Μπάγερν Μονάχου: Η αντίσταση στην εξουσία των ποδοσφαιριστών
Τα τελευταία χρόνια είναι συχνό «φαινόμενο» η Μπάγερν Μονάχου να έρχεται σε αντιπαράθεση με τους αστέρες της κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων της ανανέωσης των συμβολαίων τους. Συνέβη με τον Τόνι Κρόοζ, τον Μάνουελ Νόιερ, τον Ντάβιντ Άλαμπα, τον Λέον Γκορέτσκα και τον Κίνγκσλεϊ Κομάν. Τώρα, ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι θέλει να φύγει και το μέλλον του Σερτζ Γκνάμπρι βρίσκεται στον… αέρα. Οι Βαυαροί μοιάζουν να είναι οι μόνοι που αντιστέκονται στην εξουσία των ποδοσφαιριστών. Αυτό, βέβαια, δεν είναι πάντοτε για το καλό τους…
Η Μπάγερν Μονάχου δεν ήθελε να δώσει στον Κρόοζ τα χρήματα που της ζητούσε. Τον πούλησε στη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Άλαμπα έφυγε ελεύθερος προς τον ίδιο προορισμό. Με τον Νόιερ υπήρξαν διαφορές και έντονες κόντρες με τον ατζέντη του, αλλά τελικά έμεινε κι ανανέωσε και πάλι. Στην περίπτωση του Λεβαντόφσκι έκανε πίσω, τον πλήρωσε, μα τώρα είναι αποφασισμένη να μην του επιτρέψει να φύγει όσο έχει συμβόλαιο. Με τον Κομάν επίσης τράβηξε γραμμή και ήταν ο Γάλλος που υποχώρησε. Με τον Γκνάμπρι δεν υπάρχει συμφωνία γιατί επί του παρόντος οι δύο πλευρές επιμένουν στις θέσεις τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Snik: Η διάδοχος της Ηλιάνας Παπαγεωργίου είναι… όλα τα λεφτά
Ο κίνδυνος είναι οικονομικός και όχι μόνο
Η στάση της Μπάγερν Μονάχου επί του θέματος όπως την έχει εκφράσει ο πρόεδρος της Χέρμπερτ Χάινερ είναι απλή: «Τα συμβόλαια τα υπογράφουν δύο μέρη και ξέρουν πολύ καλά τί υπάρχει σ’ αυτά».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: The Karpet Show: Πογιέτ ή αλλιώς… καθόλου Ρεχάγκελ, αλλά λίγο Σάντος
Στην περίπτωση του Λεβαντόφσκι, ο Ούλι Χένες που ενίοτε συμπεριφέρεται σα να παραμένει πρόεδρος, είπε: «Επί του παρόντος δεν ικανοποιούνται τα συμφέροντά του κι αυτά του ιδιαίτερου ατζέντη του (σ.σ. Πίνι Ζάχαβι) οπότε έχουν θυμώσει».
Στη Ζέμπενερ Στράσε εκτιμούν πως δεν μπορούν να κάνουν πίσω σε κάθε παιχνίδι εξουσίας των παικτών παρόλο που έχουν αλλάξει οι εποχές. Οι κίνδυνοι είναι πολλοί. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να καταλήξουν μ’ ένα «φουσκωμένο» μισθολόγιο όπως αυτό της Μπαρτσελόνα και της Γιουβέντους ή να μην υπάρχει σταθερότητα στο πρότζεκτ όπως συνέβη στη Ρεάλ Μαδρίτης όταν οι παίκτες τα έβαλαν με τον Ζοσέ Μουρίνιο και τον Ράφα Μπενίτεθ και ουσιαστικά επέβαλλαν τον τύπο προπονητή που ήθελαν (δικαιώθηκαν βέβαια πανηγυρικά και τα Champions League με τον Ζιντάν και τον Αντσελότι το αποδεικνύουν).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ολυμπιακός: «Μπερλουσκόνι και Γκαλιάνι… κλέβουν τον Μοντέστο»
Ούτε θέλουν οι παίκτες να έχουν διευρυμένες εξουσίες, σαν κι αυτές που υποτίθεται έχει πλέον ο Κιλιάν Εμπαπέ στην Παρί Σεν Ζερμέν. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν ακούγονται οι ποδοσφαιριστές – συνέβη στην περίπτωση της απόλυσης του Κάρλο Αντσελότι – αλλά δεν είναι το σύνηθες όπως αποδείχθηκε όταν τα έβαλαν με τον πρώην προπονητή Νίκο Κόβατς (που παραιτήθηκε) ή τον αθλητικό διευθυντή Χασάν Σαλιχάμιτζιτς (που κέρδισε τη μονομαχία με τον Χάνζι Φλικ). Με λίγα λόγια δεν είναι και η… Τσέλσι του Ρόμαν Αμπράμοβιτς όπου οι αστέρες έπαιρναν τον ιδιοκτήτη όποτε ήθελαν.
