Άλιμος ΝΑΣ Betsson: Η Σταχτοπούτα της πισίνας που δεν φοβάται να ονειρευτεί!

Αν ήταν παραμύθι, θα θύμιζε κάτι από Σταχτοπούτα… Μόνο που στην περίπτωση του Αλίμου ΝΑΣ Betsson, η άμαξα δεν θα γίνει κολοκύθα μόλις το ρολόι σημάνει μεσάνυχτα, γιατί αυτό το μικρό θαύμα που συντελέστηκε στα νότια προάστια έχει χτιστεί σε γερές βάσεις. Και το γυάλινο γοβάκι θα χρησιμοποιηθεί μόνο για να πιούν από εκεί το νέκταρ της επιτυχίας τα κορίτσια του Αλίμου, που κατάφεραν σε διάστημα τριών ετών να βρεθούν από τα αλώνια της Β’ Εθνικής στα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Με παρουσία στον τελικό των νέων γυναικών και στον μικρό τελικό των μίνι κορασίδων, ο Άλιμος δείχνει ότι γίνεται δουλειά σε βάθος με όραμα για το μέλλον. Της προσπάθειας άλλωστε ηγούνται δύο άνθρωποι που -αν μη τι άλλο- γνωρίζουν καλά το αντικείμενό τους.

Ζευγάρι στη ζωή και γονείς της 2,5 ετών Σταυριάννας, η Αλεξάνδρα Ασημάκη και ο Γιάννης Ζουμπουλίδης εμπνεύστηκαν τη δημιουργία αυτής της ομάδας, αλλά δεν είχαν φανταστεί πόσο γρήγορα τα όνειρά τους θα γίνονταν πραγματικότητα.

Εκείνη, η κορυφαία πολίστρια του κόσμου το 2011, επέστρεψε στην ενεργό δράση μετά τη γέννηση της κόρης της και σαν το παλιό, καλό κρασί, από τη θέση της αρχηγού ηγείται της προσπάθειας μέσα στο νερό.

Εκείνος, ίσως ο νεότερος πρόεδρος που έχει υπάρξει, αφού ήταν μόλις 32 ετών όταν δημιουργήθηκε η ομάδα του Αλίμου. Με ένα ιστορικό όνομα στο παραγοντικό κομμάτι, αφού ο πατέρας του υπήρξε πρόεδρος του Εθνικού στο ποδόσφαιρο, ενώ ήταν εκείνος που είχε πάρει τον αξέχαστο Νώντα Σαμαρτζίδη στην ομάδα πόλο του Εθνικού.

Οι δυο τους, εκτός από τις ζωές τους, ένωσαν τις δυνάμεις τους και στο πόλο και τα αποτελέσματα δεν άργησαν να έρθουν. Για πρώτη φορά στην ιστορία, νεοφώτιστη ομάδα εξασφάλισε τη συμμετοχή της στα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Ο Άλιμος ταξιδεύει πλέον στα διεθνή ύδατα και τα καλύτερα έρχονται!

Αλεξάνδρα Ασημάκη: «Τα όνειρα δεν σταματούν ποτέ»

Πώς ήταν η επιστροφή στην πισίνα μετά από ένα παιδί;

Και μένα αν μου έλεγε κάποιος το στόρι, δεν θα το πίστευα. Ότι θα αφήσω τν ενεργό δράση, ότι θα είμαι έγκυος μέσα στην πανδημία, ότι θα φέρω ένα παιδί στον κόσμο και ότι θα επιστρέψω… Αλλά η ζωή καμιά φορά τα φέρνει όπως δεν τα περιμένεις…

Ο ερχομός της κόρης σου ήταν κάτι προγραμματισμένο ή προέκυψε;

Ήρθαν όλα λίγο απρόσμενα για όλους. Εκείνη τη χρονιά είχαν έρθει όλα τούμπα. Είχαν αναβληθεί για έναν χρόνο μετά οι Ολυμπιακοί Αγώνες, είχε ακυρωθεί το ευρωπαϊκό που είχα υποχρεώσεις με την τότε ομάδα μου, τον Ολυμπιακό… Μέσα σε όλο αυτό που συνέβαινε, αποφάσισα κι εγώ να αποσυρθώ και να φέρω στον κόσμο την κόρη μας. Ένα κομμάτι μου όμως, ένιωθε ότι όλο αυτό ίσως και να μην είχε τελειώσει ή ότι τελείωσε αιφνιδίως.

