Παναθηναϊκός: Το τρένο που χάθηκε νωρίς και η επόμενη μέρα!

Ειλικρινά φέτος, ο Παναθηναϊκός έχει χάσει με χίλιους τρόπους. Πραγματικά είναι να απορείς. Λες ότι δεν τα έχεις δει όλα και όμως κάτι υπάρχει. Η συντριβή από την Μπάγερν ήταν ένα γερό… καμπανάκι. Η νίκη σαν ήττα από το Περιστέρι ήταν σούπερ καμπανάρα και ήρθε και η «αυτοκτονία» κόντρα στην Φενέρ και έδεσε το «γλυκό».

Κρίμα. Πραγματικά κρίμα γιατί ο Παναθηναϊκός μετά από 5 σερί ήττες έκανε μια γενναία προσπάθεια. Το πάλεψε. Δεν μπορεί κανείς να το αμφισβητήσει. Εδειξε διάθεση, έβγαλε ένταση, ήταν συγκεντρωμένος, αλλά όχι μέχρι το τέλος και αυτό το πλήρωσε. Δυστυχώς.

Θα μου πείτε και δικαίως ότι έγινε ένα ξεκάθαρο φάουλ πάνω στον Πονίτκα στα 5’’ (με το σκορ στο 78-78) κάτι το οποίο παραδέχθηκαν και οι διαιτητές στον πάγκο του Παναθηναϊκού εξετάζοντας το Instant Replay, αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι από τη στιγμή που δεν το είχαν σφυρίξει σε πρώτη φάση (ώρες ώρες οι κανονισμοί είναι αστείοι).

Το φάουλ έγινε και ο Παναθηναϊκός θα είχε παράσταση νίκης. Γιατί όμως έπρεπε να φτάσει ως εκεί; Είναι δυνατόν να έχει «πνίξει» την Φενέρ να βρίσκεται στο +5 (78-73) στα 34’’ πριν το φινάλε και να βγάζει τα μάτια του; Αν είναι δυνατόν! Είναι αυτό που ονομάζουμε «έγκλημα και τιμωρία». Δεν εξηγείται αλλιώς. Σε ένα τόσο υψηλό επίπεδο πρέπει να έχεις και την παραμικρή λεπτομέρεια.

Η ωμή πραγματικότητα αναφέρει το εξής. Ο Παναθηναϊκός μετράει 6 νίκες και 12 ήττες όντας στην τελευταία θέση της βαθμολογίας. Ναι μεν η φετινή Ευρωλίγκα να είναι απρόβλεπτη και όλοι μπορούν να νικήσουν όλους και να ανατραπούν τα πάντα, αλλά θεωρώ πως η μάχη της 8ης θέσης έχει χαθεί. Η συνέχεια στην Ευρωλίγκα (εκτός απροόπτου) έχει διαδικαστικό χαρακτήρα από την άποψη του στόχου.

Αυτό δεν σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να τα δει τα υπόλοιπα ματς στην διοργάνωση ως κάτι το άνοστο, ως μια υποχρέωση. Τουναντίον. Αν θέλει να βελτιωθεί ενόψει των εγχώριων αγωνιστικών υποχρεώσεων (φάιναλ 8 και πρωτάθλημα) οφείλει να συνεχίζει να τα βλέπει ως κρας-τεστ. Οφείλει να έχει κίνητρο.

Όπως και να το κάνουμε η απώλεια του στόχου, δεν χάθηκε κόντρα στην Φενέρ, αλλά στα προηγούμενα παιχνίδια όπου έκανε 5 σερί ήττες. Πέταξε ευκαιρίες στα… σκουπίδια με Βαλένθια, Μπαρτσελόνα ενώ δεν εμφανίστηκε στα ματς με Εφές, Ολυμπιακό και Μπάγερν. Εν ολίγοις εκεί κρίθηκε η όλη ιστορία έστω και αν υπάρχουν ακόμα μαθηματικές ελπίδες.

Εδειξε διάθεση, έβγαλε ένταση, ήταν συγκεντρωμένος, αλλά όχι μέχρι το τέλος και αυτό το πλήρωσε. Δυστυχώς.

Η παραμονή ή όχι του Ράντονιτς και οι μεταγραφές είναι πιο σημαντικά από το ματς με την Μακάμπι

Και τώρα τι; Το ανέφερα και σε προηγούμενα άρθρα μου. Ο Ντέγιαν Ράντονιτς δεν μπορεί να προσφέρει κάτι άλλο στον Παναθηναϊκό. Δεν αμφισβητώ την προπονητική του ικανότητα και εμπειρία, αλλά ειλικρινά βλέπω και συνεχίζω να βλέπω ότι δεν κολλάει. Μπορεί να πάει σε μια άλλη ομάδα και να κάνει σούπερ πορεία. Στον Παναθηναϊκό δεν κολλάει και δεν δείχνει ότι μπορεί να αλλάξει κάτι.

Το παιχνίδι με την Μακάμπι την προσεχή Παρασκευή (13/1) είναι το λιγότερο αυτή τη στιγμή. Το θέμα είναι τι θα κάνει ο Παναθηναϊκός στα μεταγραφικά. Τι παίκτες έχει κυκλώσει και ποιος θα είναι ο «εκλεκτός» για τη θέση του γκαρντ-σκόρερ και για τη θέση του σέντερ που θα παίζει και στο «4». Προφανώς από ΝΒΑ μεριά μια και από την Ευρώπη δεν διαφαίνεται κάτι στο ορίζοντα.

Ο Παναθηναϊκός με ή χωρίς τον Ράντονιτς, πρέπει να βρει λύση και στο κομμάτι των συμβολαίων διότι ένα από τα «εμπόδια» που έχει είναι η πλειάδα των ξένων κάτι που δημιουργεί συμφόρηση. Για να αποκτήσουν δύο ξένους οι «πράσινοι», πρέπει να προβούν σε «ξεσκαρτάρισμα» και μάλιστα σύντομα.

Ο Ντέγιαν Ράντονιτς δεν μπορεί να προσφέρει κάτι άλλο στον Παναθηναϊκό. Δεν αμφισβητώ την προπονητική του ικανότητα και εμπειρία, αλλά ειλικρινά βλέπω και συνεχίζω να βλέπω ότι δεν κολλάει.

Παναθηναϊκός: Το τρένο που χάθηκε νωρίς και η επόμενη μέρα!

Η παραμονή ή όχι του Ράντονιτς και οι μεταγραφές είναι πιο σημαντικά από το ματς με την Μακάμπι

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