Ολυμπιακός: Η… αχίλλειος πτέρνα στην άμυνα που πρέπει να θωρακίσει άμεσα ο Μαρτίνεθ

Δεν θα διαφωνήσω με όσους πιστεύουν ότι το ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ κρίθηκε στις λεπτομέρειες, άσχετα αν κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από το τελικό σκορ, μιας και είδαμε συνολικά 6 γκολ, τα τέσσερα εκ των οποίων στην εστία του Πασχαλάκη.

Όσοι θυμούνται καλά το παιχνίδι ή μπουν στη διαδικασία να το ξαναδούν, θα διαπιστώσουν ότι μέχρι το 40ό λεπτό ο αγώνας ήταν μοιρασμένος, με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν την ελαφρά πρωτοβουλία και τον Ποντένσε να χάσει σημαντική ευκαιρία να γράψει το 1-0 προ του Κοτάρσκι. Σε εκείνο το σημείο, ο Πορτογάλος δεν είχε κάτι περισσότερο να κάνει από το να δώσει λίγο ύψος στη μπάλα και το γκολ δεν χανόταν, όσο αξιόλογη κι αν ήταν η προσπάθεια του -αποδεδειγμένα ικανότατου- τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ.

Έχω την αίσθηση και δεν είμαι ο μόνος, ότι η προσέγγιση του Ντιέγκο Μαρτίνεθ με τα τρία χαφ, ήταν απόρροια των αγώνων με τον Παναθηναϊκό και τη Γουέστ Χαμ. Κι εξηγούμαι: Στο ντέρμπι με τους «πράσινους» τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την εικόνα του πρώτου μέρους, είναι σαφές ότι οι «ερυθρόλευκοι», απόντος του Έσε, έχασαν τη μάχη του κέντρου. Είναι σαφές ότι η συνεργασία του Καμαρά με τον Αλεξανδρόπουλο δεν έχει καμία σχέση, με την αντίστοιχη του Μαντί με τον Έσε.

Αντίθετα, στον αγώνα με τη Γουέστ Χαμ το σχήμα με τα τρία χαφ και τη διάταξη στο 4-3-3 λειτούργησε, ωστόσο, υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά. Η Γουέστ Χαμ δεν ήρθε στο Καραϊσκάκη να παίξει κλεφτοπόλεμο όπως ο ΠΑΟΚ. Η αγγλική ομάδα έπαιξε ανοικτά με στόχο τη νίκη, οι «ερυθρόλευκοι» τη μπλόκαραν καλά στον άξονα κι αξιοποίησαν τις δικές τους ευκαιρίες στην κόντρα. Το πλάνο του Λουτσέσκου στηρίχτηκε στην ακριβώς αντίθετη λογική. Να θωρακίσω όσο γίνεται καλύτερα την άμυνά μου και ό,τι κάνω στην αντεπίθεση, τομέας στον οποίο η ομάδα της Θεσσαλονίκης είναι πολύ καλά δουλεμένη.

Το πως θα παίξει ο ΠΑΟΚ ανεξαρτήτως προσώπων, δεν ήταν δύσκολο να το φανταστεί κάποιος. Δεν έγινε κάποιο τρικ από την ομάδα του Λουτσέσκου. Αντίθετα, ότι έδωσε ο Ρουμάνος έμφαση στην άμυνα, προκύπτει από το ότι δεν υπήρξε ούτε μία επίθεση του Ολυμπιακού που να μη βρει μέσα στην περιοχή του «Δικεφάλου» τουλάχιστον επτά ποδοσφαιριστές, αφού γύριζαν να μαρκάρουν ακόμη κι ο Τάισον με τον Ζίβκοβιτς.

Πάμε παρακάτω. Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ αποφάσισε να διατηρήσει στην ενδεκάδα τον Πορόσο, έχοντας στο μυαλό του, ότι ο στόπερ από τον Ισημερινό τα είχε πάει πολύ καλά στα προηγούμενα δύο παιχνίδια με τη Γουέστ Χαμ και τον ΟΦΗ. Εκείνο που δεν έλαβε σοβαρά υπόψη είναι:

1. Ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα που παίζει διαρκώς με τη μπάλα κάτω από την πρώτη πάσα, άρα θα ήταν λίγες οι φορές που ο Πορόσο θα είχε δουλειά στον αέρα.
2. Με τον Ορτέγκα εκτός 20άδας, ανάπτυξη από την πτέρυγα θα μπορούσε να υπάρξει μόνο από δεξιά και δη από τις μπούκες του Ροντινέι.

