Συνέντευξη Ντανιέλ Μπατίστα: «Ο Βαρδινογιάννης με είχε φωνάξει στο γραφείο του για να πάω στον Παναθηναϊκό»

Μπορεί ένας παίκτης που βρίσκεται σχεδόν 4 δεκαετίες στην χώρα μας, να έχει και ιστορίες που δεν έχουν γίνει γνωστές στο ευρύ κοινό; Μπορεί εάν είναι κάποιος που έχει ζήσει τόσες και τόσες μεγάλες στιγμές και δεν έχουν αποτυπωθεί στο σύνολό τους. Ο Ντανιέλ Μπατίστα είναι μια από αυτές τις περιπτώσεις των ποδοσφαιριστών, που έχουν ζήσει πράγματα στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου και πάντοτε σε μια συζήτηση μαζί τους “ανακαλύπτεις” κάτι που δεν έχει ξαναειπωθεί.

Αντί μεγαλύτερου προλόγου λοιπόν, ας δούμε αυτά που λέει ο ίδιος για την καριέρα του, σε μια συνέντευξη που “βγάζει” ειδήσεις.

–Ντανιέλ όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε την ιστορία σου και το πώς ήρθες στην Ελλάδα, αλλά θα ήθελα να κάνουμε πάλι μια αναδρομή.

–Όταν ήμουν 16 χρονών, έπαιζα στην Ολλανδία και πήγαινα και σχολείο. Ήμουν στην Φέγενορντ και έκανα και προπονήσεις με την πρώτη ομάδα, με τον Γιόχαν Κρόιφ προπονητή, ενώ παίκτης ήταν και ο Γκούλιτ. Πήγα στην Εξέλσιορ και μετά, ο Νόνι Λίμα (σημ: είναι γνωστή η συγγενική τους σχέση, καθώς και ότι και οι δύο είναι από το Κάπο Βέρντε) που ήταν ήδη στον Πανιώνιο, μου είπε να έρθω στην Ελλάδα για να δοκιμαστώ στον Πανιώνιο. Πράγματι πέρασα από δοκιμαστικά από τον Ούρμπεν Μπράμς, ενώ είχα γνωρίσει και τον Μιχάλη Σταματελάτο που ήταν τότε πρόεδρος στην ομάδα. Όμως ο Πανιώνιος τότε είχε τον Λίμα και τον Μπαρζόφ και δεν μπορούσε να πιάσει θέση ξένου με έναν 16χρονο. Έτσι γύρισα στην Ολλανδία.

«Ο ΠΑΣ Γιάννινα με είχε δοκιμάσει φιλικό, είχα βάλει τέσσερα γκολ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά ο Πρόκοπ μου είπε ότι δεν ήμουν καλός στο δεύτερο»

–Μετά όμως ξαναήρθες για τον ΠΑΣ Γιάννινα.

–Ναι. Πάλι ο Νόνι και ο φίλος του ο Τόνι μου είπαν να ξαναέρθω στην Ελλάδα και πήγα για δοκιμή στον ΠΑΣ Γιάννινα. Εκεί σε ένα φιλικό πέτυχα 4 γκολ στο πρώτο ημίχρονο και άλλο ένα στο δεύτερο. Προπονητής ήταν ο Πρόκοπ και μου είπε ότι πήγα καλά στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στο δεύτερο δεν ήμουν καλός! Έτσι γύρισα στην Ολλανδία ξανά.

–Στην Ελλάδα τελικά πώς ήρθες;

–Το καλοκαίρι του 1986 ήρθα στην Ελλάδα και έκανα προετοιμασία με τον Αχαρναϊκό για να είμαι σε φόρμα και για να δοκιμαστώ πάλι σε ομάδες. Έτσι πήγα και στον Εθνικό, όπου με είδε ο Μουρκάκος και σχεδόν αμέσως μου έφερε συμβόλαιο για να υπογράψω.

–Έτσι ξεκίνησε η καριέρα σου στην Ελλάδα. Αλήθεια το ματς με τον Παναθηναϊκό όπου κερδίσατε 3-6 στο Ολυμπιακό στάδιο ήταν και το καλύτερο στην καριέρα σου;

–Δεν ξέρω και δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Αυτό που ξέρω είναι ότι εκείνη τη μέρα αντιμετωπίσαμε μια ομάδα που είχε ονόματα τεράστια. Σαραβάκος, Ζάετς, Ρότσα και όλοι οι μεγάλοι παίκτες.

–Πες μου κάποια ιστορία από εκείνο το ματς που δεν έχεις ξαναπεί.