Δεν είχαμε προγραμματίσει να κάνουμε παιδί, απλά «κούμπωσε» στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Πάντα είχα στο μυαλό μου τη δημιουργία οικογένειας κι εκεί τη χρονική περίοδο «κούμπωσε» λόγω των συνθηκών.

Είναι αυτό που σου είπα και πριν, η ζωή τα φέρνει έτσι, που μερικές φορές είναι καλό να μην κάνεις σχέδια. Κάποια πράγματα έρχονται από μόνα τους.

Όταν ήρθε στον κόσμο η κόρη μας, η Σταυριάννα, τελικά συνειδητοποίησα ότι είχε μείνει ένα κεφάλαιο ανοικτό…

Η δημιουργία της ομάδας πώς προέκυψε;

Στο διάστημα που ήμουν έγκυος δημιουργήθηκε η ιδέα της ομάδας του Αλίμου, στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις του Alma Club, που είναι και το προπονητήριό μας, μαζί με τη δημοτική πισίνα του Αλίμου. Όταν η κόρη μου ήταν τριών μηνών, υποβλήθηκα σε ένα πολύ σημαντικό χειρουργείο στο ισχίο. Οι περισσότεροι αθλητές μεγάλου επιπέδου κάτι έχουν. Είχα λοιπόν την ευκαιρία να το φτιάξω κι αυτό. Πήγε πάρα πολύ καλά η αποκατάστασή μου, με βοήθησε πολύ ο γιατρός μου, ο Χρήστος Θέος. Ένας απίστευτος άνθρωπος και επιστήμονας. Και φίλος πραγματικός. Κι ενώ ήμουν στη φάση της αποκατάστασης και στη φάση που μια γυναίκα ψάχνει να βρει τα πατήματά της, προέκυψε η ιδέα της ομάδας. Πέρα από τις ακαδημίες που ήδη είχαν δημιουργηθεί στο διάστημα που εγώ ήμουν έγκυος, να γίνει και το γυναικείο τμήμα. Και στη συνέχεια μπήκε η ιδέα να στηρίξω κι εγώ με την εμπειρία μου την ομάδα, ώστε η ομάδα να κλειδώσει το εισιτήριο για την Α1.

Για μια παίκτρια που έχει φτάσει να πάρει τον τίτλο της καλύτερης στον κόσμο, πώς είναι να παίζει στην Α2; Ήταν ένα πολιτισμικό σοκ για σένα;

Κατ’ αρχήν νιώθω τυχερή που πλέον έχω περάσει όλα τα στάδια και που αγωνίστηκα σε αυτή την κατηγορία, γιατί αυτό σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις πράγματα. Πολλές φορές οι ελίτ αθλητές σε όλα τα σπορ, κάνουμε ένα λάθος. Θεωρούμε ότι το άθλημα είναι μόνο οι ελίτ αθλητές. Το άθλημα είναι και οι ελίτ αθλητές, οι αθλητές των Εθνικών ομάδων, αλλά είναι

και οι αθλητές που παίζουν στην Α2, στη Β’, στη Γ’ κατηγορία. Είναι και τα παιδάκια που παίζουν μπάλα στις πλατείες, ή που παίζουν πόλο στις ακαδημίες στις πισίνες. Μη σου πω ότι αυτό είναι η ψυχή του αθλήματος.

Δεν σου κρύβω, ότι δεν το φανταζόμουν ποτέ ότι θα αγωνιστώ στην Α2. Αγωνιζόμενη σε αυτή την κατηγορία αντιμετώπισα αθλήτριες που δεν αμείβονταν. Πολλές από αυτές ήταν κι εκείνες μητέρες. Αθλήτριες που ήταν μια παρέα, που ενδεχομένως να μην είχαν και στόχο την άνοδο. Είδα όμως ότι είναι άτομα που πραγματικά αγαπούν πάρα πολύ το άθλημα, το κάνουν με πολύ μεγάλη σοβαρότητα και μου αρέσει που το είδα αυτό, γιατί νομίζω ότι άνοιξα πάρα πολύ τους ορίζοντές μου. Αισθάνομαι ότι γνώρισα πραγματικά τον χώρο μου. Γιατί ο χώρος δεν είναι μόνο οι μεγάλες ομάδες.

Έχω αγωνιστεί στις μεγαλύτερες ομάδες στην Ελλάδα, έχω αγωνιστεί πολλά χρόνια στην Εθνική ομάδα και δεν σου κρύβω ότι μου λείπει και την αγαπώ πάρα πολύ. Αλλά χαίρομαι γι’ αυτή την εμπειρία και χαίρομαι που η ομάδα πέτυχε τον στόχο της την πρώτη χρονιά.

