ΤΕΝΙΣ: Είναι ο Νόβακ Τζόκοβιτς ο κορυφαίος όλων των εποχών;

Ένας από τους πιο κυριαρχικούς αθλητές που εμφανίστηκαν στο αθλητικό στερέωμα, ο Κάσιους Κλέι, ή κατά κόσμον Μοχάμεντ Άλι είχε δηλώσει πως «είμαι ο κορυφαίος. Το έλεγα αυτό πριν ακόμα μάθω πως είμαι ο κορυφαίος».

Λόγια που μάλλον έπαιζαν ως μελωδία στα αυτιά του Τζόκοβιτς, στη διαδρομή του στο τένις μέχρι σήμερα. Ο Σέρβος είναι ιδιόρρυθμος, περίεργος χαρακτήρας, αλλά συνάμα ατσάλινος και σκληρότερος από όσο απαιτούσαν και η εποχή που του έλαχε να παρουσιαστεί στο τένις.

Στον απόηχο του Wimbledon το 2005, ο Τόνι Ναδάλ, τότε προπονητής του Ράφα, παρακολούθησε μια προπόνηση του Χουάν Μόνακο με έναν 18χρονο. «Ποιο είναι αυτό το παιδί;» ρώτησε. Όταν βρήκε τον ανηψιό του στα αποδυτήρια, του αποκρίθηκε «Ράφα, έχουμε πρόβλημα, είδα έναν πολύ καλό νεαρό, λέγεται Νόβακ Τζόκοβιτς».

Ο Νόβακ δεν μπήκε ως δεύτερος πόλος σε μια συζήτηση για τον κορυφαίο. Δεν ήρθε να γίνει το γινγκ απέναντι στο γιανγκ. Αυτοί οι ρόλοι ήταν κατειλημμένοι από τους Φέντερερ και Ναδάλ. Για να μπει, έστω στην ίδια πρόταση με τους κορυφαίους, χρειάστηκε να περάσει από τις συμπληγάδες. Έπρεπε να κάνει πολλά περισσότερα από όσα οι προκάτοχοί του.

Ο Ρότζερ είναι το τένις, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Αμά τη εμφανίσει του έστρεψε τους προβολείς επάνω του. Αυτός είναι ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχουμε δει. Μια σύνθεση ποιότητας και αρμονίας στον υπέρτατο βαθμό.

Για να μεγαλώσει ο μύθος του χρειάστηκε να παρουσιαστεί κάποιο αντίπαλο δέος, κάτι το εξωπραγματικό. Αυτό το θαύμα της φύσης που λέγεται Ραφαέλ Ναδάλ, μπήκε ως ανάχωμα στα όνειρα του Ρότζερ, με ένα στυλ διαφορετικό. Αντιπαρέβαλε το πείσμα απέναντι στην ποιότητα και το πάθος για να καταργήσει τη λογική.

Δε χρειάστηκε να ξεπεράσει τον “αντίζηλό” του σε τίτλους και νούμερα. Μπήκε αυτόματα στη συζήτηση για τον κορυφαίο όλων των εποχών, αφού ήταν ο άνθρωπος που αντιστάθηκε πιο σθεναρά από οποιονδήποτε άλλον στο φαινόμενο Ρότζερ.

Σφιχταγκαλιασμένοι, άλλωστε, οι δυο τους έσπασαν ό,τι ρεκόρ βρήκαν και έφτασαν στην κορυφή της λίστας με τα περισσότερα major. Ο μαγικός αριθμός “20” σημαδεύτηκε ως ορόσημο στην κούρσα του «GOAT».

Ο Νόλε όμως; Το τένις του δεν άρεσε αρκετά. Ένας τοίχος που τα επιστρέφει όλα και δεν κάνει λάθος ποτέ, σε φτάνει στο σημείο να πεις αρκετά! Αυτά θα τα έκανε ένα ρομπότ, όχι ένας άνθρωπος.

Ο Τζόκοβιτς μπορεί να παρεισέφρησε στους δύο, χτίζοντας την Big-3 του τένις, αλλά ο θρόνος του κορυφαίου είχε περισσότερες απαιτήσεις. Έπρεπε πρώτα να πιάσει τα νούμερα των προηγούμενων σε κατακτήσεις γκραν σλαμ, παρότι στο κορτ ήταν ο τενίστας που έχανε πιο δύσκολα από όλους, όταν έπιανε το πικ του.

Έπρεπε πρώτα να σπάσει τα ρεκόρ εβδομάδων παραμονής στο Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, μολονότι στα H2H με τους Ράφα και Ρότζερ, οι αριθμοί τον βγάζουν από πάνω.

Ο Νόβακ άργησε, αλλά έφτασε εκεί που αξίζει αγωνιστικά. Μετά και την κατάκτηση του 6ου Wimbledon και 20ού συνολικά σλαμ του, αρκετοί τον θεωρούν ως κορυφαίο μεταξύ ίσων.

Αυτός ο εγωκεντρικός τύπος, που σε κάθε παιχνίδι καταπνίγει τον αντιδραστικό χαρακτήρα του, απέκτησε εν τέλει τη δόξα και την αναγνώριση που του χρωστούσε η ιστορία. Από τον δύσκολο δρόμο, σε ένα ντιμπέιτ φτιαγμένο για δύο, μπήκε από το παράθυρο και βγήκε τελικά στον αφρό.

Αν στο φινάλε το αποκύημα του κορτ δεν είναι αρκετό, η αριθμολαγνεία έρχεται να αναδείξει και πάλι νικητή τον Σέρβο. Πρώτος να ‘σαι και μη φοβάσαι λοιπόν. Στο τέλος θα λάβεις τα εύσημα που σου αναλογούν.

Και στον τύπο από το Βελιγράδι αναλογούν πολλά, με ακροτελεύτιο το γαλόνι του κορυφαίου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News