–Θυμάμαι ότι πριν το παιχνίδι, ο Παναγιώτης Κατσικογιάννης μου έλεγε συνέχεια: “Ντανιέλ εσύ θα τους κερδίσεις μόνος σου”. Η αλήθεια είναι πως ήθελα κι εγώ να αποδείξω την αξία μου και ήταν και σχετικά εύκολο γιατί τότε ακόμα δεν με ήξεραν (γέλια). Πραγματικά νιώθω ότι από εκείνο το απόγευμα και μετά τα όσα κάναμε με την ομάδα στο χορτάρι του Ολυμπιακού σταδίου, με γνώρισε όλη η Ελλάδα. Κάναμε μαγικά πράγματα, που δεν μπορούσε να τα φανταστεί κανείς.

«Η συνάντηση μου στο γραφείο του Βαρδινογιάννη και ο Γκμοχ που με ήθελε συνέχεια»

–Μετά από αυτό το ματς όμως σε έμαθαν όλοι και άρχισαν και να σε παρακολουθούν. Πότε ήρθε και η πρώτη πρόταση;

–Θα σου πω κάτι που δεν το έχω πει ξανά. Μετά το ματς αυτό, ένας φίλος μου που είναι τώρα μάνατζερ ο Μάκης Μίχας, δούλευε στην Λέσχη Εφολιστών Πειραιά. Ήρθε και μου είπε ότι βρήκε τον Βαρδινογιάννη και του μίλησε για μένα. Πράγματι, ο κ. Βαρδινογιάννης με φώναξε στο γραφείο του και μου είπε ότι με ήθελε στον Παναθηναϊκό, αλλά μόνο ως ελεύθερο. Δεν μπορούσα όμως εγώ, γιατί είχα συμβόλαιο με τον Εθνικό και ήμουν μόνο ένα χρόνο στην ομάδα. Έτσι δεν έγινε κάτι παραπάνω. Τότε μου είχε πει ο κ. Βαρδινογιάννης, επειδή μιλήσαμε αρκετά, ότι είχε έρθει και με το καράβι του στο Κάπο Βέρντε και ήξερε την πατρίδα μου.

–Άλλες προτάσεις είχες;

–Αρκετές. Θυμάμαι ότι η Λάρισα που τότε προπονητής ήταν ο Γκμοχ με ήθελε συνέχεια. Μάλιστα μιλούσα αρκετές φορές με τον πρόεδρο τον κ. Καντώνια στα γραφεία του στην “βιοκαρπέτ”, όμως δεν έγινε και πάλι τίποτα. Μπορεί να υπήρχαν κι άλλες προτάσεις, όμως εγώ δεν τις μάθαινα γιατί είχα συμβόλαιο και μπορεί απλά να τις μετέφεραν στον Εθνικό.

–Να πάμε και στην μεταγραφή σου τελικά;

–Να πάμε. Το καλοκαίρι του 1988 εγώ είχα συναντηθεί με τον Κοσκωτά στον Αστέρα της Βουλιαγμένης και είχα υπογράψει συμφωνητικό με τον Ολυμπιακό. Μετά όμως έσκασε το θέμα με την τράπεζά του, με αποτέλεσμα τα πάντα να “παγώσουν”. Κάπου εκεί εμφανίστηκε η ΑΕΚ και ο κ. Γιδόπουλος. Μου είπε ότι με θέλει, αλλά ότι με θέλει και ο προπονητής, που ήταν ο Τόζα Βεσελίνοβιτς. Και εκεί όμως υπήρξε “μπλέξιμο”.

–Δηλαδή;

–Ο Τόζα έφυγε για να πάει στην Τουρκία και να αναλάβει τελικά την Μπεσίκτας. Με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι με θέλει μαζί του στην Τουρκία. Τα λεφτά ήταν φανταστικά για εκείνη την εποχή. Έδιναν σε μένα 20 εκατομμύρια το χρόνο και στον Εθνικό 100 εκατομμύρια. Οι Τούρκοι είπαν αμέσως ναι σε αυτά που ζητούσε ο Εθνικός. Όταν όμως ήρθαν με τα λεφτά στην Ελλάδα, ο Εθνικός τότε ζήτησε ξαφνικά 130 εκατομμύρια. Έφυγαν και τους είπαν πως όταν αποφασίσουν πόσα τελικά θέλουν να τους ξαναμιλήσουν, αλλά τελικά τίποτα δεν έγινε.