Κάπως ήρθε μόνο του όλο αυτό. Γιατί ένιωθα τις δυνάμεις μου πάρα πολύ καλά. Ένιωθα ότι είμαι η Αλεξάνδρα σαν να μην πέρασε μια μέρα, μη σου πω και καλύτερα. Γιατί ένιωθα πιο υγιής και πιο σοφή με όλη αυτή την εμπειρία που είχα. Η προσπάθεια λοιπόν στέφθηκε με επιτυχία, καταφέραμε στην πρώτη μας χρονιά στην Α1 να βγούμε στην Ευρώπη. Οπότε η ιστορία συνεχίζεται!

Το κεφάλαιο Εθνική ομάδα παραμένει ανοικτό για σένα;

Ποτέ δεν έκρυψα ότι η Εθνική ομάδα είναι η μεγάλη μου αγάπη. Σαφώς και θα ήθελα πάρα πολύ να αγωνιστώ ξανά στην Εθνική, αφού είμαι και πάλι στις επάλξεις.

Τα μικρότερα κορίτσια της ομάδας σε αντιμετωπίζουν με δέος;

Τη χρονιά που ήμασταν στην Α2, αλλά και την προηγούμενη που ήμουν έγκυος, ήμουν παράλληλα και προπονήτρια στις ακαδημίες μας. Είχα τη χαρά, πολλά από αυτά τα κορίτσια να γνωρίσουν το άθλημα μαζί μου. Να το γνωρίσουν και να το αγαπήσουν. Τις βλέπω να κάνουν βήματα μπροστά και νιώθω πολύ περήφανη. Αυτό είναι κάτι που άνοιξε την προοπτική μου, γιατί εκεί κρύβεται η χαρά. Στα παιδιά που έρχονται σε μια πισίνα και αρχικά δεν ξέρουν τι είναι αυτό το άθλημα και στην πορεία το αγαπούν, γίνεται κομμάτι τους, δημιουργούν σχέσεις, φιλίες. Νιώθουν την ομάδα σαν οικογένεια. Εκεί κρύβεται η χαρά και νομίζω αυτό το βρίσκεις μόνο στις μικρές ηλικίες.

Η μητρότητα έχει παίξει ρόλο σε αυτή τη μεγάλη αγάπη που έχεις στα μικρότερα κορίτσια;

Σίγουρα. Έχω και κόρη, οπότε τα νιώθω τα κορίτσια ακόμη περισσότερο. Οι γυναίκες είμαστε πολύπλοκα πλάσματα. Το βλέπω από την κόρη μου, ακόμη και τώρα που είναι 2,5 χρονών. Είμαστε πολύπλοκα και υπέροχα πλάσματα. Σίγουρα έχω γνωρίσει και έχω αγαπήσει τις γυναίκες ακόμη περισσότερο. Και θέλω να τις γνωρίσω και να τις αγαπήσω ακόμα παραπάνω. Οι γυναίκες μπορούμε να κάνουμε πάρα πολλά. Είναι κάτι που θέλω να το αναφέρω σε κάθε ευκαιρία.

Με την επιστροφή μου ήθελα να δείξω ότι μία γυναίκα μπορεί να κάνει τα πάντα μετά από τον ερχομό ενός παιδιού. Ναι, είναι δύσκολο να βρει τα πατήματά της, η μητρότητα όσο υπέροχη και να είναι, βάζει τη γυναίκα σε άλλες διαδικασίες. Αλλά μπορεί να τα καταφέρει, να επιστρέψει, να βρει τον εαυτό της, να γυρίσει σε αυτά που αγαπάει. Φυσικά χρειάζεται στήριξη, γιατί κάποιες γυναίκες που θα διαβάσουν αυτά που λέω, μπορεί να πουν: και το παιδί πού το αφήνεις; Σίγουρα δεν θα μπορούσα να το κάνω αν δεν είχα τη στήριξη της οικογένειάς μου. Της μητέρας μου, του πατέρα μου, της θείας μου και του αδερφού μου, που με βοηθούν. Η μικρή περνάει χρόνο και μαζί τους. Αλλά είναι γεγονός. Οι γυναίκες μπορούμε να κάνουμε πολλά.

Επιστρέφοντας στη δράση ήθελα να δείξω ότι και στον χώρο του αθλητισμού, μια γυναίκα που αγωνίστηκε στο ελίτ επίπεδο, έγινε μαμά και έκανε ένα πολύ σοβαρό χειρουργείο, επέστρεψε και νιώθει το ίδιο δυνατή.

