Premier League: Ο Τζίμι Χιλ έδωσε στον Μοχάμεντ Σαλάχ 350.000 λίρες την εβδομάδα

Ο Τζίμι Χιλ υπήρξε ένας από τους αληθινούς πιονέρους του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ήταν εκείνος που μετέτρεψε το όριο των 20 λιρών την εβδομάδα σε απεριόριστο, αυτός που εγκαθίδρυσε τα τηλεοπτικά πάνελ μόνο με παλαιμάχους και που έκανε την «Επανάσταση του μπλε του ουρανού» στην Κόβεντρι.

Η ανανέωση της συνεργασίας του Μοχάμεντ Σαλάχ με τη Λίβερπουλ μέχρι το 2025 τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών για τους «κόκκινους», αφού φημολογείται ότι θα παίρνει, έως και το 2025, και εκτός αν η Μπαρτσελόνα κάνει μια σημαντική πρόταση, 350.000 λίρες την εβδομάδα. Ο Σαλάχ θα έχει λαμβάνει ένα ποσό γιγαντιαίο για κάθε εφτά μέρες εργασίας. Η προσέγγιση στο χρονικό διάστημα δεν είναι τυχαία, ενώ ο Αιγύπτιος, όπως και όλοι οι ποδοσφαιριστές στο Νησί που υπερκοστολογήθηκαν οι δεξιότητές τους, θα πρέπει να ευχαριστεί τον Τζίμι Χιλ.

Στο λογαριασμό του στο facebook, ο Αντώνης Πανούτσος έδωσε μια πολύ ωραία αφορμή. Οι ποδοσφαιριστές, από τη στιγμή που χρησιμοποιούσαν τα πόδια τους για να κερδίσουν τα προς το ζην, λογίζονταν ως χειρωνακτικοί εργάτες. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, ότι πληρώνονταν στο τέλος κάθε εβδομάδας, οπότε τα ποσά τα οποία διαπραγματεύονταν δεν αφορούσαν σε μηνιάτικο, αλλά σε εφταήμερο. Μάλιστα, το ανώτερο συνολικό ποσό που μπορούσε να κερδίσει ένας παίκτης μέσα σε μία εβδομάδα, ήταν 20 λίρες. Αυτό κράτησε ως το 1961 και η κατάργησή του ήταν προϊόν εργατικού εκβιασμού. Ο άνθρωπος που έφτασε την κατάσταση στα άκρα ήταν ένας τύπος πολυπράγμων, με… σπιλμπεργκικό σαγόνι. Το όνομά του; Τζίμι Χιλ.


Αύξηση ή απεργία

Ο γεννημένος στις 22 Ιουλίου 1928, στο Μπάλαμ του Λονδίνου, γιος του γαλατά και εργάτη σε εργοστάσιο παραγωγής ψωμιού Γουίλιαμ Χιλ, έπαιξε στην Μπρέντφορντ από το 1949 έως το 1952, όταν και μεταγράφηκε στη Φούλαμ, ομάδα που υπηρέτησε για 9 χρόνια και μέτρησε κάπου 300 συμμετοχές (η Wikipedia κάνει λόγο για 276, ο «Guardian» μιλάει για περισσότερες από 300). Ο Χιλ έγινε, το 1957, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας των επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στην Αγγλία και από τότε ξεκίνησε έναν αγώνα προκειμένου να καταργηθεί το όριο των 20 λιρών και οι παίκτες να έχουν την ευελιξία να διαπραγματεύονται τις αμοιβές τους. Ο Χιλ απείλησε με απεργία στην περίπτωση που αυτό δεν συνέβαινε, πάντως ήταν ο τελευταίος άσος που χρησιμοποίησε από το μανίκι του. Το όνειρό του πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 1961, για χατίρι, μάλιστα, ενός συμπαίκτη του, του Τζόνι Χέινς, που υπέγραψε συμφωνητικό με απόδοση 100 λιρών την ομάδα με το σύλλογο του Λονδίνου.

