ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΟΜΗΤΣΑΡΗΣ: Η δικαίωση των «καταραμένων»

Στο ματς με την Αντβέρπ το νικητήριο και απίθανο 2ο γκολ έβαλε ο Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ που είχε μια συνολικά σπουδαία εμφάνιση. Στη Λαμία το 2ο γκολ (που εν τέλει έκανε και τη διαφορά αφού οι γηπεδούχοι σκόραραν μία φορά) έβαλε ο Ανδρέας Μπουχαλάκης που δεν ήταν εντυπωσιακός αλλά από τους πιο σοβαρούς. Στο ματς με τον Απόλλωνα το πρώτο γκολ έβαλε ο Γιώργος Μασούρας που επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους μετά από ένα μήνα λόγω τραυματισμού.

Και οι τρεις αποθεώθηκαν από τον κόσμο του Ολυμπιακού στο ματς με την ομάδα της Ριζούπολης όταν αντικαταστάθηκαν. Η ζωή παίζει περίεργα παιχνίδια είναι η αλήθεια. Μιλάμε για τρεις παίκτες που έχουν αμφισβητηθεί απίστευτα από μερίδα κόσμου και συνεχίζουν ακόμα να αμφισβητούνται από -ποδοσφαιρικά- κολλημένα μυαλά που επιμένουν να μη βλέπουν τι προσφέρουν στον Ολυμπιακό.

Ο Μπουχαλάκης, εκ των αρχηγών της ομάδας πια και βασικό στέλεχος της εποχής Μαρτίνς, χαρακτηρίζεται… βύσμα. Ο Μασούρας, επίσης βασικός παίκτης στην εποχή Μαρτίνς, χαρακτηρίζεται λίγος. Όσον αφορά στον Ρέαμπτσιουκ, τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Μόνο το… προπατορικό αμάρτημα δεν του φορτώθηκε. Το θερμό χειροκρότημα από κόσμο που ήταν στο Γ.Καραϊσκάκης το απόγευμα της Τετάρτης συνιστά μια ακόμα δικαίωση των συγκεκριμένων παικτών.

Βεβαίως η μεγαλύτερη δικαίωση έρχεται με την εμπιστοσύνη του προπονητή τους. Ωστόσο είναι σημαντικό να αισθάνονται και την αναγνώριση του κόσμου γιατί μ’ αυτή μπορούν να γίνουν ακόμα καλύτεροι ενώ, αντιθέτως, με την μουρμούρα της κερκίδας στα αυτιά τους τα πόδια τους βαραίνουν.

Στέκομαι σ’ αυτούς τους τρεις με αφορμή το ματς του Ολυμπιακού με τον Απόλλωνα γιατί το να καθόμαστε να συζητάμε για τον Τικίνιο Σοάρες είναι και λίγο… ιεροσυλία. Ότι φτάσαμε να αμφισβητούμε (και) τον συγκεκριμένο παίκτη στην… Ψωροκώσταινα είναι αστείο για να μην χρησιμοποιήσω βαρύτερο χαρακτηρισμό. Θέμα χρόνου ήταν να βάλει τα πρώτα του γκολ. Θα τα είχε βάλει νωρίτερα, πιθανότατα, αν δεν τραυματίζονταν τόσο σοβαρά στην προετοιμασία και δεν έχανε πολύτιμο έδαφος.

ΥΓ: Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα κόσμος που μπορεί και σκέφτεται και δεν τον παρασύρουν διάφορα… ρεύματα σε κοινωνικά δίκτυα και ερτζιανά. Στη μαγκιά του κόσμου που φώναξε το όνομα του Πέδρο Μαρτίνς δύο φορές στο ματς με τον Απόλλωνα αναφέρομαι. Ότι στον 4^ο χρόνο του στον πάγκο του Ολυμπιακού υπάρχει κόσμος που (έστω) το συζητάει για το αν είναι καλός δείχνει το μέγεθος της αμπαλοσύνης.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News