Το σώμα είναι εύκολο να επιστρέψει μετά από τόσο μεγάλη αποχή ή έχει μνήμη;

Είναι δύσκολο. Κι εγώ έκανα μεγάλη προσπάθεια. Πήρα αρκετά κιλά στην εγκυμοσύνη. Δεν κατάλαβα πώς ξέφυγε τόσο πολύ το πράγμα. Όταν βγήκα από το μαιευτήριο, φρίκαρα! Όμως το σώμα θυμάται. Για μια αθλήτρια ίσως είναι πιο εύκολο να επιστρέψει το σώμα της στην κατάσταση που ήταν πριν. Θέλει πειθαρχία όμως. Προσπάθησα πολύ. Είναι κατανοητό μια γυναίκα μέσα στις υποχρεώσεις της ημέρας να αφήσει τον εαυτό της. Μη μας πιάνει αυτό το στρες με τα κιλά και με την εικόνα μας. Το θέμα είναι να νιώθουμε εμείς ωραίες. Αν νιώθουμε εμείς ωραία με το σωματικό μας βάρος, τα άλλα περισσεύουν.

Εγώ έκανα μεγάλη προσπάθεια να επιστρέψω στα κιλά που ήμουν πριν κι ακόμη πιο κάτω, γιατί έπρεπε να υποβληθώ σε ένα χειρουργείο και γιατί δεν μου άρεσε εμένα η εικόνα μου. Αλλά είναι οκ για τις γυναίκες. Γιατί οι

γυναίκες τραβάνε ζόρι. Πολύ. Έχουμε τόσους πολλούς ρόλους, χρειάζεται προσπάθεια. Αλλά η κάθε μία πρέπει να πράττει όπως νιώθει καλά.

Θα ήθελες η κόρη σου να γίνει πολίστρια;

Θα ήθελα. Σίγουρα θα λάβει το ερέθισμα. Νομίζω ότι κάθε μορφή αθλητισμού είναι ευεργετική για τα παιδιά. Τους μαθαίνει αξίες, γυμνάζεται το σώμα, δημιουργούν σχέσεις, φιλίες. Δεν είναι όλη την ώρα κολλημένα σε μια οθόνη. Είναι ωραίο χόμπι ο αθλητισμός. Η κόρη μου σίγουρα θα έρθει σε επαφή με τα αθλήματα της πισίνας. Δεν γίνεται να το αποφύγει και λόγω συνθηκών. Την έχω ξεκινήσει baby swimming από 5-6 μηνών. Ωστόσο, θα ήθελα να κάνει ό,τι εκείνη αγαπάει και ό,τι την κάνει χαρούμενη.

Αν σου έλεγε ότι θέλει να ακολουθήσει τον δρόμο του πρωταθλητισμού, τι θα τη συμβούλευες;

Ο δρόμος του πρωταθλητισμού είναι πάρα πολύ δύσκολος. Δεν μπορείς να τον διαλέξεις, θα σε διαλέξει. Οπότε θα σε πάει από μόνο του. Θα τη συμβούλευα να μην αφήσει πίσω τις σπουδές της, γιατί ο αθλητισμός είναι κάτι που δεν σε εξασφαλίζει για πάντα.

Αυτό που θα ήθελα να πάρει από τον αθλητισμό είναι το υγιές κομμάτι. Αλλά δεν υπάρχει μόνο αυτό. Εγώ έχω δει και τις δύο πλευρές, αλλά θα κρατήσω την καλή.

Ο αθλητισμός μπορεί να είναι δίκαιος. Όταν κάτι το θέλεις πολύ και δουλέψεις πάρα πολύ γι’ αυτό, μπορείς να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου. Αυτό θα ήθελα να το κρατήσει για όλα τα κομμάτια της ζωής της. Δεν σου λέω ότι και στον αθλητισμό, αλλά και στη ζωή κατ’ επέκταση, δεν έχω δει και το άλλο. Θέλω όμως να πάρει και να κρατήσει το καλό.

Σίγουρα θα υπάρξουν κατραπακιές και χαστούκια. Το θέμα είναι να μάθει να σηκώνεται και να προσπαθεί πάλι για να κατακτήσει το όνειρό της. Αυτό στο δίνει ο αθλητισμός. Και από εκεί και πέρα βλέπουμε. Ό,τι κάνει χαρούμενα τα παιδιά. Εμείς οι γονείς, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε για τα παιδιά μας είναι να νιώθουν ότι πάντα θα είμαστε εκεί να τα στηρίξουμε και να τους δώσουμε το χέρι αν πέσουν. Αλλά θα πρέπει να τα αφήσουμε να περπατήσουν και να σηκωθούν μόνα τους.