Ήταν, λοιπόν, εύκολο να σκεφτεί ο Λουτσέσκου και ο κάθε Λουτσέσκου ότι αν σταματήσει τα ανεβάσματα του Βραζιλιάνου μπακ θα περιορίσει σημαντικά την επιθετική δημιουργία του Ολυμπιακού.

Πάμε τώρα και στο σκέλος της άμυνας που κρύβεται όλο το μυστικό της χθεσινής αναμέτρησης. 

Δεν είναι λίγοι οι προπονητές που σημαδεύουν να παίξουν στην πλάτη του Ροντινέι, επειδή ανεβαίνει συχνά στην επίθεση. Είδαμε πως δέχθηκε το δεύτερο γκολ η Μπάτσκα Τόπολα, επειδή ο Βραζιλιάνος δεν ευθυγραμμίστηκε με την υπόλοιπη τριάδα για τεχνητό οφσάιντ, είδαμε και χθες ότι η βασική οδηγία του Λουτσέσκου ήταν να ανεβαίνει ο Μπάμπα, όταν έχει κάλυψη και να ντουμπλάρει τον Ροντινέι μαζί με τον Τάισον, από τη στιγμή που ο Φορτούνης με τον Ποντένσε, σπάνια γυρίζουν πίσω από τη σέντρα για να μαρκάρουν.

Η… τρύπα που πρέπει να κλείσει άμεσα

Η τρύπα, λοιπόν, μεταξύ του Ροντινέι και του Πορόσο αποτέλεσε τη ρίζα του κακού. Προσοχή! Με τον αριστεροπόδαρο Φρέιρε στην ενδεκάδα, ο Ρέτσος παίζει ως δεξιός στόπερ. Κι επειδή είναι πιο γρήγορος από τον Πορόσο ενδεχομένως να είχε καλύψει περισσότερες φορές σ’ εκείνο το σημείο.

Όταν, όμως, παίζει ο υψηλόσωμος Τζάκσον, ο Ρέτσος καλύπτει το χώρο του αριστερού στόπερ, άρα δεξιά η… τρύπα δεν κλείνει εύκολα, ιδιαίτερα αν ένα από τα δύο αμυντικά χαφ, δεν έχει την εντολή ή την οξυδέρκεια να καλύψει σ’ εκείνο το σημείο. Αυτή τη δουλειά την κάνει συνήθως ο Καμαρά, αλλά χθες ο Μαντί δεν ανταποκρίθηκε σε αυτό το πολύ νευραλγικό σημείο του αγώνα.

Ένα άλλο στοιχείο που προκαλεί προβληματισμό εντός των τειχών του Ρέντη, είναι η φετινή αστάθεια του Πασχαλάκη. Πέρυσι ο έμπειρος και διεθνής κίπερ ήταν Superman κάτω από τα δοκάρια. Φέτος, ίσως επειδή το συμβόλαιό του φτάνει στο τέλος του και αυτό τον έχει αγχώσει, δεν παρέχει την ίδια ασφάλεια στην αμυντική τετράδα.

Πως το 1-0 έγινε 0-1

Το γκολ που δέχεται από τον Ζίβκοβιτς το βάζει ουσιαστικά μόνος του, κάτι που είχε συμβεί άλλη φορά από την ημέρα που φόρεσε την στολή του Ολυμπιακού… Με άλλα λόγια, σε δύο περίπου ίδιες φάσεις, ο Κοτάρσκι κράτησε το μηδέν (στη φάση με τον Ποντένσε), ο Πασχαλάκης το έβαλε μόνος του, λόγω και της επιπολαιότητας του Πορόσο να κάνει… τάκλιν κι αντί να γίνει το 1-0, έγινε το 0-1.