«Ο Γιδόπουλος με κράταγε όλη νύχτα στο γραφείο του και δεν με άφηνε να φύγω»

–Τελικά τι έγινε με τη μεταγραφή σου;

–Τον Δεκέμβριο του ’88 ο κ. Γιδόπουλος με φώναξε ξανά για την ΑΕΚ. Μάλιστα με κράταγε στο γραφείο του, όλη τη νύχτα και δεν με άφηνε να φύγω. Εκείνη την εποχή, υπήρχε και η διαμάχη του Εθνικού με τον Ολυμπιακό για το που ανήκω. Κι αυτό γιατί ο Ολυμπιακός κρατούσε το συμφωνητικό με τον Κοσκωτά, ενώ ο Εθνικός έλεγε ότι έχω συμβόλαιο. Παράλληλα όμως, ο Ολυμπιακός ήθελε να περάσω από ιατρικές εξετάσεις, γιατί έλεγαν οι γιατροί του ότι έχω πρόβλημα στο πόδι και κάτι τέτοια. Εγώ τους έλεγα ότι πως γίνεται να έχω πρόβλημα και να παίζω κάθε βδομάδα στο Καραϊσκάκη; Τελικά δεν έγινε τίποτα το Δεκέμβριο και τα πάντα μεταφέρθηκαν για το καλοκαίρι. Εμένα είχε τελειώσει τότε το συμβόλαιό μου, με δικαστική διαμάχη και έτσι πήγα στην ΑΕΚ.

–Εκεί ξεκίνησες να “παίρνεις την πάνω βόλτα” που λέμε. Αλήθεια το “Γκούλιτ των φτωχών” τότε σου βγήκε ως παρατσούκλι.

–Βασικά βγήκε μερικά χρόνια μετά. Όταν παίξαμε με την Τορίνο και το έβγαλαν οι Ιταλοί δημοσιογράφοι πριν από το πρώτο ματς. Μετά έβαλα και το γκολ και έγινε χαμός, ενώ μου έμεινε και το παρατσούκλι.

–Αλήθεια προτάσεις από το εξωτερικό δεν είχες;

–Είχα. Μια και μιλήσαμε για την Τορίνο να σου πω ότι τότε μετά τα ματς με την ΑΕΚ είχαν ενδιαφερθεί για μένα. Είχαν τον Καζαγκράντε, αλλά δεν θα έμενε. Όμως είχαν ξένους τον Μάρτιν Βάσκεθ, αλλά και τον Σίφο και δεν είχαν θέση. Έτσι δεν προχώρησε το θέμα και πάλι.

«Δεν ήθελα να φύγω από την ΑΕΚ, αλλά δεν τήρησαν αυτά που είχαμε συμφωνήσει και στον Ολυμπιακό με σεβάστηκαν περισσότερο»

–Φτάνουμε στο 1992 όταν και τελικά έφυγες από την ΑΕΚ και πήγες στον Ολυμπιακό.

–Εγώ δεν ήθελα να φύγω από την ΑΕΚ και μάλιστα είχα συμφωνήσει να ανανεώσω το συμβόλαιό μου. Όμως παρά το γεγονός ότι είχα συμφωνήσει με τον τότε πρόεδρο τον Γενεράκη, τελικά δεν τήρησαν τη συμφωνία και τους είπα: “Αφού δεν με σέβεστε, τότε θα πάω κι εγώ εκεί που μου δείχνουν σεβασμό”. Και έτσι πήγα στον Ολυμπιακό. Μάλιστα τότε είχε πάρει τον δικηγόρο μου, τον Βαγγέλη Μπαταγιάννη ο κ. Μελισσανίδης τηλέφωνο και του έλεγε να μην πάω στον Ολυμπιακό, όμως εγώ είχα υπογράψει και δεν γινόταν να αλλάξει αυτό. Το ξαναλέω, δεν ήθελα να φύγω, αλλά έφυγα από εγωισμό γιατί δεν τήρησαν όσα συμφωνήσαμε.

–Η αλήθεια είναι όμως, πως παρά το γεγονός ότι έμεινες τρία χρόνια στον Ολυμπιακό, δεν φάνηκε πως “κόλλησες” κι όλας με την ομάδα.

–Τότε μόλις είχε αναλάβει ο κ. Κόκκαλης. Πραγματικά είχαμε πάει στον Ολυμπιακό οι καλύτεροι παίκτες απ όλη την Ελλάδα. Υπήρχαν τα λεφτά, όμως δεν ήταν καλά τα πράγματα στα αποδυτήρια. Είχαμε προπονητή τον κ. Μπλαχίν, ο οποίος όμως ήταν δύσκολος άνθρωπος. Εμένα με ήθελε, όμως δεν δεχόταν τίποτα. Δεν ήταν αντικειμενικός. Δεν βρίσκαμε άκρη με τίποτα μαζί του. Εγώ είχα πρόβλημα στο γόνατο και δεν μπορούσα να παίξω, όμως εκείνος επέμενε. Μετά ο κόσμος ήταν “τρελαμένος”. Ήμασταν οι καλύτεροι παίκτες στην Ελλάδα, αλλά είχαμε άγχος με τις μικρές ομάδες στο Καραϊσκάκη. Μπορεί να κερδίζαμε τα ντέρμπι, όμως δεν μπορούσαμε να κερδίσουμε τις άλλες ομάδες. Μείναμε τρία χρόνια χωρίς τίτλο, ενώ άλλαζαν συνέχεια και οι προπονητές.