Στην πρώτη σας χρονιά στην Α1 γυναικών, καταφέρατε να εξασφαλίσετε την έξοδο στην Ευρώπη. Ποιος είναι ο στόχος τη νέα σεζόν;

Προσπαθούμε κάθε χρόνο, βήμα-βήμα να πετυχαίνουμε και να κατακτούμε κάτι καινούργιο. Τη νέα σεζόν, με δεδομένο ότι η ομάδα έχει ενισχυθεί και με τον νέο μας προπονητή, τον Πάνο Βέργο, θέλουμε να παρουσιαστούμε πολύ πιο ανταγωνιστικές στο πρωτάθλημα. Τα τελευταία χρόνια, ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει στους τίτλους. Για ακόμη μία χρονιά είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Έχει τις περισσότερες σερί κατακτήσεις και είναι μια σπουδαία ομάδα.

Από εκεί και πέρα, θεωρώ ότι οι υπόλοιπες ομάδες είναι κοντά. Μιλάμε για γυναικείο αθλητισμό, που παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και η ψυχολογία. Εμείς από την πλευρά μας, θέλουμε να κοντράρουμε όλες τις ομάδες στα ίσα.

Τα όνειρα δεν σταματούν ποτέ. Εμένα πάντα αυτό ήταν το μότο μου. Η ομάδα έχει ενισχυθεί και θέλουμε να διαγράψουμε και μια καλή πορεία στην Ευρώπη, στην παρθενική μας συμμετοχή. Η Ευρώπη τώρα θα μας γνωρίσει και για κάποια από τα κορίτσια μας θα είναι η πρώτη τους ευρωπαϊκή συμμετοχή. Στόχος είναι να πάρουμε την πρόκριση για την επόμενη φάση.

Γιάννης Ζουμπουλίδης: «Δεν μας αρέσει η μετριότητα»

Ποιο ήταν το έναυσμα για τη δημιουργία του Αλίμου ΝΑΣ Betsson;

Ένα μεγάλο μας αυτού ήταν ότι υπάρχει η πισίνα του Alma Club Betsson. Όταν αγόρασα την επιχείρηση και έμεινε έγκυος η Αλεξάνδρα, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα σωματείο, ώστε να μπορέσουμε να μάθουμε στα παιδιά το πόλο. Όλο αυτό ξεκίνησε ως ακαδημίες. Στη συνέχεια σκεφτήκαμε ότι αν και υπάρχει το κολυμβητήριο του Αλίμου, στην περιοχή δεν υπήρχε καθόλου γυναικείο πόλο. Οπότε είπαμε να φτιάξουμε μια ομάδα και να κάνουμε την προσπάθειά μας. Και το σημαντικό είναι ότι αυτή η προσπάθεια αμέσως αγκαλιάστηκε από τους χορηγούς μας και κυρίως την Betsson.

Δημιουργήσαμε λοιπόν τη γυναικεία ομάδα, αλλά όλα έγιναν με κάποιο επίπεδο. Δεν μας αρέσει η μετριότητα. Γι’ αυτό προσπαθούμε ό,τι κάνουμε, να το κάνουμε όσο το δυνατόν καλύτερα και με μεράκι. Προσπαθούμε να κάνουμε πρωταθλητισμό.

Πλέον ανοίγετε τα φτερά σας και στο ανδρικό πόλο…

Μέχρι τώρα είχαμε εξειδίκευση στο γυναικείο. Μετά την απόφαση του ΝΟ Καλαμακίου να αναστείλει τη λειτουργία του στο πόλο ανδρών, κάναμε ένα

ραντεβού με τον Δήμαρχο Αλίμου και αποφασίσαμε να κάνουμε και ανδρική ομάδα. Δεν θέλαμε να αφήσουμε όλα αυτά τα παιδιά χωρίς στέγη. Οπότε φέτος θα έχουμε ανδρική ομάδα στη Γ’ Εθνική.

Για προπονήσεις θα χρησιμοποιούμε κυρίως το κολυμβητήριο του Αλίμου. Η διαφορά μας από τα υπόλοιπα σωματεία είναι ότι εμείς έχουμε για προπόνηση 75 μέτρα. Τη δική μας πισίνα που είναι 25 μέτρα και 50 μέτρα την πισίνα του Αλίμου. Δεν υπάρχουν πουθενά αυτές οι συνθήκες. Γι’ αυτό πήγαμε καλά πέρσι και θα πάμε ακόμη καλύτερα.

