ΠΑΟΚ: Η (μη) δημιουργική ασάφεια του «game by game»
Τα τρία πρώτα ματς των πλέι οφ έχουν έναν κοινό παρονομαστή για τον ΠΑΟΚ. Και δεν είναι σύμπτωση διότι έχει πλέον επαναληφθεί τρεις φορές. Γράφει ο Αντώνης Τσακαλέας
Θα αφήσω το αποτέλεσμα στο «Καραϊσκάκης» στην άκρη. Όχι επειδή δε μου αρέσει ή δεν ήταν το επιθυμητό για τον ΠΑΟΚ, αλλά διότι θα εστιάσω μόνο στο ξεκίνημα των τριών αγώνων που έδωσε ο Δικέφαλος του Βορρά στα πλέι οφ. Στο πρώτο 20λεπτο. Και στα τρία παιχνίδια, ο ΠΑΟΚ μπαίνει και είναι «αλλού γι’ αλλού». Στο «Βικελίδης» τρώει γκολ, με την ΑΕΚ τα λάθη πέφτουν βροχή και με τον Ολυμπιακό έχει δεχθεί καμία έξι – επτά τελικές με τον Μπακαμπού να έχει γίνει… Ρένφρο και να δέχεται από κάθε πλευρά πάσες για να καρφώσει.
Δεν μιλάμε για ένα μικρό δείγμα. Μιλάμε για τρία διαδοχικά παιχνίδια. Μιλάμε για τα τρία πρώτα παιχνίδια των πλέι οφ. Στο ΝΒΑ λένε πως όταν τελειώσει η κανονική περίοδος, αρχίζει το πρωτάθλημα. Κάτι τέτοιο ισχύει και στην Ελλάδα με τη μορφή που έχουν πλέον τα πλέι οφ. Τελειώνει η κανονική περίοδος και λες «ο,τι έγινε, έγινε, πάμε». Ώπα. Να το το σημαντικό. Αυτό το «πάμε». Που πάμε;
Έτσι έμαθε να λειτουργεί
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου έχει αποδείξει πως είναι μεγάλο καταφερτζής όταν κλειδώνει έναν μεγάλο στόχο στο μυαλό του. Αφοσιώνεται εκεί, ψάχνει τρόπο να δημιουργήσει κλίμα για να τροφοδοτήσει το γκρουπ του με ενέργεια. Και έρχονται τα φετινά πλέι οφ, και όποτε τον ακούς λέει το «οι άλλοι έχουν στόχο το πρωτάθλημα, οι άλλοι είναι μπροστά, εμείς game by game». Και τι είδαμε μέχρι τώρα, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα των αγώνων με Άρη, ΑΕΚ και Ολυμπιακό; Έναν ΠΑΟΚ να μπαίνει σα χαμένος στα παιχνίδια. Έκανε παρόμοια κακό, ξενέρωτο (για να μη πω κάτι άλλο) ξεκίνημα… game by game. Αυτό το αφήγημα που προσπάθησε να στήσει, δεν του βγήκε.
Ο ΠΑΟΚ δεν έδειξε να λειτουργεί «game by game». Και, επαναλαμβάνω, δε μιλάω για το τελικό αποτέλεσμα των τριών αναμετρήσεων. Μιλάω για τον τρόπο με τον οποίο ο ΠΑΟΚ μπήκε σε τρία ματς που «βαφτίστηκαν» τελικοί,τρία ματς στα οποία ο ΠΑΟΚ τα ξεκίνησε στα χαμένα. Ο ΠΑΟΚ δείχνει ότι είναι μια δουλεμένη ομάδα. Τα γκολ που έχει βάλει στα πλέι οφ σε ροή αγώνα, είναι φάσεις που δείχνουν μια ομάδα που έχει αυτοματισμούς. Αυτό έλειπε, ομάδα που έχει τον ίδιο προπονητή δεύτερη χρονιά, να μη μπορεί να βγάλει αυτοματισμούς.
Σίγουρα παίζει ρόλο η έλλειψη ενός ηγέτη, μιας προσωπικότητας, ενός killer. Και δεν χρειάζεται να έχεις απαραίτητα όλα αυτά. Να έχεις έναν από αυτά. Διότι αν δεν έχεις ούτε ένα από αυτά, και δεν έχεις και ξεκάθαρο στόχο, αλλά είσαι game by game, πρέπει να έχεις κάτι για να σταθείς.