Γιώργος Χελάκης: Επιτέλους, δεν θα δούμε ξανά Ολυμπιακό να κερδίζει 1-0 και να... κλείνεται πίσω!

Επιστροφές προπονητών έχει ξαναζήσει ο Ολυμπιακός. Παλιά του τέχνη κόσκινο. Κι αυτοί που επέστρεφαν έπαιρναν πάλι το πρωτάθλημα. Από τον Μπάγιεβιτς και τον Λεμονή, από τον Παναγούλια και τον Βαλβέρδε. Κατά συνέπεια, εδώ δεν ισχύει η λογική του ξαναζεσταμένου φαγητού. Ούτε βέβαια οι προηγούμενες επιστροφές εξασφαλίζουν τις επόμενες. Το γήπεδο είναι καθρέφτης όπως επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία που του δίνεται ο… Νίκος Αναστόπουλος.

Όπως και όλοι οι άλλοι στο γήπεδο θα κριθεί και η επιλογή για την επιστροφή του Μίτσελ. Του Μίτσελ που δεν… κουράζει τα μάτια του βλέποντας συνέχεια βίντεο. Που δεν περνάει όλη τη μέσα του στο γήπεδο. Που δεν μελετάει καθημερινά τις εξελίξεις γύρω από το άθλημα. Οk να τα δεχτούμε όλα αυτά που του καταλογίζουν αλλά να μην ξεχάσουμε και όσα του πιστώνονται.

Ότι ξέρει να διαχειρίζεται τους χαρακτήρες των ανθρώπων. Ότι δεν έχει αισθήματα φόβου και ανασφάλειας. Ότι ξέρει να καθοδηγεί και να εμπνέει. Ότι δεν αφήνει περιθώρια να του πάρουν τον αέρα. Είναι και όλα αυτά ο Μίτσελ που επιστρέφει στον Ολυμπιακό.

Η φιλοσοφία του είναι καθαρά επιθετική. Αρκετά με τον Ολυμπιακό που γύριζε πίσω που του αρκούσε η νίκη με μισό γκολ διαφορά. Εδώ θέλουν δεν θέλουν οι παίκτες του Ολυμπιακού θα βγουν μπροστά για να βάλουν γκολ. Ο Μίτσελ παίζει για να νικήσει. Να προσφέρει θέαμα στον κόσμο και στη συνέχεια (γιατί όχι) να απολαύσει και ο ίδιος την επιτυχία.

Παιχταράδες ο Μαρσέλο και ο Χάμες αλλά ο Μίτσελ με το παρελθόν του στη Ρεάλ και την Εθνική Ισπανίας δεν θα έχει πρόβλημα να βρεθεί υπεράνω όλων. Βοηθάει και ο χαρακτήρας του σε αυτό. Εχει άγνοια κινδύνου και γουστάρει να είναι στην Ελλάδα ως προπονητής του Ολυμπιακού. Πέρασε καλά για περίπου δυόμιση χρόνια και θέλει να ξαναπεράσει.

Αυτό είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να μακροημερεύσει. Τα περί αποτυχίας στην Χετάφε τα ακούω αλλά δεν τα συμμερίζομαι. Είναι άτιμο πράγμα. Κι ο Ρανιέρι τα έκανε μούσκεμα στην Εθνική μας, την πήγες δεκαετίες πίσω, αλλά πήγε στη Λέστερ αμέσως μετά και πήρε πρωτάθλημα. Στην προκειμένη περίπτωση ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη να βάλει έναν leader στα αποδυτήρια. Και τον έβαλε…

Ο Μίτσελ γύρισε γιατί το γουστάρει!

Γιατί ο Μίτσελ πήρε την απόφαση να έρθει στον Ολυμπιακό. Η απάντηση δεν είναι γιατί δεν είχε δουλειά. Χωρίς δουλειά ήταν και οι άλλοι στους οποίους απευθύνθηκε ο Ολυμπιακός. Ηρθε για έναν βασικό λόγο. Γιατί γουστάρει. Γιατί πέρασε καλά και στον Ολυμπιακό και στην Ελλάδα. Γιατί απολάμβανε την εκτίμηση και την αγάπη του κόσμου. Το χειροκρότημα και να ακούει ρυθμικά το όνομά του από την εξέδρα.

Τώρα, στο ότι πέρναγε καλά στην Ελλάδα βάλτε μέσα ότι θέλετε. Προτιμότερο να έχεις στον πάγκο σου κάποιον προπονητή που περνάει καλά στην πόλη που τον φιλοξενεί παρά κάποιον που είναι εδώ μόνο για τα φράγκα.

Ο Μίτσελ λυπήθηκε που έφυγε και χαίρεται που επιστρέφει. Το κάνει κεφάτος και ευχαριστημένος. Αυτή την καλή ψυχολογία είναι σίγουρο πως θα επιχειρήσει να την μεταφέρει και στους παίκτες του. Προφανώς δεν έχει την τεχνογνωσία του Βαλβέρδε και του Μαρτίνς έχει όμως την αύρα και την μεταδοτικότητα του Παναγούλια.

Είμαι της άποψης πως αν έπαιρνε πέρσι τον Παναθηναϊκό δεν θα κατάφερνε όσα κατάφερε ο Γιοβάνοβιτς. Μάλλον όμως μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα αν του δοθεί να διαχειριστεί έναν γαλαξία αστέρων όπως αυτός που κατοικοεδρεύει στα ερυθρόλευκα αποδυτήρια. Αυτό είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα του Ισπανού κοκέτη. Στον βαθμό που θα περνάει ωραία και πάλι, καλά θα περάσουν μαζί του και στον Ολυμπιακό.

 

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News