Βασίλης Σπανούλης: Επτά λόγοι για τους οποίους η «φανέλα με το 7» αγαπήθηκε όσο καμία στο ΣΕΦ

Δεν θα αργήσει η μέρα όπου η φανέλα με το 7 (και αυτή με το 15) θα κοσμούν τον ουρανό του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας. Προς το παρόν ο κάτοχός της επιστρέφει στο σπίτι του, αυτή τη φορά ως αντίπαλος φορώντας κουστούμι, και το sportday.gr ξεχωρίζει τους λόγους όπου η «φανέλα με το 7» αγαπήθηκε όσο καμία στο ΣΕΦ.

Γιατί άφησε τον αιώνιο αντίπαλο με σκοπό να ηγηθεί της προσπάθειας επιστροφής του Ολυμπιακού στην κορυφή

Κάθε μεταγραφή αθλητή που αφήνει είτε τον Ολυμπιακό για τον Παναθηναϊκό είτε το αντίστροφο, αναμφίβολα απασχολεί όσο καμία άλλη. Η μεταγραφή του Βασίλη Σπανούλη, όμως, ήταν κάτι διαφορετικό. Ο Λαρισαίος γκαρντ το καλοκαίρι του 2010 βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του. Στα 28 του ήταν ήδη ένας από τους κορυφαίους γκαρντ της Ευρώπης.

Και τότε επέλεξε να πάρει μια απόφαση που θα του άλλαζε τη ζωή. Ο ίδιος έψαχνε κάτι διαφορετικό καθώς όλοι ξέρουν ότι η τελευταία του χρονιά στον Παναθηναϊκό δεν είχε κυλήσει όπως ο ίδιος θα ήθελε. Και η προοπτική να ηγηθεί της προσπάθειας του αιώνιου αντιπάλου να επιστρέψει στην κορυφή παίρνοντας τα σκήπτρα από τον αιώνιο αντίπαλο ήταν κάτι που τον διέγειρε. Και εκ του αποτελέσματος, τον δικαίωσε.

Ο Σπανούλης έκανε αυτά ακριβώς που οραματιζόταν εκείνο το καλοκαίρι του 2010, όταν υπέγραφε αρχικά για τρία χρόνια στον Ολυμπιακό. Επανέφερε τον Ολυμπιακό στην κορυφή. Και το έκανε παρέα με Ελληνόπουλα. Κατέκτησε δύο ευρωπαϊκά, ένα διηπειρωτικό, τρία πρωταθλήματα, ένα κύπελλο ενώ αγωνίστηκε ακόμα σε δύο τελικούς Euroleague.

Για τα δύο ευρωπαϊκά που κατέκτησε

Δε χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Ο ρόλος του Σπανούλη και στα δύο ευρωπαϊκά ήταν καταλυτικός. Και ήταν καθ’ όλη τη διάρκεια και των δύο αυτών χρόνων. Οι 16,7 πόντοι ανά αγώνα το 2012 και οι 14,7 το 2013 είναι απλά η αλήθεια μεταφρασμένη σε αριθμούς.

Ποιος μπορεί, όμως, να ξεχάσει τη σπουδαία εμφάνιση στον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα το 2012, την πάσα στον Πρίντεζη για το μυθικό καλάθι του τελικού του 2012 αλλά κυρίως, το μυθικό σόου του δευτέρου ημιχρόνου στον τελικό με τη Ρεάλ το 2013;

Για τα τρία πρωταθλήματα και κυρίως… το τελευταίο στο ΟΑΚΑ

Ο Βασίλης Σπανούλης κατέκτησε τρία πρωταθλήματα ως αρχηγός του Ολυμπιακού. Και στα τρία έπαιξε καθοριστικό ρόλο καθώς ήταν ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Το σημαντικότερο είναι ότι ακόμα και στις βραδιές που δεν του έβγαινε το σκοράρισμα, είχε την ικανότητα να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους.

Οι τελικοί, όμως, του 2016 έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά των ερυθρόλευκων φιλάθλων. Ο Παναθηναϊκός έκανε το μπρέικ στον πρώτο κιόλας τελικό αλλά μετά ο αρχηγός του Ολυμπιακού πήρε το όπλο του. Μπάζερ μπίτερ στον δεύτερο τελικό μπροστά στον Νικ Καλάθη, 11 πόντοι στα τελευταία τρία λεπτά του τρίτου τελικού στο ΣΕΦ και, κυρίως, μπάζερ μπίτερ μπροστά στον αγαπημένο του φίλο και αντίπαλο Δημήτρη Διαμαντίδη, στον τελευταίο του αγώνα με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Γιατί ήταν ένας ηγέτης που δεν κρύφτηκε ποτέ

Υπήρξαν βραδιές που ο Βασίλης Σπανούλης δεν ήταν καλός. Βραδιές που οι αντίπαλοι κατάφερναν να τον αναχαιτίσουν. Παρ’ όλα αυτά, ο ηγέτης του Ολυμπιακού θα έβρισκε τον τρόπο στα τελευταία λεπτά των αγώνων να δώσει τη λύση. Και αυτό δεν ήταν ένα τυχαίο φαινόμενο.

