Νίκος Σαρίδης: Ο ΠΑΟΚ στο ντιβάνι του... ψυχαναλυτή!
Είναι κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία: όταν το ματς πλησιάζει προς το τέλος, ο παίκτης με τα ασπρόμαυρα σκέφτεται ότι όλα έχουν συνωμοτήσει για να φάει γκολ… O Νίκος Σαρίδης γράφει στη SportDay (14/2)
«Sentimentul de nesiguranta». Ετσι λέγεται στη μητρική γλώσσα του Ραζβάν Λουτσέσκου το αίσθημα ανασφάλειας, αυτό που τον κυρίευσε χθες στην Τρίπολη, το ίδιο που τον είχε καταλάβει στη Λιβαδειά, όταν ο Αντονί Μπελμόντ είχε ισοφαρίσει τον ΠΑΟΚ στο 93ο λεπτό, πανομοιότυπο μ’ εκείνο στο Ηράκλειο, τότε που ο Απόστολος Διαμαντής είχε γράψει το 1-1 στο 102ο λεπτό.
Είναι κάτι σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία: όταν το ματς πλησιάζει προς το τέλος, ο παίκτης με τα ασπρόμαυρα σκέφτεται ότι όλα έχουν συνωμοτήσει για να φάει γκολ, τόσα τέρματα όσα χρειάζονται για να μην πάρει τη νίκη. Κάνει ό,τι περνά απ’ τα πόδια του ή από τα… χέρια του, αν μιλάμε για τερματοφύλακες, για να μην κερδίσει.
Δεν έχει σημασία πώς λέγεται ο αντίπαλος. Χθες ήταν δύο Ισπανοί, ο Σίτο κι ο Πίτσου Ατιένθα, την επόμενη φορά, στα Γιάννενα ή στον Βόλο, μπορεί ο εφιάλτης να ονομάζεται κάπως αλλιώς… Τρίπολη, Λιβαδειά και Ηράκλειο ήταν 6 χαμένοι βαθμοί για τον «Δικέφαλο». Βέβαια, αυτή είναι λίγο μονόπλευρη αριθμητική, σαν τα μπακαλοτέφτερα που αρέσκονται να κρατούν οι οπαδοί όλων των ομάδων, όπου δεν λογαριάζουν τους πόντους που κέρδισαν στα χασομέρια.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ΠΑΟΚ στον πρώτο γύρο είχε γλιτώσει την ήττα από τους Αρκάδες, πετυχαίνοντας δύο γκολ στο 81’ με τον Γιασμίν Κούρτιτς και στον 97’ με τον Νέλσον Ολιβέιρα. Υπ’ αυτή την έννοια, δηλαδή, η τύχη το χρωστούσε στην πελοποννησιακή ομάδα. Πάντως, για όποιον αγαπάει πραγματικά το ποδόσφαιρο, το θλιβερό δεν είναι ότι ο ΠΑΟΚ απώλεσε χθες δύο βαθμούς (ούτως ή άλλως κανείς δεν τον είχε χρίσει φαβορί για τον τίτλο, ούτε είχε αυτοχριστεί).
Το θλιβερό είναι ότι ο Αστέρας όσες επικές ανατροπές και να κάνει, θα προσελκύει στο γήπεδο κάθε χρόνο ολοένα και λιγότερους. Ο Βόλος, που θα είναι για πρώτη φορά στα πλέι οφ, θα εξακολουθεί να μαζεύει τους… φίλους Μπέου. Και η Λαμία, που παίζει ανέκαθεν χωρίς ανταγωνιστή στην πόλη της, έδινε χθες αγώνα «do or die» και στο γήπεδό της παρίσταντο τρεις κι ο κούκος.
Ακόμη κι οι εμπορικότερες των ομάδων της περιφέρειας, ο ΟΦΗ και ο ΠΑΣ Γιάννινα, δεν συγκεντρώνουν τον κόσμο που συγκέντρωναν παλαιότερα. Το θλιβερό, λοιπόν, είναι ο αργός θάνατος του επαρχιακού ποδοσφαίρου, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το μέλλον του πρωταθλήματος
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορείΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
- Ολυμπιακός: Το σημείο... μηδέν του Μεντιλίμπαρ - Πώς έφτασε από την έκρηξη στην «επτάρα»
- Ολυμπιακός: Wyscout analysis - Το... φαινόμενο Ελ Καμπί στο ντέρμπι με την ΑΕΚ
- Ολυμπιακός: Ετοιμοπόλεμοι οι Τσικίνιο και Εσε για Στεάουα
- Παναθηναϊκός: Ιωαννίδης 2028 και επίσημα
- Μονακό: Και τυπικά εποχή Σπανούλη, ντεμπούτο στο ΟΑΚΑ