Ολυμπιακός: Η μοναξιά του σχοινοβάτη

Οι ίδιοι άνθρωποι που τώρα αποθεώνουν τον Κωνσταντίνο Τζολάκη για τη σπουδαία και καθοριστική απόδοσή του στην προημιτελική ρεβάνς (0-1) του Ολυμπιακού με τον Άρη για το κύπελλο Ελλάδας, οι ίδιοι άνθρωποι υποστήριζαν σε προηγούμενη εμφάνισή του που τυχόν έφερε μερίδιο ευθύνης σε γκολ, ότι δεν είναι έτοιμος ακόμα για 11άδα.

Όταν πέρυσι έπαιζε αντί του Βατσλίκ…

Οι ίδιοι άνθρωποι ήταν και που πέρυσι (2021) το καλοκαίρι «έκραζαν» τον Πέδρο Μαρτίνς που προσπαθούσε να καθιερώσει τον νεαρό τερματοφύλακα (τον οποίο πίστευε πάρα πολύ και ήθελε όντως να κάνει βασικό) και δεν έσπευδε να χρησιμοποιήσει τον Τόμας Βατσλίκ που μόλις είχε αναδειχθεί κορυφαίος τερματοφύλακας του ΕΥΡΩ και αποτελούσε φρέσκια μεταγραφή του Ολυμπιακού. Φυσικά οι ίδιοι είναι και που στις… στραβές του Τσέχου έσπευσαν να «φωνάξουν» ότι θέλει κάτι καλύτερο ο Ολυμπιακός κάτω από τα δοκάρια του.

Fast food σε όλα…

Καλώς ή κακώς, έτσι έχει η κατάσταση στο σήμερα. Τα πάντα κινούνται σε μεγάλες ταχύτητες. Όλα συμβαίνουν γρήγορα. Fast food σε όλα, όχι μόνο στην τροφή. Γρήγορα έρχεται η αποθέωση, άλλο τόσο γρήγορα έρχεται και η αποδόμηση. Από τη μια στιγμή στην άλλη, κυριολεκτικά. Ξεχνάμε ότι μιλάμε για ανθρώπους, όχι φιγούρες σε παιχνιδομηχανές. Και άνθρωπος σημαίνει ΚΑΙ λάθος, όχι τελειότητα. Η τελευταία δεν υπάρχει. Αν κοιτάξουμε άραγε στον καθρέφτη μας, εμείς που όλα τα κριτικάρουμε, θα βρούμε τελειότητα; Την απάντηση την ξέρετε.

Από τη σέλφι σε…

Ο Τζολάκης, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, σήμερα αποθέωνεται. Όλοι θα έσπευδαν για μια σέλφι μαζί του. Νομίζω «ψήθηκε» αρκετά πια για να καταλαβαίνει ότι αν υπάρξει… στραβή στο μέλλον θα δει ξανά την άλλη όψη του «νομίσματος». Της αμφισβήτησης. Υπάρχει ένα γνωστό τραγούδι που με τίτλο: η μοναξιά του σχοινοβάτη.

Τέτοια είναι η δουλειά του ποδοσφαιριστή και ακόμα περισσότερο του τερματοφύλακα αφού η ειδικά στη δική του θέση, 99 στις 100 φορές δεν υπάρχει άλλος πίσω του για να τον σώσει. Και όπως λέει σ’ ένα σημείο του το τραγούδι των αδερφών Κατσιμίχα:

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

ΥΓ: Όταν συμβαίνει το μεγάλο κακό, όλοι δείχνουμε την ευαισθησία μας. Αρκετοί από μας, όπως αποδεικνύεται, τους παριστάνουμε, δεν είμαστε πραγματικά. Στο Κλ.Βικελίδης πριν από τη σέντρα μπήκαν όλοι στο γήπεδο φορώντας μπλουζάκια του αδικοχαμένου Άλκη. Και καπάκι υπήρξε η εικόνα του πανό-εμετός. Τη μάνα του Άλκη τώρα, υποτίθεται, τη σεβόμαστε και συμπάσχουμε. Ταυτόχρονα τις μανάδες άλλων που δεν τις ξέρουμε καν αλλά, απλά, έτυχε τα παιδιά τους να υποστηρίζουν διαφορετική ομάδα, τις βρίζουμε με πανό σε πανελλήνια ζωντανή μετάδοση αλλά και εν χορώ… Εμετός από στόμα, μάτια και αυτιά…

ΥΓ2: Ο Γκρέι που είναι Άγγλος και έχει αγωνιστεί στο «νησί» γνωρίζει πολύ καλά ότι ΑΥΤΟ το πέναλτι δεν θα το έπαιρνε ΠΟΤΕ εκεί. Και δεν έπρεπε να το πάρει και εδώ γιατί ήταν μια ωραία μονομαχία με τον αντίπαλο στόπερ στην οποία υπήρχε αλληλοτράβηγμα και ο φορ του Άρη (που άρχισε το αλληλοτράβηγμα) επέλεξε να μείνει όρθιος για να τελειώσει τη φάση και έπεσε μετά.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News