Ο στόχος μας είναι να έχουμε μια ομάδα στα πρότυπα του εξωτερικού. Όχι βάζω μια χρονιά χρήματα και πηγαίνω καλά. Στόχος είναι να αρχίσουμε να δημιουργούμε εμείς τους δικούς μας αθλητές, έτσι ώστε να υπάρχει μια συνέχεια. Όπως κάνει ο Άγιαξ στο ποδόσφαιρο. Δεν λέμε ότι θα γίνει σε μια μέρα, αλλά ήδη έχουμε πετύχει κάτι πρωτόγνωρο. Είμαστε η μοναδική ομάδα στην ιστορία του Αλίμου που έχει βρει στην Ευρώπη.

Είναι ένα μικρό θαύμα η πορεία του Αλίμου…

Δεν είναι ό,τι πιο σύνηθες για μια ομάδα να βγει στην Ευρώπη μέσα σε τρία χρόνια. Πρώτη φορά νεοφώτιστη ομάδα βγήκε στην Ευρώπη, πρώτη φορά νεοφώτιστη ομάδα πήγε στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου. Δεν είναι εύκολο όμως να διατηρηθείς ψηλά. Αυτό είναι το μεγάλο μας άγχος. Γιατί εμείς θέλουμε να παραμείνουμε ψηλά. Η αλήθεια είναι ότι γίνεσαι αντιπαθής όταν θέλεις να πας ψηλά. Στην Ελλάδα κανείς δεν χαίρεται να βλέπει κάποιον να κάνει ένα καινούργιο ξεκίνημα, όχι μόνο στο πόλο γυναικών, αλλά σε όλους τους τομείς. Οπότε δεν είμαστε και οι πλέον αρεστοί. Δεν είναι εύκολο στον ερασιτεχνικό αθλητισμό αυτό που κάναμε. Μας βοήθησε βέβαια πολύ σε αυτό και ο καινούργιος νόμος που οι νέοι παίκτες μένουν ελεύθεροι στα 19 τους χρόνια, αλλά και η επιχορήγηση που δόθηκε από το στοίχημα.

Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να γίνουν για να μπορέσει το πόλο να βαδίσει σε ένα πιο επαγγελματικό μονοπάτι;

Εμείς στηριζόμαστε πάρα πολύ στο μάρκετινγκ. Αλλά δεν υπάρχει μάρκετινγκ, όταν δεν υπάρχει ελεύθερη τηλεοπτική κάλυψη. Αν το πόλο έπαιζε στην ΕΤ3 την ώρα που παίζει η εκπομπή για το χωριό μου, θα είχε πολύ μεγαλύτερη βοήθεια χορηγικά. Γιατί σε όποιον χορηγό και να πας, το πρώτο που σου λέει είναι: “Τι έχουμε από TV time;”. Και δεν το λέω μόνο για τον Άλιμο. Αυτό θα βοηθούσε όλα τα σωματεία.

Η Εθνική ανδρών πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και τώρα την λένε όλοι “επίσημη αγαπημένη”. Τον Οκτώβριο δεν θα μιλάει κανείς για πόλο. Θα ανοίγουμε την τηλεόραση και θα βλέπουμε Α2 βόλεϊ. Όχι ότι έχω κάτι με το βόλεϊ, αλλά είναι πράγματα που πρέπει να τα λέμε. Είναι κάτι που το έχω πει και στην ομοσπονδία. Το πόλο χρειάζεται να έχει ελεύθερη τηλεοπτική κάλυψη. Την ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ την βλέπουν περίπου 300 χιλιάδες άνθρωποι κάθε Σάββατο που παίζει. Αν πάει σε συνδρομητικό κανάλι, θα τη βλέπουν 130 χιλιάδες. Το πόλο πρέπει να εξασφαλίσει ελεύθερη τηλεοπτική κάλυψη.

Εκεί που έχουν φτάσει τα μπάτζετ στο πόλο, δεν μπορεί πλέον να λέγεται ερασιτεχνικό. Πρέπει να γίνει ημιεπαγγελματικό. Πρέπει να δημιουργηθεί μία λίγκα, να κάτσουμε σε ένα τραπέζι δέκα άνθρωποι -δεν είμαστε και πολλοί- να πούμε δύο πράγματα. Πρέπει όλο αυτό να εξελιχθεί και να πάει παρακάτω, για να μπορέσουμε να φέρουμε κι άλλους ανθρώπους να επενδύσουν. Αν ανέβει το προϊόν, θα ανέβει και η δική μας ομάδα.