Η ικανότητα του Βασίλη Σπανούλη να ξεχνάει ότι έχει γίνει καθ’ όλη τη διάρκεια των παιχνιδιών και να εμφανίζεται λες και είναι διαφορετικός παίκτης στα τελευταία λεπτά, χάρισε στον Ολυμπιακό αμέτρητες μεγάλες στιγμές που έχουν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη των φίλων του. Ρωτήστε και τον Βατούτιν, κάτι ξέρει κι αυτός.

Γιατί παρ’ όλες τις «σειρήνες», εκείνος έμεινε για δέκα χρόνια στον Ολυμπιακό

Το 2010 ο Βασίλης Σπανούλης βρήκε την Ιθάκη του. Ο πρώτος χρόνος της συνεργασίας των δύο πλευρών μπορεί να οδήγησε μόνο στην κατάκτηση του Κυπέλλου, όμως οι δύο επόμενοι ήταν ονειρικοί καθώς ήταν οι χρονιές των διαδοχικών ευρωπαϊκών που συνοδεύτηκαν και από την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2012.

Ειδικά το 2013, ΤΣΣΚΑ και Μπαρτσελόνα του προσέφεραν τα πάντα. Όμως εκείνος συναντήθηκε μόνος του με τους προέδρους του Ολυμπιακού χωρίς τον ατζέντη του και έπειτα από συζήτηση πέντε και πλέον ωρών, συμφώνησε να ανανεώσει το συμβόλαιό του με τους ερυθρόλευκους. Το 2016 και μετά το πρωτάθλημα μέσα στο ΟΑΚΑ, ο Σπανούλης δεν είχε λόγο να αποχωρήσει, καθώς είχαν έρθει στον κόσμο και τα πρώτα του παιδιά. Και ο αρχηγός του Ολυμπιακού έμεινε για πάντα στο λιμάνι του.

Γιατί είναι «ένας τιποτένιος, ένας ελεεινός που κάνει κακό στο ελληνικό μπάσκετ»

Αυτά ήταν τα λόγια του προέδρου της ΚΑΕ Παναθηναϊκός που, όπως και να το κάνουμε, έχουν μείνει στην ιστορία των ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού. Ο λόγος; Ο πανηγυρισμός του Βασίλη Σπανούλη στο ΟΑΚΑ στο 66-77 τον Μάιο του 2015. Ένας πανηγυρισμός – ξέσπασμα ενός παίκτη που έχει ακούσει τα πάντα στο κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Και ένας πανηγυρισμός που, αναμφίβολα, έμεινε χαραγμένος στη μνήμη των φίλων του Ολυμπιακού.

Γιατί δεν πούλησε ποτέ φθηνό οπαδιλίκι

Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν πάντοτε ένας αθλητής με αρχές και σεβασμό. Σεβασμό στην ομάδα του, σεβασμό στον αντίπαλο, σεβασμό γενικότερα στο άθλημα που τον έκανε έναν από τους κορυφαίους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών. Ασφαλώς και υπήρξαν στιγμές τις οποίες ξέσπασε. Ξέσπασε μπροστά σε ένα γήπεδο που επί πολλά συναπτά έτη ένα μέρος του τον έβριζε με χυδαίο τρόπο, ξέσπασε μπροστά σε έναν προπονητή με τον οποίο… λατρεύουν να μισιούνται.

Παρ’ όλα αυτά, ο σεβασμός που τρέφει ο αρχηγός του Ολυμπιακού και για τον Ομπράντοβιτς αλλά και για το σωματείο του Παναθηναϊκού τον έχουν κάνει έναν από τους πιο αξιοσέβαστους αθλητές του χώρου. Και αυτό το αναγνωρίζει και ο Διαμαντίδης, και ο Ομπράντοβιτς, και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος. Ειδικά η στιγμή του Σπανούλη με τον αείμνηστο Θανάση Γιαννακόπουλο είναι από τις πιο ξεχωριστές και συγκινητικές στιγμές της ιστορίας των τελικών του ελληνικού πρωταθλήματος.