Νίκος Σαρίδης: Απ’ την οδό Ταξίλου στη γειτονιά των αγγέλων

Aπό χθες τα ξημερώματα ο Νίκος Σαργκάνης δεν είναι πια μαζί μας. Το «φάντομ» πέταξε στους ουρανούς, ύστερα από άνιση μάχη με τον καρκίνο, με την κόρη του, Μιρέλλα, να προβαίνει στο θλιβερό άγγελμα (μέσω social media), απευθύνοντας συγχρόνως ένα συγκινητικό/τρυφερό αντίο στον μπαμπά της.

Θλίψη και για εμάς τους υπόλοιπους, καθώς «έφυγε» σε ηλικία 70 ετών ένας άνθρωπος που σημάδεψε ανεξίτηλα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς – απ’ όσα έχει ακούσει ή έχει δει ιδίοις όμμασιν- για τον πρώτο των πρώτων, τον κορυφαίο τερματοφύλακα της γενιάς του και για πολλούς τον καλύτερο γκολκίπερ όλων των εποχών, του οποίου η διαδρομή ξεκίνησε στο πάλαι ποτέ «κλουβί» του
ποδοσφαιρικού Ηλυσιακού στην οδό Ταξίλου, στα Ανω Ιλίσια (στη θέση του χτίστηκε στη δεκαετία του 1970 το Ιλίσιο Κολυμβητήριο), συνεχίστηκε σ’ ένα άλλο χωμάτινο γήπεδο που επίσης δεν υπάρχει σήμερα,
εκείνο στην καρδιά της πόλης της Καστοριάς, για ν’ ακολουθήσει η λαμπερή σταδιοδρομία στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό, αλλά κι ο επίλογος στον Αθηναϊκό.

Ν’ ανακαλέσουμε απ’ το μακρινό 1979 εκείνο το μοιραίο 0-0 του Ολυμπιακού με την Καστοριά, όπου οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν τρία πέναλτι, με τον Σαργκάνη να «ψωνίζει» τους Περόνε και Ρόρμπαχ και τον
Λεμονή να στέλνει την μπάλα στο δοκάρι; Να πάμε, μήπως, στην Κοπεγχάγη του 1980, σ’ εκείνη την εντυπωσιακή αντίδρασή του σε προσπάθεια του Αλαν Σίμονσεν, τότε που οι Δανοί τού έβγαλαν το προσωνύμιο «φάντομ»;

Να εκφράσουμε, για μυριοστή φορά, τον θαυμασμό μας για την απόκρουσή του, εν έτει 1984 στο παλιό Καραϊσκάκη, σ’ εκείνη τη σκαστή κεφαλιά του Βλαστού, αναγκάζοντας τότε έναν άλλο επιθετικό του ΟΦΗ, τον Τσιριμώκο, να τον ασπαστεί για την απίθανη επέμβασή του; Να κάνουμε rewind τον «τελικό
του αιώνα», καταπώς είχε αποκληθεί ο τελικός του Κυπέλλου του 1988 μεταξύ του Παναθηναϊκού του Βαρδινογιάννη και του Ολυμπιακού του Κοσκωτά, τότε που είχε γίνει «αίμα κι άμμος», με τον Σαργκάνη να σκοράρει στη διαδικασία των πέναλτι κι επιπλέον ν’ αποκρούει τις εκτελέσεις του Χαντζίδη και του Φούνες;

Ή μήπως ν’ ανασύρουμε απ’ το χρονοντούλαπο την αναμνηστική φωτογραφία του ως «κάπτεν» του
Αθηναϊκού πλάι στον Στιβ Μπρους, τον αρχηγό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του 1991; Ή να σταθούμε στην αγωνιστική προσωπικότητα που ξεδίπλωσε σ’ εκείνη την αλησμόνητη παράταση στο «Ολντ Τράφορντ»,
όπου η ομάδα του Βύρωνα έκανε αβίωτο τον βίο των παικτών του Φέργκιουσον;

Ατελείωτες οι αναμνήσεις κι αμέτρητα τα κατορθώματα του Νίκου Σαργκάνη, που δικαίως τον έχουν  κατατάξει στα «τοτέμ» του ελληνικού αθλητισμού.

Πολύ δύσκολα, μάλιστα, θα εμφανιστεί στο μέλλον άλλος γκολκίπερ με τόσο ισχυρό αποτύπωμα στην ποδοσφαιρική Ιστορία του τόπου. Ο Σαργκάνης ήταν ένας και μοναδικός.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News