Πού οφείλεται το γεγονός ότι δεν έχει γίνει αυτό το άνοιγμα προς την ελεύθερη τηλεόραση;

Δεν νομίζω ότι φταίει η ομοσπονδία. Πιστεύω ότι προσπαθεί και δεν βρίσκει άκρη με την ΕΡΤ. Γιατί ισχυρίζονται ότι είναι υψηλό το κόστος παραγωγής. Δεν με νοιάζει. Δεν πειράζει παιδιά, πληρώστε. Εξάλλου ο Έλληνας φορολογούμενος πληρώνει την ΕΡΤ μέσω της ΔΕΗ. Ας δώσουμε κάτι για ένα άθλημα που έχει αποδειχθεί ότι ο Έλληνας έχει ταλέντο και φέρνει συνεχώς διακρίσεις. Αν υπήρχε ελεύθερη τηλεοπτική κάλυψη θα μπορούσαν να υπάρχουν κι άλλες προσπάθειες σαν του Αλίμου. Δεν κάναμε κάτι φοβερό. Δεν είμαστε μάγοι. Παρουσιάσαμε το όραμά μας και είχαμε την ευλογία να μας βοηθήσουν ο κ. Κονδύλης και ο κ. Αντωνάκης. Είναι σημαντικό για έναν αθλητή να ξέρει ότι είναι σε μια ομάδα που οι συνθήκες δουλειάς είναι σε υψηλό επίπεδο.

Ξέρετε πόσα παιχνίδια γυναικών έδειξε την περσινή σεζόν η ΕΡΤ; Τους τελικούς του πρωταθλήματος και το φάιναλ φορ του Κυπέλλου. Ό,τι κάνουμε εμείς τα σωματεία… Μόνο έτσι έρχονται τα χρήματα, από προσωπικές επαφές.

Εμείς έχουμε μια σκέψη να φτιάξουμε ένα portal, ώστε να παίζουν εκεί τα παιχνίδια μας σε live streaming. Την προηγούμενη σεζόν όλα τα ματς τα δείχναμε σε live streaming στο κανάλι μας, ώστε να μπορεί να μπει ο κόσμος να τα δει.

Επίσης, δεν είχαμε εισιτήριο. Για να έρχεται ο κόσμος να βλέπει τους αγώνες. Στους ευρωπαϊκούς αγώνες ίσως βάλουμε ένα υποτυπώδες εισιτήριο, ώστε να έρχεται ο κόσμος και να νιώθει ότι στηρίζει την ομάδα. Δεν ξέρω τι κάνουμε εμείς διαφορετικό από τους άλλους. Αυτό που ξέρω είναι ότι αν κάνεις κάτι που το αγαπάς και το πιστεύεις, το κάνεις καλά. Χρειάζεται και τόλμη.

Πώς επιβιώνει οικονομικά ένας σύλλογος που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό στο πόλο;

Δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα από όλα αυτά χωρίς τους χορηγούς μας. Ειδικά τη Betsson και το Alma Club. Έχουμε χορηγούς που μέχρι σήμερα, ό,τι έχουμε πει, το έχουν κάνει. Δεν είναι εύκολη υπόθεση το να βρεις αξιόπιστους χορηγούς. Αν δεν υπάρχει ελεύθερος τηλεοπτικός χρόνος, δεν βρίσκεις εύκολα χορηγούς. Εμείς καταφέραμε και βρήκαμε αυτή την απαραίτητη στήριξη, γιατί το συνδυάσαμε και με το Alma Club. Όλο το κλαμπ είναι ντυμένο Betsson. Είμαστε μάλιστα το πρώτο κλαμπ που η συγκεκριμένη εταιρία-κολοσσός έδωσε το όνομά της. Είμαστε η πρώτη γυναικεία ομάδα που πήρε χορηγία από στοιχηματική εταιρεία. Είναι μεγάλη μας τιμή που έχουμε στο πλευρό μας μια εταιρεία που είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο της Σουηδίας.

Χρειάζεται προσπάθεια. Για παράδειγμα, μου έλεγαν πώς θα καταφέρουμε να καλύψουμε τα μεγάλα έξοδα για τα ταξίδια στην Ευρώπη. Βρήκα λοιπόν έναν φίλο μου, που είναι εξαιρετικός επιχειρηματίας στον Άλιμο και έχει το ταξιδιωτικό γραφείο Palmos Travel και μας έκανε χορηγία όλα τα ταξίδια. Η χορηγία όμως δεν θα σου έρθει μόνη της στη πόρτα. Χρειάζεται να πιστέψει στο όραμά σου ο άλλος για να σε βοηθήσει.

