ΠΑΟ-Ολυμπιακός: Το μοναδικό καθαρό flopping του 2ου τελικού

Ειλικρινά δεν είχα καμία διάθεση να γράψω (ξανά) για μπάσκετ. Έχω σταματήσει να παρακολουθώ την Α1 εδώ και πολλά χρόνια, πριν από τους τελικούς με τα τρίποντα του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ στην τελευταία σεζόν του Διαμαντίδη. Και πήρα αυτή τη συνειδητή επιλογή γιατί μεγαλώνω και οι αντοχές δεν είναι όπως παλιά, συνεπώς θέλω απλά να προστατεύσω την ψυχική μου υγεία… Τις προάλλες που έγραψα blog το έκανα βλέποντας… κονσέρβα το ματς αφού είχε τελειώσει.

Πιο… flopping δε γίνεται

Έκανα το λάθος (τεράστιο λάθος αλλά τώρα είναι αργά, δε γυρίζει πίσω) λοιπόν να δω σε βίντεο τις δύο φάσεις που στοίχισαν την αποβολή του Γουόκαπ στο πρόσφατο Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 67-65. Και έχω να πως δίχως φόβο και με πολύ πάθος, ήταν ολοκάθαρο flopping. Πιο flopping δε γίνεται. Όχι από πλευράς του Τόμας.

Το μεγάλο ολοκάθαρο flopping το έκαναν 1-2 τύποι με γκρι μπλουζάκια και σφυρίχτρες. Μπήκαν στο παρκέ και προσποιήθηκαν. Όχι ότι τους έγινε φάουλ αλλά ότι είναι επαρκείς διαιτητές για ματς τόσο μεγάλης σημασίας, που κρίνουν τίτλους. Ότι είναι ικανοί επίσης να εφαρμόζουν τους κανονισμούς και να αποδίδουν δικαιοσύνη προάγοντας το άθλημα. Συγνώμη κιόλας αλλά 2-3 φάσεις αρκούσαν για να πείσουν για την ανεπάρκειά τους. Αλήθεια, βλέποντάς τες στο βίντεο μετά, πως αισθάνονται κοιτώντας στον καθρέφτη; Υπάρχει αυτό που λέγεται ευθιξία; Υπάρχει ανάληψη ευθύνης; Ή δε βαριέσαι, ο μισθός να πέφτει κι όλα καλά;

Ειδικά κάποιος Τηγάνης που φάνηκε να μην έχει την αντιληπτική ικανότητα να καταλάβει ότι ένας… γίγαντας 2.20μ. (και προφανώς αρκετών κιλών) που πάει με φόρα πάνω σ’ έναν άλλο τύπο με ύψος 1.93μ. (και προφανώς πολλά λιγότερα κιλά) θα προκαλέσει την πτώση του δεύτερου. Εξάλλου ήταν ο ίδιος που όχι μόνο «μετέφρασε» σε φάουλ μια καθαρή άμυνα του Λαρεντζάκη στον Πονίτκα, αλλά περίμενε να πέσει η μπάλα στο καλάθι, κι ενώ έκανε… ορειβασία σε κάθε νόμιμο και «παράνομο» μέρος του ταμπλό (και του χρονομέτρου), ώστε να μετρήσει το καλάθι.

Βεβαίως μετά (δε μπορούσε να γίνει κι αλλιώς…) διορθώθηκε η απόφαση ανέκδοτο που πήρε ο διαιτητής… χωρατατζής. Ωστόσο το κακό σ’ αυτό το ματς έγινε. Όπως απόφαση-χωρατό ήταν και το αντιαθλητικό εις βάρος του Γουόκαπ γιατί ο Λι αποφάσισε να δείξει τις υποκριτικές του ικανότητες. Α, για να είμαστε δίκαιοι, αυτή η απόφαση δεν ήταν του… γίγα Τηγάνη αλλά του Παπαπέτρου. Ε, φαντάζομαι δεν ήθελε να μείνει έξω από το… κάδρο τέτοιας ιστορικής διαιτησίας, έδωσε κι αυτός μια στιγμή να έχουν όλοι να τον θυμούνται. Congrats, guys το καταφέρατε!

ΥΓ: «Πηγαίντε για ύπνο και να θυμάστε ποιοι στα αλήθεια είστε». Διάβαζα και ξαναδιάβαζα μια (από τις πολλές) θέση της ΚΑΕ ΠΑΟ ώρες μετά το φινάλε του μπασκετικού ματς. Και απορούσα, πως γίνεται μια ομάδα που έχει να πάει σε φάιναλ φορ από το 2012 να ειρωνεύεται μια άλλη που από τότε έχει δύο Ευρωλίγκες, πέντε φάιναλ φορ και συνολικά τέσσερις τελικούς σ’ αυτά τα χρόνια; Μια ομάδα που… ξύνει τον πάτο της κατάταξης της Ευρωλίγκα κάθε χρόνο τις τελευταίες σεζόν και ο αιώνιος αντίπαλος βρίσκεται σε εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις.

ΥΓ2: Επειδή διαβάζω κάτι σαχλά στα social media από φίλους του Ολυμπιακού για τον τελικό της Κυριακής, όποιος έχει διάθεση για φασαρίες ας μείνει σπίτι. Αν καταδικάζεις τις κακές πράξεις του άλλου, δε γίνεται ύστερα να κάνεις τα ίδια. Όχι οφθαλμός αντί οφθαλμού και μην πιάσουμε την (ατελείωτη) κουβέντα σχετικά με το ποιός το άρχισε. Ας υπάρξει κάποιος που θα το τελειώσει.

ΥΓ3: Σόρι κιόλας (επειδή πήρε το μάτι μου κάποια τρελά σχόλια) αλλά σ’ αυτούς τους τελικούς δεν θα φανεί ποιός από τους δύο είναι ο καλύτερος. Ο Ολυμπιακός σίγουρα δεν έχει να αποδείξει κάτι. Τον καλύτερο τον ξέρουμε όλη τη σεζόν. Τον ανέδειξε / ψήφισε όλη η Ευρώπη. Ποιός θα αναδειχθεί πρωταθλητής θα μάθουμε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News