Αντώνης Καρπετόπουλος: Στον νέο Ολυμπιακό το πρώτο

Ακούω ότι το Σούπερ Καπ δεν είναι κάτι σημαντικό κι ότι τα τρόπαια που μετράνε είναι αυτά του τέλους της σεζόν κτλ. κτλ. Μπορεί να είναι κι έτσι, όμως ένα τρόπαιο είναι ένα τρόπαιο και κανείς δεν θέλει να τα χάνει όταν μάλιστα τα διεκδικεί σε έναν τελικό.

Πριν από λίγα χρόνια, όταν ο Παναθηναϊκός κέρδισε το Σούπερ Καπ, ο ίδιος ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, καμάρωσε για την επιτυχία τονίζοντας πως η κατάκτηση αυτή επιτρέπει στους «πράσινους» να συνεχίσουν ένα τρομερό σερί κατακτήσεων τίτλων: είχε και σωστά επισημάνει πως κερδίζοντάς το ο Παναθηναϊκός για δεκαπέντε χρόνια κάθε χρόνο κάτι κερδίζει – το σερί σταμάτησε έναν χρόνο αργότερα όταν ο Παναθηναϊκός δεν κέρδισε τίποτα. Η χαρά του νικητή είναι σε κάθε περίπτωση δικαιολογημένη: όποιος για το τρόπαιο αδιαφορεί δεν παίζει. Επίσης επισημάνσεις τού τύπου «δεν είναι τίποτα σημαντικό κτλ.» μπορεί να γίνουν μόνο από’ όσους δεν σέβονται τον ιδρώτα του Σλούκα, του Γκραντ, του Λεσόρ, του Γκριγκόνις, που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το κατακτήσουν. Κατανοώ βέβαια τις δηλώσεις του Εργκίν Αταμάν, που θέλησε να θυμίσει ότι και πέρυσι ο Παναθηναϊκός έχασε τον συγκεκριμένο τίτλο: ο Τούρκος έχει τον τρόπο να μετατρέπει την αποτυχία σε κίνητρο για τους παίκτες του. Αλλά ό,τι έγινε συνιστά αποτυχία για τον Παναθηναϊκό κι επιτυχία για τον Ολυμπιακό.

Την οποία ο Ολυμπιακός την είχε ανάγκη. Και για να στείλει ένα μήνυμα ότι είναι σε καλό δρόμο

Θύμισε

Ο τελικός ως παιχνίδι θύμιζε σε πολλά τους περσινούς τελικούς του πρωταθλήματος – κυρίως χάρη στην επιλογή του Αταμάν να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο με επτά όλους κι όλους παίκτες. Ο Τούρκος έκρυψε λίγο τον Παναθηναϊκό -και κάποιες ιδέες που έχει στο μυαλό του- κάνοντας κάτι σχετικά απλό: άφησε επί της ουσίας εκτός διαδικασίας τις μεταγραφές του. Τον Οσμάν τον άφησε στην Αθήνα – νομίζω ότι η επιλογή αυτή ήταν ακόμα απ’ τα αγαπημένα του mind game, καθώς θέλησε να δείξει πως δεν καταλαβαίνει από ονόματα. Τον Μπράουν δεν τον χρησιμοποίησε, καθώς ταλαιπωρείται από μία φλεγμονή στο πόδι. Τον Γιούρτσεβεν τού έδωσε λίγο χρόνο συμμετοχής. Ουσιαστικά θέλησε να δείξει πως η περσινή του ομάδα είναι ένα βήμα μπροστά απ’ τον Ολυμπιακό, χάρη στην ομοιογένειά της κι αυτό το νόημα είχε το ελάχιστο ροτέισον ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο. Είδε, όμως, αυτό που μέχρι προχθές ήταν μόνο υποψία. Οτι δηλαδή ο Ολυμπιακός που ετοιμάζεται, παρά τις απουσίες του Μιλουτίνοφ και του Φαλ (αλλά και του ΜακΚίσικ, που πιθανότατα θα ήταν στη θέση του Βιλντόσα, αν δεν είχε τραυματιστεί), έχει φέτος λύσεις που πέρυσι δεν είχε.

Κούπα

Οι πολλές λύσεις, δηλαδή παίκτες που δεν υπήρχαν στα περσινά πλέι οφ, έδωσαν στον Γιώργο Μπαρτζώκα την πρώτη κούπα της σεζόν. Πολύς κόσμος είδε το ρεσιτάλ του Ντόρσεϊ στο πρώτο ημίχρονο και κατάλαβε πόσο έλειψε πέρυσι ένας παίκτης σαν αυτόν, δηλαδή ένας σούτινγκ γκαρντ που θα πάρει πρωτοβουλίες κι όχι απλώς θα τελειώσει με σουτ φάσεις φτιαγμένες από άλλους, όπως έκανε στα καλά του βράδια ο Κάναν. Η on fire παρουσία του Ντόρσεϊ ήταν το σημάδι ότι στον Ολυμπιακό πολλά άλλαξαν. Οσο κι αν η άμυνα του Παναθηναϊκού τον περιόρισε τον Ελληνοαμερικανό, η ανάγκη του «τριφυλλιού» να ασχοληθεί μαζί του στο κομμάτι του παιχνιδιού που αγωνίστηκε, μετά το πρώτο δεκάλεπτο, έδωσε ευκαιρίες δράσης σε άλλους. Ωστόσο κι άλλοι που έλειπαν στους τελικούς του πρωταθλήματος έκαναν το κομμάτι τους. Ο Ράιτ θύμισε γιατί πέρυσι ήρθε κι άλλαξε τον Ολυμπιακό: η συνεισφορά του στην άμυνα ήταν μεγάλη, διότι μπορεί να κυνηγάει και να κουράζει τους γκαρντ του Αταμάν, ενώ η προσφορά του στην επίθεση είναι πάντα ανεκτίμητη διότι είναι κινητικός και σίγουρα ο πιο γρήγορος ψηλός του Ολυμπιακού. Τέλος, σε σχέση με τους τελικούς του πρωταθλήματος υπήρχε ο Βεζένκοφ. Δηλαδή κάποιος που μπορεί να έχει 1/7 τρίποντα, ενώ το ματς μπαίνει στην τελική ευθεία και να πάρει τα κρίσιμα σουτ διότι δεν έχει μάθει να φοβάται.

Ορεξη

 Στον  τελικό είδαμε την καλύτερη ίσως εκδοχή του περσινού Παναθηναϊκού (με Σλούκα εξαιρετικό, Λεσόρ πολύ ορεξάτο, Γκραντ άψογο, Ναν πάντα επικίνδυνο και Γκριγκόνις σχεδόν αλάνθαστο) να χάνει από ένα καινούργιο, ημιτελή Ολυμπιακό. Η χρονιά θα είναι ενδιαφέρουσα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News