Νίκος Σαρίδης: «Ντρέψου, εσύ ρε...»

Ιδέα δεν έχω πώς περνάει τον χειμώνα του στη Ρωσία ο Ιβάν Σαββίδης. Αν δηλαδή είναι αραχτός στη φάρμα του, στο Ροστόφ, αν κυνηγάει πεταλούδες σε κάποια ρωσική τάιγκα ή αν σκοτώνεται στη δουλειά.  Πάντως, είναι καλά. κι όχι απλώς καλά, αλλά είναι και μες στη ζωηράδα. Απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι προχθές, που εμφανίστηκε στην τηλεδιάσκεψη της Σούπερ λίγκας, πήρε αμπάριζα τον Μάριο Ηλιόπουλο, λέγοντάς του -μεταξύ άλλων- πόσο ντρέπεται γι’ αυτά που κάνει η ΑΕΚ, με τον ιδιοκτήτη της «Ενωσης» να σηκώνει κατόπιν το γάντι και ν’ αντιγυρίζει πως «εσείς πρέπει να ντρέπεστε για κάποιους δικούς σας ανθρώπους που έχετε στον ΠΑΟΚ».

Αν τα εξετάσεις, πάντως, μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο της ιστορίας των προέδρων της ΑΕΚ, τα λόγια του Ηλιόπουλου είναι μία πρόοδος. Διότι ο Μάκης Ψωμιάδης, όταν ακόμη ήταν πρόεδρος στο  «κιτρινόμαυρο» μπάσκετ, είχε αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο παράγοντα, ο οποίος του είχε πει ότι πρέπει να ντρέπεται για όσα έκανε, με το μνημειώδες «ντρέψου, εσύ ρε»!

Το θέμα, βέβαια, δεν είναι τίνος οι ατάκες θ’ αφήσουν εποχή, ούτε αν ο Σαββίδης έχει περισσότερο δίκιο απ’ τον Ηλιόπουλο ή το αντίστροφο. Το θέμα είναι ότι βρισκόμαστε ακόμη στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος (απομένει σκάρτος ένας μήνας για τη λήξη της) κι οι τόνοι είναι ήδη υψηλοί.

Οταν θ’ αρχίσουν τα πλέι οφ, που σημειωτέον φέτος δεν έχουν… Λαμίες και Βόλους, καθώς διεξάγονται με τέσσερις ομάδες κι άρα όλα τα ματς είναι ντέρμπι, τι θα γίνει; Θα βγάζουν κάθε πέντε λεπτά ανακοίνωση οι ΠΑΕ κι οι πρόεδροι θα «καρφώνουν» ο ένας τον άλλον ακόμη και για πράγματα στα οποία συμφωνούν;

Για να μην τρέφουμε αυταπάτες, ας ετοιμαζόμαστε από τώρα για όλα. Ειδικά το αφεντικό της ΑΕΚ είναι φανερό ότι έχει επιλέξει τον δρόμο της φασαρίας.

Ακόμη κι η σιωπή του, όταν δηλαδή δεν απαντούσε στα τηλέφωνα το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής, ηχηρή ήταν. Εύκολα, δηλαδή, μπορεί να το κάνει… Κούγκι. Οχι ότι οι άλλοι ιδιοκτήτες, πάντως, έχουν καμιά διάθεση να παραστήσουν τους θεατές.

Το ξέρουμε κι εμείς πως κανονικά θα έπρεπε να συζητάμε αυτή την εβδομάδα για τον Μαρσιάλ και τον Λιούμπιτσιτς που σκόραραν δις και όχι για τον εργοδότη τους ή να κουβεντιάζουμε για την ντοπιέτα του Σαμάτα κι όχι για τον πρόεδρό του. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι οι πρωταγωνιστές είναι οι ποδοσφαιριστές κι όχι οι μεγαλομέτοχοι των ομάδων, αλλά ας μη γινόμαστε μελοδραματικοί. Λες και δεν ξέρουμε τόσα χρόνια πώς είναι τα ήθη στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο και ξαφνικά, με μια συνεδρίαση της Σούπερ Λίγκας, πέσαμε απ’ τα σύννεφα.

Παρεμπιπτόντως, θα θυμόμαστε τον Τάκη Οικονομόπουλο και για το ότι κατάφερε σ’ ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον σαν το ελληνικό, στο οποίο κινήθηκε για δεκαετίες, να ξεχωρίσει για την ευγένειά του και την πραότητά του και συγχρόνως, έξω απ’ τα γήπεδα, να διακριθεί κι ως καλλιτέχνης. Πράγματι, το «πουλί» υπήρξε πολυτέλεια για τον χώρο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News