–Έτσι τελειώνοντας το συμβόλαιό σου, επέστρεψες και στην ΑΕΚ.

–Τότε είχε εμφανιστεί και πάλι ο Παναθηναϊκός. Αλλά με πήρε τηλέφωνο ο Τροχανάς και μου είπε να τα ξεχάσουμε όλα και να γυρίσω στην ΑΕΚ. Γύρισα πίσω και τότε είχαμε τρομερή ομάδα. Είχαμε χημεία, αλλά ενώ παίζαμε την καλύτερη μπάλα, πήραμε μόνο κάποια κύπελλα.

«Στο Κάπο Βέρντε όλοι νομίζαμε ότι ο Νόνι Λίμα έπαιζε στην εθνική Ελλάδος»

–Πες μου και για την Εθνική.

–Τι να σου πω; Μεγάλη τιμή. Τεράστια. Είμαι πολύ χαρούμενος που κατάφερα να παίξω στην Εθνική ομάδα. Δεν το φανταζόμουν όταν ήμουν παιδάκι ότι θα φτάσω κάποια στιγμή να παίξω σε Εθνική. Πόσο μάλλον όταν ήρθα σε μια ξένη χώρα, ότι θα φτάσω να παίξω με την Εθνική της ομάδα.

–Έγινες ο πρώτος ξένος που έπαιξε στην Εθνική Ελλάδας.

–Να σου πω κάτι. Νόμιζα ότι ο Νόνι ήταν ο πρώτος ξένος. Όμως μετά έμαθα ότι δεν είχε παίξει στην Εθνική (γέλια). Στο Κάπο Βέρντε, όπου ο Νόνι ήταν μεγάλη μορφή, νομίζαμε ότι είχε παίξει στην Εθνική Ελλάδας. Εμένα στο Κάπο Βέρντε δεν με ήξεραν (γέλια). Με έμαθαν όταν παίξαμε ένα φιλικό με την Πορτογαλία στο γήπεδο της Μπελενένσες. Τότε ήταν στην Πορτογαλία και ο Οσεάνο, ο οποίος επίσης ήταν από το Κάπο Βέρντε. Και με πήρε μια θεία μου τηλέφωνο μετά το ματς και μου είπε: “Ντανιέλ σε έμαθαν όλοι εδώ τώρα. Έγινες κι εσύ φίρμα”.

–Πήγες και στρατό κανονικά.

–Βέβαια υπηρέτησα στο ΚΕΒΟΠ στο Χαϊδάρι, αλλά και στο Βόλο. Να γράψεις ότι εγώ πήγαινα κανονικά. Έβαζα τη στολή μου και πήγαινα.

–Έκανες και σκοπιά;

–(γέλια) Όχι σκοπιά δεν έκανα. Μια φορά όμως έφτασα κοντά στο να κάνω (γέλια) Να σου πω και μια άλλη ιστορία. Είχα παίξει κάποια παιχνίδια με την Εθνική ενόπλων στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ενόπλων. Όμως δεν πήγα στην τελική φάση, αλλά η ομάδα πήρε το κύπελλο. Μετά μας κάλεσε ο τότε υπουργός, ο Τσοχατζόπουλος για να μας τιμήσει. Εγώ είχα παίξει μόνο στα προκριματικά, αλλά πήγα. Μου είπε τότε: “Εσύ τι κάνεις εδώ;”. Και του είπα: “Βοήθησα κι εγώ στα προκριματικά” και έτσι πήρα μετάλλιο (γέλια).

– Αν κοιτάξεις πίσω στην καριέρα σου, τί μπορείς να πεις μέσα σε λίγες λέξεις;

–Ήρθα μικρός στην Ελλάδα και είχα παρέα μόνο τον Νόνι. Δεν μου χαρίστηκε τίποτα, δεν είχα καμία υποστήριξη και δεν ήξερα καν τι πρέπει να κάνω για να γίνω επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Με τον Νόνι κάναμε μαζί προπονήσεις και ήταν η μόνη μου παρέα. Κατάφερα όμως να φτάσω ψηλά και να παίξω και στην Εθνική ομάδα. Είμαι περήφανος γιατί αρκετοί καλοί παίκτες από την πατρίδα μου, δεν κατάφεραν να κάνουν την καριέρα που έκανα εγώ.