Ο Χιλ αποσύρθηκε 10 μήνες μετά, τον Νοέμβριο του 1961, όταν και έγινε προπονητής στην Κόβεντρι. Πιθανότατα διείδε ψήγματα κατάθλιψης τα οποία είχαν ρίζες στους βομβαρδισμούς των Ναζί στο λιμάνι, το 1940. Η παρουσία του 33χρονου υπήρξε καθοριστική, αφού αποφάσισε να αλλάξει τα χρώματα της εμφάνισης της ομάδας, η οποία, εξαιτίας αυτού, πήρε το παρατσούκλι «Sky Blue». Το μπλε του ουρανού, που φορούσε πια η ομάδα της τρίτης εθνικής κατηγορίας της Αγγλίας, δεν ήταν αρκετό για να αποκληθεί η θητεία του ως «Sky Blue Revolution». Έπρεπε να γράψει, μαζί με το δημοσιογράφο Τζον Κάμκιν, το «Sky Blue song», που ήταν το νέο τραγούδι του συλλόγου, να φτιάξει το πρώτο ολοκληρωμένο match programm στην Αγγλία και να σχεδιάσει δρώμενα πριν τα παιχνίδια της Κόβεντρι, ώστε να πείσει τον κόσμο να πηγαίνει νωρίς στο γήπεδο. Επιπλέον, σε συνεργασία με τον πρόεδρο της ομάδας, Ντέρικ Ρόμπινς, αποφάσισε να χτιστούν ακόμα δύο σειρές στις κερκίδες του «Highfield Road». Ο Χιλ ανέβασε την Κόβεντρι στη δεύτερη κατηγορία το 1965 και το 1967 την προβίβασε στην πρώτη. Αλλά εκεί δεν την κοούτσαρε, καθώς έφυγε.

 

Το πρώτο πάνελ από παλαίμαχους και ο… διαιτητής

Ο Χιλ έγινε ο επικεφαλής του τμήματος σπορ για το London Weekend Television και το 1970 ήταν εκείνος που δοκίμασε για πρώτη φορά, στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Κυπέλλου στο Μεξικό, ένα πάνελ γεμάτο με παλαίμαχους ποδοσφαιριστές και χωρίς δημοσιογράφους. Η τρομερή επιτυχία του τον έστειλε στο BBC, που έκανε πάνω από 600 εμφανίσεις στην εκπομπή «Match of the day». Ταυτοχρόνως, έγινε πρόεδρος της Κόβεντρι και φτιάχτηκε άγαλμα προς τιμή του έξω από το «Ricoh Stadium». Μάλιστα, πριν αναλάβει ξανά την ομάδα, η οποία ήταν πια θαμώνας στην πρώτη κατηγορία, έγινε… διαιτητής και μάλιστα όχι όπου όπου, αλλά σε ένα Άρσεναλ-Λίβερπουλ στο «Χάιμπουρι», τον Σεπτέμβριο του 1972. Ο Χιλ βρισκόταν στις κερκίδες ως θεατής, όταν ανακοινώθηκε πως ο διαιτητής της αναμέτρησης είχε τραυματιστεί και, εφόσον δεν υπήρχε άλλος, το παιχνίδι θα αναβαλλόταν. Διαβεβαιώνοντας πως έχει δίπλωμα, σφύριξε την αναμέτρηση της 16ης Σεπτεμβρίου του 1972, ένα στείρο 0-0.

Στην ουσία, επρόκειτο για έναν ποδοσφαιράνθρωπο που το Νησί δεν είχε ξαναδεί, αν και έκανε και την ατασθαλία του τον Απρίλιο του 2004 (δεν είναι μικρή η πιθανότητα να επρόκειτο για μία από εκείνες τις επιθετικές αντιδράσεις που συνοδεύουν το Αλτσχάιμερ), όταν υπερασπίστηκε τον Ρον Άτκινσον για ένα σχόλιο που έκανε μετά τον πρώτο ημιτελικό του Champions League της Τσέλσι με τη Μονακό για λογαριασμό του Μαρσέλ Ντεσαγί, «είναι ένας τεμπέλης, χοντρός νέγρος», νομίζοντας ότι τα μικρόφωνα είναι κλειστά και το οποίο τον οδήγησε στην παραίτηση από το ITV.

Ακόμα μερικές από τις «πρωτοτυπίες» που ακολουθούν το θρύλο του Τζίμι Χιλ, ο οποίος πέθανε στο Δυτικό Σάσεξ στις 19 Δεκεμβρίου του 2015, είναι ο ηλεκτρονικός πίνακας με το σκορ και οι τρεις πόντοι για τη νίκη, αν και είναι απίθανο αυτός να είναι ο εφευρέτης τους. Παρ’ όλα αυτά, δείχνουν τη δυναμική που είχε στο αγγλικό ποδόσφαιρο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News