ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΟΜΟΓΛΟΥ: Οι προκρίσεις κερδίζονται με μυαλό και μπάλα, όχι με… γκρίνια!
Ο Αλέξανδρος Σόμογλου παίρνει ρίσκο και εξηγεί γιατί θεωρεί ότι οι «ερυθρόλευκοι» θα επιστρέψουν με την πρόκριση από τη Βουλγαρία
Θα πάρω ρίσκο σήμερα, με τον κίνδυνο να με… πάρετε με τις πέτρες σε μια εβδομάδα, αν διαψευστεί η εκτίμησή μου: Αίσθησή μου είναι ότι ο Ολυμπιακός θα προκριθεί σε βάρος της Λουντογκόρετς, παρά την ισοπαλία το βράδυ της Τρίτης. Που επενδύω τη βάση της αισιοδοξίας μου; Αρχίζω να απαριθμώ τη λογική μου:
1) Στο μέταλλο που συνοδεύει πάντα τους «ερυθρόλευκους» επί ημερών Πέδρο Μαρτίνς, στους προκριματικούς γύρους του καλοκαιριού. Ένα μέταλλο που δεν τους εγκατέλειψε ούτε στη χειρότερη ευρωπαϊκή βραδιά που έχουν ζήσει Αυγουστιάτικα οι πρωταθλητές Ελλάδος, απ’ όταν ανέλαβε τα ηνία τους ο Πορτογάλος τεχνικός. Γιατί ο χαρακτήρας του Ολυμπιακού αποτέλεσε ουσιαστικά τη σανίδα σωτηρίας του απέναντι σε μια άθλια εμφάνιση, χωρίς αστερίσκους και χωρίς «ναι μεν, αλλά»…
2) Στη σταδιακή αποκατάσταση της σπονδυλικής στήλης της ενδεκάδας. Υπάρχουν τέσσερις εξαιρετικά κομβικοί παίκτες που αποτελούν ουσιαστικά τη ραχοκοκαλιά της εύρυθμης λειτουργίας της «ερυθρόλευκης» μηχανής. Σωκράτης Παπασταθόπουλος, Γιαν Εμβιλά, Μαντί Καμαρά, Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Εξ ορισμού, λοιπόν, η έλλειψη ετοιμότητας τριών εκ των τεσσάρων βασικών «σπονδύλων» του Πέδρο Μαρτίνς (Σωκράτης, Εμβιλά, Ελ Αραμπί) θα δυσκόλευε το έργο του Ολυμπιακού, όποια ομάδα κι αν είχε απέναντί του.
Ειδικά το καθαρό μυαλό του Σωκράτη είναι απαραίτητο στα μετόπισθεν για να… ξεθολώνει τη σκέψη του Σεμέδο, όταν αυτή «σκοτεινιάζει» και ο Πορτογάλος χάνει τον προσανατολισμό του στον αγωνιστικό χώρο…
3) Έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον Πέδρο Μαρτίνς, ακόμη και μετά από μια κακή του βραδιά. Γιατί και ο Πορτογάλος ήταν… εκτός φόρμας το βράδυ της Τετάρτης. Ήταν μια από τις ελάχιστες φορές στη θητεία του στον Ολυμπιακό που διάβασε τόσο λάθος ένα παιχνίδι. Πραγματικά, δεν του βγήκε τίποτα. Νομίζω ότι στη ρεβάνς θα δούμε τους Πειραιώτες πολύ πιο ορθολογικά στημένους στον αγωνιστικό χώρο.