Από την άλλη, όμως, το ταλέντο που έχουν οι ποδοσφαιριστές όπως ο Λεβαντόφσκι είναι σπάνιο. Χωρίς αυτούς η Μπάγερν (και καμία άλλη) δεν θα έχει καλές πιθανότητες να πετυχαίνει τους στόχους της χρόνο με το χρόνο. Σε άλλα κλαμπ όπως η Λίβερπουλ και η Μάντσεστερ Σίτι υπάρχει μια καλύτερη συνεργασία μεταξύ διοίκησης – παικτών, χωρίς, όμως, να απουσιάζουν τα προβλήματα ή οι τριβές (βλ. Μανέ, Σαλάχ, Στέρλινγκ ακόμη και τις διαφορές που υπήρχαν πριν από την ανανέωση του Ντε Μπρόινε).
Το κακό που μπορεί να συμβεί στην Μπάγερν
Επειδή, όμως, αυτός ο δρόμος δεν είναι μονής κατεύθυνσης, η συμπεριφορά της Μπάγερν Μονάχου κρύβει άλλον έναν κίνδυνο, αλλά από την άλλη πλευρά. Κάτι που σημείωσαν τόσο ο Άλαμπα πέρυσι όσο κι ο Λεβαντόφσκι φέτος.
«Όταν είσαι σ’ ένα σύλλογο για τόσα χρόνια και παίζεις με πόνους και τραυματίας και τα δίνεις όλα, νομίζω πως το καλύτερο είναι να βρεις μια λύση που να βολεύει και τις δύο πλευρές. Απλά, δεν βγαίνει νόημα. Όχι μετά από τόσο καιρό που έδειξα πως είμαι πάντα εκεί. Ο σεβασμός πρέπει να μπαίνει πάνω από τις business. Ποιός παίκτης θα θελήσει να πάει στην Μπάγερν Μονάχου γνωρίζοντας πως μπορεί να του συμβεί το ίδιο που έγινε και σε μένα; Που είναι η αφοσίωση και ο σεβασμός;», είπε ο Πολωνός.
Ένας από τους λόγους που το κλαμπ επέλεξε τον Όλιβερ Καν για τη θέση του CEO ήταν ακριβώς η αλλαγή των εποχών και ο τρόπος που ασκούν την εξουσία τους οι μεγάλοι σταρ σε σύγκριση με το παρελθόν – κάτι που θεωρούσαν δεν γινόταν αντιληπτό από τον Καρλ – Χάιντς Ρουμενίγκε ή τον Ούλι Χένες και ένιωθαν τη σιγουριά πως ο Καν που είναι πιο κοντά σ’ αυτή τη γενιά των παικτών θα μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα.
Ίσως αν δεν υπήρχε η οικονομική ζημιά που προκάλεσε η πανδημία η προσέγγιση να διέφερε, αλλά υπό τον Καν κάθε μεγάλη διαπραγμάτευση – πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων – αναδεικνύει πως το κλαμπ έχει μια πιο σκληρή στάση προς τους παίκτες.