Πόσο εύκολο είναι να εξασφαλιστούν τέτοιες χορηγίες;

Τις συγκεκριμένες χορηγίες τις βρήκα εγώ, από προσωπικές μου επαφές. Πρέπει να σημειώσουμε ότι παγκοσμίως, το sports marketing πηγαίνει όλο στον γυναικείο αθλητισμό. Μην κοιτάτε που στην Ελλάδα είμαστε πίσω σε αυτό. Το γυναικείο ποδόσφαιρο σπάει ρεκόρ εισιτηρίων. Η γυναίκα είναι ο καταναλωτής παγκοσμίως. Και στον Άλιμο ειδικότερα, ο πληθυσμός είναι 60% γυναίκες.

Από εκεί και πέρα υπάρχουν και οι ευαισθησίες. Ο αντιπρόεδρος του σωματείου μας είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος στο ΡΕΑ, που είναι επίσης χορηγός μας. Οπότε πάντα έχουμε μια έξτρα ευαισθησία για το γυναικείο φύλο.

Θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα στην πράξη. Για παράδειγμα στην Ελλάδα δεν υπάρχει το equal pay στις Εθνικές ομάδες. Αφήνω έξω από αυτό τα σωματεία. Στην Εθνική όμως, δεν μπορεί να κάνει μια αθλήτρια 6 ώρες

προπόνηση και ένας αθλητής 6 ώρες προπόνηση και η γυναίκα να παίρνει 30 ευρώ και ο άντρας 100 ευρώ. Είναι διαφορετική η κούραση;

Αυτά είναι πράγματα που μπορεί να μας πετροβολήσουν που τα λέμε, αλλά πρέπει να τα πούμε. Η Εθνική ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών στο ποδόσφαιρο έκανε απεργία για να διεκδικήσει το equal pay και τα κατάφερε.

Πώς είναι για έναν πρόεδρο να είναι παντρεμένος με την αθλήτρια της ομάδας του; Ποιος είναι ο… πρόεδρος στο σπίτι;

Για μένα είναι πολύ εύκολο, γιατί η Αλεξάνδρα είναι η Ασημάκη. Αν ήταν μια κακή αθλήτρια ή αν η ομάδα δεν πήγαινε καλά, θα ήταν πολύ δύσκολο. Φαντάσου τη γκρίνια που θα υπήρχε. Τώρα δεν έχουμε τέτοια θέματα. Ίσα ίσα, που είναι μεγάλη χαρά. Σίγουρα υπάρχει και η ένταση, αλλά γίνεται διαχείριση. Θα τύχει να πάρεις μια στενοχώρια από τον αθλητισμό και θα τη φέρεις στο σπίτι. Αλλά και στο ίδιο σωματείο να μην είσαι, πάλι δεν θα στηρίξεις τον σύντροφό σου;

Γκρινιάζει στο σπίτι για θέματα της ομάδας;

Η Αλεξάνδρα είναι πάντα υπέρ των αθλητών, ίσως επειδή είναι και αρχηγός της ομάδας. Εκεί μπορεί να υπάρξει μια μικρή σύγκρουση μεταξύ μας, γιατί εγώ είμαι διοίκηση και η Αλεξάνδρα πάντα με το μέρος των αθλητών. Αλλά είναι φυσιολογικό. Μπορεί να δει ότι υπάρχει μια αδικία ή ότι δεν διαχειριστήκαμε κάτι σωστά. Αυτό είναι κόκκινη γραμμή για την Αλεξάνδρα. Θα πει ότι δεν έπρεπε να γίνει έτσι. Έχει πάντα τη ματιά του αθλητή. Αν τη χάσεις άλλωστε, πρέπει να σταματήσεις. Μιλάμε για μια αθλήτρια που φέτος έβαλε 54 γκολ, χωρίς πέναλτι. Έβαλε τα περισσότερα από κάθε άλλη Ελληνίδα φουνταριστή, άσχετα που δεν την κάλεσαν στην Εθνική, κάτι το οποίο για μένα είναι έγκλημα. Η Αλεξάνδρα και ο Αντετοκούνμπο είναι οι μοναδικοί Έλληνες που έχουν αναδειχθεί κορυφαίοι στον κόσμο στο άθλημά τους.

Φωτογραφίες: Εβελίνα Αντώναρου (contactphotography.gr)