Κι επειδή τίποτα δεν είναι τυχαίο, η επιλογή του Μαρτίνεθ να παίξει με 4-3-3, στέρησε έναν ποδοσφαιριστή από το επιθετικός σκέλος. Αυτό περιόρισε τη δυναμική της ομάδας του στο πρέσινγκ ψηλά, παρότι ο ΠΑΟΚ λόγω της επιμονής του Λουτσέσκου, θέλει να χτίζει τις επιθέσεις από πίσω και από την πρώτη πάσα. Κάτι που σημαίνει ότι αντί ο Ολυμπιακός να πιέσει με τέσσερις και πέντε παίκτες του αμυντικούς του «Δικεφάλου» που δεν είναι και κάτι ιδιαίτερο με τη μπάλα στα πόδια, μάρκαραν ψηλά δύο ή τρεις, με πρώτο τον Ελ Καμπί, αλλά δουλειά δεν έγινε. 

Ανοήτο πέναλτι και τόμπολα!

Αυτό το γεγονός έδωσε το δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να πιέσει ο ίδιος ψηλά, να μην επιτρέψει στους «ερυθρόλευκους» ούτε το γρήγορο build up, ούτε το άμεσο παιχνίδι και κάπως έτσι έκλεισε το ημίχρονο στο 0-1. Η πλάστιγγα έγειρε οριστικά υπέρ του ΠΑΟΚ στο 100% απερίσκεπτο μαρκάρισμα του Πορόσο στον Μπράντον Τόμας, σε ένα σημείο που είναι ουσιαστικά ακίνδυνος. Και η κατεύθυνση του είναι προς το να βγει από την περιοχή, ενώ και ο Ρέτσος έχει προλάβει και είναι μπροστά στον αντίπαλο επιθετικό.

Κι ενώ έχουν μπει δύο γκολ έτσι όπως έχουν μπει, έρχεται και η έμπνευση για τον Σολμπάκεν αριστερό μπακ-χαφ. Τόμπολα! Συμπέρασμα;

Ούτε η τριάδα στα χαφ βοήθησε, ούτε η παρουσία του Πορόσο βγήκε, ενώ αντίθετα η συμμετοχή του απενεργοποίησε τον Ορτέγκα και την ανάπτυξη από αριστερά, ούτε οι αλλαγές βοήθησαν, καθώς η σωστή αλλαγή του Μασούρα αντί του Αλεξανδρόπουλου, δεν πρόλαβε να ρολάρει, αφού το σκορ έγινε γρήγορα και με τιο πιο ανόητο τρόπο, 0-2.

Όπως φάνηκε στα τελευταία λεπτά, ακόμη και ο Σκάρπα που ήρθε φουριόζος από τον πάγκο θα μπορούσε να είναι ενδεκαδάτος, με εντολή έστω να ξεκινά τις προσπάθειές του λίγο μέτρα πιο πίσω και να μην είναι καθαρό 10άρι. Εν κατακλείδι, είναι κρίμα για τον Ολυμπιακό που γνώρισε μια πολύ βαριά ήττα, παρότι η εικόνα του ματς δεν ήταν για να δεχθεί τέσσερα γκολ κι αυτό προκύπτει και από τη στατιστική απεικόνιση. Πέντε τελικές έκανε ο ΠΑΟΚ στην εστία κι έβαλε τέσσερα γκολ. Αντίθετα, οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν 6 τελικές στην εστία και 14 συνολικά (11 ο ΠΑΟΚ) και πέτυχαν δύο γκολ στο τελευταίο 10άλεπτο. 

Μεγάλο «μπράβο» στον κόσμο

Και κάτι ακόμη. Η συμπεριφορά του κόσμου σε ένα ματς που στράβησε όσο δεν πάει, ήταν υποδειγματική και παράδειγμα για τη συνέχεια. Όλο το γήπεδο στήριξε την ομάδα έως το τελευταίο σφύριγμα, ενώ εκείνοι που δεν άντεξαν, αποχώρησαν χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Αυτό ίσως είναι μακροπρόθεσμα και το πιο μεγάλο κέρδος, από ένα παιχνίδι που όλοι θέλουν να ξεχαστεί γρήγορα, ωστόσο, το λάθη του πρέπει να αποτελέσουν οδηγό για τη συνέχεια.

Σε τελική ανάλυση, λάθος επιτρέπεται, το ίδιο λάθος απαγορεύεται… Κι αυτό ισχύει για όλους με πρώτο τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ, ο οποίος έχει δώσει πράγματα στον Ολυμπιακό, αλλά πρέπει να συνεχίσει να μαθαίνει και από τα σφάλματα και τις αδυναμίες του…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News