4) Η λογική λέει ότι σε μια εβδομάδα θα είναι πολύ πιο έτοιμος ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Κι όπως είδα τα στόπερ της Λουντογκόρετς, δυσκολεύομαι να δω τρόπο που ένας υγιής και με περισσότερες δυνάμεις Ελ Αραμπί δεν θα σκοράρει στη ρεβάνς…
5) Το πέμπτο και τελευταίο σκέλος του συλλογισμού μου αφορά τη Λουντογκόρετς. Για να σας το εξηγήσω θα σας παραπέμψω σε μια σκηνή του Ρόκι 4, όταν ο θρυλικός Μπαλμπόα, εξηγεί στη σύζυγό του (την Άντριαν) γιατί αποφάσισε να ταξιδέψει στη Μόσχα για να αντιμετωπίσει έναν πυγμάχο που έχει μόλις σκοτώσει με τις γροθιές του τον καλύτερο του φίλο. «Ναι, μπορεί να χάσω! Αλλά για να χάσω, θα πρέπει να με σκοτώσει! Και για να με σκοτώσει θα πρέπει να είναι διατεθειμένος κι αυτός να πεθάνει! Και δεν είμαι σίγουρος ότι έχει την καρδιά να το πράξει!»…
Η πρωταθλήτρια Βουλγαρίας, λοιπόν, είναι μια εξαιρετική ομάδα. Απλά την Τρίτη έχω την αίσθηση ότι έχασε την ευκαιρία της. Λιγοψύχησε, όπως, λιγοψύχησε ο Ντεσμπόντοφ στην τελευταία φάση της αναμέτρησης όταν δεν κατάφερε να στείλει την μπάλα στην ανυπεράσπιστη εστία του Τζολάκη. Ενδεχομένως, να κάνω και λάθος, αλλά νομίζω ότι η πίεση της πρόκρισης θα αποδειχτεί ανυπέρβλητος αντίπαλος για τους παίκτες της Λοτυντογκόρετς σε μια εβδομάδα. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά γι’ αυτό, απλά καταγράφω μια αίσθησή μου…
Τρεις φάσεις, μια καραμπινάτη, μια που θα δινόταν με VAR και μία που σε ξεγελάει η φυσική ροή της. Ωστόσο, καμιά από τις υποδείξεις του Μάντεν δεν έχει σημασία ενόψει της ρεβάνς. Ο Ολυμπιακός πρέπει να επικεντρωθεί αποκλειστικά στο δικό του πρόσωπο και να «κόψει μαχαίρι» την όποια γκρίνια, δικαιολογημένη ή αδικαιολόγητη…
Θέτω απλά και έναν αστερίσκο στο συλλογισμό μου. Στα αποδυτήρια του Ρέντη να επικεντρωθούν αποκλειστικά στο ποδοσφαιρικό τους σχέδιο. Να ξεχάσουν τον Μάντεν, τις υποδείξεις του, τις θεωρίες συνομωσίας και να επενδύσουν αποκλειστικά στις δεδομένες αγωνιστικές αρετές τους.
Το μόνο που μπορεί να προκαλέσει οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση για τις υποδείξεις του Σκωτσέζου και του βοηθού του είναι… επικίνδυνο αποπροσανατολισμό! Δεν στέκομαι καν στο κατά πόσο έχουν βάση οι διαμαρτυρίες των ανθρώπων του Ολυμπιακού.
Ή μάλλον να το θέσω διαφορετικά: Έχουν απόλυτη βάση για τη αποβολή του Νεντιάλκοφ για την… καρατιά στον Μαντί Καμαρά. Τι να συζητάμε; Καραμπινάτη κόκκινη στον αρχηγό της Λουντογκόρετς την οποία δεν γίνεται να μη βλέπουν έμπειροι διαιτητές. Απλά ο Μάντεν δεν ήθελε να βγάλει την κόκκινη κάρτα. Ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα τους λόγους…
Έχουν βάσιμη λογική οι διαμαρτυρίες για πέναλτι στο Χασάν. Είναι μια φάση που με παίδεψε περισσότερο απ’ όλες, αλλά δεν μπορώ να τη χρεώσω σε κανέναν διαιτητή, αν δεν έχει τη βοήθεια του VAR. Ο Βερντόν δεν έχει καμία πρόθεση να χτυπήσει με τον αγκώνα τον Αιγύπτιο, αυτό είναι ξεκάθαρο. Ωστόσο, ο αγκώνας του κάνει κίνηση προς το πρόσωπο του Χασάν και τον χτυπά. Είναι μια φάση που το γυμνό μάτι δεν είναι εύκολο να διακρίνει. Με VAR δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι θα πέρναγε ατιμώρητη. Αντί, όμως, να ψέξω τον Μάντεν γι’ αυτό, θα τα βάλω με τη ΟΥΕΦΑ που εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ ως… αγώνες ενός κατώτερου ποδοσφαιρικού θεού!
Δεν έχουν καμία βάση οι φωνές για αποβολή του Βερντόν στην αναχαίτιση του Ελ Αραμπί. Καταλαβαίνω ότι στην κανονική ροή του αγώνα, σου δίνεται η αίσθηση ότι ο στόπερ της Λουντογκόρετς σπρώχνει τον Μαροκινό και τον… εκτροχιάζει, στα ριπλέι όμως είναι ολοφάνερο ότι οι δυο παίκτες έρχονται σε επαφή ώμο με ώμο και κορμί με κορμί και επειδή ο Ελ Αραμπί δεν είναι ακόμη ο «ταύρος» που γνωρίζουμε – λόγω της περιπέτειας που πέρασε – χάνει στη δύναμη. Ο κανονικός Ελ Αραμπί δεν θα έπεφτε ποτέ γιατί απλά… δεν μπορείς να τον ρίξεις στο έδαφος!
Όλα τα παραπάνω, όμως, προσφέρονται περισσότερο για να… ξεχαρμανιάζουμε όλοι στην Ελλάδα με τον εθισμό που έχουμε να συζητάμε μόνο για τη διαιτησία. Ο Ολυμπιακός πρέπει να επικεντρωθεί στο ποδόσφαιρο και μόνο σε αυτό! Κι αν το κάνει… εγώ το ρίσκο της πρόβλεψης το πήρα…