με τη βούλα, πλέον, δεν είναι άτρωτη.

Και αυτό το πέτυχε ο Ντανίλ Μεντβέντεφ, κάτι που δε θα του στερήσει κανείς στο μέλλον. Αυτός που τη στιγμή που μιλάμε, μοιάζει ένα βήμα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους next gen, την ώρα που το τένις με τους Φέντερερ και Ναδάλ να πλησιάζουν προς τη… δύση και στο ρομπότ Τζόκοβιτς να αρχίζουν να «χαλάνε» οι εργοστασιακές ρυθμίσεις, ψάχνει απεγνωσμένα τον διάδοχο, τον άνθρωπο που θα αποτελέσει «αυτόν που πρέπει να κερδίσουν οι υπόλοιποι». Τον ρόλο αυτόν έχει πλέον ο Ντανίλ Μεντβέντεφ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News